استخر طبیعی ساحل سنت مالو در جزر و مد
بریتنی این سرزمین کنجکاوی است: اینجا شما با تراکتور ماهی می گیرید و صدف ارزان تر از ساردین است. این منطقه در انتهای جایی که فرانسه به اروپا پایان می دهد، به شکل سر اژدهای خروشان دیگ جادویی است که در آن افسانه های مرلین جادوگر و ماجراهای آستریکس و اوبلیکس.
روحانی و بدعت گذار، زیبا و روستایی، وحشی و تحصیل کرده، سلتیک و گیلیک، زره باستانی، کشور دریا، هدف نقاشان و فیلسوفانی بود که می خواستند آنچه را که مه پنهان می کند ببینند و در جزر و مد و تأثیر آن بر برخی منعکس کنند. مناظر دائما در حال تغییر.
هیچ چیز دائمی نیست، هیچ چیز واقعی نیست. بریتنی فضایی است که آسمان با دریا در می آمیزد و سراب هایی در افق ایجاد می کند. و در آن، اگر دقت کنید، می توانید تپش های جهان را احساس کنید.
صدف Cancale
اما بریتنی همچنین مکانی ملموس از سواحل بی انتها و صخره های چشمگیر، جنگل های سرسبز و قلعه های قرون وسطایی است. از کوکیهای کره، کرپ و کاسرول صدف به عنوان یک ظرف ; از پیراهن راه راه ملوان و چادری برای رفتن به ساحل.
این تابستانی عالی برای کسانی است که از دریای مدیترانه شلوغ فرار می کنند و احساس آرامش بخش یک شکلات داغ در یک بعد از ظهر بارانی بریتنی آکاردئون یان تیرسن و عشق های تابستانی اریک رومر است.
همه این بریتنی ها - و برخی دیگر که هر کدام خودش را پیدا می کند - در مسیر ماموران گمرک قرار دارد: بیش از 1800 کیلومتر که با این کشور هم مرز است. خط ساحلی برتون در تمام طول آن، از مونت سنت میشل، در حال حاضر در نرماندی، تا لاروش-برنارد. در s کشیده شد. XVIII به منظور کنترل قاچاق و پس از قرنها رها شدن، دقیقاً 50 سال پیش با نام GR-34 برای لذت پیادهروی کشف شد.
گذر از آن به طور کامل یک شاهکار است برای آن رزرو شده است شما باید زمان زیادی داشته باشید (و پاهای خیلی خوب). اما برای ما کار می کند بهانه ای که با کمک ماشین پیاده روی را با بازدید از نقاط دیدنی ترکیب کنید.
بنابراین، ما سفری را پیشنهاد می کنیم که بر مراحل اولیه مسیر متمرکز باشد ساحل زمرد و گرانیت صورتی، از آنجا که توسط چشمک های چراغ های جلو جذب می شود، یک پرش به جزیره کوچک اوسانت، آخرین سرزمین مسکونی قبل از ورود به دوردستهای اقیانوس اطلس.
مزرعه صدف در Cancale
نقطه شروع Cancale است، شهری آرام در سایه معروف ترین همسایگانش، شهر مونت سنت میشل و سن مالو . تا زمانی که توریستهای Cancale نرسند، آنها بازدیدکنندگانی هستند که عمدتاً محلیها هستند و برای لذت بردن از لذتهای کوچک زندگی میآیند، که در اینجا به معنای ضیافتی مبتنی بر صدف است.
در کوچه های نزدیک میدان مرکزی Cancale بوی وانیل و دارچین، هل و جوز هندی، ادویههای شرقی میدهد که ماجراهای کورسها و دریانوردان برتون را که از سرزمینهای دور به ارمغان آوردهاند، به ما میگوید و یادآوری میکند که این ساحل ورودی اروپا برای گنجینههای فتح شده توسط کمپانی بود. هند
بخشی از میلفوی بیگمان Grain De Vanille، در Cancale
رایحه دل انگیز از یک مغازه کوچک در کنار یک عمارت زیبا متعلق به قرن هجدهم می آید. این فروشگاه، برای دو دهه، محل فروش سسهایی بوده است که آشپزی اولیویه رولینگر را به شهرت جهانی رسانده است، و عمارت، خانه ملوانان معمولی Cancale - توضیح: در بریتانی ملوانان ماهیگیران فقیر نیستند، بلکه کشتی داران و صاحبان کشتی های مرفه هستند. - جایی است که سرآشپز (همچنین شخص خصوصی) دوران کودکی خود را گذرانده است رابرت سرکوف، دو قرن قبل) و دفتر مرکزی که او اکنون از آنجا یک تجارت خانوادگی را اداره می کند که علاوه بر مغازه شامل یک رستوران، Le Coquillage، چندین اقامتگاه طبیعی، یک مرکز بازتاب شناسی و حمام های سلتیک، و یک مدرسه غذا می باشد.
با رفتن به خیابان، رایحه ی تند حسی گواه رایحه ی آن می دهد شیرینی پف دار تازه از فر توسط یانیک گوتیه، شریک رولینگر در دسرها و صاحب شیرینی پزی و چایخانه Grain de Vanille. **
کیک با سیب یا هلو در زمستان، با میوه های قرمز در تابستان چیزی که هیچ وقت کم نمی شود – در واقع، بله، به سرعت تمام می شوند – همین هستند اشترودل گوتیه ها غیرقابل انکار و آنقدر ظریف هستند که به محض اینکه یکی را بخورید دیگری را میل خواهید کرد.
بخشی از GR-34، مسیر تاریخی افسران گمرک
اما قلب Cancale در ساحل است، فراتر از فانوس دریایی، جایی که جزر و مد ردیفهایی از تختهای صدف را نشان میدهد، موتور اقتصادی شهر، مانند تاکستانهایی در گل و لای. تراکتورها بین قایقهای سرگردان و «انگورهای دریایی» شلوغ هستند. وقت کمی دارند، چند ساعت دیگر دریا دوباره همه چیز را زیر آب خواهد گرفت.
در همین حال، خط افق دریای در حال عقب نشینی با خط افق آسمان ادغام می شود و در پس زمینه، از میان مه، نمای تیز صومعه سنت میشل را می توان تشخیص داد. از بندر کالکان پنج ساعت پیاده روی تا سن مالو طول می کشد.
ساحل در کنار باروهای سنت مالو
این مسیر در امتداد «ساحل پروانسالی بریتانی»، در میان کاجهای مدیترانهای، گلهای معمولی در عرضهای جغرافیایی جنوبیتر و مناظر طبیعی مانند La Pointe du Groin پیش میرود.
تا قرن هجدهم، شهر محصور شده سنت مالو جزیره ای بود که جزر و مد بود و شبه جزیره ای با جزر و مد. شباهت مونت سنت میشل آشکار است، با این تفاوت که فراتر از تصویر کارت پستالی و دیوارهای قطور قرون وسطایی آن، زندگی واقعی در سنت مالو وجود دارد.
سن مالو که بین قرنهای 12 و 18 ساخته شد و در طول جنگ جهانی دوم بمباران شد، مهد روشنفکران برجسته، مالکان کشتیهای ثروتمند و شهری با شهرت به سرکشی است که هرگز از این واقعیت استقبال نکردند که دوشس کلودیا، دختر آنه بریتانی او با فرانسیس اول پادشاه فرانسه ازدواج کرد.
** اینجا جایی است که شاتوبریان متولد شد (1768) ** و در اینجا خواست که او را دفن کنند. لو گرانده بی، یکی از جزایر در خلیج، "برای ادامه گفتگو با دریا". اینجا همچنین زادگاه دو کورس معروف بود: رابرت سورکوف (بله، همان کسی که در خانه سرآشپز رولینگر بازی می کرد) و رنه دوگوای-تروئن. و ژاک کارتیه، ملوانی که هنگام تلاش برای رسیدن به چین از طریق گذرگاه شمال غربی، کانادا را کشف کرد.
ساحل خارج از دیوارهای سنت مالو
اما، علاوه بر غواصی در تاریخ با قدم زدن در باروهای دو کیلومتری خود، سنت مالو مکان خوبی برای گشت و گذار خوراکی در غذاهای برتون، از کرپ (مثلاً در کافه Comptoir Breizh) تا کره (خیلی بیشتر) است. از کره اگر برچسب استاد ژان ایو بوردیه (Jean-Yves Bordier) را داشته باشد (یک مارک خوب Le Belle-Iloise است).
همچنین برای رفتن به سافاری در ساحل، همراه با طبیعت شناس (رزرو در دفتر گردشگری). و البته، برای شیرجه زدن خوب ، زمان آن فرا رسیده است.
اگر دریا در عقب نشینی است، همیشه می توانید از آن بپرید ترامپولین استخر ساحلی Bon Secours ، افتخار شهر این بنا در سال 1937 توسط رنه لسانیه، مدیر یکی از موسسات آبگرم که در آن زمان وجود داشت، برای رقابت با استخر همسایه شیک پوش دینارد، که در دوردست، در آن سوی خلیج دیده می شود، ساخته شد.
این خانه توسط گردشگران ثروتمند بریتانیایی ساخته شد و توسط اشراف فرانسوی که میخواستند با انگلیسیها دست و پنجه نرم کنند، پر جمعیت بود. مرحله ای است که اریک رومر داستان تابستانی خود را فیلمبرداری کرد و جایی که سلما هایک و همسرش فرانسوا هانری پینو تعطیلات خود را بدون مزاحمت سپری می کنند.
آنها می گویند که هیچکاک اینجا شنا را یاد گرفت و آگاتا کریستی اولین بیکینی خود را در این قسمت ها پوشید.
خانه دریانوردی در جزیره اوسانت
مسیر ما از طریق مایل ها سواحل، برخی وحشی ها و شهرهایی مانند سنت لونر ادامه می یابد با ویلاهای بزرگش یا سنت بریاک-سور-مر، دهکده ماهیگیری کوچکی که هنرمندان در آن زندگی می کردند و رومانوف ها در آن پناه گرفتند. برای چهار نسل
رنگ صورتی خاص در سنگ ها اشتها آور چیزی است که در آینده خواهد آمد. شهر آبگرم Perro-Guirec دارای بیست هتل، سه ساحل، دو بندر، یک مرکز دریایی، یک مرکز غواصی و مهم ترین ذخیره گاه پرندگان در فرانسه، جزیره های هفتگانه است.
سازندهای گرانیتی در Le Grouffre، ساحل گرانیت صورتی، دارایی خصوصی
همچنین زیباترین خط ساحلی را در خط ساحلی برتون دارد. تنها سه ساحل گرانیتی صورتی در جهان وجود دارد: در کورس، در چین و اینجا . منظره، فانتزی ناب لیسرژیک است، با سنگ های متعادل که با قوانین گرانش مطابقت ندارند، و اشکالی که ما را به یاد موجودات می اندازد. روحیه دور.
در بین آنها فانوس دریایی قرار دارد که با همان سنگ توت فرنگی ساخته شده است. این یکی از قابل تشخیص ترین در بریتانی است، اما مهم ترین آنها نیست. چنین افتخاری متعلق به فانوس های دریایی جزیره اوسان و به ویژه فانوس های دریایی کرئون است. ، که در میان دریا برمی خیزد و به Le Créac'h ، قدرتمندترین در اروپا که قادر است تا فاصله 60 کیلومتری را روشن کند و در نتیجه از کشتی ها در برابر یکی از خطرناک ترین جریان های جهان محافظت کند.
نمای پانوراما از ساحل گرانیت صورتی با فانوس دریایی Ploumanac'h در پس زمینه
به دلیل قرار گرفتن آن در نوک قاره، هر جا که آبهای کانال انگلیسی به اقیانوس اطلس میرسند، اوشانت دورافتاده و منزوی به نظر میرسد. چیزی که ساکنان آن (حدود 400 نفر در زمستان، 2500 نفر در تابستان) مسئول انکار آن هستند.
اینجا زندگی اجتماعی شدید است. علاوه بر این، در ده سال گذشته این جزیره با ورود ساکنان و پروژه های جدید، رنسانس آشکاری را تجربه کرده است. بیشتر آنها بومیان جزیره هستند که برمی گردند.
این مورد اودین است که یک تجارت ماهیگیری پایدار راه اندازی کرده و همچنین به عنوان راهنمای تور کار می کند، یا فردریک که پنج سال پیش تصمیم گرفت یک کرپری باز کند.
با این حال، برخی دیگر از خارج از کشور هستند، مانند امانوئل، که رویای خود را برای اداره یک رستوران برآورده کرده است هلن ، روزنامه نگار و سردبیر، و یکی از آخرین کسانی که وارد شدند. چه چیزی را بیشتر دوست دارید؟ وقتی به یاد مردم متروی پاریس می افتد، با رضایت اعتراف می کند: اوسان تنها جایی است که وقتی میروم گریه میکنم.» همین اتفاق برای ما خواهد افتاد.
*_این گزارش در شماره 119 مجله مسافرتی Condé Nast (تیر-مرداد) منتشر شده است. با تماس با شماره 902 53 55 57 یا از طریق وب سایت ما، در نسخه چاپی (11 شماره چاپی و یک نسخه دیجیتال به قیمت 24.75 یورو) مشترک شوید. شماره جولای تا آگوست Condé Nast Traveler در نسخه دیجیتالی آن در دسترس است تا در دستگاه دلخواه خود از آن لذت ببرید. _