اگر می توانستم در هر زمانی در هر جایی زندگی کنم، اینجا زندگی می کردم: در لندن، در دهه 1960. الویز (توماسین مکنزی) قهرمان پرشور دیشب در سوهو (اکران در تئاتر 19 نوامبر). زن جوانی که برای تحصیل در رشته مد به پایتخت انگلیس می آید. و مانند بسیاری دیگر، این نوستالژیک برای آنچه به نظر می رسد بهترین لحظه در محله مرکزی لندن بوده است. تفاوت این است که به نظر می رسد او می تواند به آن دهه 60 عزیز سفر کند نوسانی دهه شصتی از رویاهای ما یا کابوس هایمان
"دیشب در سوهو است نامه ای عاشقانه به بخشی از لندن، به زمانی گذشته، زمانی که رولینگ استونز با شاهزاده مارگارت شانه میکردند. کریستی ویلسون-کرنز این فیلم به همراه کارگردان آن، ادگار رایت. نامه ای عاشقانه به گذشته، اما به ما هشدار می دهد که بیش از حد نوستالژیک به گذشته نگاه نکنیم یا فکر نکنیم که قسمت تاریک آن خیلی روشن است.
سندی و جک در کافه پاریس.
ایده اصلی فیلم از کارگردان بریتانیایی ادگار رایت (Baby Driver, Zombies Party) است. از او متولد شده است عشق و نفرت برای لندن. به خاطر اشتیاقش به سوهو، محله ای که مانند بسیاری از آنها بیشتر از خانه خود در آن وقت گذرانده است. بین کار و تفریح. حد سوهو وست اند، همه تئاترها، چند سینمای کلاسیک است. و علاوه بر این، بخش خوبی از دفاتر صنعت فیلم همچنین، آنها هستند مقر پارتی شبانه یا تقریباً در هر زمان. رستوران های باحال، میخانه ها، بعد از ظهر. و همچنین گوشه های تاریک.
طبیعی است که باور کنیم بازگشت به زمان به دهه 60 دیوانهوار فوقالعاده است. اما شخصاً شک دارم. آیا واقعاً چنین خواهد بود؟» رایت متعجب است. «به خصوص از دیدگاه یک زن. گاهی اوقات وقتی با کسی که در دهه 60 زندگی کرده صحبت می کنید، داستان های دیوانه کننده ای تعریف می کند، اما من همیشه این احساس را دارم که او همه چیز را نمی گوید. و همین بس که از او بخواهیم بگوید سال های سختی هم بوده اند. فیلم درباره همین است بپرس چه چیزی پشت عینک رز رنگ است؟ و چرا پشت سکه به سرعت کشف می شود.
الویز امروز در سوهو.
دو طرف آینه. این همان چیزی است که این کمدی تاریک، ترسناک و نئونی به سن بلوغ می رسد. تقریباً سه فیلم در یک فیلم با دو قهرمان: Eloise و سندی (آنیا تیلور جوی، گامبیت ملکه). الویز در زمان حال زندگی می کند، سندی خواننده دهه 60 است که با هم آشنا می شود جک (مت اسمیت) چه کسی شما را از آن سوهوی نه چندان درخشان عبور خواهد داد. استثمار جنسی، روسپیگری، ساکنان محله نیز همواره پس زمینه بوده است.
عکسها را ببینید: بهترین فروشگاههای وینیل لندن
سایه دهه 60 در تمام لندن بسیار طولانی است، اما در سوهو حتی بیشتر از آن. رایت می گوید. سوهو همیشه ویترین زرق و برق و تماشایی و همچنین محل انحراف بوده است. نه تنها آغشته به موسیقی و سینما، بلکه آغشته به سابقه جنایی است. من بارها شبانه در سوهو قدم زدهام، و این به من فرصت داد تا به این موضوع فکر کنم که آن یا آن ساختمان قبلاً چگونه بوده است. پژواک های گذشته شنیده می شود و آنقدرها هم که به نظر می رسد دور نیستند.
'دهه شصتی نوسان' امروز
فیلمبرداری در سوهو برای این فیلم یک وظیفه و در عین حال چالشی بسیار پیچیده بود. این محله یکی از آن مناطق لندن است که 24 ساعت شبانه روز بیدار است. با اوج اشغال شبانه. با افرادی که می خواهند به بارهایی بروند که ممکن است عکاسی را آسان نکند. علاوه بر این، آنها مجبور بودند دگرگونی خیابان ها را اضافه کنند، آنها را مانند دهه 60 در زمان بی سابقه ای تزئین کنند تا آنها را جمع کنند و از هم جدا کنند تا کمترین امکان را ایجاد کنند. با این حال آنها موفق شدند در اسلات از 3 بامداد تا 7:30 صبح وقتی برای مدتی استراحت می کنید
در فیلمی که می بینید خیابان آسیاب بادی بزرگ، خیابان کامپتون قدیمی، خیابان کارنابی، خیابان یونانی، خیابان بیتمن، خیابان برویک و میدان سوهو. و همه این خیابان ها، دهه شصتی و فعلی، بسیار خوب به نظر می رسند.
ترک ریالتو
دیگر مکان های خاص تر میخانه است توکان، جایی که خود نویسنده سر کار آمد. این یک مکان مهم برای شب گذشته در سوهو است، زیرا مکانی است که آزمون زمان را پس داده است. در دهه 60 این نام خوانده شد بند انگشتان و جیمی هندریکس، حیوانات از آنجا گذشتند... و امروز دیگر نامهای زیادی را گرد هم نمی آورد، اما یک نقطه ملاقات همیشگی در محله است.
جایی که وجود ندارد ریالتو، باشگاهی که سندی و جک در آن می رقصند، زیرا آنها از یک ساختمان متروکه برای ایجاد آن استفاده کردند. اگرچه آنها آن را با دیگر باشگاه اصلی فیلم جبران می کنند، کافه پاریس، مکانی واقعی که در سال 1924 افتتاح شد و به این دلیل که در تاریخ تقریباً 100 ساله خود هرگز بسته نشده است، مشهور است. حتی جنگ جهانی دوم هم نتوانست با او. فقط بیماری همه گیر امسال آن را از بین برد. تیراندازی در کافه پاریس معتبر غیرممکن بود. نمای بیرونی آن، با پوستر بزرگی از تاندربال، توسط جیمز باند، در یک سینما بازسازی شد. های مارکت و فضای داخلی با به دست آوردن فضا در یک مجموعه ساخته شده است.
مکان های دیگر
در ادامه تور لندن می بینیم کالج رامزی هال، دیواری بتنی که کاملاً در تضاد با مناظر ایدهآل کورنوال است، جایی که Eloise از آنجا آمده است. آنها همچنین به آنها اجازه فیلمبرداری در تابستان را دادند مدرسه مد لندن
دو طرف آینه.
خیلی سینمافیل ها یا عاشقان خرس پدینگتون، متوجه خواهند شد ایستگاه پدینگتون که الویس به آنجا می رسد.
آبجوسازی ترومن، در بریک لین، او در صحنه رژه ظاهر می شود. و آنها همچنین کمی به محله ای جذاب پریدند، فیتزرویا، جایی که تیراندازی کردند خیابان شارلوت و کوچه خیابان راثبون، با استفاده از همان کیوسکی که در «عکاس هراس» (1960)، یکی از عناوین مورد علاقه ادگار رایت و آن سینمای دهه شصتی که او میخواست به آن ادای احترام کند و به نوعی در پرترههای زنانهاش تصحیح کند، ظاهر شد.