برداشتن چمدان آغازگر یک زندگی جدید است
" سفر همه چیز را برای من تغییر داد. . من مرد جوانی بودم محافظه کار ، بسیار جاه طلب، مادی و کمی سطحی آرزویش این بود که مدیرعامل یک شرکت چندملیتی باشد، خانه ای بزرگ و ماشینی خوب داشته باشد. هر روز برای آن درس می خواندم و کار می کردم. تا اینکه انجام دادم اولین تجربه تبادل من تحت عنوان کار و مسافرت در ایالات متحده، فرانسیسکو اورتیز، نویسنده وبلاگ ** سفر با فران.** به ما می گوید.
«در این سفر چهار ماه در یک مرکز اسکی کار کردم در کالیفرنیا و من با افراد زیادی آشنا شدم که فرصت های کمتری نسبت به من داشتند و منابع کمتری نسبت به من داشتند و در عین حال آنها خیلی بیشتر از من خوشحال بودند . این باعث شد من خیلی چیزها را زیر سوال ببرم.» این وبلاگ نویس ادامه می دهد. اینگونه بود که انتقال خاص او به یک طرز فکر آغاز شد. سازش تر و در نهایت، مینیمالیستی تر
"در حالی که تغییر من شدید نبود، آن سفر دانه ای کاشت که قرار بود کم کم جوانه بزند و تغییری تدریجی در من ایجاد کند که با هر تجربه جدید مبادله یا سفر طولانی تقویت می شد. امروز، من فردی بسیار انعطاف پذیرتر، بازتر و بردبارتر هستم. خیلی بیشتر بر بودن متمرکز است تا داشتن لازم نیست همه چیز را از قبل برنامه ریزی کنم. من به دنبال تجربیات و یادگیری در سراسر جهان هستم.» این مسافر می گوید در حال حاضر بسیاری از آمریکا، آسیا و اروپا را تور کرده است . "افرادی که چندین سال است مرا ندیده اند نمی توانم تغییر را باور کنم . پسری که حالا هر بار که می رفت آمریکا کیلویی لباس می خرید می خواهد همه را بفروشد برای سرگردانی به کشور دیگری بروم».
سفر به عنوان یک عنصر دگرگون کننده واقعیتی است که حتی سینما را نیز تسخیر می کند
سفر و تغییر، یک دوجمله جدایی ناپذیر
با این حال، فران تنها مورد نیست. ما در مورد **نورا دان** صحبت کردهایم که شغل خود را به عنوان یک اقتصاددان موفق ترک کرد تا تمام وقت سفر کند - تقریباً با هیچ پولی. با **کاسی د پکول**، که خبر یک جهانگرد در تلویزیون به او گفته شد که چمدان هایش را ببندد و تبدیل به مرد شود. اولین زنی که از هر کشوری دیدن کرد از جهان؛ با ** خانواده هایی که از ناتوانی در گذراندن وقت کافی با فرزندان خود خسته شده بودند ** و ترجیح دادند از دوران کودکی خود برای سفر به کره زمین استفاده کنند. مثال ها بی پایان هستند و در همه موارد نتیجه یکسان است: کسانی که زیاد سفر می کنند تجربه می کنند دوزهای بالاتر شادی (و جدایی فزاینده نسبت به مواد).
«تقریباً همه کسانی را که میشناسم، تجربه تبادل بینالمللی را طی کردهاند یا سفری طولانی داشتهاند آیا روش وجود و/یا تفکر شما تغییر کرده است؟ فران توضیح میدهد: «دوستی دارم که ** بسیاری از وبلاگهای سفر را برای الهامبخشی خواند و یک روز شجاعت گرفت و تصمیم گرفت سفر بزرگ خود را انجام دهد **، تصمیم گرفت داستان خود را بنویسد. همه چیز را رها کرد و به راه افتاد ماجرایی که 18 ماه به طول انجامید از طریق کشورهای مختلف عجیب و غریب وقتی به زادگاهش برگشت احساس می کرد که مناسب نیست به علاوه. سعی کرد خودش را دوباره تنظیم کند، اما نتوانست. او با بیرون رفتن دوباره در جاده آن را درست کرد. امروز خوشحال است کار در یک مزرعه ارگانیک در وسط چین . چند ماه دیگر به سفرش ادامه میدهد، هرچند نمیداند کجاست.» او به ما میگوید.
وبلاگ نویس چندین مثال دیگر اضافه می کند و با یک فکر بسیار قابل توجه به پایان می رسد: "نکته جالب این است که بیشتر مسیرهای تغییر شخصی مشابهی را طی می کنند. با انواع آنها، همه آنها در نهایت انسان می شوند بازتر، بردبارتر، انعطاف پذیرتر و آگاه تر از آن هیچ مسیر واحدی وجود ندارد . اینکه هر فردی می تواند کار خودش را انجام دهد و فرصت ها وجود دارد. شما باید بیرون بروید و آنها را پیدا کنید. ".
اگر سلین و جسی هرگز سفر نمی کردند چه سرنوشتی پیدا می کردند؟
آنچه کارشناسان می گویند
بگونیا آلبالات، روانشناس، آنچه را که وبلاگنویس میداند، تأیید میکند: "سفر به ما کمک می کند ذهن خود را باز کنیم و سازگار شویم. باعث می شود بیشتر باشیم برونگرا ها، زیرا ما بیشتر با مردم ارتباط برقرار می کنیم، زیرا برای ما آسان است که برای رسیدن به جایی، استفاده از وسایل حمل و نقل و غیره به کمک نیاز داشته باشیم. علاوه بر این، ما را مجبور می کند سازگاری با محیط جدید موقعیتهای ناشناخته و فرهنگهای مختلف، بنابراین یاد میگیریم که با افراد دیگر همدلی و همدلی بیشتری داشته باشیم صبورتر باش وقتی با مردم تعامل داریم
و ادامه می دهد: **«انطباق خوب با محیط از ویژگی های افراد باهوش است و این چیزی است که می توانیم در سفر یاد بگیریم. به همین دلیل، من معمولا توصیه می کنم ** سفر زیاد با کودکان; آنها "یک اسفنج" هستند و آنها خیلی سریع یاد می گیرند او توضیح میدهد: «آنها سریعتر از بزرگسالان تجربیات جدید را ادغام میکنند، بنابراین ** هر چیزی که در دوران کودکی سفر میکنند، بخشی از روش دیدن چیزها ** در بقیه موقعیتهای زندگیشان خواهد بود.»
علاوه بر این، متخصص ویژگیهای روانشناختی دیگری را اضافه میکند که وقتی جهانگردان میشویم «فعال میشوند»: «ما این توانایی را ایجاد میکنیم که کار گروهی، خوب، ما باید با افرادی که با آنها سفر می کنیم همکاری کنیم تا بتوانیم به آنچه می خواهیم برسیم: یکی زبان را ارائه می دهد، دیگری به دنبال مکان می گردد، دیگری می پرسد در کدام ایستگاه پیاده شود... جنبه اساسی دیگر این است که زبان ها : یک سفر ارزش بسیاری از کلاس ها را دارد، آنچه تمرین می شود، لهجه، عبارات معمولی... و البته، احساس جرات داشتن ".
کودکان به ویژه از تغییراتی که سفر ایجاد می کند استقبال می کنند
چه نوع سفری ما را بیش از همه تغییر می دهد؟
این موارد بسیارند، اما حتی همه راههایی نیستند که سفر ما را تغییر میدهد، زیرا قبلاً توضیح دادهایم که ** بر سلامت شما تأثیر مثبت میگذارد **، که ** به شما کمک میکند عمر طولانیتری داشته باشید، ** که ** شما را باهوش تر می کند ** و حتی ** جذاب تر ** ! با این حال آیا یک نوع سفر وجود دارد که ما را بیشتر از دیگری تغییر دهد؟ البالات پاسخ می دهد: «این خیلی به شخص بستگی دارد، و تا حد زیادی به شناخت او از چیزهایی که در دنیا اتفاق می افتد. همیشه بر ما تأثیر می گذارد و آنچه را که نمی دانیم بیشتر تغییر می دهد. کسی که اطلاعات کمی در مورد فرهنگ شرق داشته باشد بسیار تحت تأثیر قرار می گیرد و اگر به ژاپن سفر کند قطعا دیدگاه خود را برای همیشه تغییر خواهد داد. هر چه مکان را کمتر بشناسید، ظرفیت یادگیری بیشتر است در مورد مکانی که دارید و هر چه بیشتر شما را تغییر دهد."
وبلاگ نویس سفر با فران نیز همین نظر را دارد: هر چه سفرها با روال ما متفاوت تر باشد، بیشتر یاد می گیریم، زیرا آنها ما را از منطقه راحتی ما خارج می کنند و منطقه یادگیری در آنجاست. به همین دلیل است که من معتقدم بهترین سفرها برای یادگیری یا طی کردن فرآیند تغییر شخصی هستند سفرهای طولانی، در تماس با فرهنگ محلی، به خصوص زمانی که این فرهنگ ها برای ما عجیب و غریب یا کمتر شناخته شده باشند. در مورد من، من از نوادگان آرژانتینی ایتالیایی ها و اسپانیایی ها هستم. به احتمال زیاد در یک سفر طولانی و کمهزینه در آفریقا یا آسیای مرکزی یاد خواهید گرفت اگر به مدت پنج روز در شیلی یا یک هفته در ایتالیا یا اسپانیا به خرید بروم چه؟ وقتی با چالشهایی مواجه میشوم و همه چیز برنامهریزی شده یا آسان نیست، بیشتر یاد میگیرم."
دقیقاً در یکی از آن جاهایی بود که اخیراً نویسنده دوباره ایده های قبلی خود را منفجر کرد: «من در ** ایران ** بودم، به طور دقیق تر در استان کردستان . خوانده بودم چیزهای بسیار خوبی در مورد مردم محلی در برخی از وبلاگ های مسافرتی، اما من در حال صحبت کردن به اخبار نیز بودم چیزهای وحشتناک در منطقه حقیقت این است که من در مورد جهان اسلام خیلی کم می دانستم و حتی کمتر از ایران، اما در کردستان مهمان نوازی مردم فراتر از هر انتظاری بود. باورش سخت بود" او به یاد می آورد.
یادم هست یک روز برای برپایی چادر در یک میدان بودیم دختری آمد تا به ما غذا بدهد. به پهلو که نگاه کردیم خانواده اش از دور برایمان دست تکان می دادند. بدون زبان مشترک اما با زبان جهانی اشاره و لبخند تشکر کردیم و غذا را پذیرفتیم. کم کم اعضای خانواده کمرویی خود را از دست دادند و آمدند تا با ما صحبت کنند . یک چیز به چیز دیگری منجر شد و ما تمام کردیم آواز خواندن و رقصیدن در خانه و ماندن در خواب با آنها. فردای آن روز برایمان صبحانه ای درست کردند که شبیه ضیافت بود و نخواستند ما را رها کنند. بالاخره سفر را ادامه می دهیم اما هر روز تلفنی با ما تماس می گرفتند که دنبال کرد تا ببیند حالمان خوب است یا نه ما به هر نوع کمکی نیاز داشتیم . از آنجایی که ما هیچ زبان مشترکی نداشتیم، مجبور شدیم گوشی را به شخص دیگری بدهیم که در آن زمان به ما نزدیک بود تا بتواند با آنها صحبت کند. و بنابراین من دارم ده ها داستان از مهمان نوازی "افراطی" از شهری که در مورد آن وحشی گری صحبت می شود در بقیه دنیا چون خیلی کم شناخته شده است.» و او با نقل قولی از افلاطون پایان می دهد که به نوعی همه چیز را خلاصه می کند: "جهل ریشه همه بدی هاست."
شما هرگز آزادتر از زمانی نیستید که چیزهای شناخته شده را پشت سر بگذارید