با فرهنگ
بیایید در مورد خانه ها و رنگ آنها صحبت کنیم آره در پایان روز، این ویژگی بارز این ** پنج شهر کوچک ** است و همچنین، آنها ده ها حدس و گمان را در مورد منشا آنها حمایت کرده اند. و همه یا بیشتر آنها مانند بولرو دروغین یا اغراق آمیز هستند.
برخلاف تصور رایج که این پالت رنگ های اصلی را به رنگ ملوانان نسبت می دهد، Vernazza، Corniglia، Manarola و Riomaggiore آنها با ماهیگیری زندگی نمی کردند.
در واقع، اسکله های کوچک آن تنها به عنوان نقطه توزیع تجاری برای شراب و روغنی که در تراس ها و تراس های معجزه آسایی که مشرف به دریا هستند، استفاده می شد. فقط مونتروسو آل ماره به عنوان بازار ماهی و ماهیگیری از اهمیت خاصی برخوردار بود، از این رو نام خانوادگی آن را مانند هیچ کس دیگری تعریف نمی کند.
عجله رنگ
تب چند رنگ در دهه 70 آمد، و نه به دلیل زیبایی دیسکو بلکه به دلیل رونق گردشگری. با توجه به اینکه جذاب ترین کارت پستال ها کارت پستال هایی بودند که شامل نماهایی بود که با پنتون های کلاسیک لیگوریایی رنگ آمیزی شده بودند. زرد، سبز، سینا و اخرایی مقامات محلی و بسیاری از همسایگان تشویق شدند تا خانه های خود را برای ایجاد این هرج و مرج سازمان یافته از رنگ ها تشکیل دهند.
امروزه، احکام شهرداری و "آزار و اذیت" یونسکو ایجاب می کند که تمام ساخت و سازهای جدید با این معیارهای زیبایی شناسی انجام شود. حفظ مدل های ساختمان روستایی از این رو Cinque Terre مکانی برای استراحتگاه یا عمارت فراعنه نیست.
البته از آنجایی که لیفت اصلی تقریباً پنجاه سال پیش رخ داده است، ید، باد و رطوبت کار خود را انجام داده اند تا این کار را انجام دهند. لمس منحط که حس قدمت را منتقل می کند، گویی شهرهایی هستند که به گذشته سفر کرده اند و نمی توانند زندگی مدرن را تحمل کنند یا درک کنند.
با این حال، نگرش فرهنگتا تنها به کوچه ها و گوشه ها منتهی نمی شود. همچنین به کلیساهایی که در آنها زیباییشناسی لمبارد، توسکانی و لیگوریایی آشکار میشود، با معابد راه راه که در آنها لایههایی از تخته سنگ و مرمر همسایه به صورت متناوب وجود دارد. کارارا.
بدون بودن دووموس از کلیساهایی که فقط با ظاهرشان بشارت می دهند، کلیساهای **سن خوان باوتیستا (Monterroso al mare)، کلیساهای همنام در Riomaggiore یا tosca، viejita (از 1316) و marinera San Margarita de Antiochia (Vernazza) ** ضروری به نظر می رسند. .
در نهایت، شایان ذکر است که یافته های غیر نظامی و دفاعی عجیب، مانند خرابه ها (و مناظر) قلعه ریوماگیوره ، دفاعی برج شفق قطبی مونتروسو آل ماره یا قرون وسطایی تالار شهر ورنازا از جایی که امروزه مهاجمان از پنجرههای گوتیک آن به دوربینهای SLR و چوبهای سلفی مجهز شدهاند.
به همه اینها باید چاشنی هنرهای دیگر مانند موسیقی، شعر یا تئاتر را اضافه کنیم که گردشگران را از طریق جشنواره ها در طول سال شگفت زده می کند. اینگونه نیست که آنها خرماها هستند که تودهها را به حرکت در میآورند، اما دلایل جذاب و زیبایی برای فرار از اینجا را چاشنی میکنند.
ریوماگیوره
ماجراجویی
بی قرارترین نسخه بازدید از این پارک طبیعی همان است که با پای پیاده، شما را به دنبال کردن مسیرهای آن دعوت می کند. با این حال، قبل از بستن چکمه های خود، باید کارت Cinque Terre را بخرید، یک نرخ ثابت که اجازه می دهد، برای یک روز، سوار قطار شوید، بین شهرها حرکت کنید، به همه مسیرها دسترسی داشته باشید و تا حدودی به صورت تصادفی در نقاط مختلف منطقه به اینترنت متصل شوید.
اگرچه وجود دارد ده ها کیلومتر به خوبی علامت گذاری شده است و مراکز مختلف تفاسیر پارک کمک و راهنمایی با وجدان ترین کوهنورد، عموم مردم با دو پیاده روی اصلی و مقرون به صرفه ارائه می شود.
اولین مورد خط ساحلی است ، مسیری که راه خود را به صخره ها باز می کند و شهرهای مختلف را به هم متصل می کند در مجموع به طول 12 کیلومتر . اگرچه فاصله آنها ترسناک نیست، اما باید در نظر داشته باشید که آنها مسیرهای محبوبی هستند و مناظری که در هر خلیج باز می شوند معمولاً به چند دقیقه تعجب نیاز دارند.
در نسخه کوتاه خود، از طریق دل آمور ، که مانارولا را به ریوماجیوره متصل می کند ، محبوب ترین و بهترین شرطی است. این بخش که در دهه 1920 با ساخت راهآهن ایجاد شد، به نوعی پل قفلی در یک نسخه رام نشده تبدیل شده است. یا همان چیزی است که در ملغمه ای از زوج هایی که در هر فرود به یکدیگر وعده عشق ابدی می دهند مشروط بر اینکه باد یا ریزش سنگ باعث بسته شدن راه نشود.
دیدگاه در Via dell'Amore
مسیری که به دلیل موقعیت و شیبهایش کمی سختتر است، پناهگاههایی است که به دور از جمعیت دیوانهکننده در میان کاجها و دامنههای تپه ساخته شدهاند و از سنت طولانی در میان همسایگان مستقرتر برخوردارند.
آره، نشان دهنده یک توبه یا عمل ایمانی است ، اما همچنین یک سفر زیارتی تبدیل به مسیری از طریق ارتفاعات که در آن مناظر مدیترانه ای با شور مسیحی متناوب می شود. مسیری که به پنج محبوب ترین مسیر منتهی می شود: Soviore، Reggio، San Bernardino، Volastra، Montenero و بانوی سلامتی ما.
مسیر بین پناهگاه ها در هنگام ورود رجیو
ملوان
دو راه برای عبور از خلیج های بسیار آبی و نزدیک شدن به توقفگاه های شلوغ بنادر بداهه آن وجود دارد. اولی بالاست بریاتوره ، داشتن قایق تفریحی، میلیونر مستقل بودن (انجام همین کار در ساحل آمالفی بسیار جریان اصلی است) و برانگیختن نفرت دیگران. دومی محبوبترین و بدون توهین به کسی، ناخوشایند است. این شامل پیوستن به کشتیهایی است که از آنجا حرکت میکنند لا اسپزیا یا به طور گسترده تر، جنوا و معمولاً در دکه های توریستی به عنوان بهترین گزینه فروخته می شود.
بله، آنها نقطه هدایت و نزدیک شدن از بهترین زاویه را دارند، اما از اشباع و کندی هم رنج می برند، زیرا شما باید خیلی خوب سازماندهی کنید. برای دیدن پنج شهر در یک روز به دلیل طولانی بودن سفرها و ساعات نه چندان طولانی آنها.
آنگونه باش که امکان پذیر است، آب سرمایه های بکر را ارائه می دهد که شما را دعوت می کند تا در مراکز غواصی منطقه، واقع در لوانتو و در Riomaggiore.
و همچنین برخی تضادها با سرزمینی که به ویژه در مانارولا می درخشد، جایی که شهر به طرز غیرممکنی در دریا به پایان می رسد، در درهم تنیده ای از صخره های غول پیکر که به نظر می رسد جنگ علیه جاذبه را باخته اند.
سواحل آبی توهین آمیز که در آن می توانید شیرجه بزنید (مانند مونتروسو)
لذیذ
مانند هر مقصدی که تا حدودی از گردشگری اشباع شده است (با نام مستعار 'guiri')، Cinque Terre یک سالن ورزشی را پیشنهاد می کند که شامل پرهیز از رستوران ها و غرفه های فست فود با غذاهای شبه سنتی است. منطقی است که یک روز گردشگری فعال را با این واقعیت مرتبط کنیم هر چه می توانید بخورید ، اما این بدان معنا نیست که هیچ رستوران ضروری و غذاهای نابخشودنی در این شلوغی
در لیست محصولات محلی باید خط بزنید پستو ساخته شده با ریحان که در کنار درختان زیتون در تراس های سرگیجه می روید. بدون فراموش کردن آنها زیتون سبز تیره-تقریبا سیاه با رنگی خوش طعم . و در مورد را فراموش نکنید آنچوی مونتروسو ، تنها غذا با DO خودش.
پستو ریحان تازه
این فرقه مواد در معتبرترین سفره ها محترم است. در ** Il porticciolo de Manarola ** آنها تقریباً خجالت می کشند غذاهای دریایی را مخلوط کنید -یک دور تشویق برای صدف هایشان- با اسپاگتی در شناخته شده ترین غذایش به نوبه خود، در ** دا ارالدو (مونتروسو) ** می توانند از قرار دادن به خود ببالند بهترین آنتی پاستی از پنج شهر با سوسیس دقیق و پر از طعم.
در خود مونتروسو، پاستا سنت مارتین در حالی که در Il Pescato Cucinato (Riomaggiore) و Belforte (Vernazza) ماهی تازه پادشاه است، توانسته باشگاه پیروان خود را ایجاد کند. آخرین میزی که شایسته بازدید است، نسون دورما در مانارولا است. در اینجا یک منوی بسیار ساده با محصولات تازه ترکیب شده است (آنها باغ سبزیجات خود را در معرض دید دارند) با بهترین مناظر از این معجزه ساخت ایتالیایی.
یک فصل جداگانه سزاوار شراب است . در سالهای اخیر، تعاونیهای محلی و شورای نظارتی بر ادعای آبگوشت اصیل که در گونههای محلی پرورش مییابد اصرار داشتهاند. بوسکو، آلبارولا و ورمنتینو به دریا نگاه می کند و آن شراب کاران دیگری را محکوم می کند که این مکان را با تصویر و نام برچسب گذاری می کنند.
افتخاری که به حضور زیاد شرابهای «واقعی» در منوهای محلی و ازدیاد بارهای شراب (مانند تجربه شراب در ورنازا یا دا الیسیو در مونتروسو ) . اگرچه گردشگری شراب در اینجا بیش از همه به چشیدن طعم در یکی از این بارهای تخصصی مرتبط است، برخی از شرابسازیها مانند Buranco شروع به ارائه بستههای گردشگری کشاورزی کردهاند که شامل بازدید از تاکستانهای بالای تپهها میشود.
چشم انداز تاکستان در Cinque Terre
تی شرت
بله، اگرچه ممکن است اینطور به نظر نرسد، اما یک نوع گردشگر وجود دارد که انتخاب می کند Cinque Terre به دلایل ساحل . یا خوب، بیشتر به این دلیل که امکان دراز کشیدن به بارتولا در خلیج های دیدنی با آب های شفاف در پای این کارت پستال ها را فراهم می کند.
البته، در اینجا هیچ شن و ماسه ای نیست، به خصوص به دلیل اینها بسترهایی از سنگهای کشیده هستند و بازدید بدون خرچنگهای متعاقب آن توصیه نمی شود. با این حال، هنگامی که این ننگ غلبه کرد، پنج ساحل وجود دارد که شایسته یک فرصت هستند.
پارک در انتهای Fegina، در Monterosso
اولی طولانی ترین و مجهزترین در کل پارک است. Fegina، در Monterosso ، دارای امکانات خاص خود، ناجیان غریق و تمام خدمات قابل تصور و بدون هیچ بخش خصوصی است که آن را به مقصدی طلسم برای این نوع تعطیلات تبدیل می کند.
به نوبه خود، در ورنازا، دسترسی به دریا از طریق یک غار کوچک انجام می شود که در پشت آن فرش بزرگی از سنگ های خاکستری باز می شود که در انتهای آن نهر کوچکی از آن عبور می کند. یا همان، یک شهربازی کوچک برای هر کوچولویی با تخیل. کورنیگلیا اگرچه در لبه دریا نیست، اما دو سفر کوچک را ارائه می دهد که به خلیج ها ختم می شود: یکی با همین نام و دیگری به نام گووانو. چند گزینه خوب برای دور شدن از گردشگر و زندگی با مردم محلی.
در نهایت، در ریوماگیور، مسیر کوچکی در کنار دریا به منطقه صخره ای شاد دیگری منتهی می شود که تا حدودی شلوغ است اما مسیر ساحلی هیجان انگیز آن آن را ارزشمند می کند.
@zoriviajero را دنبال کنید
یارو گووانو
ورنازا