Xinatli: درک متکثرتر از هنر
موزه ای در وسط جنگل؟ با چوب و خاک ساخته شده؟ بله درست خواندید این موزه توسط شرکت معمار نروژی ویکتور سورلس و استودیوی مکزیکی Juiñi طراحی شده است. Xinatli شگفتی بدون حتی ساخته شدن هنوز.
طراحی این موزه تحقیقاتی در حاشیه جنگل های بارانی مکزیک توسط مجموعهدار مکزیکی، فرناندا رایز، رئیس Fundación Raiz.
این ساختمان دارای ساختار هرمی پلکانی خواهد بود، با استفاده از روش های اکولوژیکی ساخته خواهد شد و از عناصر باربر ساخته خواهد شد خاک و چوب
Xinatli: موزه ای در وسط جنگل مکزیک
هماهنگی بین مردم، هنر و علم
نام موزه، Xinatli، از اصطلاح ناهوا Xinachtli گرفته شده است که توصیف می کند لحظهای که یک بذر جوانه میزند و به شکلی حیاتبخش باز میشود. این کلمه نماد ایده خلقت است استودیو ویکتور سورلس می گوید و به پتانسیل دگردیسی ادای احترام می کند.
هدف موزه Xinatli کاوش است چگونه مردم، هنر و علم می توانند در قرن بیست و یکم با هم در هماهنگی زندگی کنند.
«تاکنون موزهها فضایی بودند که در آن قدرت به نمایش گذاشته میشد. موزه قرن بیست و یکم نباید ویترین قدرت باشد، بلکه مکانی باشد که از برابری بیشتر حمایت می کند: در محیط زیست، در هنر و در جامعه. ، فرناندا روت را تأیید می کند.
این موزه دارای یک ساختمان اصلی چند طبقه با فضاهای هنری و نمایشگاهی و همچنین یک موسسه زمینی است که توسط دانشمندان اداره می شود. تمامی امکانات در نظر گرفته شده است ویکتور سورلس از استودیو توضیح می دهد: "تنوع حیاتی منطقه و دانش جامعه محلی را بررسی کنید و آنها را از طریق هنر و تحقیق ارتقا دهید."
موزه ای با هدفی آگاهانه
یک هدف آگاهانه
مکان انتخاب شده برای موزه، منطقه ای به مساحت 90 هکتار از جنگل های غیرقانونی در جنوب مکزیک است. محلی است که به شدت تحت تاثیر این فعالیت مجرمانه قرار گرفته و قرار است در سال های آینده احیای جنگل های آن انجام شود.
از این رو تمهیدات مربوطه در نظر گرفته شده است زمین را به طبیعت وصیت می کند که توسط محیط بانان و جوامع محلی نمایندگی و از آن دفاع می شود. که پس از یک نسل، سرپرستی و استفاده انحصاری از زمین را بر عهده خواهد گرفت.
Xinatli بر اساس یک هدف آگاهانه است: اکنون به نظر می رسد که کمک به ایجاد تغییرات آب و هوایی در ذهن مردم بیش از هر زمان دیگری ضروری است. هنر، و همراه با آن نوع متفاوتی از ادراک، شکلی اکولوژیکی از ساخت، فرناندا رایز می گوید: تعهد فرهنگی به "محیط زیست" می تواند به حفظ تداوم زندگی در سیاره ما کمک کند.
هدف موزه با رویکرد سه جانبه به تحقیق، یادگیری و ارتباطات تعیین می شود. زیرا علاوه بر حمایت از فرآیندهای هنری، کلیدهای دیگر موزه عبارتند از: ذهنیت دایره ای و توجه فلسفی به گیاهان و قارچ ها و همچنین تعهد جهانی به طبیعت به عنوان یک نهاد حقوقی.
«روش تفکر استعمارزدایی شده همچنین به تغییر نحوه ارتباط ما با جهان کمک میکند استودیو ویکتور سورلس اضافه می کند که هم از دیدگاه های انسان محور و هم با جدایی طبیعت و فرهنگ شکسته می شود.
مکان انتخابی منطقه ای به مساحت 90 هکتار جنگل غیرقانونی است
اختراع مجدد هرم پله ای
هرم جزء کهن الگوی بیشتر فرهنگ ها در آسیا، آفریقا، اروپا و آمریکای لاتین است. هرم پلکانی از فرهنگ مزوامریکایی، از طریق اولمک ها، مایاها و آزتک ها می آید.
همانطور که نویسنده مکزیکی اکتاویو پاز در هزارتوی تنهایی می گوید، راه رسیدن به جامعه جدید از نقد هرم و جامعه هرمی می گذرد.
ویکتور سورلس توضیح میدهد: «برای ما مهم بود که به هرم مرحلهای ارجاع دهیم، آن را دوباره پیکربندی کنیم و دوباره آن را تفسیر کنیم. و می افزاید: «هرم پلکانی نماد جامعه طبقاتی است، تقسیم بین ثروتمندان در بالا و فقیر در پایین. طراحی ما این سلسله مراتب را تخریب می کند.»
استودیو Viktor Sørless و Estudio Juiñi در پیشنهاد خود برای موزه Xinatli، گسترده ترین لایه هرم را به سمت مرکز بالا می برند، به طوری که در سطح بالای بلندترین درختان قرار دارد و به طور نمادین آن را رو در رو با طبیعت قرار می دهد.
پلت فرم به دست آمده نماهای بی وقفه ای را بر روی محیط سبز ارائه می دهد که در نتیجه به آن منجر می شود مفهومی ساختمانی که به عنوان یک ارگانیسم در هم تنیده با جنگل اطراف ارائه می شود.
فرهنگ بومی
Xinatli همچنین دانش بومی و مهارت های صنعتگران محلی را در خود جای داده است. ، زیرا روی روش ساخت خانه xa'anil naj، سنتی مایاهای یوکاتکان شرط بندی می کند.
خاآنیل ناج ارزش فرهنگی و معماری زیادی دارد. زیرا مجموعه بزرگی از دانش و آداب و رسوم را در خود جای داده است که نسل به نسل به ارث رسیده است.
این روش ساخت و ساز مشخص می شود درختان مورد استفاده در سازه نگهدارنده ریشه کن نمی شوند آنها در جای خود قرار نمی گیرند، اما اغلب کاشته می شوند.
در مورد Xinatli، بازرسی از زمین به هر دو استودیو اجازه داد درختانی را شناسایی کنید که بعداً می توانند به عنوان "تکیهگاه زنده" در ساخت و ساز مورد استفاده قرار گیرند.
این ساختمان همچنین از طناب های سیزال پیچ خورده به عنوان تثبیت کننده استفاده می کند. همراه با پشته سنگی که از هر طبقه در موزه قابل مشاهده است.
از بالای سازه شروع می شود و به سمت زمین پایین می رود و در آنجا به یک استخر باز می شود. آب باران به داخل توده می ریزد و صخره ها آبشارهای کوچکی ایجاد می کنند. سورلس میگوید: «در این پروژه به آنها «سنگهای گریان» میگفتند.
در طبقه همکف، در آخرین سطوح استخر، حروفی در زمین تشکیل شده است. در کنایه از حروفی که فاتحان مانند کلاله بر پیشانی مردم بومی بر آتش حک می کردند. برای مثال حرف G مخفف جنگ است.
زمین نماد زخم های گذشته است و با گذشت زمان، توسط آب شسته می شود تا زمانی که هر حرف اولیه در نقطه ای دیگر قابل تشخیص نباشد. آنها از مطالعه Sørless توضیح می دهند.
بال های جانبی ساختمان دارای فضاهای نمایشگاهی و تحقیقاتی است. سطح بالایی در شیشه انعکاسی پیچیده شده است و بسته به چشم انداز آن با عبور بازدیدکنندگان تغییر می کند.
از داخل، بازدیدکنندگان به فضای سبز طبیعت نگاه می کنند. از بیرون، شیشه جنگل اطراف را منعکس می کند. این یک توهم نوری ایجاد می کند که از دور به نظر می رسد که هرم شکسته است و بخش بالایی ساختمان شناور است.
بخش اصلی ساختمان
زمین: مواد آینده
استودیوی Viktor Sørless سالهاست که در حال بررسی استفاده از زمین در ساخت و ساز بوده و آن را مصالح ساختمانی آینده می داند: معمار نروژی توضیح می دهد: "من فکر می کنم که زمین مزایای بی نظیری را ارائه می دهد."
ما از زمانی که انسان ها شروع به سکونت کردند از این مصالح ساختمانی استفاده می کردیم. آنجا در پای ما است در خاک، به عنوان هوموس، اساساً به عنوان نوعی سیمان برای ساختن روشی انسانی تر. سورلس میگوید: زمین را میتوان دوباره وارد چرخههای طبیعت کرد و منطقی اکولوژیکی دارد.
شرایط آب و هوایی جنگل های استوایی مستلزم بهبود استحکام و مقاومت در برابر آب زمین مورد استفاده در ساخت و ساز است. با کمک کارشناسان محلی، مخلوط خاک جدیدی با استفاده از الیاف سیزال و رزین چوکوم ساخته شد.
این ساختمان با استفاده از روش rammed earth ساخته خواهد شد و برای جلوگیری از ترک های احتمالی از شبکه موسوم به "شبکه ارگانیک" استفاده خواهد شد که با الیاف سیزال و با توری یک سانتی متری ساخته شده است.
همانطور که Sørless توضیح می دهد، "این نوع آرماتور مشابه چیزی است که در سازه های بتن مسلح استفاده می شود تا دیوارها را تحت بارهای سنگین تری قرار دهد. از چوب برای ساخت سازه نگهدارنده استفاده می شود.
جنگل همیشه سبز مرتفع
یک فرآیند رشد
ویکتور سورسلس Xinatli را به عنوان "تلفیقی از معماری و مهندسی بومی" توصیف می کند. و تصریح می کند که طرح ایجاد ساختمانی نیست که برای همیشه دوام داشته باشد، بلکه "نیاز به مراقبت دارد، در غیر این صورت تخریب می شود".
ساختمان سفالی و چوبی به اندازه بتن دوام نخواهد داشت، اما به گفته معماران، این نکته کلیدی است: «این عنصر گذرا تشخیص میدهد که زندگی فرآیندی از رشد، فنا و دگرگونی است. و اینکه انسانها میتوانند آگاهانه درباره نحوه رفتار ما با محیط خود تصمیم بگیرند.» این معمار نتیجه میگیرد.
انتظار می رود این پروژه در سال 2025 تکمیل شود.
Xinatli: "تغییر آب و هوا در روح"