La Gioconda del Prado پس از بازسازی
شخصیت پردازی یک اثر هنری آغاز شهرت همیشگی آن است. نمونه های زیادی از این وجود دارد اما بدون شک یک جوکوندا نمادین ترین آنها، عروس فرانسه و رنسانس است . با کشف وفادارترین نسخه آن در موزه پرادو ، اکنون دو نماد از نظر جغرافیایی در دو طرف پیرنه وجود خواهد داشت. سفر آنها در اروپا متفاوت بود، آتش سوزی ها و سرقت ها نیز در آن گنجانده شده بود، وجه مشترک آنها این است که هر دو ایتالیا را ترک کردند و پنج قرن پس از خداحافظی در مارس امسال دوباره در پاریس ملاقات خواهند کرد.
«سیاره هنر» بار دیگر با شاهکاری که در میان مجموعههای یک گالری هنری بزرگ شناسایی شده، متحول شد. یک بمب رسانه ای واقعی که همین یک ماه پیش منفجر شد و نوید می دهد که چندین فصل در زمان پربیننده داشته باشد. به طور خلاصه، معلوم می شود که خواهر زشت لا جوکوندا، که موزه پرادو را تقریباً فراموش کرده بود، پس از گذراندن یک جلسه جوانسازی، یک خواهر دوقلو با فرهای عالی، پوست بی عیب و ابروهای ظریف است.
مونالیزای مادرید به زیبایی در منظرهای صخرهای ظاهر میشود، یک کشف واقعی، که در زیر یک لایه سیاه که در دهه 1750 در جدول گنجانده شده بود، پنهان شده بود. همراه با تأیید اینکه اثر به دلیل همزمانی عناصر و اصلاحات فرآیند خلاقانه - متفاوت از دیگر نسخه های جوکوندا - به صورت موازی نقاشی شده است، آن را بیش از هر نسخه دیگری خاص می کند. نویسندگی آن هنوز مشخص نشده است، اگرچه به گفته ال پرادو، آن را به یکی از شاگردان استاد فلورانسی، فرانچسکو ملزی یا آندریا سالای نسبت می دهند. بحث تازه شروع شده است.
آرنو در حالی که از فلورانس می گذرد
اینکه این دو اثر چگونه به هر یک از دو طرف پیرنه رسیدند، سفری شناخته شده است و در مورد نسخه اصلی «حرکت» دارد، اما در حال حاضر برای مونالیزای اسپانیایی تا حدودی گیج کننده است. شواهدی مبنی بر حضور آن در ال پرادو از زمان تأسیس آن وجود دارد وجود آن در سال 1666 در میان آثار گالری آلکازار فهرست شد.
بنابراین، تا زمانی که نویسندگی آن روشن شود و مشخص شود که کدام یک از شاگردان لئوناردو این پرتره را عملاً دست در دست نابغه رنسانس کشیده است، فقط می دانیم که این پرتره را با علفکش دست نخورده ترک کرده است. از آتش سوزی آلکازار مادرید جان سالم به در برد و بعداً به صفوف آثار موزه پرادو پیوست، احتمالاً قبلاً با پسزمینه سیاهی که تا زمان مرمت آن مشخص بوده است.
مجسمه ولاسکز در ورودی موزه پرادو
لئوناردو در طول تاریخ خود مدها و سیر دوره گرد قدرت را دنبال کرده است. او از فاکتور فلورانسی خود همراه با لئوناردو مهمترین شهرهای رنسانس ایتالیا را دید : او را در سالهای میلانی خود همراهی کرد، جایی که برخی کارشناسان می گویند نقاشی شده است تا بعداً از اقامتی کوتاه در رم لذت ببرند. بعداً به فرانسه همسایه سفر کردند، جایی که لئوناردو خود را در خدمت فرانسیس اول قرار داد و در قلعه ای نزدیک آمبویز مستقر شد.
با مرگ این نابغه، جوکوندا به دست پادشاه فرانسه رسید، اگرچه منابع دیگر ادعا می کنند که او آن را قبل از مرگ خرید و به فونتنبلو، دربار خاص خود در دوره رنسانس برد. از آنجا و طی چهار قرن او از قصری به قصر دیگر، از ورسای به تویلری و از آنجا به موزه لوور و به یک موزه رفت. حتی ناپلئون هم نتوانست در برابر جذابیت های او مقاومت کند و در نهایت او را برای مدتی در اتاق شخصی خود به دار آویخت. اما، بدون شک، رویدادی که او را به یک ستاره بین المللی رساند، بود سرقت سرشناس او در سال 1911، که او آن را به فلورانس بازگرداند، جایی که دو سال بعد در دست یکی از نگهبانان موزه لوور قرار گرفت. این ایتالیایی اصیل ادعا کرد که این نقاشی را به دلیل احساسات شدید میهن پرستانه دزدیده است. قبل از بازگشت به پاریس، مونالیزا به تعطیلات رفت و در ایتالیای زیبا با نمایشگاه هایی در فلورانس، رم و میلان به گشت و گذار پرداخت.
موزه لوور در پاریس در شب
پس از پنج قرن، مسیرهای آنها دوباره در تاریخ 29 مارس در موزه لوور تلاقی می کند، جایی که آنها در نمایشگاه "آخرین اثر لئوناردو داوینچی" حضور خواهند داشت. سنت آنا ، جوانه بازسازی مونالیزا دل پرادو. تا آن زمان، ستاره در حال ظهور را می توان تا 13 مارس در اتاق 49 گالری هنری مادرید تحسین کرد و در بازگشت به اتاقی که سال ها در آن زندگی می کرد بازخواهد گشت. با این حال، این بار او این کار را به عنوان ستاره درخشانی که اکنون در آن حضور دارد انجام خواهد داد، جایی که مطمئناً طرفداران بسیار بیشتری از آنچه تا زمان ترمیم داشت، خواهد داشت. با مرمت غیر محتمل جوکوندا در موزه لوور، شاید این جمله که آخرین می خندد، بهترین می خندد برآورده شود.
مونالیزای لئوناردو در موزه لوور