O Pasatempo de Betanzos: باغ اسرار
زمانی بود که باغ ها آنها بسیار بیشتر از مجموعه های ساده گیاهان کم و بیش برجسته بودند. یک باغ می تواند قدرت یک پادشاه را دوباره احیا کند، همانطور که ورسای انجام داد، کیهان را نشان می دهد، همانطور که در مورد کیهان بود باغ های ژاپنی ، یا نماینده بهشت روی زمین باشد، مانند باغ های کاخ اسلامی.
باغ ها می توانند محصور شوند پیام های رمزگذاری شده ، چیزی به ما بیاموز، شاید برایمان داستانی تعریف کند. اما در مقطعی، نه چندان دور، فراموش کردیم که چگونه آنها را بخوانیم.
ما حتی فراموش می کنیم که قابل خواندن بود و ما شروع به دیدن این مناطق به عنوان مکان های ساده دلپذیر پر از عناصر تزئینی کردیم، مکان هایی که در آن مجسمه های جمعیت، فواره ها یا برکه ها بدون اینکه ما واقعاً بفهمیم چرا آنها آنجا هستند.
مسجد پارک دو پاساتمپو
این مورد O Pasatempo، در Betanzos، یکی از دیدنی ترین باغ های نمادین و کمتر شناخته شده است که در اروپا حفظ شده است. معتبر جواهر رها شده برای بیش از نیم قرن فقط بیش از 20 دقیقه از مرکز شهر یک کورونا که میتوانیم با باغهایی مانند باغهای Quinta da Regaleira (پرتغال) یا Bomarzo (ایتالیا) مقایسه کنیم.
اگر بدون هیچ اطلاعات قبلی به آنجا برسید، ملاقات خواهید کرد مکانی در نیمه راه بین صحنه یک رمان ویکتوریایی و یک هذیان که در آن استیم پانک است با نقوش تاریخی بدون هیچ منطق ظاهری جای تعجب نیست که این مکان عالی برای جلسات عکس اینفلوئنسر است زیرا، مسلماً، فضا است کاراکتر دشواری برای تکرار دارد.
روی یک دیوار، کنار یک حوض، یک زن به یک قایق چرخدار آینده نگر تبدیل می شود . کمی جلوتر، در یک غار مصنوعی با ستون هایی که شبیه درخت هستند دایناسور در گوشه ای کمین کرده است.
وجود دارد نیم تنه برهنه، چهره های بالدار، خانواده ای با لباس های مد دهه 1900 که با شتر سفر می کنند. در یک گوشه یک شکل یک را آماده می کند برشته شده به ناب ترین سبک La Pampa در حالی که کمی بعد، غواص در اندازه واقعی گنج غرق شده را نجات می دهد . آ مسجد بر فراز ورودی غاری که دو درخت غول پیکر در کنار آن قرار دارد ظاهر می شود.
یافتن معنی در همه اینها آسان نیست، حتی اگر داشته باشد.
غواص در جستجوی گنج
فرشته آرکی، یکی از اعضای انجمن دوستان پارک به ما می گوید که این باغ «به وسیله خوان گارسیا ناویرا از جانب 1893 . او سعی می کند بسیاری از دانش را در آن بریزد او در سفرهای خود در سراسر جهان به دست آورد ، اگرچه پشت سر نیز یک کل وجود خواهد داشت فلسفه ماسونی که به کارهای خیریه ای که برادران گارسیا ناویرا در آن انجام دادند مرتبط خواهد بود بتانزوس ”.
برادران گارسیا ناویرا زمانی که به سختی 20 ساله بودند، در حدود سال 1870 به آرژانتین مهاجرت کردند. مانند بسیاری از فرزندان خانواده های متواضع آن زمان، آنها هیچ گزینه ای بهتر از تلاش برای به دست آوردن ثروت خود در آمریکا در آینده خود نمی دیدند. دقیقاً همین اتفاق افتاد.
دو دهه بعد آنها به محل زندگی خود بازگشتند زادگاه با ثروت هنگفت آنها بخشی از آن را به ساخت مدارس، آسایشگاه ها، سرپناه برای معلولان و سایر امکانات برای فروتن ترین بخش های مردم اختصاص دادند. و همینطور این پارک
سفر از تاریکی به روشنایی
خوان گارسیا ناویرا او دغدغه زیادی برای آموزش افراد با منابع کمتر داشت. به همین دلیل است که این پارک یک دعوت است از نادانی بیرون بیایید، یاد بگیرید، شگفتی های جهان را بشناسید حتی برای کسانی که توانایی مالی سفر یا قطار را ندارند باز است. در نهایت چیزی که می خواستم تحریک کنجکاوی است. و باید پذیرفت که 130 سال بعد او همچنان به آن دست می یابد.
غارهای Parque do Pasatempo
قسمت باقی مانده از پارک، که در ابتدا بسیار بزرگتر بود، نشان می دهد سفری از تاریکی به روشنایی از طریق دانش همانطور که آنجل که ما را در بازدید همراهی می کند به ما می گوید.
مسیر از پایین شیب در کنار الف شروع می شود برکه، از طریق غارها و گالری ها. یکی از آنها با پریدن از سنگی به سنگ دیگر از روی یک حوض به آن قابل دسترسی است وارد دهان هیولایی شوید؛ دیگری توسط یک زرافه و یک فیل حکاکی شده در صخره و زیر استالاکتیت های بتنی، ما را به یک اتاقک زیرزمینی می برد که در آن تاریکی ناگهان شکسته می شود و نور خورشید از طریق نورگیر در سقف ما را روشن می کند.
کم کم داریم صعود می کنیم. همانطور که ما قسمت های مختلف تاریخی و شگفتی های جهان را که هر دیوار را می پوشانند کشف می کنیم: یک وجود دارد گالری حیوانات عجیب و غریب، قطعاتی از تاریخ مستعمرات سابق آمریکا, وسوسه ها که در غارها پنهان می شوند، پیشرفت های فناوری ...
ما می توانیم خود را به یک سفر کنجکاو محدود کنیم، تا در حین حرکت یاد بگیریم. ولی در O Pasatempo همیشه یک لایه دیگر وجود دارد . نمادهای ماسونی مجموعه را برای کسانی که قادر به کشف و باز کردن آنها هستند شکل می دهد: جاده هایی که دوشاخه ، تصمیماتی که ما را به مسیر درست هدایت می کند یا ما را به نقطه شروع باز می گرداند: نور و تاریکی، خیر و شر، پیشرفت یا عدم تحرک. هیچ یک از صدها جزئیاتی که پارک انباشته شده است به طور تصادفی در آنجا وجود ندارد.
خوان گارسیا ناویرا و خانواده بر روی شترهایشان
شاید سومین سطح، که نشان دهنده سفرهای آغازین است، یکی از برجسته ترین سطوح امروزی باشد. روی دیوار پشتی خوان گارسیا ناویرا و خانواده اش سوار بر شتر در حال راه رفتن در کنار اهرام به تصویر کشیده شده اند.
بالاتر از آنها پرواز می کند که مطمئنا بود اولین تصویر از یک هواپیمای کوچک در اسپانیا (پارک در سال 1904 افتتاح شد، در حالی که اولین پرواز با چیزی شبیه به هواپیما، برادران رایت، در سال 1903 انجام شد).
در یک افراط، طرحی شجره نامه سرمایه را جمع آوری می کند. تاج آن را دو چهره در آغوش گرفته اند: برای گارسیا ناویرا پول مهم بود، اما بالای آن سر و قلب بود. در O Pasatempo هیچ چیز عادی نیست.
این پارک امروزه یک جواهر منحط است. انجمنی وجود دارد که تلاش می کند تا از آن محافظت کند، اما بدیهی است که دولت ها هر کاری را که لازم است از سوی خود انجام نمی دهند. پس از گذشت بیش از یک قرن از تاریخ، برخی از چهره ها حمایت می شوند و برخی دیگر به وضوح ترک خورده به نظر می رسند. درست است که آنها هاله ای معمایی تر به کل می دهند. اما می توان انتظار داشت که یکی از آنها مطمئناً جالب ترین باشد باغ نمادین اسپانیا کمی بهتر مراقبت شود
دو روز پس از بازدید ما، گروهی از هنرمندان گرافیتی به خوبی از شیری که به دره می نگرد استفاده کردند.
شجره نامه خانواده نویرا
با این اوصاف Xosé Ramón Novoa، یکی دیگر از اعضای انجمن ، می خواهد در مورد آن خوشبین باشد: لحظه بحرانی، دهه 80، دهه ای که در آن بخشی از باغ برای ساخت زمین فوتبال و مرکز ورزشی تخریب شد ، پیشی گرفته است.
ما بیش از یک قهوه برای صحبت در مورد موضوع خورده ایم و نتیجه گیری او همیشه یکسان است: کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد، اما بیشتر و بیشتر جوانانی هستند که به پارک می آیند و درگیر می شوند «زیرا از چیزی که اینجا پیدا می کنند شگفت زده می شوند. زیرا در هر بازدید چیزهای جدیدی کشف می کنند. و مهم نیست که چند بار بیایی، همیشه چیز دیگری پیدا می کنی.» من در این خوش بینی شریک هستم.
در گوشه ای از یکی از غارها حفظ شده است کتیبه ای که یک زن و شوهر بیش از 60 سال پیش ساخته اند . کمی بالاتر، در میان درختان، گروهی از بچه ها ویدیویی را ضبط می کنند که در نهایت در یوتیوب قرار می گیرد.
اگر در اینستاگرام شیرجه بزنید، دنبالهای از دامنهای روان، عینکهای آفتابی و ژستهای معمولی را خواهید دید که در مقابل کشتیهای هوایی، درخت علم یا غارهایی که در آن پنجههای هیولایی به نظر میرسد از یک ستون بالا میروند، به تصویر کشیده شدهاند. چرا هر یک از بیش از 40 ساعت زمان متفاوتی را نشان می دهد؟
O Pasatempo همچنان چیزی دارد که قلاب می کند. فرقی نمی کند که با کنجکاوی تاریخی آمده باشید یا صرفاً برای گرفتن چند عکس. این اثری از زمان دیگری است که بر خلاف همه شانس ها توانسته تا به امروز زنده بماند.
به نوعی صدایی است که دو قرن است با ما صحبت می کند. و آنچه او می گوید همچنان ما را مجذوب خود می کند.
محافظت از پارک دو پاساتمپو