پروازهای کم هزینه، علاوه بر قیمت پایین، به دلیل ناراحتی نیز شناخته می شوند. در دهه 1990، زمانی که فاصله بین ردیف صندلی ها تقریباً بود 90 سانتی متر، داشتیم در مورد سندرم کلاس اقتصادی (برای نام بردن از ترومبوز در مسافرانی که مکررا با هواپیما، در پروازهای طولانی مدت و در کلاس اقتصادی سفر می کنند) رخ می دهد. امروزه که میانگین بین ردیف ها بین 76 و 78 سانتی متر (با توجه به پلت فرم دفاعی مسافرین Flyers Rights)، این ناراحتی حتی بیشتر است.
در طول دهه گذشته، ورطه راحتی که کلاس تجاری را از اکونومی در هواپیما جدا می کند، حتی برجسته تر شده است. در حالی که مسافران تجاری توانسته اند از تمام نوآوری های هوانوردی که در سال های اخیر روی آن سرمایه گذاری شده است، بهره مند شوند - تخت های دونفره با ملحفه و لحاف، میله های روی کشتی و حتی دوش در ارتفاع 38000 فوتی. ، مزایای کلاس توریستی کاهش یافته است زیرا اندازه صندلی های آن نیز کاهش یافته است.
دانشگاه اسپانیا الخاندرو نونز ویسنته، او که 1.90 متر قد دارد، به سرعت این را در حین تحصیل در رشته مهندسی در دانشگاه TU Delft در هلند متوجه شد. او که آخر هفتهها از مادرید میآمد و میرفت و از سختیهای فضا ناشی از هزینه کم رنج میبرد، شروع به فکر کردن به این کرد که چگونه از آن بهترین استفاده را بکند. کابین با صندلی در دو سطح.
صندلی اکونومی کانکس، نمونه اولیه ای که می تواند نحوه پرواز ما را تغییر دهد
همراه با معلمش پیتر وینک، نونیز، متخصص در طراحی داخلی هواپیما، نمونه اولیه ای را که در نظر داشت، به دنیا آورد صندلی اکونومی Chaise Longue ، که نامزد دریافت معتبر شد جوایز کابین کریستال در سال 2021
همان با شکاف های طراحی در دو سطح بازی کنید به مسافران اجازه می دهد هر دو تا 125 درجه دراز بکشید (15 بیشتر از حد معمول) تا پاها را دراز کنید و آنها را در حالت کاملا افقی قرار دهید، انگار که روی شزلون هستید. برای اینکه این امکان پذیر باشد، محفظه بار بالای سر برداشته شد ، این را رد کنید تا زیر صندلی ذخیره شود.
فضای بین ردیف ها، بله، تقریباً بدون تغییر باقی می ماند با توجه به وضعیت فعلی (بین 76 تا 81 سانتی متر)، اما بهترین وضعیت ها قول می دهند که این خیلی مهم نخواهد بود. از سوی دیگر، فاصله از سقف در ردیف های برجسته حدود 1.5 متر خواهد بود. طبق گزارش CNN، فضای کافی برای ایستادن وجود ندارد.
علاوه بر این ناراحتی کوچک، کسانی هستند که چنین فکر می کنند ردیفهای پایینی میتوانند تا حدودی کلاستروفوبیک باشند، زیرا بین صندلیها، بدون هیچ گونه افق بصری، «جاسازی شدهاند».
پیاده سازی واقعی، دشوارترین تا کنون
اکنون، نونیز برای یک شرکت هواپیمایی کار می کند تا اختراع خود را بپذیرد، چیزی که اگر در نظر بگیریم پیچیده است بسیاری از نمونه های اولیه که توجه رسانه ها و اجتماعی را به خود جلب کرده اند، اما هرگز در پروازها اجرا نشده اند.
مثلاً با دیگران این اتفاق افتاد طرح بندی دو سطحی ، مانند این صندلی های تقویت کننده پیشنهاد شده توسط ایرباس (که در آن، با این حال، افزایش فضای پا در نظر گرفته نشده بود).
نشستن در دو سطح
اخیراً، طراح جفری اونیل چیزی مشابه، اما پیچیدهتر را پیشنهاد کرد، که حتی امکان آن را نیز در بر داشت در کلاس اقتصادی راحت بخوابید
البته بزرگترین مانعی که هم نونیز و هم بقیه مخترعان با آن روبرو هستند همین است بی میلی خطوط هوایی به خرج کردن پول ، به ویژه در یک لحظه تاریخی دشوار برای شرکت ها به دلیل افزایش قیمت سوخت و توقف ناشی از همه گیری.
در حال حاضر فقط به نظر می رسد که پیشنهاداتی ارائه شود که پیکربندی کابین را زیاد تغییر ندهد و حتی آن را سبک تر کند، مانند حرکت . این نمونه اولیه صندلی از ایرباس استفاده می کند منسوجات هوشمند که اطلاعات را ضبط و به برنامه ای منتقل می کند که مسافران می توانند برای نظارت و کنترل سفر خود دانلود کنند، برای مثال دریافت، پیشنهادات کششی یا تغییر حالت صندلی از "خواب" به "ماساژ" یا "خوردن".
حرکت، صندلی های ایرباس بر اساس منسوجات هوشمند