کاش خیابان های سنگفرش آن بی انتها بود
بین شلوغی توریستی Patones de Arriba و آرامش روزانه Patones de Abajo، ساکنان این شهرداری سیرا نورته د مادرید، در دسترس از پایتخت، 40 دقیقه در جاده به Burgos.
نزدیکی آن، طبیعت دیدنی آن و عرضه طبیعی گسترده آن آنها هر هفته صدها کوهنورد، موتورسوار، دوچرخه سوار، کوهنورد، غارنورد، عکاس، قارچ شناس، فیلم یاب و مسافران را به طور کلی جذب می کنند.
اگر با اندکی باران راز را اضافه کنیم چه؟
روز اول: تراس و باغ های بوم گردی
مادرید را به حدی ترک کردیم که باران و روز کاری فشرده، جادهها را به نان هر جمعه تبدیل میکند و توانستیم به موقع برای خوردن غذا برسیم.
پایگاه عملیات ما خواهد بود خربزه خانه روستایی ، یک خانه خانوادگی قدیمی در پاتونز د آباجو با مراقبت و مراقبت به یک اقامتگاه جذاب تبدیل شده است که امسال درهای خود را باز کرد.
پس از گذاشتن چمدان ها در اتاق هایمان، باران به ما اجازه می دهد تا لذت ببریم تراس بار مانولو _(Avenida de Madrid, 78) _ درست روبروی جاده. این در مورد یک است مکان محبوب در بین کوهنوردان مادرید هم برای ملاقات قبل از صعود به قله و هم برای صرف ناهار در مسیر پایین یکی از آن ساندویچ ها، قسمت ها، غذاهای ترکیبی یا در مورد ما همبرگر.
بعد از ظهر خواهد گذشت قدم زدن در میان باغ هایی که در اطراف مسیر دامداری مقاومت می کنند. برای دنبال کردن آن، کافی است از طریق Parroquia de San José به سمت راست بپیچید، شهری که با افتخار روی تپه ای قرار دارد که می توانید از جلو ببینید.
جاده پر از زباله است درختان شاه بلوط، درختان بادام، درختان به و انگورهای بکر گرانبها، که در پاییز قرمز می شوند برخلاف زردی صنوبرها.
به زودی همدیگر را میبینیم کانال کاباروس، مشروط به یک طرح انطباق برای استفاده از آن به عنوان یک مسیر عابر پیاده و دوچرخه سواری، تا زمانی که با رودخانه جاراما، که ساحل سایهدار آن منطقهای دلپذیر برای حمام کردن مسافران تابستانی را ارائه میدهد.
Casa Rural Melones، کمپ اصلی ما
در راه بازگشت توقف می کنیم تا از امکانات ** Tómate La Huerta، ** پروژه ناتالیا و سیمون، دو کشاورز جوانی که تصمیم گرفتند در اینجا راه اندازی کنند، توقف می کنیم. تجارت میوه و سبزیجات ارگانیک شما علاوه بر این که تقریباً هر آخر هفته غرفه خود را در یک نمایشگاه برپا می کند، تحویل درب منزل به افراد، رستوران ها و گروه های مصرف کننده.
در کنار او زمین های اعضای ** CSA Vega de Jarama ، ** انجمنی که به f ترویج تولید بومی کشاورزی و دامداری ارگانیک که موفق به توزیع بیش از 60 سبد شش کیلویی سبزی در هفته می شود.
شب که شد ما به آنجا نقل مکان کردیم تورلاگونا ، جایی که کسانی که می خواهند فضا را پیدا کنند چیزی برای خوردن و/یا نوشیدنی داشته باشید. گزینه ما ** Taberna del Motero ** است و افراد زیادی هستند که منطقه را با دو چرخ سفر می کنند. به ریتم بهترین راک، حسابی در تراس شما می دهیم نان تست آنچوی بزرگ با پنیر آبی، رول بز با پیاز کاراملی شده و شکم ماهی تن با فلفل قرمز.
شام را با قدم زدن در اطراف میدان برای دیدن نمای تالار شهر و کلیسا در زیر نور مهتاب قبل از خواب به پایان می رسانیم.
نکات: اگر می توانید، از تعطیلات آخر هفته در Patones de Arriba اجتناب کنید
روز 2: تخته سنگ سیاه، TORREZNOS و گلدان
با شکمی پر از نان تست گوجه فرنگی ارگانیک، عسل محلی و کیک اسفنجی خانگی، در آستانه کشف جواهری در تاج هستیم: پاتون از بالا، شهری که مورد بازدید گردشگران و کوهنوردان است که در تعطیلات آخر هفته باید دسترسی منظم با ماشین را ببینید.
کسانی که زود بیدار نمی شوند، می توانند در Patones de Abajo پارک کنند و پیاده روی کنند (فقط بیست دقیقه). طولی نکشید که فهمیدم چرا اینقدر شلوغ است: یک شهر تخته سنگ سیاه احاطه شده توسط کوه ها که شبیه چیزی از فیلم تیم برتون است.
در دفتر گردشگری ، مجهز به نمایشگاه دائمی و مدل های منطقه در کلیسای قدیمی سن خوزه، سازماندهی می کند تورهای راهنما در روزهای شنبه، یکشنبه و تعطیلات ساعت 12 ظهر برای 2.5 یورو
معمول این است که صبح زود بیایید، در یکی از مسیرهای متعددی که ارائه میکند قدم بزنید و در یکی از رستورانهای بیشمارش از خود ادای احترام کنید.
زمان برای ما تمام شده است، بنابراین ما به تنهایی از تمام **گوشه های بوقلیک آن بازدید می کنیم (یک برنامه سفر پیشنهادی با تابلوهای توضیحی وجود دارد)**، از رختشویخانه تا خرمن های آن که از خیابان شیب دار تنورها می گذرد.
torrezno های آنها یک کلاسیک در این مکان است
سرما شروع به نفوذ به استخوان ها می کند، بنابراین ما به فضای دنج نگاه می کنیم رستوران Las Eras _(Calle de Las Azas, 29) _ برای نوشیدن شراب در گرمای شومینه اش (در تابستان می توانیم آن را در تراس رشک برانگیز و رنگارنگ آن انجام دهیم). گیاهخواران در منوی آن بیشترین تعداد گزینه را در کل شهر خواهند یافت.
دمنوش ادامه دارد میخانه سلطنتی که به خاطر توررزنوهای اشتها آورش معروف است. همه جا را برای مردمی باز می کنند بشقاب خرده نان ، که در منوی روز هر رستورانی پیدا می کنیم.
به میدان برگشتیم ** El Trasgo ، یک مغازه صنایع دستی متخصص در کنده کاری های چوبی. ** اما ما می خواهیم طعم آنها را بچشیم. انواع سوسیس برای پایان دادن به خرید چهار: بلوبری ( چشمگیرترین برای طعم و دید) گردو، پنیر آبی و بولتوس.
قوت غذا نیاز به استراحت دارد و اگرچه بعد از ظهر بارانی شده است، اما اهمیتی نمی دهیم زیرا جایی را در ** کارگاه سرامیک که آنها در خانه روستایی ما ارائه می دهند رزرو کرده ایم، ** برای همه نوع کار باز است. عمومی (الزامی نیست که مستقر شود).
ریکاردو با تکنیک ها و انواع خاک رس به ما یاد می دهد، چگونه گلدان درست کنیم، که ما باید آنجا را در حال خشک کردن ترک کنیم تا زمانی که آنها از فر خود عبور کنند (هر زمان که بخواهیم می توانیم برای آنها برگردیم). با این اوصاف، او قبلاً مقدار زیادی ساخته شده است بنابراین ما می توانیم کاکتوس خود را بکاریم (مقدار غیر قابل محاسبه ای بین گلخانه و بقیه خانه دارند) و دست خالی نگذارند.
و با فرا رسیدن شب، شلوغی به سکوت تبدیل می شود
بعدازظهر را صرف ورز دادن و تزیین موجودات خود کرده ایم، بنابراین آماده صرف شام بر اساس محصولات محلی هستیم. سوسیسهای ال تراسگو با **سالاد گوجهفرنگی ارگانیک، پنیر دکمهای از Quesería Jaramera و تکهای از El Gran Cardenal** (اصالتاً از Torrelagona) تکمیل میشوند، که همگی با آب شسته شدهاند. آبجوهای دستی بایلندرا.
باران به ما اجازه می دهد تا جادویی ترین فعالیت سفر را انجام دهیم: پیاده روی شبانه به Patones de Arriba. این میانبر که با نور یک ماه تقریبا کامل روشن می شود، به ما امکان می دهد تقریباً به طور کامل از جاده اجتناب کنیم و از زیر قنات های ساخته شده در صخره عبور کنید برای یک صعود به سختی بیست دقیقه.
نیمه شب می رسیم تا ببینیم چگونه این طلسم ناپدید شده است: گردشگران ناپدید شده اند، مغازه ها و رستوران ها بسته شده اند و معدود ساکنانی که در شهر زندگی می کنند در کنار گرمای شومینه های خود منتظر روز جدید هستند. شلوغی به سکوت تبدیل شده، کالسکه به کدو تنبل.
روز 3: قله ها و مخازن
صبح زود صبحانه را تکرار می کنیم تا ساعاتی قبل از بازگشت اجتناب ناپذیر عجله کنیم. ما ماشین را به سمت شهر آتازار ، که زمانی کارگران مخزن همنام را در خود جای داده بود.
از آنجا به راه افتادیم مسیر جنارو (GR 300 که همیشه با فیگورهای چوب آبی جذاب مشخص شده است) برای رسیدن به Cancho de la Cabeza معروف در یک مسیر تنها یک ساعت (گزینه سنتی این است که از Patones de Arriba در یک راهپیمایی چهار نفره وارد شوید). به جز بخش کوچکی از فایروال ها، همیشه در مسیری حرکت می کند که دوچرخه ها و حتی دوچرخه های کوهستانی در آن تردد می کنند.
مخزن ال آتازار
جوایز برتر با مناظر پانورامای بینهایت سیرا د گوادارراما، کوههای گوادالاخارا، مخزن آتازار (و شهر) و بقیه جامعه آلتو جاراما.
عقبگرد با ماشین، در مجاورت غار Reguerillo (در حال حاضر بسته شده) و خندق های جذاب، ما در پانتون زیتون سدی بلااستفاده که زمانی آبهای رودخانه لوزویا را مهار میکرد و اکنون عکاسهایی در آن رفت و آمد میکنند که میخواهند از زردی صنوبرهای آن، سبزی چمنزارها و خاکستری صخرههای پر از کوهنوردان استفاده کنند.
قبل از شروع بازگشت، در بار مانولو تکرار می کنیم تا با طعم خوب غذاهای ستاره آن حرکت کنیم: گوشت ترشی، گوشت با گوجه فرنگی و گوش کبابی.
گرفتن هوا قبل از بازگشت به آسفالت