کادیز در حال حاضر مترو دقیقه خود را دارد
شبیه نقشه مترو به نظر می رسد، اما مسیرها توسط وسیله حمل و نقل دیگری پوشیده شده است: پاهای شما. و "ایستگاه ها" در واقع بیمارستان ها، ایستگاه ها، میدان های اصلی، نهادهای عمومی، پارک ها هستند... مترومینوتو، طرحی اصلی از شهر که فاصله بین نقاط مربوطه را بر حسب زمان و کیلومتر اندازه گیری می کند برای تحرک شهری و مکان های بیشتری در سراسر جهان آن را دارند.
اصل، بله، بومی است: در آن یافت می شود پونتودرا , اون شهر که موفق شد ماشین ها رو بزنه . شهر با ترویج پیادهروی، تحرک خود را تغییر داده بود، اما ما متوجه آن شدیم برخی از مردم تمایلی به ترک عادت رفتن با ماشین برای سفرهای کوتاه نداشتند آنتون پریتو، خالق این سیستم، و تونیو اسکودرو، مسئول آوردن آن به دنیای دیجیتال در قالب یک برنامه، توضیح میدهند که برای تحرک پایدار خوب وحشتناک است.
ما میخواستیم نشان دهیم که هیچ چیز دراماتیکی در پیادهروی وجود ندارد، اینکه شهر بدون ماشین راحتتر زندگی میکند و از نظر زمانی و اقتصادی سودآور است. و ما انجام دادیم به روشی خنده دار آنها به Traveler.es می گویند، با نقشه رنگی و تقلید بی عذرخواهی از نقشه های مترو شهرهای بزرگ.
در پونتودرا و پامپلونا در حال حاضر به شکل یک "برنامه" است.
این ایده با موفقیت صادر شده است، به طوری که آنها دیگر تمام شهرهایی را که مترو دقیقه خود را دارند پیگیری نمی کنند: "ما تخمین می زنیم که باید از پنجاه تجاوز کند . بسیاری از تقصیرها بر عهده آن است شبکه شهرهای پیاده روی یک نهاد فراشهری که بسیاری از شهرداریها را گرد هم میآورد که میخواهند فرهنگ تحرک خود را تغییر دهند و پیادهروی را در اولویت قرار دهند».
سویا، کوردوبا، ویتوریا، پامپلونا، کورونیا، پونفرادا، لئون یا خرز د لا فرانترا که اولین بار از ایده پونتودرا الهام گرفته شد، به این تغییر پیوستند. و در اروپا، فلورانس، تولوز، مودنا، پوزنان یا کالیاری نیز این ایده را راه اندازی کرده اند. علاوه بر این، در پونتودرا و پامپلونا، آنها یک قدم فراتر می روند، زیرا برنامه مترومینوتو در آنجا پیاده سازی شده است. که قبلاً در مورد آن صحبت کردیم، و پریتو و اسکودرو می گویند که بسیاری از شهرهای دیگر را می شناسند که همین کار را انجام می دهند.
بیشتر از یک نقشه
«مترومینوتو خود یک سیستم جابجایی جهانی نیست، بلکه نوعی کمپین تبلیغاتی است که با نمادهای مترو بازی میکند. اما برای بسیاری از شهرها اینطور است اولین قدم برای شروع جدی گرفتن تغییر در سیستم حرکتی شما "، تایید این کارشناسان.
با این حال، آنها اذعان دارند که برای ایجاد مسیر برای شهرهایی که برای عابران پیاده دوستتر هستند، اقدامات دیگری نیز لازم است، از جمله محدودیت تردد موتورها و پارک بیرویه، پیادهسازی، تعریض پیادهروها، آرامش ترافیک برای کاهش خشونت جادهای، دسترسی جهانی… «آنها هستند مجموعه ای از اقدامات که تضمین می کند که حق فضای عمومی در همان سطح آموزش یا بهداشت است برای همه شهروندان، نه فقط برای صاحبان خودرو.
"هر شهر باید مدل خود را پیدا کند" اسکودرو و پریتو را تصدیق میکنیم وقتی از آنها میپرسیم که آیا پیادهروی از یک مکان به مکان دیگر در شهرهایی مانند شهرهای فعلی که ترافیک جادهای بر آن غالب است واقعا امکانپذیر است.
کاملاً بله، بدون شک امکان پذیر است. فقط باید مایل به انجام آن باشید. در شهرهای کوچکی مثل ما معلوم است که اگر رهبرانش بخواهند می تواند. وقتی شهر بزرگتر است، با فواصل بیشتر، باید به روشی ترکیبی انجام شود: پیاده یا با دوچرخه و حمل و نقل عمومی. مهم این است که بدانیم کیلومتر آخر را می توان با پای پیاده یا در مورد او با دوچرخه انجام داد. و این باید هم به نفع سلامت فردی و هم به نفع سلامت جمعی انجام شود، زیرا شهرها اغلب دچار استرس موتوری هستند، چه رسد به شهرهای بزرگ با مشکلات جدی آلودگی هوا.»