ماشین ها اینجا نمی آیند
صبح سه شنبه است و در آتالبیتر فقط می شنوید توییت هارمونیک از پرندگان نه بوق، نه تلویزیون و نه مطلقا هر سر و صدا این سکوت را گل آلود می کند: ما در وسط هستیم آلپوجاراس گرانادا ، احاطه شده توسط کوه های سرسبز قریب به اتفاق که پیش بینی نزدیک شدن به سیرا نوادا .
از طریق خیابان های این شهر سفید ماشین ها عبور نمی کنند؛ آنها نیز مناسب نیستند. آنها ساختار موریانه، عملا حفظ شده است سالم ، ما را به پاکسازی راهنمایی می کند که در آن دو مرد جوان تمرین می کنند تایچی. آیا او باغ صخره ای ، منظره ای از درختان، گل ها و گیاهان کاشته شده در اطراف یک سنگ غول پیکر.
در باغ صخره، همه چیز سبز است
یکپارچه چند سال پیش از شیب پایین آمد و به طور معجزه آسایی به آن احترام گذاشت سقف های مسطح معمولی خانه ها و تبدیل مکان به یک زمین خالی از سکنه که ظاهر زیبای شهر را خراب کرد. پس از آن زمان گذشت و با توجه به انفعال بودن شورای شهر، همسایه ها و همسایگان تصمیم به عمل گرفت: پیرو نقشه های معمار دونالد گری -جایزه بین المللی معماری کلاسیک و مرمت بناهای تاریخی **رافائل مانزانو** و ساکن شهر-، با دستان خود مکان را پر از سبز کردند. زوج نیمکت هایی ساختند که در آن استراحت کنید و از آفتاب در امان باشید.
روح عطالبیتر
این عملکرد آن را کاملاً خلاصه می کند. روح عطالبیتر، دهکده ای که وارثانش آن را فراموش کرده اند و تنها در طول سال از آن دیدن می کنند جشن های مرداد . "فقط وجود دارد سه تا از زوج های "اصلی". در تمام طول سال اینجا زندگی می کنم، توضیح می دهد نانسی لافورست . این روزنامهنگار کانادایی در سال 2015 در دیدار مادر یکی از دوستانش با این شهر آشنا شد. او ما را به همسایه ها معرفی کرد: آنها هنرمند و نوازنده بودند ، همه چند زبانه، باز، خندان و پر از ایده برای تغییر جهان "، یاد آوردن.
بسیاری از قدیمی ترین آن مهاجران مدرن و بین المللی ناامید شده به منطقه رسید سبک زندگی ایبیزا . آنها با اشتیاق به آرمان شهر دهه 60 کمک کردند تا اینکه سرمایه داری او شروع به تجارت با افسون های خود کرد. پس به این پیرزن ها نگاه کردند کوچه های پوشیده از بوگنویل ، که تا نیم قرن پیش حتی راه به آن نمی رسید.
نانسی اما دیگر از آنجا نمی آمد. بعد از زندگی با شوهرش تاماس بارانی -یک پیانیست مجارستانی برنده جایزه- و به همراه دخترش سوفیا -که اکنون ده ساله است- در بوداپست، در مونترال و در پیرنه فرانسه، خسته در پای لا آلپوجارا افتاد. «همه چیز از همان ابتدا خیلی آرام پیش رفت؛ به نظر می رسد که مقدر بودیم اینجا زندگی کنم."
آنها بیش از همه عاشق مردم شدند طاها ، شهرداری که هم آتالبیتر و هم سایر شهرهای مجاور را گرد هم می آورد. آنقدر که آنها یک باشگاه اجتماعی در خانه بزرگ خود باز کردند، خانه پاپریکا . "اینجا داریم جلسات ، ما میپذیم غذاهای غنی ، خدمت می کنیم شراب خوب ، موسیقی می زنیم، نمایشگاه هنری می گذاریم... چهارشنبه ها کلاس رقص داریم فلاندری و تاماس در حال آماده سازی استودیوی ضبط خود برای دریافت است نوازندگان از سراسر جهان . همسایه ها می گویند که کازا پاپریکا زندگی و انسجام زیادی را به شهر آورده است." نانسی به ما می گوید.
کازا پاپریکا زندگی زیادی را برای شهرداری به ارمغان آورده است
ATALBEITAR وجود دارد، و بیشتر و بیشتر
کازا پاپریکا نیز مقر آن است آتالبیتر وجود دارد ، انجمن محله مسئول حفاظت از میراث و بده زندگی به سمت شهر. علاوه بر این، آنها همچنین پروژه هایی را برای ساختن توسعه می دهند یک محیط زیست پایدار ; حالا مثلاً در حال کار برای دفع فاضلاب در الف هستند زیست محیطی تر.
از آنجا، به همین ترتیب، انواع اعمال اجتماعی ترویج می شود، مانند بازارهای خیابانی همراه با موسیقی زنده، رژه، طرح ها ، جلسات جم، نمایشگاه ها، و حتی شب های بی پایان دی جی و ویدئو آرت . در واقع، علاقه اطرافیان به اتفاقاتی که در عطالبیتر میافتد آنقدر زیاد است که گاهی مجبور شدهاند به این یا آن طرف ارتباط برقرار کنند. لغو شد، برای جلوگیری از هجوم گسترده مردم
عطالبیتر شاهد تولد ابتکارات بسیاری بوده است
با این حال، به زودی همسایگان محدودیت های زیادی برای ورود گردشگران ایجاد نخواهند کرد، زیرا کل شهر در حال آماده شدن است. جادوی خود را به اشتراک بگذارید با بقیه دنیا «ما همسایههای سی و چند سالهمان داریم برنامه های زیادی برای آینده . این شهر پر از استعدادهای متعدد است: نوازندگان، هنرمندان، هنرمندان بازیافت، معماران، معلمان یوگا، باغبانان ، طراحان ... به عنوان یک جامعه، ما برنامه ریزی می کنیم ایجاد تجربه برای افراد خارجی ، ارائه کارگاه های شخصی و استراحت. در آتالبیتر ما می توانیم بین 20 و 25 نفر در چندین محیط منحصر به فرد، و ما دوست داریم کسانی که به ما مراجعه می کنند، تجربه ای داشته باشند متفاوت، غنی و سرگرم کننده نانسی به ما می گوید.
برای استقبال از این بازدیدکنندگان، آنها به تازگی یک وب سایت راه اندازی کرده اند ** که در آن همه چیز در مورد شهر گفته می شود و اقامت های متفاوتی در مکان هایی به همان اندازه جذاب ارائه می شود. انبارها، آسیاب های قدیمی و خانه های مورها : "فرا گرفتن یوگا، مدیتیشن، رقص فلامنکو، نقاشی، هنرهای بازیافتی یا عکاسی ... و اگر دوست دارید، می توانید عمیق تر بروید و مطالعه کنید معماری محلی و محوطه سازی با اساتید صاحب نام; موسیقی خود را ضبط کنید در استودیو یا در جاده با یک مهندس صدا برنده جایزه؛ همه چیز را یاد بگیرید گیاهان بومی با یک معلم سرشناس و گیاهپزشک خود را ایجاد کنید ; برداشت، نوشتن و کتاب خود را ویرایش کنید با یک نویسنده منتشر شده..."
می توانید برای تمرین یوگا، ضبط موسیقی، لذت بردن از طبیعت به آتالبیتر بروید...
یک میدان شهر دنج و متفاوت
یکی از این محیط ها ** Casa Aloe ** است، خانه ای سنتی و کاملاً جذاب که در سال گذشته بازسازی شده است. 15 سال توسط توماس و کارمن ، چند ساز اسکاتلندی و او، ** نقاش و مجسمه ساز ** از گرانادا، زمانی که در یک دیدار خانوادگی، به لا آلپوجارا فرار کردند، تسلیم مکان شدند. "ما خانه را در آن خریدیم حالت فرسوده و ما شروع به بازیابی آن کردیم. آن موقع مجبور بودیم در یک ون زندگی کنید و گرم کردن وان حمام با آتش در فضای باز در یکی از تراس ها... عاشقانه به نظر می رسد، اما آن زمستان اول سخت بود "این زوج را به یاد می آورد.
در کاسا آلوئه شما سلامتی را تنفس می کنید
«عطلبیتر در آن زمان همانگونه بود که اکنون است یک نعمت ، زیرا برای ما جایی در Alpujarra با وجود ندارد جذابیت بیشتر و همسایگان بهتر . آنچه، به نظر ما، تا حد زیادی بهبود یافته است ادغام بین خانواده هایی که نسل ها سابقه در شهر دارند و "خارجی ها" (اگرچه برخی از این موارد قبلاً وجود دارد بیش از 40 سال زندگی در آنجا). حالا مثلاً وقتی جشنواره شهر برگزار می شود، همه با هم همکاری می کنیم و وحدت بیشتری وجود دارد توماس به ما می گوید.
" میدان عطالبیتر برای این نوع مهمانی ها، که به طور خود به خودی ایجاد می شوند، مناسب است یک تولد یا برای یک موقعیت خاص دیگر. از آنجایی که افراد خلاق و خلاق وجود دارند خانه فرهنگ ، اکنون مکانی داریم که در آن برپایی نمایشگاه های هنری این نوازنده ادامه می دهد. گروه دارد با دیگر همسایگان، موشهای وحشی، و یکی دیگر که اخیراً با او یک کلیپ ویدیویی در میدان ضبط کرده است، Orkestra del Sol.
آن خانه فرهنگی که توماس در مورد آن صحبت می کند در آن قرار دارد مدرسه شهر قدیمی، زیرا اکنون، سوفیا، دختر نانسی و تاماس، است تنها دختر که در تمام طول سال در آنجا زندگی می کند. با این حال، در اطراف افراد خردسال وجود دارد، به اندازه کافی برای نگهداری دو مدرسه : یکی عامه و روستایی که در آن سنین مختلط است و دیگری رایگان و جایگزین ، همچنین توسط همسایگان تبلیغ می شود.
Plaza de Atalbeitar، مناسب برای انواع جلسات
اما چرا اینجا؟
نشستن روی غار مورا لونا ، یک پیانو بار که پیتزا هم سرو می کند و چندین شب در هفته در آن وجود دارد موسیقی زنده از همه جور، چهار تا از آن بچه ها را می بینم که دور من می دوند. (اگرچه ممکن است در **L'Atelier** باشیم گیاه خواری منطقه، در سال 1992 تاسیس شد!)
یکی از آنها شاکی است ترکیب انگلیسی و اسپانیایی ، که برادرش فقط او را انداخت کفش به رودخانه . این یکی از آن چیزهایی است که فقط اتفاق می افتد به بچه های روستایی اما چرا جوانان از همه کشورها می خواهند ساکن شوند و دقیقاً فرزندان خود را بزرگ کنند در اين زمينه ، که در زمستان تا بالای آن پوشیده می شود برف و تمام سال به سختی حساب می شود یک دوجین رستوران ?
«آتالبیتر افراد زیادی را جذب می کند، اکثریت، خیلی مبتکر کارمن و توماس به ما میگویند آرزوی هوای خوب و زندگی سالم، افرادی که به دنبال الف هستند مکانی آرام و زیبا کجا ایده های خود را توسعه دهید من فکر می کنم که حفاظت خوب از شهر زیبایی آن و آرامش طبیعتی که آن را احاطه کرده است به قدرت جذاب آن کمک می کند، اما چیزی بیشتر از این وجود دارد. شهر دارد جادویی که نمی توان آن را تصرف کرد به حروف".
جادوی شهر سفید
همه ما اینجا از "چند زندگی" آمده ایم، از آن هستیم ملیت ها و سنین مختلف ، اما ما طعم را برای سالم زندگی کنید و زندگی کنید نانسی به نوبه خود توضیح می دهد که با همسایگان و محیط اطرافمان. آموخته هایمان را می آوریم این روزنامهنگار ادامه میدهد، تجربیات گذشته ما، که به ما کمک میکند زندگیمان را به همین سادگی و برای همه مفید کنیم.
"مثل اینکه ما در یک زندگی می کنیم حباب کوچک و محافظت شده ، به دور از همه چرندیات سیاسی، ترافیک، مراکز خرید و تأثیر خطرناک «دنیای واقعی» . ما واقعا نیستیم هیپی ها اما به نظر می رسد که همه ما می خواهیم صلح و عشق. ما به یکدیگر احترام می گذاریم و می دانیم که می توانیم روی یکدیگر حساب کنیم. واقعی است
حباب کوچک آرامش