همیشه مدتی طول می کشد تا دریابید که بله، شما در نیویورک هستید
این بر کسانی که خوانده اند نیز تأثیر می گذارد بسیاری از توصیه های مثبت اما آنها هنوز مطمئن نیستند که آیا اپل بزرگ واقعاً ارزش آن را دارد یا نه (بله، این است!). و البته کسانی که قبلاً در خیابان پنجم قدم زده اند و می خواهند لحظه ای با نوستالژی زندگی کن.
ما با چند مسافری که رفته اند تماس گرفته ایم نیویورک تا به ما بگویند در آن لحظات اولیه در مشهورترین مکان جهان چه احساسی داشتند. تعدادی خوش شانس که به زودی به شما ملحق خواهند شد!
"وای، درست است که من اینجا هستم"، احساسی که وقتی به نیویورک میرسی
سفر به نیویورک با هیچ سفر دیگری قابل مقایسه نیست . و دلیلش این نیست که این مکان خاص ترین مکان روی کره زمین است (هرکس مکان خود را دارد)، بلکه به این دلیل است که از کودکی ما با تصاویری در سینما و تلویزیون از آسمان خراش ها، خیابان ها و چراغ های آن بمباران شده ایم.
همه می دانند ساختمان امپایر استیت و مجسمه آزادی د آنها تقریباً برای ما آشناتر از خیابان خودمان هستند. به همین دلیل است که در افراد تازه کار در نیویورک آنقدر رایج است که احساسات آنقدر عمیق است که باعث ایجاد یک توده در گلوی شما می شود. چون بالاخره اونجا هستی و بله، واقعی است.
"من حیرت زده رسیدم جت لگ و اولین برداشت بسیار آشفته بود. اولین لحظه دیوانه کننده روز بعد بود، از خیابان می روید و دو مسیر پر از تاکسی های زرد را می بینید . فکر کردم: "من در یک فیلم لعنتی هستم!" این توضیح بسیار گرافیکی مطابقت دارد بی کیو. ، استاد زبان انگلیسی.
معروف ترین خط افق این سیاره
شور و شوق او هنگام صحبت در مورد کلان شهر لبخندهای متعددی را برای ما به ارمغان می آورد، اگرچه او هنوز لحظه ای را که واقعاً سرش به صدا درآمده است را به ما نگفت: "می دانم که بسیار معمولی به نظر می رسد اما من در اسکله منتظر بودم تا قایق را به سمت i. من و جزیره الیس مجسمه آزادی را از دور دیدیم . در آن لحظه بود که فکر کردم "من واقعا اینجا هستم". یاد صحنه هایش افتادم پدرخوانده دوم، چه زمانی ویتو کورلئونه در کودکی وارد نیویورک می شود.
این جادوی شهرهای بزرگ جهان است. آنها آنقدر خاص و دیدنی هستند که هر فردی عنصر متفاوتی را به قلب می بخشد. می تواند رسمی باشد مجسمه آزادی یا تاکسی زرد فروتن.
نمادهای نیویورک در همه جا قابل تشخیص هستند: تاکسی، دریچه های دود، پله های آهنی...
در شرایطی که پل اسمیت آن آیتم بود شلوغ بار مربع . «فکر میکنم هنوز نمیدانم چگونه کلماتی را که در آن زمان احساس میکردم بیان کنم از مترو بیرون آمدم و آن میدان را دیدم چون صفت شگفت انگیز کوتاه می آید» این جوان با سفرهای متعدد به شهر در پشت سر خود به یاد می آورد.
هوا رو به تاریکی بود و همه چیز برایم بزرگ به نظر می رسید، به شکلی بزرگ و بدون هیچ کنترلی ساخته شده بود، اما غیرممکن بود که از این همه نور و صفحه نمایش شگفت زده نشدم. من با چشمان خودم به آنچه بارها در تلویزیون دیده بودم فکر می کردم و خوشحال شدم.
همه چیز بزرگ است
ارجاعات در این شهادت ها به سینما یا تلویزیون ثابت است. و همچنین چقدر همه چیز غول پیکر است. این یکی از مواردی است که هنگام ورود بیشتر تأثیر می گذارد. مطمئناً اگر دوستان یا خویشاوندانی دارید که پا به شهری گذاشتهاند که هرگز نمیخوابد، به شما گفتهاند که همه چیز چقدر عظیم است، نه فقط ساختمانها. و اگر هنوز آنجا بوده اید، فراموش نخواهید کرد.
الخاندرو بخشی از گروه دوم است و بر روی آن تمرکز می کند: "اولین برداشت من این بود، فکر می کنم مانند بسیاری از مردم، که بزرگ بود . احساس کردم کوچک هستم، همه چیز بزرگ است. این یک شهر شگفت انگیز است، بسیار زنده است، شما همیشه چیزی را پیدا می کنید که باعث می شود r».
همه چیز در نیویورک بزرگ است
ما درونی کردهایم که قرار است آسمانخراشهای زیادی را ببینیم، اما هیچ چیز ما را برای ارتفاع آنها آماده نمیکند، مگر اینکه قبلاً در آنجا بودهایم. دبی یا هنگ کنگ . اما C غول پیکر نیز هست پارک مرکزی یا موزه تاریخ طبیعی یا ترمینال میسی یا گراند سنترال یا بالاتر از همه، یک مرکز تجارت جهانی، بزرگترین ساختمان نیویورک این بنا در چند متری جایی که برجهای دوقلو قرار داشتند، ساخته شده است، بدون شک چشمگیرترین منطقه شهر.
Iris Escrivá که برای اولین بار در تابستان 2017 از این شهر دیدن کرد، تحت تأثیر این مکان قرار گرفت. «نفس نداشتم به یادبود قربانیان 11 سپتامبر نگاه می کردم. فضای خالی برج های دوقلو به شما حمله می کند. این باعث ایجاد احساس غم و اندوه شدید برای آنچه اتفاق افتاده است.
آیریس که خود را «زنی مدرن، بهروز، جهانوطن با روح بزرگ مسافر» تعریف میکند، با تحسین بسیار از نمادینترین نقاط شهر یاد میکند. اما آنچه در خاطره او حک شده همان لحظه اول است که من برای اولین بار شلوغی و شلوغی سیب بزرگ را شنیدم. ترافیک و شلوغی خیابان هایش را ببینید. حسی است که از تکرارش خسته نمی شوم ”.
آن احساس بودن در شهری که از قبل تقریباً همه چیز را در مورد آن می دانید ... اما بعد از آن می آید و شما را شگفت زده می کند
دیدن این که چگونه این شهر می تواند احساسات بسیاری را برای بسیاری از مردم برانگیزد، چشمگیر است. خوب دیده می شود، به نظر می رسد کسانی از ما که از آن بازدید کرده ایم عروسک های خیمه شب بازی صرفاً با اراده کامل او . حالا غافلگیرمان می کند، بعد گریهمان می کند، ناگهان تکانمان می دهد، از خوشحالی هم فریاد می زند... خلاصه جایی است که باعث می شود احساس کنید خوش شانس ترین و خاص ترین آدم دنیا هستید.
چون بالاخره و به قول بی کیو «هر روز که می گذشت، بیشتر احساس می کردم که در پایتخت دنیا هستم». نه بیشتر نه کمتر.
پایتخت جهان