کنسرت ها برمی گردند، اما در این بین: آیا باید برقصیم؟
آخرین ثانیه های آن آهنگ که ناگهان نزدیک تر می شود به حالت تصادفی رفت -منظورم همینه 2020 ، مطمئن-، طنین بالاتر پژواک برخی از سوالات.
آخرین باری که تا سحر رقصیدیم کی بود که به ما یادآوری کرد زمان چقدر سریع می گذرد؟ و اونی که بالای سرمون میخونیم؟ در حال حاضر هر کدام حکایتی در ذهن دارند، اما جواب هر چه باشد، دستم را در آتشی می گذارم که این دو سوال بیدار شده است. یک احساس مشترک: نوستالژی
نامه عاشقانه به موسیقی
خوب، من از شما دعوت می کنم که در خود غرق شوید سفر به خط حافظه اما نه در جستجوی آخرین زمانها، بلکه در جستجوی همه آنها خاطراتی که با موسیقی پس زمینه، شما را بسیار خوشحال کرد. مثلاً آن کنسرتی که بهترین هدیه ای شد که می توانستید دریافت کنید.
یا آن تاریخ با برجستهکننده در تقویم مشخص شده است، زیرا بالاخره قرار بود به آن بروید بازی گروهی مورد علاقه خود را ببینید چیزی که همسفر شما نمی دانست این است که در همان روز کسی را که او می شود کشف می کند آرتیست شماره یک سالانه Spotify.
چه در مورد آنها تابستان هایی که نام یک جشنواره موسیقی خالکوبی شده بود (یا چندین)، و همه آنها چه خواهد شد دستبندهای رنگی فسفری با تأیید اینکه در آن شرکت کرده اید و البته عروسک خود را تا آمدن زمستان رها نکرده اید.
برای پایین تر نبود. بعد از آن هفته شدید خواب خشن، حداقل باید به شما بدهند دیپلم در مهارت های بقا و نوعی شناخت در برنامه ریزی استراتژیک.
از آنجا که چشم، مربع برنامه برای تا حد امکان اجراهای کمتری را از دست بدهید یافتن مکانی برای شارژ موبایل (و نشان دادن علائم حیات) و یافتن سوپرمارکتی در کمتر از یک کیلومتری جایی که بقیه تماشاگران جشنواره یخ را از بین نبرده باشند (برای سرد نگه داشتن کولر قابل حمل شما ضروری است) شایستگی خود را دارد. .
آن شبح روی شانه ها که مورد حسادت همه مردم بود
می دانم که در آن زمان آن را انکار کردی، اما حالا اجازه می دهی که خنده ات بخندد همسایگان کمپینگ شما خواب شما را مختل خواهند کرد ; همچنین می توانید هر چند بار که لازم باشد راه بروید آن بیست دقیقه داغ فقط برای همراهی دوستت در آن کنسرت ساعت چهار بعد از ظهر. و مطمئناً به هیچ یک از آنها نه نمی گویید دوش های سرد یخی جایی که فاصله اجتماعی وجود نداشت
فاصله؟ موسیقی متر را متوجه نشد: آن آغوش خودجوش را در وسط اجرا به یاد بیاور، آن رقصی که باعث شد کل زمین بچرخد یا آن شبح روی شانه ها که مورد حسادت همه مردم بود. و البته، هرگز آن نگاه همدستی را فراموش نخواهی کرد - همراه با لبخند - که شما را با کسی که هرگز تصور نمی کردید یکی از بهترین دوستانتان یا حتی عشق زندگیتان باشد، گرد هم آورد.
"چقدر آهنگ عاشقانه!" برخی میگویند. "چقدر عشق می تواند از یک ترانه حاصل شود!" ، من فکر می کنم. اثبات این موضوع: آن بار شما** از پنج مرز** عبور کردید تا به یک آکوستیک گوش دهید خواننده بین المللی که شما به آن احترام می گذارید
و بله، شما باید پروازهای لازم را برای احیای آن انجام دهید: زیرا این ایده است، به تعداد هنرمندان به عنوان مقصد، فهرست را خط بزنید.
بیایید از ملودی ای که در لحظه عالی به صدا در آمد تشکر کنیم، بیایید برای آن هیجانی که هنگام غروب خورشید در پشت صحنه به وجود آمد کف بزنیم و برای آن یک دقیقه سکوت کنیم. پایان عظیم تور که باعث شد دستانمان را خیلی محکم بگیریم.
تابستان برابر است با "از جشنواره به جشنواره و فیلمبرداری چون نوبت من است"
و البته پرش در حالی که صدای بلندگو در قلبمان طنین انداز می شد پریدیم. اما نترسید: شما به اتاق مرجع خود برمیگردید و دلیل آن آهنگ عالی است که دیروز منتشر شد و آن امروز حلقه زدن در هدفون شما متوقف نمی شود.
با روشن شدن چراغ ها دوباره با احساس گریه خواهید کرد ، و اشک شما را از فریاد زدن تک تک اشعار آن آلبوم که هنوز هم شما را غاز می کند باز نمی دارد.
کمتر و کمتری برای افزودن تجربیاتی باقی می ماند که کم کم به این مکث معنا می بخشد، مانند با شخصی که ماه ها با او بودید ملاقات کنید (یا حتی سالها) بدون دیدن در محلی که به آن رفته اید زیرا "چه پوستری!"
و هیچ چیز تغییر نخواهد کرد: در طی آن سلام زودگذر و غیرمنتظره شما گروه خود را از دست خواهید داد، اما مهم نیست، زیرا حتی اگر پوشش ناموفق باشد، دانستن اینکه همه شما به یک دلیل در یک فضا هستید، آرامش بخش خواهد بود.
به گرم کردن موتورها (و صدا) بروید یکپارچه بپرس "یکی دیگر" در آن کنسرت شما ماه ها پست ها را ذخیره کرده اید، زیرا اگرچه نمی دانستید چه زمانی می توان آن را جشن گرفت، اما شک نداشتید که آن روز به زودی فرا می رسد.
اولین بوسه در آخرین ثانیه های آهنگ
همانطور که آن گروه استرالیایی که شما آنقدر دوست دارید به شهر شما نیز خواهد رسید، آن فرار به برلین در جستجوی دوز خوبی از وسایل الکترونیکی آن جشنواره کنار دریا، آن جلسه غافلگیرکننده روی پشت بام یک هتل، زرق و برق، کانفتی، عکس و اولین بوسه در آخرین ثانیه های آهنگ. اما تا آن زمان ... ما میرقصیم؟