این داستان اولین زن آمریکایی بود که به اورست صعود کرد

شارون وود در قله اورست.

"Rising" شعاری بود که شارون وود در طول صعود به اورست در می 1986 بیشترین بار را تکرار کرد. . او این کار را از طریق یکی از پیچیده ترین مسیرها، با ارتفاع بیش از 6000 متر و بدون کمک شرپا انجام داد.** در واقع، از آن زمان دیگر آن مسیر تکرار نشده است.**

‘ظهور: تبدیل شدن به اولین زن آمریکای شمالی در اورست که در اکتبر 2019 منتشر شد، دقیقاً این داستان را روایت میکند، خاطراتی در مورد هیجانانگیزترین ماجراجویی زندگی او و ماجرایی که او را به عنوان اولین زن آمریکایی که بر قله اورست قدم گذاشت، تاج گذاری کرد. این کتاب در ماه مارس گذشته جایزه گرفت جشنواره کوه بنف.

اما، ** چرا انتشار داستان او اینقدر طول کشیده است؟** «پس از این همه مدت تصمیم گرفتم داستان را تعریف کنم زیرا اورست هرگز مرا ترک نکرد. روزی نیست که کسی از من در مورد چیزی که به او مربوط می شود نپرسد. پس از اینکه دیدم چگونه از کوهی برای کوهنوردان به جایزه ای برای شکارچیان جایزه تبدیل شده است، تشویق شدم.

کنگا در اورست و عدم احترام به دیگران در مبارزه برای جام، آنچه را که زمانی بوده است، هتک حرمت کرده است. نمادی جهانی از دستاوردهای بشریت . من فکر میکنم آنچه در اورست اتفاق میافتد، بیان نگرانکنندهای از نیاز روزافزون به موقعیت بیش از قدرت و کیفیت شخصیت است."

"Rising"، داستان شارون وود.

"باور کن و شروع کن" این مانترای است که تکرار می شود و در آن زمان وقتی چیزی او را می ترساند تکرار می شد. من هم مانند بسیاری از مردم گاهی اعتماد به نفس نداشتم. فکر می کردم قبل از شروع به همه پاسخ ها نیاز دارم. به همین دلیل با تکرار این مانترا به خودم یادآوری کردم که ده سال تجربه و تمرین کوهنوردی پشت سرم داشتم.»

داستان به دوره صعود به کوه در اردیبهشت 1365 می پردازد (در 29 سالگی) با گروه کوهنوردان و کوهنوردان کانادایی، همه مرد، که با آنها به عنوان راهنما کار می کرد و قبلاً آموزش دیده بود. این گروه متشکل از 12 کوهنورد حرفه ای به اضافه یک آشپز و یک پزشک بود و جالب اینجاست که در همان پایگاه دیگری آمریکایی الاصل بود که در آن یک زن مجرد نیز حضور داشت.

** آنی وایت هاوس ** کوهنوردی بود که با او در مورد موقعیت اولین زن آمریکایی که به اورست صعود کرد اختلاف نظر داشت. و متأسفانه، همچنین در آن زمان، شریک جدید سابق خود. بازتاب رسانه ها طولی نکشید و اینگونه بود که یک رقابت رسانه ای آغاز شد که دور از واقعیتی بود که هر دو تجربه کردند.

"این تحقیر آمیز بود. احساس کردم به حریم خصوصی ام تجاوز شده است. من و آنی هر دو از رسانه ها خیلی بیشتر ناراحت بودیم تا از یکدیگر. او به Traveler.es تاکید می کند که از زمانی که ملاقات کردیم، تحسین متقابل را احساس کردیم.

وست ریج.

طرف دیگر اورست

تصمیم گرفتم به اورست صعود کنم زیرا می خواستم با دوستان و همکارانم بروم، مردانی که با آنها بزرگ شده بودم، آموزش دیده بودم و به عنوان یک راهنمای حرفه ای کوهستان کار کرده بودم. آنها سبک خوبی داشتند و این مرا جذب کرد. وقتی از "سبک خوب" صحبت می کنم منظورم همین است آنها قبلاً از کوهها با منابع کمتر، از مسیرهای دشوارتر بالا می رفتند و اغلب استراتژی و مهارت کوهنوردان به جای منابع، موفقیت را تعیین می کرد. . صعود با چنین تیم فداکار، با استعداد و قدرتمندی یک افتخار بود. تنها یک زن دیگر با من بود، جین فیرینگ، که آشپز و مدیر کمپ اصلی ما بود. او با دوستی و حمایتش تجربه من را بسیار بهتر کرد."

شارون به ما می گوید که احتمالاً افراد زیادی هستند که نمی دانند اورست را می توان به 20 روش مختلف صعود کرد. در مورد آنها آنها ارتقاء را برای وست ریج.

99.9 درصد مردم یکی از دو «مسیر معمولی» را طی میکنند که کمترین مقاومت را دارند: یال جنوب غربی و یال شمال شرقی . امروزه هر دو مسیر در هر فصل کوهنوردی توسط شرپاهایی که برای راه اندازی و نگهداری طناب ها از پایین به بالا استخدام می شوند، اصلاح می شود."

با این حال، تیم وست ریج را انتخاب کرد، یکی از سخت ترین ها که قبلاً 15 تلاش برای صعود و 8 مرگ داشت.

شارون ماه ها بعد باردار شد.

آنها به مدت 70 روز به شاهکاری دست یافتند که از آن زمان تاکنون تکرار نشده است: از یال غربی بالا بروید و این کار را بدون شرپا انجام دهید . «ما خودمان طنابها را گذاشتیم و بارهای خود را حمل کردیم. شارون به Traveler.es گفت: در این کتاب دیدگاهی به ندرت تجربه شده ارائه می کنم که به طور قابل توجهی با دیدگاه های موجود در سایر کتاب های اورست متفاوت است.

"Rising" یک کتاب ماجراجویی است، اما همچنین از تأملات شخصی و یادگیری است. "سخت ترین چالش صعود به کوه، قوی ماندن از نظر روانی بود. هنوز بعد از 70 روز ایمان دارم”.

صورت شمالی قبل از طوفان.