چطور می شود دوربین را برای مدتی رها کنیم؟
این "بیماری" توسط ما تشدید شده است قرار گرفتن مداوم در معرض شبکه های اجتماعی، وجه دیگری نیز دارد: این احساس که به طور کلی، ما به اندازه کافی خوشحال نیستیم، نبود فشردن زندگی "به کمال"، همانطور که به ما هشدار داده شده است سایبان و تلویزیون . «باید سفر کنی، باید ** زیاد سفر کردن را دوست داشته باشی؛** باید داشته باشی تجربیات شگفت انگیز ; شما باید عکس های باورنکردنی از مکان های باورنکردنی بگیرید. شما باید سرگرمی های زیادی داشته باشید؛ تو باید از تعطیلات خود نهایت استفاده را ببرید و آنها را فوق العاده خاص کنید. تو باید برای بیرون رفتن با دوستان خود گویی فردایی وجود ندارد؛ شما باید انجام دهید جاده سانتیاگو (و Interrail، و به دور دنیا و هر آنچه که لازم است بروید)؛ شما باید به همه بروید کنسرت ها ; باید ثابت کنی تمام رستوران های روی کره زمین؛ باید همه **سریال های مد** را ببینید. باید یک میلیون داشته باشی تجربیات فوق العاده مهم قبل از 40 سالگی و دو میلیون قبل از مرگ...» این روانشناس را برمی شمارد جیمز بورک .
و بله، ما می خوانیم مرا سرزنش کن، زیرا این درست است که ماموریت ما تشویق شما به تجربه آن است فوق العاده ترین تجربه ها که آنها وجود دارند با این حال، ما قصد داریم فقط الهام ، هیچ تعهدی نیست، اما این درست است که، به نوعی، ما به آن کمک می کنیم مارپیچ جامعه ثروتمند و سرمایه داری ، که حکم می کند خوشحال باش (و اثبات کنید) عملاً است یک شرط، یک التزام . اما اگر حتی سر ما فریاد بزنند پیام های لیوان !
«زندگی کن و داشته باش تجربیات عالی این چیز فوق العاده ای است، ما نمی خواهیم آن را انکار کنیم، و کمتر از من که دفاع می کنم سفر به عنوان درمان . مشکل این است که این اهداف زیبا را تبدیل کنیم سفت و سخت و اجباری باعث ایجاد اثر معکوس با اثر مطلوب می شود. ما عواقب این دید تحریف شده را هر روز بیشتر و بیشتر در عمل روانشناسی خود می بینیم، جایی که متوجه می شویم بسیاری از افراد تلخ از "زندگی نکردن"، پر استرس، بالا ناامیدی های حیاتی ، بیش از حد خسته کننده، با بحران های وحشتناک در 30، 40 یا 50 سالگی برای «لذت بردن» از وجودشان، یا با الف ناتوانی بیمارگونه برای زندگی در زمان حال بورک استدلال می کند، حتی اگر آنها به قله اورست می رسند.
شما رسیدید، لذت ببرید!
نیاز وسواسی ما به جمع آوری تجربیات... و به اشتراک گذاری آنها
چون برای شما اتفاق نمی افتد؟ شما به یک کشور دیگر، پس از هزاران ساعت در هواپیما، و مهم نیست که چقدر خسته هستید، حتی به استراحت در هتل فکر نمی کنید: فقط یک هفته فرصت دارید و شما می خواهید از هر دقیقه سفر استفاده کنید انجام کارهای شگفت انگیز در واقع، شما فهرستی از هر مکانی که باید ببینید، هر غذایی که باید امتحان کنید، هر تجربه ای که باید داشته باشید دارید. " شما نمی توانید ژاپن را ترک کنید بدون انجام دادن بلا، بل، بلا، دوستانتان بارها و بارها به شما گفته اند و هر کدام تجربه متفاوتی را برمی شمرند.
احتمالاً به همین دلیل است همیشه یک صف در برج ایفل وجود دارد یا اینکه نزدیک شدن به فونتانا دی تروی عملا غیرممکن است. آنها چیزهایی هستند که باید دید، انجام ندادن آن تقریباً مانند این است که به پاریس یا رم نرفته باشید. ولی آیا واقعا اینطور است؟ واقعا تجربه ما از یک مکان ناقص خواهد بود بدون انتظار دو ساعتی که ما را از بالای یک بنای تاریخی جدا می کند؟ آیا واقعاً باید همیشه باشید مثل مرغ بی سر بالا و پایین از همه محله های شهر دیدن می کنیم و خسته تر از زمانی که رفتیم به خانه برمی گردیم؟
پاسخ روشن است: خیر. یک سفر است کارکنان، و منفعت آن دقیقاً در این است که الف است تجربه خود و متفاوت ولی، ارزش دیدن ویدیوی مکانی برای شناخت آن را دارد ، اما معلوم می شود آنچه این نوع تصاویر را در ما تحریک می کند خودمون میخوایم بریم بوی محیط را ببوییم، راه خود را در میان مردم پیدا کنیم. پس یک سفر لازم نیست به دیگری ردیابی شود . اما، عجیب است، اگر، برای مثال، ما به اینستاگرام و بنویس " #مراکش "، میلیون ها عکس ظاهر می شود عملا در همان مکان گرفته شده است.
یک سلفی در هر گوشه ای
«اگر جگرهای بزرگ تجربیات دوست دارند ارنست همینگوی یا داستان نویسان سفر دوست دارند رادیارد کیپلینگ آنها باید فرهنگ امروز را تجزیه و تحلیل می کردند، دست های خود را روی سرشان بلند می کردند. زوج ایندیانا جونز من نمی دانم کجا بروم. من فکر می کنم همه در مورد چیزی موافق هستند: ناتوانی فعلی برای زندگی در زمان حال . اینهمه سطحی نگری جمع آوری وسواسی، تعهدات و حتی تایید خواهی باعث بسیاری از افراد می شود حال زندگیت را زندگی نکن و توجه کامل به آن نداشته باشید آن تجربیات بورک توضیح می دهد که آنها دارند.
واضح است: زمانی که موفق به رسیدن به آن شوید بالای برج ایفل، شما در سکوت مجذوب منظره نمی شوید. کاری که شما انجام می دهید عکس ها و آنها را در نمایه خود به اشتراک بگذارید (به نظر می رسد اگر بقیه آنها را نبینند، سفر شماست "ارزش نداره" هر دو)، در حالی که شما به آنچه انجام خواهید داد و کجا میخواهید بروید وقتی آسانسور شما را پایین می آورد. «شبکههای اجتماعی با تبلیغ این تأثیر را هزار برابر میکنند اجباراً تجربیات بزرگی را که داریم به اشتراک می گذاریم. ما تمرکز می کنیم عکس طلوع خورشید (در حالی که ما دلتنگ طلوع خورشید هستیم) زیرا می خواهیم پاداش سریع، مانند لایک ها و تحسین های خودکار دیگران. با همه این مواد فقط می توانیم به آن برسیم جمع آوری اجباری تجربیات باشید گویی قوطی های یک سنتی هستند، بدون دادن ارزشی که دارند و با حرص به داشتن بیشتر و بیشتر. مهم نیست بیایید چتربازی کنیم یا اینکه ما به سفری به کوچینچینا برویم که هرگز آن را به طور کامل تجربه نخواهیم کرد یا خوشحال نخواهیم شد. ما آن را در چک لیست خود ثبت خواهیم کرد با یک عدد دیگر و نقطه".
از دوران نوجوانی وسواس زیادی به اشتراک گذاری عکس عالی داشتند
آیا ما نباید پس از آن کاهش انقلاب ? اگر در حال حاضر به صورت روزانه نیست، شاید زمان شروع آن دقیقاً باشد ، تعطیلات، آنهایی که قبلاً شامل باقی مانده. دلیل؟ "ولی تو در لحظه زندگی میکنی مسلما، خوشحال نباش حتی اگر بازدید کرده باشید تمام کشورهای جهان ، دوی ماراتن یا شنا با دلفین ها. شاید داستان از سیذارتا (رمان فوقالعاده هرمان هسه برنده جایزه نوبل) رمانی است که به بهترین وجه نشان میدهد که امروز کجا هستیم: مانند قهرمان داستان، ما معتقدیم که جمع آوری تجربیات کلید خوشبختی است، زمانی که عنصر واقعی آن نه بیشتر و نه کمتر از آن باشد حال ما را به طور کامل تجربه کنید بورک نتیجه گیری می کند.
بنابراین دفعه بعد که به سفر میروید، یک نفس عمیق بکشید: برای همه چیز وقت هست و هر کاری که انجام می دهید و می بینید خواهد بود کافی. روی چیزی که درک می کنید تمرکز کنید راحت باش ; نگران نباشید که بعدا چه اتفاقی می افتد یا چه اتفاقی می افتد دیگران فکر خواهند کرد سخت است (حتی برای ما)، اما ما حاضریم آن را امتحان کنیم: شاید به راهی برای سفر معتاد شویم. بسیار آرام تر و به گفته کارشناسان همچنین بسیار شادتر
یک نفس عمیق بکش...