قبل از موضوعات، طنز!
کوان ژو وو (Algeciras, 1989) متعلق به آن نسل است فرزندان مهاجران متولد اسپانیا. او در شهری در این شهر بزرگ شد اندلس دهه 90 با دو خواهرش در اطراف رستوران چینی که والدینش اداره می کردند.
تمام آن تجربیات با حضور در دنیای رمان های گرافیکی شکل گرفت گازپاچوی ترش و شیرین (آستیبری، 2015)، کمدی که مایل به بر اساس طنز شکستن تمام موضوعات در مورد جمعیت چین در پوست یک گاو نر مستقر شده است.
حالا با آندلوچین ها در سراسر جهان ، قسمت دوم که در آن خواهران ژو در سراسر سیاره پراکنده شده اند: کوان به مادرید می رود، جایی که او در آنجا تحصیل می کند تا بعداً در انگلستان فارغ التحصیل شود. فو، بزرگتر، از برکه عبور میکند تا رویاهای خود را برای ایالات متحده دنبال کند. و چینگ، کوچولو، ابتدا در مالاگا ساکن می شود تا در نهایت به فرانسه برسد.
نویسنده حاضر است با همان کار خوبی که در عکس نوشته هایش به چشم می خورد به پرسشنامه ما پاسخ دهد.
- گازپاچو تلخ و شیرین به عنوان یک وب کمیک متولد شد، اولین رمان گرافیکی شما کی شد؟
صبح جمعه به معنای واقعی کلمه بود. من قبلاً در ذهن داشتم که رمان گرافیکی را بسازم، ساختار آن را چگونه (فصل ها به صورت آیتم های منو) بسازم، آنچه را که قرار است روایت کنم و پایان قسمت اول. بنابراین من پریدم داخل من به بچه های آستیبری نامه نوشتم و همان بعد از ظهر آنها قبلاً به من گفتند که این ایده را دوست داشته اند و ما در یک جلسه ماندیم تا جزئیات را ببندیم.
ده سال زندگی در 137 صفحه
- موفقیت فوری بود: امضای کتاب در سراسر اسپانیا، همکاری در رادیو 3، گفتگو در دانشگاه ها... آیا انتظار چنین استقبال خوبی از سوی مردم و مطبوعات را داشتید؟
به هیچ وجه! اگر همه چیز غافلگیر کننده بوده است. من سال ها و سال ها نقاشی نکشیده بودم و ناگهان، پروژه ای که قرار بود بسیار کوچک، شخصی و خانوادگی باشد، غول پیکر شد. من به شما می گویم، رویای کودکی من این بود که یک هنرمند کتاب های مصور باشم، هرگز فکر نمی کردم به حقیقت بپیوندد.
- هر چند این همه دست زدن به پشت نبود. شما در گزارشی در El País در مورد فرزندان مهاجرانی که در اسپانیا به دنیا آمدهاند و احساس اسپانیایی میکنند، ظاهر شدید و این موضوع باعث ایجاد انواع نظرات در اینترنت شد که بسیاری از آنها منفی بودند. اولین واکنش شما هنگام خواندن آنها چه بود؟
بدیهی است عصبانی می خواستم آنها را آتش بزنم. اما هی، از آنجایی که این امکان پذیر نیست، آرام شدم و گاهی اوقات هنوز هم اشتباه می کنم که آن نوع نظرات را بخوانم که هیچ کمکی به کسی نمی کند. و گاهی با دیدن احساس غبارآلودگی به شما دست می دهند چقدر امروز در فضای آزاد وجود دارد، در اسپانیا در سال 2018. بسیاری از "صحت سیاسی" وجود دارد که به نظر نمی رسد فراتر از بینی آنها آزاد باشد. کسانی که بیشتر به من نژادپرست می گویند، دقیقاً اسپانیایی هستند.
- یکی از دلایلی بود که Andaluchinas por el mundo، ادامه تلخ و شیرین گازپاچو، رویکرد صمیمی و شخصی تری دارد. آیا اینطور است؟
درست است، اگر آدم خوبی هستید (که نکته بسیار مهمی است) و اگر کمی خراش دهید، می بینید که ما چندان متفاوت نیستیم، زیرا چیزهای ضروری و خوبی وجود دارد. این چیزی است که من همیشه می گویم. ما برای یک چیز گریه می کنیم و برای همان چیز خوشحال می شویم.
حکایت ها، حکایت ها و حکایت های بیشتر
- گازپاچوی تلخ و شیرین داستان زندگی شما را از دوران کودکی تا زمانی که شهر اندلس خود را ترک کردید جمع آوری کرد. اندلوچین ها در چه لحظه ای در سراسر جهان جمع می شوند؟
از زمانی که به درب آپارتمانی که اولین آپارتمان من در مادرید بود رسیدم تا به امروز. اما همانطور که قبلا اشاره کردم، این فقط داستان من نیست، بلکه داستان خواهرانم نیز به صورت اول شخص گفته می شود. هر کدام یک سفر دارد و در حدود 137 صفحه فشرده شده است، تقریباً ده سال از زندگی ما می گذرد.
- آیا خانواده تان هنگام نوشتن یا فکر کردن به داستان ها به شما کمک می کنند؟
وقتی دور هم جمع می شویم خانواده ام مرا به یاد حکایت هایی می اندازند و گاهی داستان هایی ساخته می شود. گاهی اوقات مناسب هستند، گاهی اوقات نه.
- و وقتی آنها را می خوانید، آن را با طنز می گیرید؟
البته. در قسمت اول گازپاچو تلخ و شیرین، اتفاقی با خواهر کوچکم میافتد که تصادفاً یک همستر را کشت. وقتی برای اولین بار آن را خواند، به من گفت: "کوان، نمی دانستم از خجالت بخندم یا گریه کنم."
"اگر کمی خراش دهید، می بینید که ما چندان متفاوت نیستیم، زیرا ضروری و خوبی آنجاست"
- در برخی از نوشته های وبلاگ خود در مورد سفر به خانه دوستانی که خارج از اسپانیا زندگی می کنند صحبت می کنید، یک روش نسبتاً رایج در نسل ما. چه مزایا و معایبی در این روش سفر می بینید؟
معایب... تنها چیزی که می بینم عدم صمیمیت است شاید. مزایا، همه موارد دیگر: شما دوستانی دارید که باعث می شوند احساس کنید در خانه هستید، که شما را به مکان هایی می برد که تله توریستی نیستند، که دوستان بیشتری هم دارند که از شما استقبال می کنند. احساس می کنید از شهری رد نمی شوید، اما در جایی که باید به آن برگردم، نمیدانم دارم توضیح میدهم یا نه.
- از بین کشورهایی که سفر کرده اید، بیشتر به کدام یک می خواهید بازگردید؟
اوف... نتونستم بهت بگم ببین من فقط یک ماه پیش از چین برگشتم و آنجا را ترک کردم و خواستم برگردم.
- و از بین کسانی که هنوز نمی شناسید، دوست دارید به کدام یک سفر کنید؟
به سریلانکا، جزایر کوک، نیوزلند... همه خیلی نزدیک. من سفر را خیلی دوست دارم.
-آیا بعد از اندلوچین ها زندگی وجود خواهد داشت؟ آیا قسمت سوم ماجراجویی شما را خواهیم داشت؟
در میان مدت من هیچ برنامه ای در حماسه تلخ گازپاچو ندارم، اما چه کسی می داند. با این حال، در ماه مارس منتشر می کنم کتاب بزرگ کودکان فوق العاده ، همراه با نوریا لباری. این یک کتاب تصویری تعاملی برای کودکان است. ربطی به گازپاچوی ترش و شیرین ندارد، اما با اشتیاق فراوان منتظر آن هستم.