این آشپزخانه ارتباط چندانی با آنچه در مورد غذاهای گالیسی به شما گفته شده است ندارد
گالیسیا به یک معنا مانند یک جزیره است. خلیج بیسکای در شمال، اقیانوس اطلس در شرق، مرز پرتغال در جنوب و کوه ها در شرق همیشه به معنای یک مشکل ارتباطی -که خوشبختانه کم کم در حال نجات است- اما در عین حال ساخته اند بسیاری از عناصر فرهنگی بدون تغییر باقی مانده اند.
در میان آنها، غذا شناسی مطمئنا یکی از بهترین نمونه هاست. و اگر در سرتاسر قلمرو چنین باشد، در آنها بیشتر است کوه های شرقی؛ در آن دیوار با قله های بالای 2000 متر که حرکت از دره ای به دره دیگر تا زمان نه چندان دور یک ماجراجویی بود.
سوسیس در Casa das Triegas
به همین دلیل، ما امروز پیشنهاد می کنیم مسیری از میان غذاهای کوهستانی گالیسی، برای آن ناشناخته بزرگ که از موضوعات دور می شود. ماهی و صدف در اینجا حکومت نمی کنند و هستند گوشت از نژادهای بومی، پرکالری ترین خورش ها و برخی از محصولات بارز منطقه آنهایی که کتاب دستور العملی را شکل می دهند که ارزش کاوش را دارد.
از شمال شروع کنید، اگر از آستوریاس، از A Coruña و Ferrol وارد شدهاید، یا اگر از A-6 برای نزدیکتر شدن استفاده کردهاید، وارد کوههایی شوید که از دره Eo بالا میروید، یک قدم دورتر از مرز آستوریا، به سمت جنوب.
** خانه گیلرمو (لوگارس) **
از A Pontenova، جاده مارها در حدود 1000 متر بالاتر از سطح دریا معلق هستند، از رودخانه ها طفره می روند و به دنبال گذرگاه های کوهستانی می گردند. بعد از حدود نیم ساعت، در پای Serra do Corno do Cervo، به لوگارس خواهید رسید، به سختی یک دوجین خانه در یک چهارراه.
کاسا گیلرمو وجود دارد، یکی از نام های اساطیری غذاهای این کوه شمالی است. در زمستان پخته شده است آنها مردم را از سراسر شمال غرب شبه جزیره به اینجا می آورند. اما نامه او فراتر می رود و بر کتاب آشپزی کوه تمرکز می کند: مرغ آب پز، لوبیا با گراز وحشی، سوسیس محلی یا شکار در فصل اینها برخی از دلایلی است که ارزش یک مسیر انحرافی و توقف در اینجا، در قلب ذخیرهگاه زیست کره رودخانه Eo، Los Oscos و Terras de Burón را دارد.
Piornedo، یکی از معدود روستاهایی که هنوز هم پالوزاها را حفظ کرده است
** MUSTALLAR CANTINE (PIORNEDO) **
به سمت جنوب ادامه می دهیم، پس از عبور از A Fonsagrada وارد می شویم آنکارس گالیسیایی آنجا، در دل کوه ها، در یکی از آن مکان هایی که باید به صراحت به آن برسید، قرار دارد Piornedo، یکی از معدود روستاهایی که هنوز چند پالوزا را حفظ کرده است، خانه های سنتی با سقف کاهگلی
در قسمت بالای شهر، درست از جایی که مسیری که به قله مستلار، یکی از دیدنیترین قلههای سیرا منتهی میشود، آغاز میشود. سالن غذاخوری. ده ها سال است که پناهگاه کوهنوردان و پیشکش بوده است غذاهای ساده اما آرامش بخش
هیچ چیز بهتر از این نیست، در پیچ یک مسیر پیاده روی یک آبگوشت گالیسیایی خوب که با سبزیجات فصلی، مقداری تخم مرغ سرخ شده به همراه چوریزو یا یک فیله گوساله پرورش یافته در این دره ها تهیه شده باشد. چیزهای ساده ای که ارزش سفر کردن را دارند و در اینجا طعم بهتری دارند.
** خانه فریرو (SEOANE DO COUREL) **
با پشت سر گذاشتن Ancares، پس از عبور از A-6 و Camino de Santiago، مسیر به سمت پایین می رود. یا کورل، مطمئناً یکی از بهترین اسرار در گالیسیا است.
در Seoane، یکی از دو روستای اصلی، Casa Ferreiro است. یک اقامتگاه روستایی کوچک با آشپزخانه محلی. باید خودت را امتحان کنی گراز وحشی با شاه بلوط یا در صورت درخواست، بچه پخته اش. فراموش نکنید که قبلا تماس بگیرید، زیرا در خارج از فصل آنها روزانه باز نمی شوند.
بچه پخته، یکی از تخصص های آنها
** خانه تریگاس (پادرن) **
Paderne یکی از بهترین روستاهای محافظت شده در O Courel است و همچنین دروازه جنگل دیدنی A Devesa da Escrito است. ارزش بالا رفتن از اینجا در جاده باریک از Seoane را دارد. در ورودی دهکده پارک کنید و به سمت کاسا داس تریگاس قدم بزنید، اصطبل قدیمی بازسازی شده به عنوان مسکن روستایی.
یک بار دیگر، کتاب آشپزی محلی حکم می کند. یکی از نقاط قوت As Triegas این است فر شما که در آن **نان ها و امپاناداها (به چارد و چوریزو توجه کنید)** که رستوران سرو می کند درست می کنند.
به پایین ادامه می دهیم دره رودخانه تا زمانی که به سیل می ریزد، رودخانه ای که رشته کوه شمالی (Courel، Ancares، Serra da Lastra...) را از جنوب جدا می کند (Queixa Massif، O Invernadeiro Natural Park...).
دره مکان مناسبی است کمی گردشگری شراب انجام دهید، از آنجا که در آن فرقه های از خاستگاه Valdeorras و Ribeira Sacra. اینجا نیز هستند Monforte de Lemos و O Barco de Valdeorras، شهرهای اصلی در طول مسیر بنابراین زمان مناسبی برای خرید یا سوختگیری قبل از برخورد مجدد به جادههای کوهستانی است.
به امپانادای خود توجه کنید
شما نمی توانید بدون بازدید از یک شراب سازی از دره خارج شوید. یک گزینه خوب که به سختی شما را از مسیر منحرف می کند، ** Alan de Val در A Rúa** است که یکی از شناخته شده ترین ها در D.O. والدئوراس، از جایی که خواهید داشت مناظر عالی از دره و کوه که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
** مرنزائو (سوبر) **
و قبل از ترک دره ارزش توقف در آن را دارد مرنزائو، رستوران شراب سازی پترون، به دلایل بسیاری. اولین مورد از آنها بازدید از شراب سازی است، این بار در ریبیرا ساکرا
دوم دسترسی است که از اینجا به کوه های جنوبی منتهی می شود. فرود به سمت رودخانه و مناظر دیدنی باعث می شود تا چشمگیرترین Ribeira Sacra را کشف کنید و اینکه چرا صحبت از کشت انگور قهرمانانه در اینجا اغراق نیست.
اما دلیل اصلی آشپزخانه است. کارلوس گونزالس و تیمش در اینجا به چیزی که مطمئناً قویترین پیشنهاد آشپزی در دره است، شکل میدهند. با ریشه آشپزی کنید، اما بدون ترس از کاوش در آینده.
برخی از نمونه ها شما هستند قاشق مارماهی کنگر امپانادا، گوشت بره با سیب زمینی و لیت پوره یا پنکیک پر شده با خامه شاه بلوط با کرم مشروب هوادار.
** HOSTEL LA VIUDA (POBRA DE TRIVES) **
با بالا رفتن از دامنه تپه از سیل، گذر از پای قلعه کاسترو کالدلاس و عبور از طوفان دیدنی رودخانه ناوه به ترایوز میرسید (اگر وقت دارید، از پایین رفتن دست نکشید. پل رومی پونته ناوآ، جایی که Via XVIII در زمان امپراتوری و زمانی که وارد جنگل میشدید از رودخانه عبور میکرد.
پایتخت این Terra de Trives، به مدت 65 سال، مرجع غذائی خود در این منطقه است Hostal La Viuda که اکنون دست در دست نسل سوم، ترکیب می شود سنتی ترین آشپزی با دوزی از مدرنیته.
از گوشت خورشتی گرفته تا کوکوتا آل آجیلو، از خرطوم تا سینه اردک با فوی (هر دو تولید محلی) و موسیر در منو چیزی برای همه سلیقه ها وجود دارد.
** خانه AGENOR's (COVA) **
در پای پیست اسکی Cabeza de Manzaneda، چند کیلومتر بالاتر از A Pobra de Trives، Casa Agenor در قلب کوه های اورنسه قرار دارد.
این یکی از آن مکان های منحصر به فرد است که در آن مکان، آشپزخانه و کارکنان گرد هم می آیند تا به یک تجربه کامل شکل دهند.
چیز دیگری در منو وجود دارد، اما مردم به این خانه میآیند تا منوی ثابتی داشته باشند که از زمانی که والدین صاحب فعلی آن را به یک منوی کلاسیک تبدیل کردهاند ارائه میدهند: سوسیس های منطقه، گوشت با فلفل، قزل آلای سرخ شده و دسر. و به معروف او ختم می شود مشروب عاشقان
یک آشپزخانه سنتی با دوزی از مدرنیته
همه ساده اما با یک محصول خوب ساخته شده با عشق، با آن طعم غذاهای یک عمر. بیایید اینجا، از مناظر لذت ببرید و مهمتر از همه، با زمان برای غذا خوردن بیایید و از صحبت کردن لذت ببرید.
** REGUEIRO DA COVA (VERIN) **
ورین در کوهستان نیست. در حقیقت، این شهر پایتخت دره مونتری است. اما در اینجا شما پس از عبور از Massif de Queixa دوباره با یک بزرگراه ارتباط برقرار خواهید کرد و این مکان عالی برای توقف تدارکات
یک گزینه خوب، یک پرتاب سنگ از Plaza de la Alameda، است یا رگوئیرو دا کووا، رستورانی که در آن آشپز است بگونا وازکز کتاب آشپزی محلی را به روز می کند. مناظر رودخانه تامگا از اتاق ناهار خوری یکی دیگر از جاذبه های آن است.
ما مسیر را از طریق اراضی به پایان می رسانیم به گودینا، نگاه کردن به آن سرا دو کانیزو که توسط آن طی می شود مسیر جنوب غربی - Via de la Plata، که زائران را از سویا به سانتیاگو د کامپوستلا میآورد.
اگر هنوز کمی وقت دارید، بخشی از آن برنامه سفر را از دست ندهید. یکی از جالب ترین آنها این است یکی که بین فروش های قدیمی اجرا می شود (A Venda do Espiño، A Venda da Teresa، A Venda da Capela)، در بیش از 1000 متر ارتفاع و با نمایی از مخزن پورتاس و پارک طبیعی اینورنادیرو.
به روز رسانی کتاب آشپزی محلی
**رستوران CAZADOR (PEREIRÓ، یک مسجد) **
اگر کسی آگاه نباشد ممکن است فکر کنید که این فقط یک رستوران دیگر است، یکی از چندین رستوران در پای N-525 که با ساخت بزرگراه Rías Baixas کمی دور از مسیر باقی مانده بودند.
با این حال، مردم همچنان از خروجی به سمت A Mezquita رفته و از طریق این مکان به سمت این مکان منحرف می شوند آشپزی خانگی صادقانه و مهمتر از همه، برای منوی روز با قیمت مناسب که در آن، برای یک مکمل کوچک، گنجانده شده است گوشت گاو کشن، نژادی خودتخت که در این کوهها پرورش می یابد و در اینجا با دقت و بدون عارضه درمان می کنند.
از اینجا بزرگراه از آخرین تونل ها می گذرد، در A Canda و Padornelo، و به سمت فلات می رود.
اگر به آینه عقب نگاه کنید که وارد سرزمین های صنابریا می شوید و به سمت فلات می روید، به وضوح خواهید دید که چرا آن کوه ها همیشه دیوار محسوب می شدند و چرا به خوبی حفظ شده اند. یک غذای ساده، بر اساس محصولات، که از دره ای به دره دیگر تغییر می کند و ارتباط چندانی با آنچه در مورد غذاهای گالیسی به شما گفته شده است ندارد.
کارپاچیو ارگانیک با سس مایونز فلفل پیکیلو و پنیر