بحران 30: ازدواج یا ادامه سفر؟
نیمه شب است و شریک زندگی شما به پشت در رختخواب است در حالی که شما آن را تصور می کنید شما آزادانه در جنگل می دوید. شاید در **ساموآ**. یا شاید در **اندونزی**. شما همچنین تصور میکنید در آفریقا به ساختن چاه کمک میکنید، به کودکی از هنگکنگ اسپانیایی را آموزش میدهید، یا با رایانهتان از یک کلبه نخل کار میکنید. مشکل؟ که این فانتزی های مخفی، در اصل، نباید باشد اهداف نظم مستقری که به آن مقدر هستید. به خصوص اگر در سی سالگی هستید.
آنها می گویند در 20 سالگی آنچه را که می خواهید انجام می دهید، اما نه آنچه را که باید. که این به بهترین وجه برای حدود 30 پسانداز میشود، در حالی که ما کار رویاییمان را انجام میدهیم، خانهای جدید (و اخیراً رهن شده) را به رنگ شرابی با دیگران مهممان رنگ میکنیم، یا حتی به فکر بچه دار شدن.
با این حال، نسل های جدید، به ویژه بسیاری از به اصطلاح هزاره ها، تصمیم گرفته اند در عرصه های دیگر حرکت کنند. خماری از یک بحران اقتصادی که ** بسیاری از ما را مجبور به مهاجرت کرد **، نفوذ شبکه های اجتماعی که گاهی اوقات تشویق می کنند موقعیت های ایده آل ، یا تمایل به جمع آوری تجربیات بیشتر از کالاهای مادی آنها شیوه های جدیدی از زندگی را که در وجدان ما می تپد، شرط می کنند.
به این باید اضافه کرد سهولت که این زمان ها ارائه می دهند به هر کسی که می خواهد شغلی را ترک کند و کوله پشتی را برای کار در سراسر جهان بردارید. در واقع تخمین زده می شود که تا سال 2030، 50 درصد از جمعیت فعال به صورت آزاد کار خواهند کرد ، روشی که ما را بیشتر از مراسم رفتن به دفتر و پیروی از یک برنامه مشخص در پی آزادی بیشتر جدا می کند.
محرک های جدیدی که به طور فزاینده رایج تر را تشویق می کند بحران دهه 30 "یا "بحران ربع قرن" ، کمی پیشتر، که در آن تجدید نظر می کنیم که آیا تقلید از ثبات والدینمان با ماجراهای زندگی فراتر از منطقه آسایش ما سازگار است یا خیر.
یا هر دو...
وسواس به تجربه
آیا شما هم در این وضعیت تجدید نظر کرده اید؟ نگران نباشید، دوراهی آشکار بین یک زندگی پایدار یا ادامه سفر در زمانی که به 30 سالگی یا هر سن دیگری نزدیک می شویم، چیز جدیدی نیست. در حقیقت، بسیار رایج تر از آن چیزی است که فکر می کنید.
این روانشناس می گوید: بحران های حیاتی معمولا در لحظات نمادینی مانند دهه سی اتفاق می افتد جیمز بورک . "به خصوص در آن سن وجود دارد پس از آگاهی از این که زندگی کاری ما آن چیزی نیست که انتظارش را داشتیم، فرسوده و پاره می شود یا اینکه از شریک زندگی خود راضی نیستیم».
به نوبه خود اهداف هر فرد آنها از آنچه ما هستیم، با ارزش های ما تغذیه می شوند، قادر بودن آنها را هم بر ثبات و هم بر سفر یا فعالیت دیگری متمرکز کند: «به خصوص در جهان اول ما مفهوم ثبات را به دلیل تغییر در نگرش که لذت را در اولویت قرار می دهد به تعویق انداخته ایم و وسواس جمع آوری آرزو ”.
این روند جدید به نوبه خود باعث تحریک ظاهر سبک های بیشتری از روابط عاطفی ، یاد بگیریم که اگر خوشحال باشیم می توانیم در هر نوع رابطه ای باشیم.
همه را رها کنم؟ یا فقط نصف؟
همه چیز را رها کنیم؟ یا فقط نصف؟
در دنیای امروز به تعداد اتحادیه ها انواع افراد وجود دارد. همیشه بسته به بلوغ هنگام مواجهه با تغییر در یک زوج این مورد است ایزابل، مشاور بین المللی در بانکوک به لطف بورسیه ICEX که با وجود خوشبختی ازدواج، تصمیم گرفت وقتی 30 ساله شدید، یک سال کار در قاره آسیا را به خود اختصاص دهید.
ایزابل به ما می گوید: "من در 25 سالگی با دوست پسرم ازدواج کردم و در 28 سالگی زندگی آرام، شغل ثابت و موقعیت اقتصادی خوبی داشتم." "با این اوصاف، من چیزی را از دست داده بودم. من معتقدم که ما 20 را در دعوا گذراندیم برای برآورده کردن انتظاراتی که دیگران از ما دارند و ما از در نظر گرفتن آن کوتاه نمی آییم اگر این چیزی است که ما می خواهیم با زندگی خود انجام دهیم ". ایزابل پس از اعزام به تایلند، از این سال برای تحقق بزرگترین آرزویش استفاده کرد: جهانگردی.
من دوستانم، ثبات اقتصادی و خانههایشان را میبینم و نمیدانم زندگی من چه میتوانست باشد. اما اگر بهتر فکر کنم، آنها بچه دار می شوند و فردا در سواحل سوماترا غواصی خواهم کرد. او اضافه می کند که **زندگی یک تجربه شخصی باید با داشتن یک شریک کاملاً سازگار باشد**: "وقتی می بینید که شریک زندگی شما در حال توسعه یک پروژه حرفه ای و شخصی است که آنها را خوشحال می کند، نقش ما کمک و ایجاد انگیزه است."
همانطور که می توان گزینه انجام یک تجربه حیاتی را در حین نامزدی در نظر گرفت، یکی دیگر از روندهای رو به گسترش این است که ** با شریک زندگی خود سفر کنید، ** یا از راه دور کار کنید یا، به ویژه، از طریق وبلاگ مسافرتی مانند ** کوله پشتی در سراسر جهان. **، به رهبری لتی و رابر. زوجی که در سفری به تایلند در سال 2010 متوجه این موضوع شدند کار در اطراف سیاره اشتیاق بزرگ او بود . "در سالهای اول وبلاگ ما با صرفه جویی به سفر می رفتیم، اما بعدها، پس از ساعت های طولانی کار در جلوی کامپیوتر، به لطف وبلاگ خود 100٪ موفق به سفر شدیم."
موقعیتی که ما را نیز وادار می کند از خود بپرسیم که آیا سفر، زندگی و کار 24 ساعت شبانه روز با شریک زندگی خود به همان اندازه سازگار است: "اگر به اندازه کافی خوش شانس باشید که با کسی سفر کنید که نقاط ضعف شما را جبران کند، موفق شده اید."
مایلها و مایلها ماجراجوییهای جدید که آن را نیز محفوظ میدارند "دلتنگی" معین برای زندگی پایدار : «البته، ما چیزهای زیادی از زندگی عادی، خانواده یا دوستان را هم از دست می دهیم حتی همین واقعیت ساده بیرون رفتن برای خرید نان در محله خود یا خوابیدن در یک تخت بیش از پنج روز متوالی.
اگر ثبات شما در مکانی دیگر در انتظار شما باشد چه؟
با اينكه "اینستاگرام" یا "آقای شگفت انگیز" اگرچه ممکن است به نظر یک پروژه زندگی انفرادی در میان استوپاهای میانمار یا کار از بالی باشد، بسیاری نیز در مورد **نیاز به استقرار در یک راه پایدار زندگی در انتهای افق سرگردانی** توافق دارند.
«انسان تا انقلاب کشاورزی کوچ نشین بود. اما پس از ایجاد گروههای اجتماعی، شروع به کار کردیم احساس تعلق غیرقابل انکار را ایجاد کنید "، روانشناس Jaime Burque ادامه می دهد.
"کاوش، رویا، کشف"
چیزی که ما را به این فکر میکند که آن تور بزرگ می تواند مانند آدامس تا ابدیت کشیده شود ، یا اگر این فقط یک وقفه است تا قبل از تخم گذاری در جای دیگری با خودمان ارتباط برقرار کنیم.
**Desiré Huerga، خالق وبلاگ Con P de Pasaporte، ** بر توانمندسازی زنان از طریق رسانه های دیجیتال مختلف می گوید: «تصمیم گرفتم شغلم را در مادرید ترک کنم و با وبلاگ سفرم به دنیا سفر کنم. با این حال، زمانی که در اواکساکا فرود آمدم، کمتر از قبل شروع به سفر کردم و اکنون در کشوری که مال من نیست، اما در آن کاملاً یکپارچه شدهام، زندگی پایداری دارم. اولویت و پروژه من در 30 سالگی وبلاگ من است. این واقعاً اولین فرزند من است ”.
فناوری های جدید، جهانی شدن یا بحران ها که اقتصادهای جهان را تحت تأثیر قرار داده است، به سبک زندگی جدیدی کمک کرده است که تفاوت های ظریف آن، امروز بیش از هر زمان دیگری، بین دو افراط و تفریط از هم دور شده است. ازدواج کنید یا بدون تاریخ بازگشت سفر کنید.
زیرا، چه ثباتی در پایان راه وجود داشته باشد یا نباشد، در آن بحران دهه 30، 40 یا 50، تعهد کم ارزش برای تحقق رویاهای ما همیشه باید حاکم باشد. یا همانطور که مارک تواین زمانی گفت: «بیست سال دیگر احتمالاً از کارهایی که انجام نداده اید بیشتر از کارهایی که انجام داده اید ناامید خواهید شد . بنابراین لنگرگاه های خود را دور بریزید و بندر امن را ترک کنید. باد را در بادبان هایت بگیر کاوش کنید. صدا. کشف کردن ”.
"کاوش، رویا، کشف"