نقاشی و نقاشی های بیشتر تا آنجا که چشم کار می کند
در **Kew Gardens**، در لندن ، یک وجود دارد غرفه با ظاهر ویکتوریایی . ساختار آجری بین کلاسیک و استعمار در نوسان است. با ورود به فضای داخلی، یک گالری باز می شود تصاویر جلد از گل و گیاه رنگ های اشباع شده در یک پازل سرسبز و برگدار قرار می گیرند. این تنها نمایشگاه دائمی در بریتانیا است که به یک هنرمند زن اختصاص یافته است: ماریان نورث.
ثروت قابل توجهی، رد ازدواج او و محیطی که به رشد فکری او کمک می کرد، به نورث اجازه داد. نقشی را که سنت در نیمه دوم قرن نوزدهم برای زنان قائل بود شکست.
مادرش وقتی ماریان بیست و پنج ساله بود از دنیا رفت. یک رابطه نزدیک او را با پدرش که یکی از اعضای حزب لیبرال در پارلمان بود، مرتبط کرد. آنها با از دست دادن صندلی خود به دلیل چرخش سیاسی، سفری را آغاز کردند که متوقف نشد. تور شد سوئیس، تیرول، ایتالیا، ترکیه، یونان، اسپانیا، لبنان و مصر.
ماریان نورث در خانه خانم کامرون در سیلان
روی کارکنان شما تور بزرگ ، نورث به طور مشخص انگلیسی نسبت به گرما، مشکلات حمل و نقل و اسکان نامطمئن بی تفاوت بود.
آن موقع بود که او اولین مناظر خود را نقاشی کرد . علاقه او به کل خشنود نبود، بلکه از آن بود عناصر گیاهی صحنه آ. هنگامی که پس از مرگ پدرش، میراثی بیبند و بار داشت، نقاشی کردن گیاهان مناطق دوردست را آرزوی زندگی خود کرد.
او هیچ مطالعه رسمی در تاریخ طبیعی نداشت. سرگرمی او ناشی از دوستی خانواده اش بود جوزف هوکر ، مروج و مدیر باغ های کیو. ویژگی هایی که به جنسیت زن اختصاص داده شد: همدلی و بی منطقی، ناسازگار با علوم پایه . با این حال، محیط باغ، نزدیک به خانه، عمل گیاه شناسی را برای زنان ویکتوریایی مجاز کرد.
از قرن هجدهم وجود داشت سنت تصویرسازی گیاه شناسی زن ، اگرچه این به قاره اروپا محدود شده بود. از سوی دیگر، در سال 1870، زمانی که نورث پروژه خود را انجام داد، این رشته به درجه حرفه ای شدن که در قرن بیستم تثبیت خواهد شد. اسناد موجود در مورد گونه های گرمسیری هنوز کمیاب بود، بنابراین مؤسسه علمی بر آن تکیه کرد منابع غیر رسمی.
Psittacula wardi (نوعی طوطی از سیشل) نقاشی شده توسط ماریان نورث
را محیط استعماری آزادی قابل توجهی برای ماریان نورث فراهم کرد. من تنها سفر می کردم . او محکم و سختگیر بود. او صبر خود را با اسکورت های زن خود که پس از چند هفته به انگلستان باز می گرداند از دست داد. معرفی نامه خطاب به مقامات، موانع رسمی را برطرف کرد. او از "شام های طولانی اروپایی"، سالن های مملو از لامپ ها، گفتگوهای بی اهمیت اجتناب می کرد. رفت و نقاشی کرد.
اولین سفر انفرادی بزرگ او را به کانادا، ایالات متحده، جامائیکا و برزیل برد. او در کاخ سفید با رئیس جمهور اولیس گرانت شام خورد و در مجاورت آبشار نیاگارا توقف کرد. اما سبک او تا زمان اقامتش در جامائیکا دقتی که او را مشخص می کند به دست نیاورد.
آبرنگ رها شده شمال، نمونه زنان، برای روغن بر خلاف سنت طراحی گیاه شناسی که گل را در پس زمینه ای خنثی جدا می کرد. هنرمند-گیاه شناسی این گونه را در زیستگاه خود گنجاند. تصاویر او به ایده آلی زیبا پاسخ می دهند که در آن منظره ای که توسط انسان تغییر شکل داده است معمولاً کنار گذاشته می شود.
وسواس زیادی روی کارش داشت. ساعتها در طبیعت، انتزاعی نقاشی میکردم. گرما را نادیده گرفت، با غذا صرف کرد. او خود را هنرمند نمیدانست، اما آثار او تاکید غیرقابل انکاری بر ترکیب و رنگ را نشان میدهد. توجه به جزئیات در اجراها روح مکتب پیش رافائلی را می رساند.
آثار ماریان نورث در باغ کیو
پس از اقامت کوتاهی در انگلستان به این کشور سفر کرد جزایر قناری . در Puerto de la Cruz de Tenerife، او با افراد مسئول تماس گرفت باغ گیاه شناسی و با چارلز اسمیت، صاحب تماس Sitio Liter که توسط چارلز لیتل انگلیسی تأسیس شد. او بیشتر وقت خود را به نقاشی در دره لا اوروتاوا می گذراند، جایی که چندین ساخت نقاشی رنگ روغن اژدها.
نگرانی او باعث شد تا سفری دور دنیا انجام دهد. متوقف شد در کالیفرنیا در ژاپن، سیلان، هند، جاوه و بورنئو نماینده جنگلهای چوب سرخ بود. او در این جزیره نقاشی کرد که می تواند مشهورترین اثر او باشد: گوشتخوار nepenthes Northiana ، که به نام او نامگذاری شده است.
در بازگشت او به انگلستان بود که پروژه گالری در انگلستان متبلور شد باغ های کیو . او مجموعه خود را از بیش از پانصد اثر به موسسه . جمعآوری یا تصویرسازی نمونههای گیاهشناسی برای یک زن غیرعادی نبود، اما برای او غیرعادی بود که از یک غرفه تکنگاری در یک مؤسسه عمومی حمایت مالی کند و نامش را بگذارد. قطعا، نزدیکی او به دانشمندان مشهوری مانند هوکر و چارلز داروین به عنوان رفتار ایمن نورث عمل کرد.
نپنتس شمالی که توسط ماریان نورث نقاشی شده است
این خود داروین بود که او را تشویق کرد به الف سفر به استرالیا و نیوزلند . غرفه باغ کیو در بازگشت او افتتاح شد 1882 ، زمانی که ماریان پنجاه و دو ساله بود. به عنوان یک تصور شد نمایشگاه گیاهان عجیب و غریب و به عنوان محل استراحت در باغ گردی.
در آخرین سفرش به سفر رفت شیلی، آفریقای جنوبی و سیشل . او در شصت سالگی درگذشت. خاطراتت، خاطرات یک زندگی شاد ، به ایده ای از کمال مبتنی بر استقلال و جستجوی خستگی ناپذیر برای یک پروژه فکری شکل می دهد.
در لندن، گالری که نام او را دارد، نمایشگاه ماریان نورث را از سال 1882 به نمایش می گذارد.