جلد شماره 146 Condé Nast Traveler (تیر-آگوست)
چه زمانی ویکتور بنسوسی عکسی که جلد این شماره را نشان می دهد برای ما فرستاده بود اصلاً از آن مطلع نبودم داشتم یک دایره را می بستم. و باز کردن در همان زمان یک خط بی نهایت. توضیح اینجاست: کمی بیش از یک سال پیش، در ماه می 2020 سرنوشتساز و همچنان نزدیک، نسخه ویژهای از Condé Nast Traveler را راهاندازی کردیم که در آن صحنهای از Pierrot le fou - آیا سفر درخشانتری در تاریخ سینما وجود دارد. از این یکی از گدار؟ – نوید آینده ای پر از ماجرا را داد. این عبارت نیز دزدیده شد، چرا وقتی کرواک دارید که قبلاً این کار را برای شما انجام داده، خود را نابغه نشان دهید: «چمدانهای قدیمیمان دوباره در پیادهرو انباشته شدند. راه طولانی در پیش داشتیم اما چه اهمیتی داشت، جاده زندگی است.
تعداد انگشت شماری از خوانندگان و مشترکان آن روزها به ما اعتراف کردند که مجله را قاب کرده اند، زیرا قاب کردن آن همین بود. منظور ما آنقدرها نبود. در واقع، این واقعیت که شما وقت خود را صرف خواندن کاغذهای قدیمی و معطر میکنید، در این زمانهای تند کشیدن به بالا و پیمایش، دستاوردی به نظر میرسد، اما حقیقت این است که ما متاثر شدیم که پیام خوشبینی را فراگرفته است. حالا که بیکینی در حال ترکیدن آنقدر باز است، بیکینی که از آینه عقب ماشین آویزان است، یکی دیگر که موتورهای مورد اعتمادمان را با آن روشن می کنیم، بهترین تابستان زندگی ما خواهد بود. از زندگی تو.
این بار در پشت شیشه می توانید دریا را ببینید، استعاره ای از استعاره های اول -ما نمی خواهیم آنچه را که نیست تصعید کنیم- در مورد میل به آزادی، رسیدن به افق های جدید و احساس اینکه دنیا بار دیگر جایی است که می توانید هر از گاهی اوقات خوبی را در آن سپری کنید.
ما قبلاً به دور کامل رسیده ایم و چمدان های قدیمی در پیاده رو انباشته نمی شوند، بلکه در کاپوت منتظر اولین حمام هستند. که ناتوان از حفظ احساسات، تصمیم می گیرید پنج دقیقه قبل از رسیدن به مقصد خود را به خود اختصاص دهید، درست زمانی که منحنی را می چرخانید و وای، دریا ظاهر می شود. و روی سرت می پری.
این صفحات باید تمام تابستان برای شما دوام بیاورند. ما آنها را ساخته ایم تا از ابتدا تا انتها شما را همراهی کنند. همچنین برای الهام بخشیدن به برنامه های شما، برنامه هایی که در حال حاضر ممکن است شما را خیلی دور نبرند - بیایید راحت برویم - اما بله به بهشت های نزدیک و حتی به مکان معمولی، آهنگ «بازگشت» به عنوان مترادف شادی نوستالژیک.
"یک کارت پستال برای من بفرست" چیزی کم آوانگارد است که وقتی کسی به تعطیلات می رفت می گفتیم. حالا مردم با آپلود عکس در اینستاگرام فرود آمدن خود را در شن اعلام می کنند، اما چه کسی لایک می خواهد وقتی می توانید صندوق پستی را باز کنید و یک یادگاری با مهر آنها و همه چیز پیدا کنید. کارت پستال بفرستید، امتحان کنید. رازهایی را که در اینجا به شما می گوییم، از دریای بالتیک تا دریای اژه، از کانتابریا تا تیرنین، از اقیانوس اطلس وحشی تا فتن مدیترانه را به اشتراک بگذارید. **اولین تابستان این زندگی جدید با این باور آغاز می شود که اکنون پایان خوشی دارد. **