گرترود بل: او "فقط" با ظروف نقره ای و سفره های کتانی خود سفر می کرد
زن بودن در سال 1900 و سفر، نوشتن، حفاری شهرهای گمشده، سفر دورتر، با شیوخ صحرا رابطه برقرار کنید، به عنوان یک مامور مخفی خاورمیانه را طی کنید، در کنفرانس های بین المللی شرکت کنید، مرزهای یک کشور را ترسیم کنید، یک موزه پیدا کنید.
گرترود بل فراتر از هر زن دیگری که در انگلستان ویکتوریایی متولد شده بود رفت. خانواده او دارای ثروت زیادی بودند. این کمک کرد.
اما می توانست در جای راحتی که سیستم به او داده بود بماند. ازدواج کنید و از امتیازات کلاسی خود بهره مند شوید. این کار را نکرد. زندگی او نشان دهنده شکست مداوم هنجارهای تحمیل شده بر جنسیت او در حوزه های علمی، اجتماعی و سیاسی بود.
پدرش، هیو بل، یکی از بارون های فولاد شمال انگلستان بود. برخلاف اشراف، در خانوادههای بزرگ صنعت، معمولاً زنان مدیریت داراییهای خود را بر عهده داشتند.
گرترود بل، باستان شناس، عرب شناس، نویسنده و جاسوس در جنگ جهانی اول
گرترود برای ایفای نقش فعال در جامعه ای از مردان تربیت شد. او این حاشیه آزادی را گسترش داد و پدرش را که یکی از اعضای حزب لیبرال بود، الگوی عمل سیاسی قرار داد.
تاریخ مدرن را در آکسفورد خواند و بدون عنوان علمی فارغ التحصیل شد، زیرا تا سال 1920 به زنان اعطا نمی شد. حتی در آن زمان او به هشت زبان از جمله عربی تسلط داشت. در پایان تحصیلاتش در سال 1892 به این کشور سفر کرد تهران که عمویش فرانک لاسلس سفیر آن بود.
او با اسب به ایران سفر کرد، بیش از 500 عکس گرفت، زبان آموخت و عاشق منشی سفارت شد. پدرش به دلیل نداشتن ثروت نامزد احتمال ازدواج را رد کرد. گرترود 24 ساله بود. در بازگشت، Imagénes persas را منتشر کرد.
در طول ده سال بعد، گرترود بل سه شخصیت خود را شکل داد: مسافر، کوهنورد و باستان شناس.
گرترود بل در سفر به عربستان سعودی
کوهنورد
این کوهنورد در کوه های آلپ به دنیا آمد. بین سال های 1899 و 1904، بل صعود کرد مون بلان و ماترهورن در سال 1902 به دلیل کولاک به مدت دو روز روی دیوار Finsteraarhorn آویزان شد.
در کوههای آلپ برن، قلهای به نام او نامگذاری شد: گرترودپیتزه، پس از اینکه او اولین کسی بود که به آن صعود کرد. او کوهنوردی را به عنوان یک انحراف، نقطه مقابلی مناسب برای حملات خود به خاورمیانه، معکوس بیابان وسیعی که بارها و بارها طی می کرد، می دید.
مسافر و باستان شناس
بل در محیطی خانوادگی و متمایل به سفر بزرگ شده بود. او به همراه پدر و برادرش از هند، برمه، سنگاپور و ژاپن دیدن کرد.
در یک سفر خانوادگی به یونان با او آشنا شد دی جی هوگارت، مدیر وقت مدرسه بریتانیا در آتن، که در جزیره ملوس حفاری انجام داد. دوستی او با این باستان شناس سال ها بعد حیاتی خواهد بود.
اما آن سفرها چیزی نبود جز گسترش شبکه گسترده ارتباطاتی که موقعیت اجتماعی و سیاسی خانواده او فراهم می کرد. بل می خواست جلوتر برود. شرق به او آزادی پیشنهاد داد.
در سال 1900 به منظور بهبود تسلط بر زبان عربی به اورشلیم نقل مکان کرد. او از پالمیرا، حلب و پترا بازدید کرد. من مستند کردم، عکس گرفتم.
در میان تصاویر او دروازه مشاته دیده می شود، که سلطان عثمانی در سال 1913 به قیصر داد و امروز در موزه پرگامون برلین است.
بل با فتوح، خدمتکار ارمنی، سوار بر اسب سفر می کرد. عده ای بزرگ چادر او را حمل می کردند که یک تخت، میز، صندلی، یک کتابخانه کار و یک وان حمام در اختیار داشت.
آقای و خانم وینستون چرچیل، تی. ای.لاورنس و گرترود بل در مصر
او در اولین سفر خود به رود فرات به همراه هوگارت در کاوش های شهر هیتی کرچمیش شرکت کرد. در آنجا با T.E. لارنس لارنس عربستانی که او نیز مانند او تاریخ مدرن را در آکسفورد خوانده بود و مانند او، او در شرق زندگی جدا از خفه کردن جامعه بریتانیا پیدا کرده بود.
در طول دوازده سال بعد، گرترود شش بار از طریق عربستان سفر کرد. او با اقوام کوچ نشینی که در راه خود با آنها مواجه می شد ارتباط نزدیک برقرار کرد.
شیوخ با او به طور مساوی رفتار می کردند و از دسترسی به جامعه زنانه برخوردار بود. این به او دیدگاه خاص خود را در مورد شبکه پیچیده ای داد که این قبیله ها را به هم پیوند می داد یا مخالف بود.
در سال 1913 او 3000 کیلومتر از دمشق تا شهر تگرگ را طی کرد. در شبه جزیره عربستان، توقف در ماموریت های باستان شناسی.
گرترود بل، تنها زن در عکس قاهره در سال 1921، که وینستون چرچیل جوان را نیز نشان می دهد.
جاسوس
جنگ جهانی اول باستان شناسی را به جاسوسی نزدیک کرد. کاوشها حضور باستانشناسان را در مناطق استراتژیک توجیه میکرد و نزدیکی آنها به مردم محلی، تحرک آنها را تسهیل میکرد.
بنابراین جای تعجب نیست که رئیس دفتر عرب بریتانیا در قاهره، مسئول خاورمیانه، یک باستان شناس بود: هوگارت که دو متخصص بزرگ منطقه را احضار کرد: گرترود بل و تی. لارنس.
مسافران مأمور شدند نقشه ای از قبایل تهیه کنند. امپراتوری عثمانی، متحد آلمان، در اردوگاه دشمن بود، بنابراین کشاندن شیوخ صحرا به سمت بریتانیا ضروری بود. بل گزارش جامعی ارائه کرد که برای اینکه تحت تأثیر اقتدار او قرار نگیرد، به چندین نویسنده (مرد) نسبت داده شد.
گرترود بل، در بابل، عراق
پس از تکمیل کار اطلاعاتی، وی به عنوان نماینده دفتر عربی به بصره اعزام شد. گرترود بود تنها زنی که در طول جنگ در یک موقعیت رسمی در خاورمیانه بود.
پس از آتش بس به بغداد رفت و از آنجا من ایجاد کشور عراق تحت پادشاهی هاشمی (سلسله ای که در اردن قدرت را در دست دارد) ترویج کرد. در برابر سکوت دولتش.
طعنه آمیز است که زنی که تا سال 1918 از حق رای در کشور اصلی خود محروم شده بود، مرزهای دیگری را تعیین کرد. او سعی می کرد بین اقوام و گروه های مذهبی مختلف تعادل برقرار کند.
کار او برگرفته از ایده آلیسم اروپامحور و امپریالیستی، تحت یک پرچم و سرزمینی گرد هم آمده اند، مردمانی که همزیستی آنها غیر ممکن می شود.
اشتیاق او به فرهنگ بین النهرین باعث شد تا او را تأسیس کند موزه باستان شناسی بغداد ، که مجموعه خود را به عنوان هسته خود نشان می دهد. پس از تاجگذاری فیصل اول در شهر باقی ماند، در رأس موزه، با سمت. مدیر آثار باستانی.
لارنس عربستان
بل به مدت هشت سال در خلا یک صلح نابسامان زندگی کرد. او به انگلستان سفر کرد و در بازگشت به بغداد بر اثر مصرف بیش از حد قرص های خواب آور درگذشت.
چهره او تحت الشعاع T.E. لارنس که علیرغم رابطه نزدیکشان، در فیلم دیوید لین: لارنس عربستان، بل حضور ندارد.
شوالیه سرکش که توسط پیتر اوتول تجسم یافته بود، با شخصیت قهرمان مطابقت داشت. گرترود با سرنوشت آشفته عراق گره خورده بود، کشوری که او شکل داد.
دخالت سیاسی او و شرایط نامشخص مرگش، به بی اعتمادی بومی یک زن استقلال طلب افزودند، آنها سایه هایی انداختند که حافظه او را از بین برد. یک فیلم بیوگرافی نامنظم با بازی نیکول کیدمن و امضای ورنر هرتزوگ بهبودی کم را نشان می دهد.
در عراق هنوز از او به عنوان یاد می کنند آل خاتون، آن زن بزرگوار.
«ملکه صحرا» با بازی نیکول کیدمن، جیمز فرانکو، دامیان لوئیس و رابرت پتینسون