Ayllón، تعطیلات آخر هفته شما
AYLLÓN، شهر قرون وسطایی
ما مسیر خود را در این شروع می کنیم شهر قرون وسطایی با منشاء سلتیبری . به محض عبور از طاقی که پس از عبور از پل رودخانه آگویزجو وجود دارد، گوشه های جادویی را که مرکز شهری آن پنهان کرده است، کشف خواهیم کرد: کاخ کنترراها ، با شکوه میدان اصلی (ایده آل برای نوشیدن چند آبجو یا ادای احترام برای اولین بار در رستوران Avenida)، کلیسای سن میگل ... با دور شدن از مرکز شاهد مکان هایی خواهیم بود که به همان اندازه جالب هستند آرامگاه رومی سن نیکلاس ، برج لا مارتینا (متعلق به کلیسای قدیمی سن مارتین دل کاستیلو) یا به اصطلاح Paredones، بقایای دیوارهای خاکی با منشأ عربی.
به سختی هفت کیلومتر دورتر، روستای مورد غفلت واقع شده است غارهای آیلون طبق سرشماری سال 2010، تنها با 18 سکنه و مانند بسیاری از شهرهای مرزی دیگر، در یک تغییر دائمی حوزه قضایی غوطه ور است که در حال حاضر آن را به عنوان متعلق به مونتخو دی تیرمس ، استان سوریا . در آنجا میتوانیم جهان را که در میان کبوترخانههای سفیدش قدم میزند، بر خلاف زمینهای رسی سرخاش، و کرکسهایش فراموش کنیم. در دیواره های عمودی صخره قرار گرفته است و به سفیدی مدفوع خیانت کرد.
پشت بام آیلون
شهرهای سیاه کویری
دسترسی از بارو ما نقل مکان کردیم به خیلی ، اولین شهر سیاه سگویا در مسیر ما. گم شده در شیب شمالی سیرا دی آیلون و مانند شهرهای سیاه اطراف گوادالاخارا ، نام خود را مدیون تخته سنگ به کار رفته در ساخت خانه هایشان هستند که سیاهی مشخصی به مجموعه معماری می بخشد. بازسازی شهرک جزئی است بنابراین نیمی از خانه های آنها را در حالت متروکه خواهیم یافت ( جمعیت آن طبق سرشماری سال 1395 12 تن است ) .
حتی خالی از سکنه تر، و همه مناطق ریازا هستند، دو شهر سیاه دیگر سگوی را کشف خواهیم کرد: سراسین ، با 10 تن سکنه ثبت شده و گوساله ، با 9. به عنوان یک واقعیت عجیب، باید توجه داشت که هر دو در خیلی همانطور که در Serracín، کلیساها با خاک رس قرمز ساخته شده اند، برخلاف بقیه ساختمان ها، که رنگ سیاه و سفید خود را نشان می دهند. اصالت خیابان های آن در تضاد با احساس نوستالژیک این است که زندگی او نسلی دیگر دوام نمی آورد و به لیست شهرهای متروکه در این منطقه می افزاید. ال بوستار، پیناخو، لا هیروئیلا، هونتانارس یا ویلاکادیما.
پلازا شهردار ریازا
دهکده های قرمز قابل توجه
برمی گردیم به بارو ، نماینده ترین جمعیت شهرهای قرمز است که نام خود را نیز مدیون رنگ معماری خود هستند که در این مورد با خاک رس بومی و سنگ مایل به قرمز رنگ آمیزی شده است. در ساخت ساختمان ها و سنگفرش ها استفاده می شود، محتوای آهن بالای آن ها ظاهری شایسته به مریخ به چشم انداز می بخشد. را کلیسای سن پدرو آپوستول که در قرن 18 بر روی یک معبد قبلی ساخته شده است، همچنین نقوش رنگی را در نمای آن نشان می دهد. در حومه شهر می توانیم چشمه ای را کشف کنیم آب های آهن دار و همچنین بقایای یک معدن قدیمی کائولن.
مانند شهرهای سیاه، شهرهای قرمز در حال حاضر مناطق ریاضه هستند، همانطور که مقصد بعدی ما نیز چنین است: ویلاکورتا ، جایی که ما آن را پیدا خواهیم کرد کلیسای مرکزی سانتا کاتالینا . اگر به دنبال حوضه رودخانه Villacortilla از شهر دور شویم، شاهد این خواهیم بود ارمیتاژهای سن روکه و پدر ابدی (این یکی قبلاً متعلق به شهرداری Estenbanvela است)، با یک منطقه استراحت آرام.
ما پیگیری می کنیم مارتین مونوز دی آیلون ، جایی که قرمزی دیوارها با سیاهی تخته سنگ سقف هایش که از معادن قدیمی آن استخراج شده است در تضاد است. کلیسای سن مارتین دو تور در سال 2001 پس از فروریختن آن در سال 1994 بازسازی شد. تپه بزها (ارتفاع 1826 متر)، با چشم اندازهای چشمگیر از منطقه. قسمت قرمز مسیر به Alquité ختم میشود، در حومهای که **کلیسای رومانسک (قرن دوازدهم)** عمیقاً اصلاح شده در طول زمان قرار دارد و از آنجا میتوانیم مناظر بیارزش کوهها را نیز ببینیم.
جنگل راش لا پدروسا
ریازا، منطقه ورزشی
مرکز شهری ریازا زیبایی متوسط و روستایی را ارائه می دهد که به سرعت وارد چشم می شود. مرکز زمین لرزه میدان گاوبازی قدیمی آن است که در حال حاضر به میدان شهر منتقل شده و توسط کلیسا و تالار شهر احاطه شده است. طبقه همکف ساختمان های آن خانه انواع مغازه ها و رستوران ها مانند Casa Pastor مخفی که امکان اقامت در هتل خود را نیز ارائه می دهد. پنج دقیقه پیاده روی و اگر آب و هوا اجازه دهد، اجاق گاز همچنین می تواند به نیازهای غذای ما در تراس بزرگ خود رسیدگی کند. اگر چه اگر محل اقامت ما اجازه می دهد تا کباب، گزینه ذخیره سازی در محصولات محلی در آنها قصابی ها و نانوایی ها به همان اندازه معتبر است بین Riaza و A-1، بسیاری از N-110 به سمت پیست اسکی استفاده می کنند. پینیلا ، واقع در شهرداری Cerezo de Arriba و مجهز به کلیه خدمات لازم برای دوستداران برف.
مسیر را به پایان می رسانیم ریوفریو ریازا که با ارتفاع 1312 متری از سطح دریا می تواند به خود ببالد که مرتفع ترین شهر سگویا است. علاوه بر کلیسای خود اختصاص داده شده به سنت مارتین فرشته و خانه روستایی آن، تنها در پانزده دقیقه پیاده روی می توانیم لذت ببریم مخزن ریوفریو ، که می گیرد رودخانه ریاضه اندکی پس از تولد او بسیاری از کوهنوردانی هستند که ماشین را در حومه آن پارک می کنند تا شب را در وسعت کوهستانش بگذرانند. اگر مال خود را بگیریم و در امتداد SG-112 ادامه دهیم، به زودی آن را پیدا خواهیم کرد جنگل راش لا پدروسا ، جای خوبی برای گم شدن در میان درختانش است. مدت کوتاهی پس از ملاقات ما بندر پنیر (1710 متر)، جایی که امکان یافتن برف وجود دارد در حالی که از مناظر پانورامای منطقه لذت می بریم. چند متر بعد وارد استان گوادالاخارا می شویم سیاه باف اما دوستان این داستان دیگری است.
جادوی ناب...