نه زیباترین و نه مشهورترین، اما ساحل گالیسی بر را از دست ندهید

این زیباترین نیست، بزرگترین نیست، حتی مشهورترین نیست. اما آن را از دست ندهید

با گذشت هزاره ها و فرسایش، خور بتانزوس این یک شاخ در شمال دارد که از جنگلی که مشرف به رودخانه است شروع می شود و با پیشروی بین یک پل و یک شهر قرون وسطایی بزرگتر می شود تا به دریا و شامپون باز شود. و در این مسیر که از Pontedeume به Ponte do Porco می رود، یک ساحل کوچک داخلی با ده ها خلیج را ترک می کند. یکی از آنهایی که اگر هوای این سرزمین های وحشیانه نبود، در تابستان مثل تراس ها شلوغ می شد.

اگر آب و هوای این سرزمین های بربر نبود، در تابستان خنک می شدم

از شمال به جنوب، ما داریم سنترونا، ایده آل برای قدم زدن در حین دیدن طرف دیگر خور. دیوارهای بر، پنهان و با دسترسی پیچیده، برای آن بعدازظهرهای غمگین برای تماشای غروب آفتاب عالی است. انجام کویدو، وحشی، با صخره ها و صخره ها و با دسترسی سخت. ساحل اینسو، یک یارو برهنگی کوچک که توسط دیوارهای صخره ای از باد محافظت می شود و محلی ها به عنوان گوشه شخصی آنها بسیار ارزشمند هستند. پربس، خانواده (یک اردوگاه در نزدیکی وجود دارد) ایده آل برای بازی با کودکان. ساحل دریاچه، کوچک و با امواج کوچک؛ بانک شنی مینو، با باتلاقهای رودخانه باکسوی پشت سرتان. از سومینو، در همان محل اما نزدیکتر؛ Y از آلامدا، در Ponte do Porco، آرام، ایدهآل برای پیادهروی در هنگام جزر.

شناخته شده ترین آنها بر، پربس و مینو هستند. برخی از آنها، مانند بر، ظرفیت محدودی دارند (در ورودی چراغ راهنمایی نصب شده است).

اما اگر آبی شما را پر نمی کند و سبز را ترجیح می دهید، می توانید ذهن خود را روی این موضوع متمرکز کنید Fragas do Eume. این یکی از بهترین جنگل های ساحلی اقیانوس اطلس در این قاره است. همه جا بلوط، شاه بلوط، توس، درخت زبان گنجشک و لور. سرخس ها چیزی شبیه یک سیاره عجیب و غریب از ریک و مورتی هستند. می توانید از آن لذت ببرید پیاده روی، دوچرخه سواری یا قایقرانی در قایق رانی.

Fragas do Eume

پیاده روی به دیدگاه A Carboeira و دیدن کل نمایش یک شاهکار است. و تماشا کنید صومعه San Xoan de Caaveiro در وسط چنین محاصره سبز به شما کمک می کند ذهن خود را پاک کنید. و در کت واک ها نمی توانید برای مدتی برای دیدن سخنرانی رودخانه توقف نکنید.

اگر معدهتان پس از پیادهروی زیاد، شما را فراخوانده است، مهم است که چند مورد از مراجع متعددی را که شهر قرون وسطایی پونتدئوم به شما ارائه میدهد، در نظر بگیرید. در پولپریا اوس سن پاسوس (دکتر ویلانووا، 22) کار او ضربه زدن به سرپایان است، هرچند با صدف چه می کنند در این مکان با میز و صندلی های چوبی، چیزی از سیاره دیگری است.

یکی دیگر از ارجاعات کلاسیک به تاپاس گالیسیایی است میخانه زاز (گذرگاه سلطنتی، 2)، جایی که می توان آن را با مقداری فلفل پادرون و راکسو رد کرد.

اگر گروهی می روید و بدنتان از شما می خواهد که هیولای درونتان را با قدرت آرام کنید (مقدار سخاوتمندانه کاچوپو، دنده و همبرگر)، خانه مادربزرگ (چفاریس، 1) سر به راه می روی.

در جایی که سنگ حرف می زند، بیشتر وقتی چند قطره می ریزد و انعکاس آسمان در هر قدمت دیده می شود، ممکن است در حالی که بین خیابان های سنگفرش شده قدم می زنید، روز بدون اینکه متوجه شوید ناپدید شود.

در این سرزمین های پر از گنج های کوچک هرگز نباید با اولین توقف ماند. فکر کنید که گوشه و کناری که خورها ارائه می کنند پر از گوشه های دورافتاده جهان است. آن سوی دره است کاباناس، با منطقه شنی و جنگل کاج آن، و رستوران سولانا (Paseo de la Magdalena, 2) با ماهی که برایش می میرید.

و ساحل را به سمت شمال دنبال کنید و برسید شبکه های، آن دهکده ماهیگیری کوچکی که آلمودوار عاشقش شد. اما این قبلاً متعلق به آرس است. این داستان دیگری است.