ما با محدودیت های اقیانوس ها روبرو هستیم
درست بیش از 20 سال پیش، یکی از معتبرترین بوم شناسان جهان جرات کرد تاریخ انقضای ماهیگیری و آن تاریخ به طرز نگران کننده ای نزدیک بود. طبق محاسبات معتبر دکتر بوریس کرم، قبل از 2048 ما بدون جانوران دریایی مناسب برای مصرف انسان خواهیم ماند.
شاید یک علامت هشدار در آن محاسبات پنهان شده بود، فریادی به آسمان برانگیختن آگاهی بیشتر ادارات، صنعت ماهیگیری و در نهایت جامعه به طور کلی.
طبق مطالعه منتشر شده در معتبر مجله علمی، از دست دادن تنوع زیستی اقیانوس ها به حدی شتاب می گرفت که 29 درصد از گونه های دریایی دیگر وجود نداشتند، و روند بلندمدت کاملاً روشن کرد که در 30 سال آینده ماهیگیری کم یا اصلا وجود نخواهد داشت.
بدیهی است که ما باید به دنبال مقصری (فراتر از حرص خوردن انسان) می گشتیم و همه انگشتان متهم به یک جهت اشاره کردند: ماهیگیری غیرقانونی.
جامعه علمی که نسبت به اعداد قرمز بسیار بدتر از حد انتظار هشدار داده شده بود، دست به کار شد. یکی از جالب ترین ابتکارات و ابتکاراتی که در مدت کوتاهی بیشترین سر و صدای رسانه ای را به دست آورده است **Global Fishing Watch** است که از همکاری نزدیک سه شریک بزرگ متولد شد: اقیانوس، یک سازمان بین المللی که به حفاظت و احیای اقیانوس ها اختصاص دارد. آسمان حقیقت، که متخصصان استفاده از فناوری ماهواره را برای حفاظت از محیط زیست گرد هم می آورد. Y گوگل، که ابزارهای لازم برای پردازش کلان داده را فراهم می کند.
اما مانند بسیاری موارد دیگر، هیچ سازمانی بدون تامین مالی خوب ارزش ندارد. و اگر کسی که پول می دهد ستاره هالیوودی مانند **لئوناردو دی کاپریو باشد، خیلی بهتر است.
دیده بان ماهیگیری جهانی بیش از 70000 کشتی در سراسر جهان را در موقعیت جغرافیایی قرار می دهد برای مبارزه با صید غیرقانونی آیا این پلتفرم فناوری می تواند با آشکار کردن ردپای ماهیگیری غیرقانونی در سراسر جهان، دنیای ماهیگیری را تغییر دهد؟ لئوناردو دی کاپریو در شبکه های اجتماعی رسمی خود اطمینان داده است که این تنها راه برای "بازسازی شیلات و حفاظت از زیستگاه های حیاتی دریایی" است. پیامی که بین اقدام تبلیغاتی و اقدام تبلیغاتی برای فیلم جدید او با کوئنتین تارانتینو قرار دارد.
«چالش دستیابی شفافیت ماهیگیری نه تنها واقع بینانه است، بلکه در حال حاضر اتفاق می افتد و حمایت جهانی در حال افزایش است.» اینها سخنان انحصاری تونی لانگ، مدیر عامل Global Fishing Watch for Traveler.es است.
"هر کسی که به اینترنت متصل است می تواند آن را به صورت رایگان بررسی کند، ردیابی مسیر کشتی ها و دانلود داده های فعالیت گذشته و حال آنها . او توضیح میدهد که این فرصتهای بیسابقهای برای بهبود شیوه مدیریت شیلات ارائه میکند.
اگرچه شنیدن آن بسیار دردناک است، تعداد بسیار کمی از کشورها می توانند از عهده اجرای قانون برآیند برای جلوگیری از ماهیگیران غیرقانونی شفافیت ماهیگیری ماهواره ای یک مسیر جایگزین و بسیار سودآورتر را ارائه می دهد زیرا ردیابی یک کشتی بسیار ساده تر از مکان یابی و رهگیری یک کشتی غیرقانونی است. کشورها باید با یکدیگر همکاری کنند تا به تبعیت از رویههای قانونی پاداش دهند کشتی های دارای داده های مشکوک را با ردیابی تاریخچه آنها مسئول نگه دارید..
در حال حاضر، پیشرفت مثبت است زیرا ملت ها دانه های شن خود را می گذارند. در سال 2016، دولت اندونزی برنامه ای را راه اندازی کرد تا داده های ردیابی کشتی خود را در دسترس عموم قرار دهد.
دیگر مصالحه های بعدی با پرو، پاناما، شیلی، کاستاریکا و نامیبیا. همراه با حمایت مردمی و انجمن های تحقیقاتی کانادا، ژاپن و ایالات متحده، شتاب قابل توجهی ایجاد می کنند، زیرا ما در مورد قدرت های بزرگ ماهیگیری جهان صحبت می کنیم (از جمله اسپانیا که هنوز به طور رسمی اطلاعات خود را منتشر نکرده است).
اما یک اشکال بزرگ وجود دارد. سیستم جهانی تماشای ماهیگیری بر اساس یک سیستم مکان یابی کشتی به نام AIS است (مخفف سیستم شناسایی خودکار). و اگر کسی با نیت بد AIS را قطع کنید، آن کشتی وجود ندارد و روی نقشه به روح تبدیل می شود زیرا مسیر آن قابل پیمودن نیست. این کاری است که ناخداهای قایق های ماهیگیری غیرقانونی انجام می دهند.
بنابراین چگونه با ماهیگیری غیرقانونی، غیرقانونی و گزارش نشده (IUU) مبارزه می کنید؟ برای مثال، چگونه می توان آنچه را که در رادار ظاهر نمی شود بدون از دست دادن اعتبار ردیابی کرد؟
تونی لانگ می گوید: «مساله چیز دیگری است. «این بر اساس این عمل است که فقط به کشتیهایی که شرایط لازم را دارند اجازه میدهد صید خود را فرود آورند. هر چه تعداد ایالت های بندری بیشتری متعهد شوند، ما بیشتر می توانیم کاهش ظرفیت صیادان غیرمجاز بدون شناسایی عمل کند
اگرچه این وضعیت ایده آل خواهد بود، اما دانشمندان در Global Fishing Watch می دانند که واقعیت ندارد و به همین دلیل است. آنها تمام تلاش خود را برای بهبود فناوری خود صرف می کنند.
توانایی ما برای شناسایی و ردیابی مستقیم فعالیت کشتیهای ماهیگیری در سطح جهان دستخوش تحولی خارقالعاده است. تشخیص شناور مبتنی بر ماهواره با استفاده از رادار، تصویربرداری یا رهگیری فرکانس رادیویی در حال بلوغ است، و هنگامی که با تکنیک های تحلیلی جدید مانند یادگیری ماشین و هوش مصنوعی ترکیب شود، باعث می شود نظارت بر کشتی سریعتر، کارآمدتر و در دسترس تر از همیشه است. احتمالاً در یک نسل، فناوری جدید ماهواره ای در حال ظهور است اجازه می دهد تا تمام کشتی های ماهیگیری صنعتی در جهان ردیابی شوند، نه فقط کشتی هایی که (داوطلبانه) موقعیت خود را پخش می کنند.» با این اطلاعات، مسئولان متوجه خواهند شد به کدام کشتی ها می توان و باید اعتماد کرد و کدام را نمی توان.
به ماهیگیرانی که قانون را رعایت می کنند پاداش داده و ماهیگیران غیرقانونی را مجازات کنید
در این پایش کسانی هم هستند که می بینند خسارت جانبی و ترک رد قایق است بهترین مناطق ماهیگیری را برای رقابت و دزدان دریایی دریا قابل مشاهده می کند هنگامی که آنها در مناطق به خصوص خطرناک حرکت می کنند.
«روش عمل ما بر این اساس است همه اطلاعات را با 72 ساعت تاخیر عمومی کنید. این فرآیند به اندازه کافی شفاف است تا مسئولیت های جدیدی را برای کاربران و بازارهای منابع ایجاد کند بدون تأثیر بر ماهیگیرانی که دوست دارند از دانش خود از مناطق ماهیگیری محافظت کنند و دیگر ماهیگیران را از بهره مندی از دانش تاریخی خود بازدارد.»
برای مدیر عامل سازمان دیده بان ماهیگیری جهانی، این واقعا زنگ خطری برای صنعت ماهیگیری است: «دوران پنهان کاری به پایان رسیده است. از هر پنج ماهی، یک ماهی به طور غیرقانونی صید می شود و صید غیرقانونی ثبت نشده نیز باعث می شود 23.5 میلیارد دلار غذاهای دریایی در هر سال. در فوریه سال گذشته، ما اولین مجموعه داده های جهانی شیلات را در Science منتشر کردیم. این مطالعه نشان می دهد که ماهیگیری صنعتی بیش از نیمی از اقیانوس جهانی را گسترش می دهد، که باعث می شود رد پای ماهیگیری چهار برابر بیشتر از کشاورزی است..
دیده بان ماهیگیری جهانی معتقد نیست که سال 2048 پایان ماهیگیری باشد اما آنها به خوبی می دانند که ما با محدودیت های اقیانوس ها روبرو هستیم . تا زمانی که رهبران جهان اقدام قاطع و فوری انجام ندهند، انحطاط اقیانوس ها با سرعت نگران کننده ای ادامه خواهد داشت. جوامع و اقتصادهای ساحلی آسیب خواهند دید.»
ماهیگیرانی که شرایط لازم را دارند باید پاداش بگیرند
در اینجا به یک نقطه حساس می رسیم: چه کسی بیشتر مقصر است؟ صیادان غیرمجاز یا کشورهایی که صید غیرقانونی را می پذیرند و اجازه تخلیه در بنادر خود را می دهند؟ تونی لانگ می گوید: «سیستم اجرای جهانی شیلات در بهترین حالت ناقص است. «هر نهادی که عمل نکند بخشی از مشکل است. ماهیگیری غیرقانونی، گزارش نشده و غیرقانونی (IUU) یک جنایت سازمان یافته چند میلیارد دلاری است. که زندگی دریایی را به خطر می اندازد، به ماهیگیران قانونمند آسیب می رساند و خرده فروشان مسئول و مصرف کنندگان خوش نیت را به طور یکسان گمراه می کند.
اگر ماهیگیری غیرقانونی هنوز نمرده است، به این دلیل است که بسیار سودآور است. و سودآور است زیرا ماهیگیران غیرقانونی اکنون کار را آسان می کنند محصولات دزدیده شده خود را به بنادر، آن سوی مرزها و در قفسه های سوپرمارکت ها، فروشگاه های مورد اعتماد و منوی رستوران های ما ببرید.»
با توجه به معیارهای شما تنها یک راه حل وجود دارد: ماهیگیرانی که شرایط لازم را دارند باید از طریق ورود و پیاده شدن سریعتر و کارآمدتر بندر پاداش بگیرند. کشتیهای غیرمجاز و آنهایی که سابقه خطا دارند، باید بیشتر بازرسی شوند یا حتی ممکن است از ورود به بندر منع شوند.»
برای مثال، برای اثبات غیرقانونی بودن، فناوری دیده بان ماهیگیری جهانی همه فشارها را به جای کشورها بر ماهیگیران وارد می کند. یک تصمیم بحث برانگیز که می تواند دم به همراه داشته باشد. بنابراین، "ماهیگیران صادق تشویق می شوند، شناخته می شوند و پاداش می گیرند، در حالی که کسانی که خارج از قانون عمل می کنند لو می روند، مجازات می شوند و در نهایت زندانی می شوند».
آنها مال ما نیستند، بیایید مراقب آنها باشیم