نامه عاشقانه به اسپانیا
چقدر سخت است که بارها با تو قهر نکنم آه، و چه آسان است که تو را بیشتر از هر کسی دوست داشته باشم. تو همان خانه ای، مادری که با او عصبانی می شوی بدون اینکه کلمه را بسنجیم و وقتی روز بدی است به سوی او می دوی تا پناه ببری. ما در آنجا به شما می بالیم، "مثل اسپانیا هیچ کجا"، و چقدر درست است، فدریکو قبلاً بعد از لگد زدن به آمریکا این را گفته است ، اما ما هم به محض اینکه بپیچید تو را به آبگوشت می گذاریم چون ببینیم عهد کار ما بود و چه اختراعی.
در آنهایی که ما بودیم و ناگهان 2020 فرا رسید . و بوم، ما ناگهان یاد گرفتیم که تو را بدون هیچ گوشه ای درک کنیم، کنار بیاییم، با تو زندگی کنم حتی با دانستن اینکه ما به بحث ادامه خواهیم داد . اما بدون کینه. زیرا اسپانیا، شما دیگر به ما آسیب نزنید.
از انتها به انتها، از کرئوس تا فینیستر و از ترافالگار تا نائو . پریدن از گودال ها به زمین در Formentor یا در Barbaria، تا Teide بالا بروید و به Taburiente پایین بروید . ما می خواهیم شما را کاملاً دوست داشته باشیم و این تابستان، تابستان لعنتی که آهنگ ندارد، قسم خورده ایم که با شما برقصیم، حتی اگر یک چوتیس در پورتال باشد.
کرئوس
و نه تنها. که در Conde Nast مسافر ما هفته ها بودیم ردیابی مسیرهایی که شما را ترک نکنند . و ما اصرار کردهایم، میبینی عشق چه میکند که همه آنها را به مسیرهایی زشت تبدیل کنیم که در فیلم های جاده، پتو و پایان خوش . یا همچنین در جهانگردهایی مانند کورتازار، نگاه کنید که اگر او لامانچا را به جای پروونس انتخاب میکرد، چقدر عجیب است. ما باید به شما ایمان داشته باشیم، بدون فکر کردن به توسکانی در ماتارانا گم شوید، گرمای اکسترمادورا را در استخرهای شیک از بین ببرید، بررسی کنید که سیرا دل سگورا این باغ دیوانهای است که در مسیر دورو آزول حرکت میکند و آن را نه یک والس، بلکه ضربه به ضربه، آیه به بیت تقدیم میکند.
ما به تغییر نام مالیبو نیاز داریم ساحل راه اندازی شد به جای اینکه اینقدر بگم کالیفرنیا برای لذت بردن از سواحل گالیسی خود. اگر آستوریاس وارد میدان شود، باید تعجب نکنیم نیویورک تایمز ، چون نکته عجیب این است که مدام بیرون نمی آید. و درباره کانتابریا به دنیا بگویید: که قدم زدن در ساردینرو باید میراث ناملموس بشریت باشد، که هیچ سرگیجه ای بهتر از سرگیجه وجود ندارد. هرمیتاژ ، که خوردن سوبائو برای صبحانه در پنج سالگی نسبت به چای، اندورفین بیشتری تولید می کند. ما باید کل یوسکادی را بخوریم و آهنگ هایی از آن گوش کنیم زندگی خوب در راه دونوستی ، باز کردن چوب پنبه ریوخا تاک به تاک، به پامپلونا میگوید که همینگوی عاشق شده، آراگون را پر میکند، که بیش از هر زمان دیگری از شمال تا جنوب وجود دارد و هیچ چیز مانند سرریز کردن آن برای حل این مشکل خالی اسپانیا نیست.
نابغه در Figueres
نیاز داشتن مرز دریای مدیترانه که از دالی شروع می شود ، توقف در سورولا ، به پایان می رسد پیکاسو و هزاران بلوز را در پالتهایشان میشمارند که در بگور تقریباً ارغوانی هستند، مثل چشمهای تیلور، در بارسلونا به مدرنیسم رنگ میدهند، در کالپ مثل آدامس بوفیل پاپ هستند، در مورسیا و آلمریا صحراهای فیلم را میآیند و در مالاگا. آنها برای انعکاس لبخندهای تابستانی، از Verano Azul، این طرح را می درخشند.
باید از سئوتا و ملیلا عبور کنیم، خود را با آرت دکو پر کنیم و به اندلس بازگردیم با اشتیاق برای سویا، سویا همیشه، تا در تریستس گرانادا خوشحال باشیم، کوردوبا را در لباس نهان ببینیم، چشمانمان را در اوبدا بمالیم زیرا این خیلی زیبا نیست، رسیدن به کادیز، هوئلوا، اقیانوس اطلس، و بخواهید همه آن را شنا کنید، طبیعی نیست.
ما به سفرهای بیشتری به آلکاریا، شب های تولدو بیشتر، جستجوی بیشتر قورباغه ها در سالامانکا، بیشتر زامورانو و پالنسیا رومانسک، سوسیس خون بیشتری در بورگوس و لئون در انتظار شما هستیم، هر کدام کلیسای جامع دیگر. بیشتر وایادولید، با وقفه هرریایی اش، اما اشعار بسیار خوب، اوه دلیبس, اوه آستانه . و بیشتر در حومه شهر سگوویا، جایی که ویکتور اریس به ما نشان داد که همه جا ارواح وجود دارد و بدون شک تخیل بهترین کارت پستال است.
ما به مادرید نیاز داریم آخرین این سفر اما او همیشه اولش باحال است، پس بادن بادن در ماه اوت که امسال دلتنگ او خواهیم شد روزهای مشروب و لیموناد ، روزهای او در شهر enjaranado. آزورین، چیزی که گفتی.
ما به سیستاها و گائوپاساهای شما، سوبراسادا و گازپاچوی شما، مارمیتاکو و موجو پیکون شما نیاز داریم. شادی و شیر بد تو، طعنه و مهربانی تو. فردا برمیگردی ببینی همدیگه رو میبینیم ماقبل آخری و بس. آشفتگی شما
و مهمتر از همه، لازم است بیشتر به شما بگوییم: چقدر سخت است با تو صحبت کنم، اسپانیا، و چقدر آسان دوست داشتنت.
آزاد، مثل آنا