ایر استریم (1970)، رالف گیگز. Hyperrealism 1967 – 2012، Museo Thyssen-Bornemisza
این یک افسانه شهری نیست، این یک حقیقت مبارک است: هفته مقدس در مادرید می تواند هر چیزی جز ملایم باشد. فضاهای پارکینگ موجود، فضایی در تراس های جذاب ترین خیابان ها، پارکومترهای تعطیلات، اتوبوس با صندلی رایگان، ترافیک پیاده در Gran Vía متوسط و دریایی از طرح های فرهنگی در انتظار حذف از لیست.
مادرید موزهها، گالریها، مراکز هنری، بنیادها، فضاهای چند رشتهای را در اختیار شما قرار میدهد... فهرست بیپایان است، صفها گاهی اوقات بیپایان و زمان به طور فزایندهای کمیاب است. شما چهار روز دیگر فرصت دارید. می توانید با یک کلاسیک شروع کنید: مثلث هنر، دلیل وجود آثاری – که ربطی به سیمان ندارند – که مسیر پاسئو دل پرادو را زیبا میکنند. بین دسته ها، توری ها، خورش ها و توبه ها از همه شرایط ، سوراخی برای هنر ایجاد کنید:
نمای موزه پرادو
** موزه دل پرادو (Paseo del Prado، s/n؛ ورودی: 14 یورو) ** بین المللی ترین موزه ما - در تاریخ افتتاح شد 19 نوامبر 1819 - یکی از بهترین مجموعه های هنری روی کره زمین را در خود جای داده است - و همه آن برای عموم قابل مشاهده نیست. این موزه دارای طیف وسیعی از آثار نقاشان اروپایی است که بین قرنهای 16 و 19 تاریخ ساز شدهاند: ولاسکوز، گویا، ال گرکو، او، بوش، روبنس یا تیتیان. نمایشگاه های موقت آن با بررسی های بی عیب و نقص و متر از صف های قبلی انجام می شود:
ون آیک جوان. گذشته نگر که به تحلیل عمیق آثار هنرمند آنتون ون دایک می پردازد. هلندی ها سبک های مختلفی را پرورش دادند و کار خود را با هندریک ون بالن آغاز کرد ، نقاش بزرگ آنتورپ. همچنین مشخص است که ون دایک حداقل از سال 1617 تا 1621 با روبنس همکاری می کرد. اگرچه او همیشه به سبک خود وفادار بود. استقبالی که از نمایشگاه داشته است تا 31 اسفند تمدید شد.
سکته مغزی اسپانیایی در موزه بریتانیا. نقاشی هایی از رنسانس تا گویا. منتخبی از آثار هنرمندان اسپانیایی حاضر در موزه باشکوه بریتانیا. تا 16 خرداد فرصت دارید.
شام پروت (1974)، جان بادر. هایپررئالیسم 1967 – 2012. موزه Thyssen-Bornemisza
** موزه Thyssen-Bornemisza (Paseo del Prado, 8؛ نمایشگاه موقت: 10 €) ** مجموعه ای که متعلق به هاینریش تیسن-بورنمیزا (1875-1947) و هانس هاینریش تیسن-بورنمیسا (1921-2002) بود، امروز توسط محافظت می شود. بیوه دومی - بارونس کارمن تیسن بورنمیسا - حساسیت سلیقههایی را که سبکهای هنری را در بر میگیرد برمیانگیزد. از قرن سیزدهم تا پایان قرن بیستم، جایی که مناظر و ژانر پرتره فراوان است.
هایپررئالیسم 1967-2012. تا 9 ژوئن می توانید ببینید برای اولین بار در اسپانیا مروری بر جنبشی که در دهه شصت در ایالات متحده آغاز شد، زمانی که لویی کی مایزل این سبک را به عنوان "فتورئالیسم" تعمید می دهد، نقاشی که وضوح آن ما را به تصویر عکاسی می رساند. فتیشیسم های هنرمندان آن زمان : ماشین ها، غذاخوری ها و اشیاء کیچ از همه نوع.
امپرسیونیسم و فضای باز از کوروت تا ون گوگ . مجموعه ای از حدود صد اثر که دوره بین 1780 و 1900 را پوشش می دهد. این نمایشگاه از جنبش تصویرنگاری که در فضای باز توسعه یافته شروع می شود، سبکی که نقاشان قرن بیستم. XVIII در حال حاضر استفاده می شود، تقریبا یک قرن جلوتر از ارزش های بزرگ امپرسیونیسم مانند رنوار، ون گوگ، سزان، مونه یا پیزارو. آنها در 12 می تعطیل می شوند.
گسترش موزه Reina Sofía
** موزه رینا سوفیا (سانتا ایزابل، 52 ساله؛ پذیرش عمومی: 6 یورو، موقت: 3 یورو).** بیمارستان قدیمی سن کارلوس در سال 1990 با هدف تبدیل شدن به یک معیار بین المللی برای هنر مدرن و معاصر به روی عموم باز شد. . توسط خوزه دو هرموسیلا و فرانسیسکو ساباتینی طراحی شد. گروه معماری به دست یکی دیگر از بزرگان بزرگتر شد، ژان ناول. از جمله گنجینه های دائمی آن، گرنیکا، شاهکار جنجالی و تکان دهنده پابلو پیکاسو است. نمایشگاه های موقت آن در هر فصل ضروری می شود:
کریستینا ایگلسیاس کنایه. بررسی اثر تولید شده توسط هنرمند سن سباستین از آغاز تا به امروز. او دو بار به عنوان نماینده اسپانیا (1986 و 1993) در بینال ونیز انتخاب شد و شهرت بینالمللی خود را با یک نمایشگاه تکنگاری در گوگنهایم نیویورک (1997) تقدیم کرد. می توانید نزدیک تر شوید تا 13 مه بیش از پنجاه قطعه را در نظر بگیرید مجسمه هایی که بین واقعیت معماری و ظاهر در نوسان هستند.
رابرت آدامز جایی که ما در آن زندگی می کنیم. تا 20 می، مرکز هنری به یکی از برجسته ترین وقایع نگاران غرب آمریکا ادای احترام می کند. اولین نمایشگاه گذشته نگر توسط رابرت آدامز (اورنج، نیوجرسی، 1937) در اسپانیا مجموعه ای از مناظر روستایی و شهری خود را جمع آوری می کند، ویران شده یا در حال ساخت کامل از آمریکا که او بهترین می شناسد. نگاهی معتدل و عاری از تعصب که سعی در یافتن زیبایی و تعادل بین انسان و محیطش
«قله پیکس، کلرادو اسپرینگز، کلرادو» (1969)، رابرت آدامز. موزه رینا سوفیا
برای پایان دادن به روز فرهنگی، و اگر باران تصمیم گرفت خود را به هنر توبه بدهد، هیچ راهی برای خداحافظی با روز بهتر از تحسین غروب خورشید که رنگ می گیرد وجود ندارد آبی، بنفش و صورتی آسمان مادرید. به نظر می رسد کسانی که گویا، ولاسکز یا آنتونیو لوپز زمانی در دام جشنواره رنگی غروب کانی افتاده بودند. یک پانورامای خوب؟ یکی از معبد دبود، پیشکشی توسط دولت مصر به اسپانیا برای قدردانی از نجات معابد ابوسیمبل، در حین ساخت سد بلند اسوان (1960). از 18 ژوئیه 1972، معبد مصری در نزدیکی Plaza de España به معبد تبدیل شده است مکه عصرانه مردم مادرید، وقتی شب در پشت صحنه سخت تر می شود.
غروب خورشید در معبد دبود