نیاز به تغییر، ادامه دادن به جلو، گرفتار نشدن در آنچه بودیم یا هستیم، موضوع بزرگی است. و درست مثل آن، سریال دنبالهای (موجود در HBO Max) سریالی که یک زمان و یک لحظه را مشخص میکند، رابطه جنسی در نیویورک.
در پنجاه سالگی، سه قهرمان او در آنجا هستند یک دوراهی شخصی که ما را بی حرف رها کرده است در بیش از یک فصل بیوهگی، تمایلات جنسی جدید، پرسشهای مربوط به هویت... و علاوه بر این، شهری که در آن قدم میگذارند، قدم میزنند و آنقدر دوست دارند، دیگر همان شهری نیست.
نیویورک مانند فوریه 2004 نیست زمانی که آخرین قسمت سکس و شهر برای اولین بار پخش شد. مانند آن سال های تجمل و زرق و برق مطلق (و نظافت اجباری خیابان ها) در آغاز قرن نیست.
و بالاتر از همه، بعد از همه گیری یکسان نیست. و درست مثل آن شروع می شود یک هدیه ایده آل (آیا سریال همیشه خیلی تخیلی نبوده است؟) که در آن همه گیری کاملاً به پایان رسیده است، اما آنها در مورد آن صحبت می کنند، در مورد اینکه چگونه بوده است. فقط این که در واقعیت، شهری که باید در آن تیراندازی می کردند، از آن پیشی نگرفته و نکرده است.
بازگشت به "سرخم" معمولی.
او توضیح می دهد: «ما امیدوار بودیم که تا زمانی که فیلمبرداری را شروع کردیم، شهر دوباره متولد شود. جو سوری، مدیر مکان And Just Like That. ما میخواستیم آن حس شگفتانگیز شهر را که شما با تماشای سریال اصلی داشتید، به شما بازگردانیم. وقتی نیویورک از ابتدا تبدیل به یک شخصیت شد. اما سخت بود، به خصوص در هفته های اول فیلمبرداری: بسیاری از مکانهای خالی، بسیاری از مکانها بسته، تعداد کمی از مردم در خیابان وجود دارد…».
سیوی و تیمش مکان یابی را در اوایل فوریه سال گذشته آغاز کردند. چند هفته بعد فیلمبرداری شروع شد و تا دسامبر ادامه داشت. «در ابتدا سخت ترین کار پیدا کردن رستوران بود زیرا بسیاری از مردم، چون در شهر نبودند، نمیخواستند تا تابستان باز شوند.» آنها حتی به فکر آرایش کردن مکانهای خالی یا ساخت و ساز در صحنه فیلمبرداری بودند، اما در نهایت توانستند آن را با رستورانها و بارهای معتبر حل کنند تا لایهای از رئالیسم شهری را ارائه دهند.
دوستان جدید، رستوران های جدید.
دختران بالای شهر
و فراتر از همهگیری، سن و طرح فیلم و درست مثل آن مجبور شد نیویورک دیگری را نشان دهد. شهری بیشتر در روز تا شب، بیشتر به سمت بیرون تا داخل و با مسیر وسیع تری در سراسر نقشه. اگرچه کری هنوز در منهتن وضعیت بسیار خوبی دارد (و در سمت بالا شرقی جایی که قرار است خانه اش باشد)، او با تردید کمتری می پذیرد که به آن سوی جزیره نقل مکان کند یا حتی به محله های دیگر نقل مکان کند.
«به دلیل سن آنها، شخصیت ها کارهای دیگری انجام می دهند، ما دیگر به این همه بار یا کلوپ شبانه نیاز نداشتیم. ما در طول روز زیاد عکس می گیریم، صحنه های غذا و صبحانه بیشتر از شام». سیوی می گوید. «فرزندان شارلوت در مدرسه هستند، میراندا در دانشگاه... این یک سبک زندگی متفاوت است. با این حال، ما می خواستیم این ایده را حفظ کنیم در مکانهای شگفتانگیز و یک زندگی اجتماعی عالی غذا بخورید».
با مترو!!!
سه قهرمان داستان دوستان جدیدی نیز دارند و این گستره نوع شهری را که می توان نشان داد باز می کند. میراندا با مترو (با مترو!) از بروکلین به دانشگاه کلمبیا می رود، از کل شهر می گذرد کری در آستانه تبدیل شدن به یک زن مرکز شهر در پشت بام بسیار گران قیمت خود است. و بیشتر از آنجا بیرون می آیند.
سیوی می گوید: «مثلاً زمان زیادی را صرف فکر کردن به مکان مناسب برای اولین وعده غذایی در قسمت اول کردیم. آن بازگشت بزرگ آنها را انتخاب کردند بدون عنوان (اکنون فقط کافه ویتنی)، کافه-رستوران طبقه پایین موزه ویتنی. "ما می خواستیم دنیای جدیدی را برای آنها نشان دهیم و آن در مرکز شهر بود، حتی اگر آنها زنان بالای شهر هستند. آنها زمان زیادی را در منهتن پایین می گذرانند.
سیما (ساریتا چودوری) شهر جدیدی را برای کری باز می کند.
خانه کری یکی از معدود مکان هایی است که تکرار می شود. همسایه های شماره خیابان پری 66، در دهکده غربی، آنها باید خوشحال باشند که شور و شوق پیروی از ردپای نویسنده داستانی دوباره مد شده است. اما خوشبختانه برای آنها، مکان های زیارتی بسیار بیشتری وجود خواهد داشت. چی پارک راکفلر جایی که، شگفتزده، هر سه یک پیک نیک دارند. سیوی تأیید می کند: «شاید به دلیل مشکل کووید، ما به دنبال مکان های بیشتری در فضای باز گشتیم. او نیز مکان خرچنگ در بازار چلسی، رستوران Dante، Quality Bistrot، Smith's Bar، Empire Diner، مکان یاب می گوید، یک کلاسیک، "شاید قدیمی ترین مکانی که در سریال ظاهر می شود".
آنها به بوشویک و گرین پوینت، در بروکلین، به هارلم، به دهکده شرقی می روند. را موزه شهر نیویورک آنها او را وادار می کنند که از مدرسه دختران شارلوت عبور کند. نقشه دوستان خیلی تغییر کرده است. اگرچه هنوز وجود دارد سواری های زیادی در مرکز شهر جایی که بزرگترین چالش اجتناب از ماسک های صاف و پر کردن آن با مردم بود. سیوی می گوید: «تنظیم دوربین و ندیدن مردم بسیار ناراحت کننده بود. «در پایان فصل، چیز دیگری بود، خیابانها از قبل پر میشدند. ولی شهر هنوز در تلاش است تا دوباره ریتم خود را پیدا کند.»
پیادهرویهای زیادی در میان شهر.
آن ریتمی که و درست مثل آن به یاد می آورد. ما می خواستیم نشان دهیم شهری پر جنب و جوش و متفاوت که مکان هایی را پیدا می کند که مردم معمولاً متوجه آن نمی شوند. جو سوری می گوید و فکر می کنم امیدوارکننده است. امیدوارم مردم سریال را ببینند و به این فکر کنند شهر به همان چیزی که بود باز خواهد گشت.» این ادای احترام به آن شهری است که همه ما (همچنین غیر نیویورکی ها) می خواهیم دوباره آن را ببینیم.