سفری از طریق جاده های فرعی برای کشف سرزمینی که در آغوش دریا قرار گرفته است
ما از ** Gijón ** به اویلز ، عبور از ساحل آن و دیدگاه هایی که هر دو شورا را احاطه کرده اند. مجموعه ای از سواحل بی نهایت و جنگل های جادویی ، پر از کلیساهای ماقبل رومانسک، هورئو، ساختمان های مدرنیستی و هنر آوانگارد که می توانیم از آنها کشف کنیم جاده های هیجان انگیز.
این منطقه از آستوریاس در حال تولد دوباره است پس از فروپاشی صنعتی که در نیمه دوم قرن بیستم متحمل شد، و اگرچه بسیاری از آستوریاییها مجبورند برای جستجوی فابها به مهاجرت ادامه دهند. چیزی شروع به تغییر کرده است و نشان می دهد.
ناپدید شدن کارخانهها و کارخانههای کشتیسازی، بازیابی فضاهای بزرگی را که شهری شدهاند، امکانپذیر کرده است و بخشی از شکوه بیش از یک قرن پیش را دوباره تسخیر میکند. دریا بار دیگر برجستگی شهری خود را به دست آورده است و در پشت آن، کوههای پرجنبوجوش استوریا چشمانداز را در تمام سایههای سبز رنگ میکنند.
گیخون، کمپ اصلی ما
احاطه شده توسط دریا
این یک مقصد عالی برای تعطیلات آخر هفته یا پل است. آستوریاس به خوبی با مرکز و شرق شبه جزیره در ارتباط است. عجیب است که کارهای معلق آنهایی هستند که آن را به همسایه گالیسیا نزدیک می کنند.
گیخون را به عنوان پایگاه می گیریم و به محض رسیدن، ماشین را در پارکینگ رها می کنیم و به پیاده روی می رویم. ساحل سن لورنزو یک ساحل شنی شهری تقریباً سه کیلومتری که نشان خود را در La Escalerona دارد، در دهه 30 قرن بیستم ساخته شد تا به بازدیدکنندگانی که در آن زمان شروع به ورود کرده بودند، به میدان دسترسی داشته باشند.
Gijón شهری است که شما را به قدم زدن، لذت بردن و خوردن دعوت می کند. در سمت چپ ساحل، Campo Valdés شروع می شود و به پایان می رسد سیمادویلا ، منطقه قدیمی ماهیگیری.
Cimadevilla، شبه جزیره ای که توسط دریا احاطه شده است، از زمان رومیان این شهر قلب گیخون بوده است. درب محله شهردار ایگلسیا د سان پدرو است که نمادین ترین و همه ساکنان آن می خواهند ازدواج کنند. امروز عروسی است و پیپرها منتظر رفتن عروس و داماد هستند، زیرا در آستوریاس در همه مهمانی ها کیسه و سیب وجود دارد.
Cimadevilla و خانه های رنگارنگ آن
یک موزه در فضای باز
تمام شمال سیمادویلا مشرف به دریا است پارک دیدنی لا آتالایا . در بلندترین نقطه آن، تپه سانتا کاتالینا، ما Elogio del Horizonte (1990)، یک مجسمه غول پیکر از Chillida را می یابیم. ; و به سمت غرب شمال شرقی، توسط Joquin Vaquero ، ادای احترام به بادی که در تابستان آسمان را از ابرها پاک می کند.
گیخون در دهههای اخیر به یک موزه در فضای باز تبدیل شده است. خواکین روبیو کامین، میکل ناوارو، میگل آنخل لومباردیا، آلخاندرو میرس یا پپه نوخا میادین، خیابان ها و پارک های شهر را برای تعجب واکر یا تزئین طبیعت تزئین کرده اند.
فرناندو آلبا در Mayán de Tierra نصب شد چهار درب فولادی سوراخ دار به ارتفاع حدود پنج متر که نقاط اصلی را علامت بزنید و هنگامی که خورشید غروب می کند، یک نمایش کنجکاو از نور و سایه ایجاد می کنند.
بندر ماهیگیری قدیمی مقصد نهنگان کانتابریایی در قرن هجدهم و خیابان Tránsito de las Ballenas به یاد می آورد که تجارت، اگر چه امروز آن یک اسکله زیبا است، و رولا قدیمی (بازار ماهی)، یک سالن نمایشگاه. بندر ال موسل، در پس زمینه، جایی بود که توسعه صنعتی این منطقه در قرن نوزدهم آغاز شد.
در ستایش افق، اثر ادواردو چیلیدا
در انتهای شبه جزیره Cimadevilla، **در میدان مارکز (Plaza del Marqués) با مجسمه دون پلایو (نخستین پادشاه آستوریا)** روبرو می شویم که به دریا نگاه می کند و صلیبی را که قرن ها بعد یکی از نوادگانش به دست آورده بود. در پیست های فرمول 1 در سراسر جهان به شهرت رسید.
مرکز تجاری و مالی گیخون پر از ساختمانهای سبک مدرنیستی، با عناصر هنر نوو واضح، در آغاز قرن بیستم توسط بورژوازی ثروتمند محلی ساخته شد که معمارانی را از بارسلون آوردند تا خانه های خود را برای آنها بسازند.
واژگان گاسترونومیک
پیاده روی اشتها را باز می کند و وقت غذا خوردن است. در گیخون، غذاخوری هرگز ناامید نمی شود، شما فقط باید واژگان را یاد بگیرید تا حرف را بفهمید. Andaricas (nécoras)، llampares (لمپت)، oricios (توتیای دریایی)، parrochas (ساردین های کوچک) یا pixín (ماهی راهب) نام برخی از محصولات نمادین است.
غذا شناسی آستوریایی کمک های اساسی به غذاهای جهانی مانند فابادا، پنیر کابرالس یا پودینگ برنج. اساس کیفیت بالای محصولات این سرزمین، ماهی و صدف های خلیج بیسکای، گوشت قرمز آستوریایی، محصولات باغ و سیب طبیعی است که در همه بارها وجود دارد. خورشهای ماهی اصلی و مرجع محلی هستند.
دماغه سنگ
خوب سیر شده و استراحت کرده ایم، برای کاوش زود راهی جاده شدیم ساحل ناهموار گیخون که به سمت غرب به سمت کودیلورو حرکت می کند.
دماغه پناس
مکانهایی که میخواهیم بازدید کنیم را میتوان از طریق بزرگراه به دست آورد، اما ما آنها را انتخاب کردهایم جاده های فرعی که به ما امکان نزدیک شدن به دریا را می دهند و بقایای گذشته را ببینید. مسیری به طول 78 کیلومتر که تقریباً همیشه دریا را در معرض دیدمان قرار می دهیم، گویی یک گالری بر فراز خلیج بیسکای.
به سمت شمال حرکت کردیم AS-118 از طریق شهرهای Candás و Luanco. جاده، با پیچ های صاف و سطح خوب، به ما این امکان را می دهد که در حین طلوع خورشید، برج های مین های متروکه یا موتورهای دریایی را نیمه غوطه ور در دریا ببینیم.
با رسیدن به ویودو به سمت شمال می پیچیم کیپ پناس را ببینید. فقط دو کیلومتر است اما ارزشش را دارد زیرا در این نقطه که قوطی های صدف و خروس را تداعی می کند، مناظر دیدنی است یک پیادهروی چوبی در لبه صخره وجود دارد که میتوانید از آن عبور کنید.
در مسیر AVILÉS
از Viodo مسیر ما به سمت جنوب در امتداد AS-328 در مرز خور تا پایین، جایی که آویلس منتظر ماست.
این شهر که یکی از مراکز صنعتی اصلی قرن بیستم بود، او تبدیل مجدد را با سختی بسیار زیاد تجربه کرد.
شهر قدیمی که به عنوان یک مکان تاریخی-هنری اعلام شده است، بسیاری از شکوه و جلال قدیمی خود را از طریق بازسازی به دست آورده است. منحصر به فرد ترین عنصر معماری طاق ها هستند آنها برای پناه گرفتن از باران های معمولی خدمت می کنند.
مرکز نیمایر، در آویلز
این شهر مملو از ساختمان های نمادین است، مانند کاخ فررا، اکنون به یک هتل مجلل با باغی زیبا تبدیل شده است تئاتر پالاسیو والدس از سال 1920. آرماندو پالاسیو والدس در آویلس تعدادی از پرفروشترین آثار اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم را نوشت، نوعی سریال رمانتیک که اکنون کمی قدیمی است.
چه کسی در سال 2011 ظاهر این شهر را به شدت تغییر داد معمار برزیلی اسکار نیمایر با مرکز فرهنگی که نامش را یدک می کشد. این تنها اثر معمار اهل برازیلیا، برنده جایزه پریتزکر و شاهزاده آستوریاس در سال 1989 در اسپانیا است. در واقع، این یک هدیه از طرف معمار به آستوریاس بود که آن را بهترین کار خود در اروپا می دانست.
هندی ها و موج سواری
با دنبال کردن خط ساحلی به ساحل سالیناس یکی از مراکز اصلی توریستی در آستوریاس و بهشت موج سواران در طول سال.
از ساحل، توسط N-632 ما به سمت غرب حرکت می کنیم، از رودخانه Nalón عبور می کنیم و به Somado (به قول محلی ها Somao) می رسیم. در این قسمت از مسیر ما هستیم احاطه شده توسط جنگل معمولی آستوریا، کاربایوها، درختان شاه بلوط، سرخس، لورل، گوسفند بلکه اکالیپتوس احیای جنگل.
ساحل سالیناس
توقف در سومائو با هدف دیدن معماری چشمگیر شهر است، جایی که خانههای روستایی آستوریایی معمولی با عمارتهایی به سبک مدرنیستی چشمگیر است. آنها در حدود سال 1900 با ثروتی که همسایگان به کوبا مهاجرت کرده بودند ساخته شدند و طبق مد روز به سبک مدرنیستی ساخته شدند. گالریها، پنجرههای شیشهای رنگی و باغهای زیبا که درختان نخل را نمیتوان از دست داد. مانند سفر به گذشته یا غرق شدن در یک فیلم است.
از سومائو به N-632 برمی گردیم تا به ** Cudillero، شهر کوچک و جذاب** برسیم، با بندری بسیار کوچک و مراقبت شده که تقریباً شبیه یک افسانه به نظر می رسد. تنها مشکل این است که بعضی روزها جمعیت زیادی به اندازه شهر وجود دارد. شاید به همین دلیل، برای محافظت از خود در برابر تهاجم، ساکنان آن، پیکسوئتوها زبان خاص خود را دارند که برای افراد خارجی قابل درک نیست.
از Cudillero به Gijón برمی گردیم بزرگراه A8 که به ما این امکان را می دهد مسافت 58 کیلومتری در کمتر از نیم ساعت و مجموعه ای از اسکله ها و کارخانه ها، نسخه صنعتی منطقه را در نظر بگیرید.
قلمرو سیاه
گیجون سرزمین است ادبیات و رمان سیاه هر سال، در ژوئن یا ژوئیه و از سال 1988 در تبدیل کامل صنعتی، هفته سیاه جشن گرفته می شود ابتکار نویسنده پاکو ایگناسیو تایبو دوم، با محوریت ادبیات جنایی و این به طنز و رمان های تاریخی و خارق العاده تعمیم داده شده است.
یافتن نویسندگان جالب روی این کره خاکی غیر معمول نیست، مانند ژوان خوزه سانچز ویسنته چه در زیر پل راهرو گزارشی از فروپاشی بخش دریایی در طول سال های انتقال. تونل نویسنده محلی دیوید باریرو، بر دهه 1990 تمرکز دارد.
علاوه بر این، از این سفر می توان برای بررسی رمانی از پالاسیو والدس و مشاهده چگونگی تغییر جهان در بیش از یک قرن استفاده کرد. به عنوان مثال، خواندن خواهر سنت سولپیس، روستای گمشده، سمفونی شبانی، یا دولت زنان.
کودیلیرو