تروخیو، یک فضای تخیلی به اندازه تاریخش واقعی است.
برای غلبه بر افسردگی ناشی از پایان تعطیلات، بهترین چیز یک تعطیلات آخر هفته یا حتی یک روز است. ما آنها را پیشنهاد می کنیم در سرزمین فاتحان، طبیعت وحشی غوطه ور شویم، جایی که افسانه ها هنوز معتبر به نظر می رسند و گویی این کافی نیست، در سناریوهای Game of Thrones.
**سفر بین شهرهای Cáceres Trujillo و Guadalupe** یک جایگزین عالی است زیرا مسیرهای مستقیم جاده را با شیب های ملایم و مناطق کوهستانی ترکیب می کند. دوستداران یک رانندگی هیجان انگیز تر. مسیری به طول کمی بیش از یک ساعت، حدود 78 کیلومتر که به ما امکان می دهد در جالب ترین گوشه ها توقف کنیم، با آرامش غذا بخوریم و به مقصد یا نقطه شروع بازگردیم.
شما می توانید آن را قلعه تروخیلو یا راک کاسترلی، خانه لنیسترها در بازی تاج و تخت، بنامید.
تروخیلو، جایی که ما به عنوان خروجی گرفته ایم ارتباطات خوب تنها 48 کیلومتر از کاسرس فاصله دارد (که به ما امکان می دهد در صورت داشتن زمان، گشت و گذار را طولانی کنیم) در امتداد بزرگراه A-58. A-5 آن را به مادرید متصل می کند و از شمال توسط Ruta de la Plata، A-66 به آن می رسد.
از رومی ها تا لنیسترها
تروخیلو خود سزاوار یک قدم زدن آرام است زیرا توانسته جوهره قرون وسطایی و کاخ خود را حفظ کند در هر گوشه ای در هماهنگی کامل با قرن بیست و یکم. بخش قدیمی زنده و فعال است، با خانه های شخصی، مشاغل، تراس و رستوران.
شهر است با یک قلعه دیدنی با دیوارهای کاملاً حفظ شده تاج گذاری شده است. این یک اردوگاه رومی، یک ارگ اعراب، یک قلعه مسیحی و برای چند سال، کسترلی راک، خانه لنیسترها در بازی تاج و تخت بود. برخی از صحنه های فصل گذشته (فعلا) این سریال در اینجا فیلمبرداری شده است و مکان ها کاملاً قابل شناسایی هستند.
علاوه بر این، میدان اصلی آن یکی از بزرگترین و زیباترین میدان های اسپانیا است که توسط کاخ ها، پاساژها و کلیسای زیبای سان مارتین احاطه شده است. در میدانی که در آن نمایشگاه ها و بازارها در قرون وسطی برگزار می شد به ندرت تعطیلات آخر هفته ای است که میزبان رویدادی نباشد، مانند نمایشگاه ملی پنیر، که هر سال همزمان با تعطیلات آخر هفته طولانی 1 می برگزار می شود. Tortas del Casar و de la Serena برخی از غذاهای مخصوص غذای این شهر هستند، با سوسیس، گوشت رتینتو و البته میگا.
در نمایشگاه ملی پنیر، کیک های Casar و La Serena به عنوان غذاهای محلی برجسته هستند.
یک تخته نیویورک
در حال تماشای میدان، برجسته ترین تروخیلو، فرانسیسکو پیزارو، فاتح امپراتوری اینکاها. را مجسمه برنزی یادبود سرباز سوار بر اسب و پوشیدن کلاه پر، عجیب، آمریکایی، آمریکای شمالی، به ویژه از نیویورک است. هست یک اثر چارلز کری رامزی، مجسمهساز و چوگانباز آمریکایی، در سال 1927 توسط همسرش به شهر اهدا شد. مجسمههای مشابهی در لیما، جایی که پیزارو درگذشت، و در بوفالو، جایی که رامزی به دنیا آمد، وجود دارد.
به دنبال پیزارو، بسیاری از مردم تروخیلو (نجیب زاده ها، شوالیه ها، ماجراجویان یا دهقانان ساده) آنها برای جستجوی ماجراجویی به دنیای جدید سفر کردند و بالاتر از همه طلا. به همین دلیل است که نام این شهر و بسیاری از شهرهای اطراف آن را می توان در کلمبیا، آرژانتین، پرو، بولیوی، شیلی، پورتوریکو یافت... اما همچنین آنچه تروخیلو را زیباتر کرده است، زیرا کسانی که بازگشتند ( نه پیزارو که در لیما درگذشت) با طلاهایی که آورده بودند کاخ ها، عمارت ها و کلیساها ساختند.
در Plaza de Trujillo، نمایشگاههایی قبلاً برگزار میشد. امروز نمایشگاه ملی پنیر
ما تروخیلو را به سمت جنوب در امتداد بزرگراه EX 208 ترک می کنیم. مسیر گوادالوپ به خوبی نشان داده شده است. در کنار زوریتا، شهری که در نیمه راه است و مراقب باشید، ربطی به نیروگاه اتمی به همین نام ندارد.
در کیلومترهای اول جاده به آرامی باز میشود و به دنبال کوهنگاری زمین در منظرهای از مراتع پر از سنگ های گرانیتی بزرگ، جایی که خوک ها راه می روند یا گاوهای قرمز خطوط مستقیم و انحناهای ملایم همدیگر را دنبال میکنند زیرا مادرونرا را در سمت چپ و پاگو د سان کلمنته را در سمت راست ترک میکنیم، جایی که اشراف تروخیلو عمارتهای تابستانی خود را داشتند و اکنون میتوانید ماشینهای پرس قدیمی برای تهیه شراب یا روغن را ببینید. تبدیل به خانه.
Dehesas از Cáceres مراتع ایده آل پر از بلوط و دیگر گونه های درختی هستند.
کرکس های گریفون
پس از عبور از شهرهای Herguijuela و Conquista de la Sierra (اگرچه در یک دشت قرار دارد، اما نام خود را مدیون این واقعیت است که به سمت Sierra de la Peña نگاه می کند)، یک جاده مستقیم طولانی ما را به زوریتا می برد. در این شهر می توانیم توقفی برای نزدیک شدن به آن داشته باشیم Mirador de la Peña، مسیر پیادهروی که تا بیش از 500 متر بالا میرود با انگیزه دیدن کرکس های گریفون.
از Zorita جاده EX 102 نامیده می شود اما هیچ تقاطع یا انحرافی وجود ندارد. قسمت بعدی 18 کیلومتر است، با کوه های سیرا د لا پنا در سمت چپ، چمنزارها در سمت راست و پرندگانی که بر فراز افق به سمت Logrosán پرواز می کنند.
در این شهر تابلویی در یک میدان به ما می گوید ما در یکی از مسیرهایی هستیم که به صومعه گوادالوپ منتهی می شود، قدمت آن به سال 1337 برمیگردد. در قرن چهاردهم به مرکز زیارت تبدیل شد، اما مسیرهایی که زائران در آن زمان طی میکردند توسط زمان و حافظه پاک شده است.
اره ها و گورها
پوشش گیاهی تغییر می کند بلوط ها شروع به تقسیم فضا با گلابی های خاردار می کنند و در حدود کیلومتر 50 متوجه می شویم که جاده شروع به پیچ و تاب بیشتری می کند، با منحنی های مرتبط با بالا رفتن. با این حال، در طول سفر، جاده عریض، با آسفالت خوب و در برخی قسمتها با خط سربالایی شکافته است که سبقت از خودروهای کندتر را آسانتر میکند.
وارد منطقه کوه می شویم، اولین درختان کاج ظاهر می شوند و وارد کانامرو می شویم. خطرناک ترین نقطه مسیر جاده بدون دلسوزی از شهر می گذرد و به خیابان یک شهر پرجمعیت تبدیل شده است. گذرگاه های گورخری از آن عبور می کنند، وسایل نقلیه دوبل پارک شده و عابران پیاده روی آسفالت راه می روند. تو این سفر خیلی مواظب باش و هزار چشم به اتفاقاتی که ممکنه تو محیط بیفته، پشت یه اسباب بازی یه بچه میاد.
فقط خارج از شهر جاده از تنگه رودخانه روکاس می گذرد، بین دیواره های صخره ای کوه ها و با رودخانه در سمت راست قرار گرفته است. چشم انداز دیدنی با کاج و صنوبر است.
در این نقطه مسیر پیادهروی کاملاً علامتگذاری شده دیگری وجود دارد که **ما را به کشف نقاشیهای غار** و یک کوه نگاری چشمگیر هدایت میکند. توجه در ورودی گوادالوپ. نشانه های مختلفی وجود دارد که می تواند گیج کننده باشد. این شهر بر فراز تپه ای قرار دارد، یعنی همه چیز سربالایی است. شما می توانید در کل شهرداری بچرخید اما کار آسانی نیست چه برسد به پارک کردن، بنابراین توصیه ما این است که وسیله نقلیه خود را به خصوص اگر چهار چرخ است در یکی از پارکینگ های حومه رها کنید و پیاده از آن بازدید کنید.
غذای الهی
منشأ همه اینها به اواخر قرن سیزدهم برمی گردد، زمانی که یک چوپان به لطف برخی مظاهر معجزه آسا تصویری را در این نقطه پیدا کرد. تصویر سیاه است، مانند دیگرانی که در این منطقه پرستش می شوند، برای مثال در مادرونرا. همنام او از مکزیک منشأ خود را در برخی از ظواهر محلی دارد و اگرچه او سبزه نیز هست، اما ویژگیهایش مشکی است. در هر دو مورد به نظر می رسد که زیارتگاه ها در مکان هایی با سنت های قدیمی ساخته شده اند.
نتیجه در گوادالوپ اسپانیایی کاسرس یک صومعه چشمگیر است که در سال 1993 توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی اعلام شد. معماری آن ترکیبی هماهنگ از سبک های مختلف است (رومانسک، گوتیک، مدجار، باروک...)، مجلل و هوشیار، که آن را حتی جذابتر و دکوراسیون عالی برای هر صحنهی Game of Thrones میکند. تزئین شده است آثار ال گرکو، گویا، زورباران، لوکاس جوردان… این صومعه دارای یک مهمانخانه و یک رستوران است که در صومعه ای به سبک مدجار واقع شده است که می توانید به خوبی و با جذابیت غذا بخورید. متناوباً، مقابل پارادور است.
اتاقهای Hospedería del Real Monasterio de Santa María de Guadalupe مشرف به صومعه گوتیک s. شانزدهم
خواندن های محیطی
یک توصیه خوب برای این مسیر خواندن یا بازخوانی حماسه است آهنگ یخ و آتش، اثر جورج آر. مارتین. تنظیم محیط نمی تواند مناسب تر باشد. و بنابراین موتورها را قبل از آخرین فصل سریال که زمان کمتری برای آن باقی مانده است گرم می کنیم ...
خیابان معمولی قرون وسطایی در گوادالوپ، کاسرس.