مزایای اسپانیایی بودن
ما می توانستیم کسانی باشیم که بر سرنوشت جهان حکومت می کنند ، که تاج، بازار پاناروپایی مدینه دل کامپو و ازنار به دلیلی اینجا بودند و دومینو بازی می کردند. اما ما ترجیح می دهیم در وطن خود بمانیم ، در وطن کوچکمان که به آن افتخار می کنیم. که اساساً بار در میدانی بوده است که در آن پیپونازو میفروشند و چند خیابان سنگفرش ناهموار که در آن همیشه آرنج خود را میخراشید، یعنی دوران کودکی.
مقاومت در برابر خورش های پرکالری
مکزیکی ها تند و تند خود را دارند ما خورش هایی با پاپریکا و فلفل دلمه ای خوب داریم یا به سادگی با یک کلاه چاق حدود دو سانتی متر. به عنوان مثال، در حال حاضر، کسانی که از chanterelles. در سناریوی پایان جهان، تنها با آن سرمایه انباشته میتوانیم چند دهه بیشتر از بقیه و حتی ده دقیقه بیشتر از مکزیکیها زنده بمانیم. خورش کاستیلیا - از سیب زمینی با دنده گرفته تا ماراگاتو پخته - آنها برای رفتن به کار در مزرعه طراحی شده بودند، اما آنها همچنین برای چرت زدن حماسی اوت نیز خدمت می کنند به محض اینکه آنها مدالیته المپیک شدند، ما را دوباره به یک امپراتوری تبدیل خواهند کرد.
تلطیف در برابر دماهای شدید
شما یک کاستیلیایی را در راه رسیدن به خورشید به فضا رها می کنید و همه چیز برای او عادی به نظر می رسد. پوشیدن و درآوردن ژاکت بافتنی آن را برطرف می کند. خورشید صحرا که در هر روز در ماه جولای با شب های قطبی ترکیب می شود قوام زاویه ای یکسانی را به شراب و پایسانو می دهد. گویی این کافی نبود، این فلات با کوههای لئون، کوههای پالنسیا، سیاگویان سیرا و کل کوههای کانتابریا هم مرز است. یکی میره قدم میزنه از گرما غش میکنه و با کوهی برفی برخورد میکنه. کتش را می پوشد و تمام. و سپس این است که هر بار که می بینم یک روسی در حال حمام کردن در دریاچه سیبری در اخبار، رودخانه شهرم را در اواسط ماه اوت به یاد می آورم و فکر می کنم که دوست دارم آنها را در آنجا امتحان کنند.
منظره وسیع، دید پانورامایی
افق کاستیا همیشه جایی است که مسیح سه صدا را داد. دنیا از اینجا خیلی طولانی به نظر می رسد، بنابراین ترجیح داده می شود زیاد از خانه بیرون نروید . در این زمینه افقی، شگفتانگیزتر است که تاج کاستیل گرد بودن زمین را بلعید. مزیت ژنتیکی که ما از این به دست آورده ایم، دید زیرکانه از دور است که به ما امکان می دهد از درب خانه تشخیص دهیم که آیا آن تراکتور وارد مرزهای ما شده است یا آن مادریلنی لباس سرهنگ تاپیوکا پوشیده که فواره شهر را تحسین می کند با دهان باز فکر می کند که در سافاری است.
مینیمالیسم
در هیچ کجا اینقدر کم گفته نمی شود. مکث های مکالمه و حاشیه نویسی یک کاستیلی، قراردادهای هزار صفحه ای است که فقط توسط یک کاستیلی دیگر قابل تفسیر است.
جگر آهنی
در برخی شهرها تنها چیزی که کم است این است که شراب از چشمه ها بیرون بیاید. و از آنجایی که همه چیز وگا سیسیلیا، کاستیلیان نیست از دوران کودکی به یک مقاومت جهش یافته تبدیل می شود هر چه به آن پرتاب کنند اینجاست که دولت هایی که از کومونروها تا امروز اینجا از یکدیگر حمایت کرده اند، اندکی آمده اند.
با مقاومت پیروز شوید
رسم اینجاست روی نیمکت درب خانه بنشینید تا همسایه ها، دختران، گله ها، فصل ها، فرصت ها و به طور کلی دنیا را تماشا کنید. ما برای چند قرن روشن بودیم که همه چیز در نهایت تبدیل به «به زمین، به دود، به خاک، به سایه، به هیچ» میشود، بنابراین صبری به وجود آوردهایم که ما را قابل اعتماد، تغییر ناپذیر و افرادی را که درخواست تکرار میکنند میسازد. از نخود فستیوال کاستیا و لئون میتواند یادآور ورود کلمب به آمریکا، فتح مجدد یا اختراع سوسیس خونی بورگوس باشد، اما شکست کمونروها را جشن میگیرد. با این نگاه، ما شکست ناپذیر هستیم.
تصویری
بنابراین، در کاستیا به ازای هر ساکن دو کلیسا و به ازای هر ده سر یک کلاهک وجود دارد. یک واشنگتن ایروینگ 2013 به اینجا می آید تا خودش را بنویسد. اینستاگرام از کارائیب ممکن است بیشتر حسادت کند، اما عکس های واقعا عجیب و غریب، عکس های فلات هستند.
ما در حال عبور هستیم
فلات درست در وسط کیهان است، بنابراین ما Ave، بزرگراه ها و Camino de Santiago را داریم. یک کاستیلی واقعی از آنها برای رفتن به جایی استفاده نمی کند، به جز مادرید برای عروسی یا سانتاندر برای ساحل.
دیگران یک بار در سال
در فستیوال های شهرها است که کاستیلی ها به خود اجازه می دهند که چندان زیاد نباشند. آواز می خوانی، می رقصی، بغل می کنی و برای مدتی اندلسی به نظر می آیی.
پاراپت های نور
آتش راهی برای درک جهان است. منبع انرژی و جایی که غذاها و داستان های شرم آور از زمانی که شما کوچک بودید. شما آتش را در هر زمانی از زندگی خود بازیابی می کنید، شکوهی به آن اضافه می کنید و جهان اطراف شما می تواند سقوط کند.
_ شاید شما هم علاقه مند باشید..._*
- همه موارد طنز
- تمام مقالات رافائل دی روخاس
ما می توانستیم دنیا را فتح کنیم، اما این اتفاق نیفتاد