رمانسک در اینستاگرام (و بدون خمیازه کشیدن)
مشخص شده است: فقط در شمال پالنسیا حدود 100 اتاق رومی، کلیسا و آرامستان وجود دارد. ، بین قرن 11 و 14 ساخته شده است. این عدد بسیار ناراحت کننده است، به خصوص اگر در نظر بگیرید که قلمرو چقدر ناهموار است. چقدر آب و هوا می تواند خصمانه باشد یا اینکه از آن بزرگراه قرون وسطایی که Camino de Santiago بود بسیار دور است. منظورم این است که اینجا چیز عجیبی وجود دارد. عجیب است زیرا یکی از بزرگترین تمرکز هنر از این نوع در اروپا (و بنابراین، در کل جهان) است. در پالنسیا عزیزم.
1. باشه، بریم اونجا. از آنجایی که بازدید از نزدیک به 100 بنای تاریخی حدود هفت هفته طول می کشد، ما خیس می کنیم و سه مورد از آنها را توصیه می کنیم . یک: مقر سانتا سیسیلیا در Vallespinoso de Aguilar ، که در چند کیلومتری غرب آگیلار د کامپو واقع شده است. آنها آن را بالای یک صخره برهنه، سینمایی و تا حدودی دراکولیایی کاشتند، برجی استوانهای روی آن گذاشتند که بعداً در Torre Agbar در بارسلونا سرقت ادبی کردند و رواق را با مجسمههای نگرانکننده تزئین کردند - مجسمههای شوالیهای که با هیولا میجنگد. تا مؤمنان غمگین شوند و هر یکشنبه به عشای عبادت میرفتند. باید ببینی بله یا بله. در کنار آن قبرستانی وجود دارد که تا یکی دو سال پیش تنها یک قبر وجود داشت، گویی بقیه مرده ها رفته بودند.
Santa Cecilia در Vallespinoso de Aguilar: باید آن را با یا بدون باران ببینید
دو: کلیسای Revilla de Santullán . ما خلوتگاه های انفرادی، سرکش و روستایی را دوست داریم و اگر در بونی ها باشند، بهتر است، اما با این یکی باید استثنا قائل شویم، زیرا در وسط شهر است. و شما باید آن را از طریق رواق آن انجام دهید، که با مجسمه هایی تزئین شده است - سرهای بزرگ، سفت و سخت، تقریبا کودکانه، گویی آنها چهره های لگو هستند - از عیسی و دوازده حواری در شام آخر. نویسنده آنقدر راضی بود که خودش را بزرگتر از خود عیسی مسیح مجسمه سازی کرد و با یک «مایکل من فسیت» امضا کرد که هنوز هم قابل خواندن است. مطمئناً او روزهای خود را در جهنم به پایان می رساند. بیهوده بهتر.
سه: این بار آرامگاهی یکپارچه است که در میانه ناکجاآباد واقع شده است Santa Eulalia در Barrio de Santa María . برای مجسمههای شیطانیاش یا بهخاطر احساساتی بودن مثلاً والسپینوسو نمیدرخشد، زیرا داستان در اینجا متفاوت است: سانتا اولالیا کمال رمانسک است. منسجم، جمعآوریشده، خالص، بدون آلودگی به سبک گوتیک، با یک سرمایه برجسته آدم و حوا، ژولیده و شرم آور، آنقدر گویا که به نظر می رسد از یک کمیک کاپیتان تاندر گرفته شده باشد. . کمال همین بود، سادگی. کمال امروز همین است و نشستن در یک چمنزار نزدیک، هنگام غروب خورشید، تا با تعجب به ساختمان و در پس زمینه، پارکینگ لک لک ها فکر کند.
Santa Eulalia در Barrio de Santa María
دو دو چیز عجیب در Cervera de Pisuerga نیز سبک رومی و مانند آن وجود دارد، اما همیشه خوب است که بگوییم که برای خوردن شیرینی پف دار در فروشگاه شیرینی فلوریدا، در Plaza Carlos Ruiz، از شهر دیدن می کنید. به دلیل کراوات و مقر غار سن ویسنته، که در حومه واقع شده است. آنها می گویند این یک کلیسا بود، اما یک نفر ترجیح می دهد هزاران مزخرف ساختگی را تصور کند (فداکاری های انسانی، کونان بربر که شمشیر خود را تیز می کند، مراسم عجیب و غریب به افتخار Cthulu...) که می توانست در آنجا برگزار شود و او بسیار خوشحال است. فضای عجیب و غریب این مکان توسط گورستان سنگی تراشیده شده است کنار آرامگاه: وارد شدن به داخل یکی از تابوتهای غار و استراحت چند دقیقهای در آن راهی باشکوه برای تعمق در وجود ما، معنای غمانگیز و همه اینها است.
فضای کمیاب دیگر در Olleros de Pisuerga واقع شده است، این مکان خلوتگاه غار Santos Justo y Pastor است. . شاید روزی نویسنده ای در یک رمان تاریخی و باطنی ارزان در مورد آن صحبت کند و آن مکان فوق العاده معروف شود. شرم آور خواهد بود. داستان او چیزی شبیه به این است: نه قرن پیش، برخی راهبان این را استنباط کردند کندن کلیسا از صخره ارزان تر و آسان تر از ساختن آن خواهد بود. و آنها انجام دادند . هرمیتاژ زمانی همه چیز داشت - اتاق خواب، مقبره ... - و هنوز هم استفاده می شود، با طاق های رومی که در صخره تراشیده شده، پنجره هایش در صخره، طاقچه های کنده کاری شده در صخره و چیزهای ناراحت کننده اش نیز در صخره حک شده است. مانند نقاشی های دیواری قرن پانزدهم. عجیب تر، غیر ممکن
3. ویلی ونکا در واقع اهل پالنسیا بود. به همین دلیل، Aguilar de Campoo بوی شکر خوب می دهد. هیچ ابزار توریستی شگفت انگیزی در اسپانیا وجود ندارد: شهری که بوی شیرینی می دهد. این یکی از اثرات جانبی صنعت داخلی است که بیش از صد سال است که فعالیت می کند و شکم احساساتی نیمی از اسپانیا را شکل داده است. فونتاندا در اینجا متولد شد . گولون هم همینطور تقریباً ده سال پیش، شرکتهای بزرگ کوکیسازی در آستانه برنده شدن بودند، زیرا مد غلات، سنت سنتی شروع روز (و پایان دادن به آن) را با تعداد زیادی کلوچه نابود کرد. همه اینها دوباره با بحران تغییر کرد (غلات گران هستند، کلوچه ها نه) و حالا اسپانیایی ها دوباره در کافه قایق های کوچک درست می کنند و به لطف آن، آگیلار هنوز بوی شیرینی فروشی می دهد. خرید اجباری و غیرمسئولانه چندین کیلو بیسکویت با کاهش قابل توجهی در فروشگاه های کارخانه های Gullón یا Siro چقدر خوشحال کننده است.
چهار کامل در تجارت قرون وسطی. ایده آل این بود که در اواسط قرن نوزدهم از سانتا ماریا لا رئال دیدن کنید، زمانی که پس از از کار افتادن مندیزابال، نیمی از صومعه به کلی متروکه شد و ممکن بود یک سرمایه رومی را از صومعه به سرقت ببریم و آن را در اتاق نشیمن قرار دهیم. در سال 2012، دیگر نمی توان چنین اعمال ناروایی انجام داد، اما می توان مشابه آن را انجام داد، به عنوان مثال، کنترل کارت اعتباری را در کتابفروشی خود از دست بدهید ، متخصص در هنر، تاریخ و معماری قرون وسطی و مملو از کالاهای اشتها آور است. آنها همه چیز دارند: مجموعه ای فوق تخصصی از کتاب ها (کیمیا، فنی، مقاله، کودکان، رمان ... همه قرون وسطایی)، گارگویل های سنگی رومانسک، مدل های ... نکته ای برای مبتدیان: کتاب مصور «دهکده ای در دوران رومانسک»، ساخته شده با عشق بی نهایت. جدای از خرید، سانتا ماریا لا رئال، خانه موزه رمانسک و قلمرو است که در میان چیزهای دیگر، می توان مسیری را با تمرکز کمی بر هنر قرون وسطایی استان برنامه ریزی کرد.
5. سنگ های رومی یا چیزی شبیه آن بخورید. توصیه درست از نظر غذا، صومعه سانتا ماریا د ماو است، که در آن بره شیرخوار معمولی منطقه (رزرو لازم است) و دیگر غذاهای کاستیلی از کتاب سرو میشود. تعجب آور نیست اما ناامید کننده هم نیست. علاوه بر این، یک چمن با شکوه دارد که در آن دراز کشیدن بعد از قهوه لذت بخش است، در حالی که ما اجازه می دهیم شیره معده کار خود را انجام دهد. پیشنهاد دیگر کمتر آشکار است: بارون این در Aguilar de Campoo واقع شده است، غذاهای سنتی آن به همان اندازه قوی است. ارزش شگفت انگیز برای پول و یک ظرف با نگرش 100٪ پانک : خورش کوهی در دیگ سفالی سرو می شود که هیچکس نتوانسته آن را تمام کند.
Olleros de Pisuerga: عجیب تر، غیر ممکن
گورستان والسپینوسو