خشک ترین بیابان جهان که به باغی با گل تبدیل شده است
پدیده ای به این شدت در 20 سال گذشته دیده نشده است. این روبرتو ورگارا، راهنمای تور است. او توضیح می دهد: آخرین بیابان گل در سال 2015 ثبت شده است. امسال می تواند تا اواسط اکتبر و نقطه اوج آن در سپتامبر امسال رخ خواهد داد. این زمانی خواهد بود که تعداد بیشتری از گونه ها در گل باشند.
صحرای گلدهی با مقداری منظم و در دورهای بین سه تا پنج سال اتفاق میافتد. برای گلدهی باید شرایط خاصی رخ دهد. با این اوصاف، به نظر می رسد تغییرات آب و هوایی و وقوع بیشتر ال نینو، فراوانی وقوع این پدیده را افزایش داده است.
20 سال بود که این پدیده بسیار شدید بود
چه اتفاقی باید بیفتد تا صحرا شکوفا شود؟
دانهها و پیازها سالها در سایه بیابان مدفون و خفته میمانند. آنها منتظر ترکیب عالی بین کاهش دما و باران های زمستانی هستند که باید بالای 30 میلی متر باشد. آن وقت است که جادو اتفاق می افتد. جشنواره ای که در آن امکان قدردانی از 200 گونه وجود دارد.
ورگارا امسال به لطف گلدهی بی سابقه خوش شانس است. او توضیح میدهد: «بدون شک با پدیده کویر گلدار، هجوم گردشگران بیشتری به این منطقه وجود دارد. بدین ترتیب، تلاش او این روزها معطوف به نزدیک کردن بازدیدکنندگان از سراسر کره زمین به صحرای گلدار است که در جستجوی این اثر استثنایی طبیعت به این منطقه از آتاکاما می آیند.
جای تعجب نیست که کویر گلدار علاقه زیادی را در بین گردشگران خارجی برانگیخته است. آلمانی ها و فرانسوی ها پیشتاز هستند، اما تعداد اسپانیایی های علاقه مند به این پدیده نیز در حال افزایش است. انتظار می رود تا 35000 نفر از این کویر گل دیدن کنند ، در طرحی که اخیراً بزرگ شده است.
امسال سفید بپوش
در راه دریای گل
کویر گلدار با تمام گستردگی خود در چندین ناحیه ظاهر می شود. یکی از گلدارترین آگلوتینات ها در اطراف بخش "روتا 5" است. ، که شهرهای کوپیاپو و والنار را متحد می کند. به طور خاص، در مجاورت پارک ملی Llanos de Challe ، جایی که این گونه های گیاهی با گوشته های انبوه گل در اینجا و آنجا ظاهر می شوند.
دشت های اینجا به شیوه صحرای آتاکاما ارائه شده است. خشکی و علفزار حاکم است. در دوره های خاصی، بر خلاف سایر مناطق کویر، غبار صبحگاهی ظاهر می شود که مردم محلی آن را به عنوان "می شناسند. camanchacas.
یک جایگزین خوب است مسیری را که از شهر Huasco Bajo به پارک ملی منتهی می شود را انجام دهید. ابتدا باید بایستید تا غرش اقیانوس آرام را در سواحل شن سفید تماشا کنید. با خوش شانسی می توانید مقداری گواناکو، یکی از اعضای بنیادی جانوران بومی را ببینید.
در آنجا اولین نشانه های صحرای گلدار از قبل قابل درک است. در ادامه مسیر ابتدا به Carrizal Bajo و سپس Totoral، مانتوهای رنگارنگ بیشتر و بیشتر به چشم می آیند. توقف وسیله نقلیه و نگاه کردن به چمنزار اجتناب ناپذیر است.
با شانس می توانید یک گواناکو را ببینید
نزدیک به 70 گونه بومی
ورگارا در حالی که محکم قدم به صحرای گلدار می گذارد، هشدار می دهد: "مراقب باش روی گل ها پا نگذاری." بسیاری از گونه هایی که در اینجا شکوفا می شوند - حدود 70 - بومی هستند. او توضیح می دهد که اگر روی آنها پا گذاشته شود یا بریده شوند، هرگز به همان اندازه رشد نخواهند کرد. نولانهای سفید در حال حاضر گستردهترین گلها هستند، اما پر از کوپا یا آههای دریا هستند. زیبایی همه جا
جاده را به سمت توتورال، شهر کوچکی دنبال کنید که در آن سازه ها بیشتر از خشت روی دیوارها و توتورا در پشت بام ها ساخته شده است. این عصایی است که در چند سواحل رودخانه در این منطقه رشد می کند و شخصیت خود را به این شهر کوچک جذاب می بخشد که در اطراف کلیسای کوچکش می چرخد.
گوش روباه
پس از گذشتن از Totoral، به «روتا 5» برمی گردیم، مراتع بزرگ و وسیع پوشیده از گل ها اثر خواب آور دارند. آنچه در شرایط عادی یک پامپا شنی گسترده است با جبه ای از گل های سفید پوشیده شده است که از تصویر سنتی کویر دورتر می شوند. آنقدر دور که برای لحظه ای شک می کند که این بیابان می تواند خشک ترین بیابان جهان باشد.
تنها سه نقطه در کره زمین وجود دارد که در آن بیابان ها شکوفا می شوند: در کالیفرنیا (ایالات متحده)، در استرالیای مرکزی و در آتاکاما . در دومی، مناطقی وجود دارد که امکان اندازه گیری باران 1 میلی متری وجود دارد. یا بیشتر ممکن است هر 15 یا 40 سال یک بار اتفاق بیفتد.
در واقع آنها ثبت شده اند دوره های تا 400 سال بدون باران در بخش مرکزی آن. با این حال، باران در برخی از زمستانها خستتر است. سپس او به این بخش از آتاکاما می رود و غیرممکن ها را به حقیقت می پیوندد: بگذار صحرا شکوفا شود.
نولان سفید