زیباترین کتابفروشی جهان (جایی که جوانان برای بوسیدن به آنجا می روند)
این همان چیزی است که هلندی ها به آن می شناسند «بوکهندل دومینیکن» یا همان چیزی که هست کتابفروشی دومینیکن دری که دسترسی به محفظه را می دهد یک بلوک بزرگ با صفحات فولادی ضد زنگ است.
وزن آن 1234 کیلوگرم است و فقط دیدن آن قابل توجه است. اگر اتصال کوتاه اولیه برطرف شد، می توانید بخوانید "کتاب" به 25 زبان نوشته شده است، اما قبل از اینکه بازدیدکننده کلمه را در زبان مادری خود بیابد، یک نیروی مکنده او را در داخل چیزی که قبلا بوده است رسوب می دهد این کلیسا به سبک گوتیک بود.
تقریباً ایستاده است هشت قرن ، اما درست بیش از یک دهه پیش عمل گرایی هلندی آن را تبدیل کرد زیباترین کتابفروشی دنیا . یا همینطور ساکنان ماستریخت که بدون ذره ای تردید در چشمانشان بدون پلک زدن آن را تایید می کنند.
"مطمئنم شما چیزی در مورد آن شنیده اید. سی ان ان، بی بی سی یا گاردین. می گویند ما زیباترین کتابفروشی دنیا هستیم و به نظر من اغراق نیست. حداقل، ما سعی می کنیم انتظارات را برآورده کنیم او برای Traveler.es میگوید هر بار که کسی را درب منزل میپذیریم صاحب کتابفروشی، تام هارمز.
برچسبی که آنها را اگر نه به عنوان بهترین (چیزی که با قطعیت نمی توان گفت) در میان زیباترین کتابفروشی های جهان برای مسافران قرار می دهد.
آنها آنقدر افراد کنجکاو را دریافت می کنند که قبلاً آنها را اضافه می کنند 800 هزار بازدید کننده در سال از این مکان می گویند کتابفروشی در آسمان ساخته شده است. چیزی که به طور کنجکاوی می تواند علیه شما بازی کند، زیرا بسیاری از مردم وارد می شوند تا یک منظره شگفت انگیز را برای چشمان بیندیشند، اما آنها بدون خرید یک کتاب می روند:
"ما به دنبال فرمول هایی که مردم نیز تشویق به خرید کتاب شوند. ما نباید فراموش کنیم که این سرویس اصلی یک کتابفروشی است.
تقریباً هشت قرن زیبایی
زیرا بدون پرداختن به ملاحظات آسمانی، حقیقت این است که خرید یک پرفروش در میان بیش از 50000 عنوان برای فروش زیر سقف بسیار بلند قرن سیزدهم افسانه ای طاق های متقاطع، سرستون های کنده کاری شده و نقاشی های دیواری با قدیسان چند رنگ تاریخچه کنجکاو این مکان مقدس به اندازه کافی الهام بخش است، دوز غیرمنتظره ای از عاشقانه را اضافه می کند.
و آن است که در آغاز سال 2000 کلیسای دومینیکن ویران شده بود. شهر ماستریخت چندین ابتکار را بدون موفقیت امتحان کرد، و زمانی که همه چیز از دست رفته تلقی شد، فشار مردم به چیزی غیرممکن دست یافت: دادن یک زندگی جدید به کلیسا با یک غنای تاریخی غیرقابل انکار برای منطقه و به ویژه برای ماستریخت.
"با تشکر از موفقیت عظیم جمع آوری کمک مالی، به عنوان یک کتابفروشی در سال 2006 با سرمایه گذاری جمعی افتتاح شد هارمس می گوید.
به عنوان کتابفروشی و به عنوان کافه تریا تخصص از آنجایی که در انتهای محوطه، جایی که قرن ها پیش محراب مذهبی در آن قرار داشت، قهوه های مخصوص تهیه می شد. قدیمی ترین کافی شاپ شهر: بلانش دال.
مردم خوب از دوستداران قهوه دومینیکن با آنها خدمت می کنند شیرینی و کیک در انتهای محوطه چیزی برای او وسوسه انگیز است تعداد زیادی از دانشجویان از محل، که از نور آسمان برای مرور درس در نیمه های بعد از ظهر بهره می برند.
شما نمی خواهید از آن خارج شوید ...
فراتر از نوآوری فضا، مفهوم کتابفروشی در کلیسا مفهومی پرخطر بود. خیلی راحت بود که تعادل قوا بین دو دنیای کاملا متفاوت (مذهبی و تجاری) هر لحظه خراب می شد.
محل مهمانی هم بود
اجازه دهید یکی از دیگری پیشی بگیرد. این وظیفه اساسی بود معماران Merkx و Girod: دستیابی به تبدیل کامل به a کتابفروشی مدرن آنها آشکارا می دانستند که موظف به کار در محدوده موقعیت تاریخی و تاریخی هستند:
"برای دست نخورده نگه داشتن عظمت کلیسا و در عین حال ایجاد فضای کافی برای ارائه انبوهی از کتاب ها، قفسه های بزرگ استیل مشکی را طراحی کردند: بنای دو طبقه به صورت دو قفسه به طول 30 متر و ارتفاع هفت و نیم متر ".
حقیقت این است که هنگام کاوش در یکی از سکوهای بالا، بازدیدکننده آن را تجربه می کند اثر رهایی بخش از فضا: پله های باز، آسانسور و قفسه های فلزی فضاهای باز بر این تأثیر تأکید دارند.»
اما چه شد که این کلیسا پیش از این عملکرد مقدس خود را از دست داد بیش از 200 سال؟
«این یک انبار بود که در آن گیوتین، یک چاپخانه، یک مدرسه بداهه، مقر ارکستر شهرداری، یک گالری هنری، رینگ بوکس، محل برگزاری مهمانی، فضایی برای فروش ماشین پارکینگ دوچرخه و حتی نوعی باغ وحش خزندگان».
از فضا برای فروش ماشین گرفته تا رینگ بوکس
آن ها را ببین عکس های سیاه و سفید کلیسا به چیزی به اندازه حلقه ای تبدیل شد که بوکسورها در میان فریادهای تماشاگران یا در داخل آن ضربات وارد می کردند. نمایشگاهی با پیشنهادات خودروهای کانورتیبل کسانی را که همیشه بناهای مذهبی کشورهای متبوع خود را چیزی تغییر ناپذیر برای قرنها میدانستند، ناله میگذارد.
علیرغم همه چیزهایی که بوده است، برای شهر ماستریخت و ساکنان آن همیشه محلی برای جشن گرفتن کارناوال خواهد بود. این در کلیسای دومینیکن است که در آن جوانان برای اولین بار می بوسند.
قهوه؟
زیرا «طبق سنت نشان می دهد، در طول کارناوال، دختران می توانند هر کسی را که می خواهند ببوسند و در اینجا معمولاً در مهمانی که در کلیسای دومینیکن برگزار می شود، اتفاق می افتد. بسیاری از ساکنان ماستریخت خاطرات خاصی در اینجا دارند، از جمله اولین بوسه خود در زمان کارناوال. من خودم اولین بوسه ام را بین این دیوارها دریافت کردم.» تام هارمز اعتراف می کند.
«سالها بعد، خندهدار است که از خیابانهای ماستریخت با کسی که اولین بوسهات را به تو داد عبور کنی. بسیاری از اوقات با زوجی که فرد در نهایت با آنها ازدواج می کند همزمان نیست ”.
آن وقت است که یک لبخند همدست بین دو نفری که مدت ها پیش همدیگر را بوسیده اند رخ می دهد. از این رو بسیاری روز تعیین شده را به یاد دارند داخل کلیسای دومینیکن با سرخ شدن غیرارادی روی گونه هایش.
برای دوستداران کتاب ضروری است