زیبا زندگی کنیم
می دانم که هیچ چیز در دنیا بهتر از این نیست عاشقانه سفر کن . من اینطور فکر می کنم چون می دانم سفر فهمیدن است و از آنجا که در سفر، دیگر باور نمی کنید که مرکز جهان هستید. باور کنید: این تنها دستور العمل است (و رابطه چیست، اگر نه یک سفر؟) دست در دست هم سفر کن.
یک گریز عاشقانه به کادیز فقط برای دو نفر مناسب است
و من نمی توانم جای بهتری برای آن فکر کنم عاشقانه سفر کن که کادیز زادگاه چیریگوتاها و آن کارناوال (یکی از گنجینه های میراث فرهنگی در اسپانیا) که خیابان هایش را با تمام رنگ های دنیا روشن می کند. کادیز، کادیز که امروز درباره آن صحبت خواهیم کرد، آن شهر باستانی است که از Puerta Tierra، پایتخت خلیج آغاز می شود. کسی که بارها نامش را شنیده اید به عنوان " cai ”.
یک مشت محله پر از مدنیت، شادی، فرهنگ و… چاله ها ” (به میله ها در اینجا می گویند) و یک نور غیر ممکن که هر یک از آن را روشن می کند 126 دیدگاه . از طاق ها و دیوارهای پوپولو، قدیمی ترین محله اروپا؛ به میخانه ها و حقیقت در هر گوشه ای از محله تاکستان . من هیچ جا چنین جایی را نمی شناسم. سرزمین ساحل Caleta در کنار قلعههای سن سباستین و سانتا کاتالینا، و کلیسای لا پالما که خیابانی به همین نام را میبندد، مملو از بوی نمک، گزنه و ماهی کوچک می دهد.
این واقعا زیبا زیستن
از صبحانه ها و مسیرهای ادبی
زیرا زمان بهتری برای آن وجود ندارد سکوت را به اشتراک بگذارید (چه خوب است که سکوت را به اشتراک بگذاریم...) که الف صبحانه آرام و چون با هم خواندن آینده ای پر از شادی و تارانتو را پیش بینی می کند. مکانی عالی برای ** صرف صبحانه مقداری روغن زیتون و مافین گوجه فرنگی La Clandestina ** (گوشه خوزه دل تورو با کاردنال زاپاتا)، جایی که خواهران ماریا و لولا مارتین آریو لوپیز آنها ادبیات، وینیل، گرما و عشق به فرهنگ را ترکیب می کنند: خواندن سکسی است!
برای ادامه مسیر ادبی (و برداشتن اولین قدم ها در خیابان های Cai)، وقت بازدید است حد نصاب در Calle Ancha و کتابفروشی های دست دوم ریموند . گم شدن.
مخفی
نوشیدن (و خوردن) زندگی کردن است
با کتابی کهنه زیر بغلش از معبد دیدن می کند نوشیدن متمدن : میخانه بابونه استاد پپه گارسیا گومز که از آغاز قرن گذشته ایستاده و به پیشنهاد کاملاً رادیکال خود وفادار است: فقط و چیزی بیش از شراب سانلوکار د بارامدا . بدون کوکاکولا، بدون آبجو، بدون تنقلات. فقط بابونه، چوب های بریده شده و میله چوبی چوب ماهون صد ساله که جدا شدن از آن غیرممکن است: اینجا کادیز است.
پس از عبور از خیابان فدوچی به پلازا د لاس فلورس می رسیم که در آن میخانه دیگری پنهان شده است، ** La Sorpresa ** de خوان کارلوس بورل و ماریا خوزه جایی که آپارتمانی از دلگادو زولتا و غذاهای ماهی تن آبی وحشی (علاوه بر تاپاهای کلاسیک مانند موژامای نمکی یا گیلدا آکادمیک آن) آلمادرابا از بارباته در ساشیمی، کارپاچیو یا تارتار سرو میشود.
بنوش و زندگی کن
برای غذا خوردن کاملاً خوب، جایی برای انتخاب وجود دارد، از میان سرخ کردن عالی پهپاد پاکیتو در آن وطن احساسی که سالها مال من بوده است، ** ال آدوبو در خیابان روزاریو ** (سگ ماهی ترشی شده، آکدیاس، ماهی دریایی، شکم، ماهی خال مخالی با پریناکا یا "پاپاس آلیناس") به خلاقیت با حس * *Mauro Barreiro در La Curiosidad de Mauro ** (در Veedor) .
و البته از دو نماد جاودانه کادیز "بسیار نجیب، بسیار وفادار و بسیار قهرمان" عبور می کنیم: فانوس دریایی ، میخانه غذاهای دریایی که توسط گونزالو کوردوبا که هنوز، هنوز، همچنان به محصولات تازه و نوشیدنی های کوتاه اعتقاد دارد - و همچنین در لا وینا هر روز می شنوید که چگونه زندگی در ** Casa Manteca منفجر می شود.**
بوسه ها، دو بابونه و مقداری پوست خوک در این گودال که مانند هیچ دیگری نشان دهنده ذخیره معنوی واقعی اندلس است.
لذت خوردن و زندگی کردن
هیچ غروبی مثل این وجود ندارد
وجود ندارد. نه غروب این همه غروب در مادرید، "در رنگ آبی و اقاقیا عالی" (Ignacio Peyró)، نه طلایی و سفید فلورانس، و نه حتی دیگ ذوب بینهایت سایهها از هر تراس در میدان Djemaa el Fna در مراکش هیچ کدام شبیه غروب آفتاب در مقابل لا کالتا و فانوس دریایی قلعه سن سباستین نیست... و این پتوی کامل از قایق ها و امیدها.
زمان رها کردن است. راحتترین چیز این است که در یکی از آپارتمانهایی که در مرکز قرار دارند پناه بگیرید (یک توصیه: به دنبال خانهای با پاسیو اندلسی باشید) اما به عنوان بهترین یخ، نمیتوانم برنامهای بهتر از بیدار شدن از خواب فکر کنم. در مقابل نیل و نقره از اقیانوس اطلس ارائه شده توسط دیدگاه از هتل پارادور آتلانتیک ، جنب پارک Genovés.
این زیبا زیستن است
هتل پارادور آتلانتیک
سرزمینی با بوی نمک، غروب بی پایان و "زندگی زیبا"