و وقتی به بالا نگاه کردم، کوه ها آنجا بودند
چه زمانی مارتین فلیشر تماس را از گردو مرجانی، دوست دخترش، به او بگوید که مسافرخانه شهرش، پوئبلا سیرا، قرار بود خالی شود، او در جنگلی آسیایی نشسته بود، با دمپایی، کامپیوتر در دست و توسط میمون ها احاطه شده بود. فکر فوری او این بود که اگر بتواند از آنجا دور کار کند، می تواند از سیرا د مادرید نیز این کار را انجام دهد. سال 2019 بود و پناهگاه همکار قبلاً وضعیت یک ایده را داشت.
لامپ روشن شد و من فکر کردم که اگر به جای حفظ مسافرخانه، مکان را دوباره تغییر دهیم، ما جوانان را جذب می کنیم و فصلی پایان می یابد. عشایر دیجیتال از تنهایی رنج می برند و مهم این است که این تنهایی تولید شود احساس اجتماع در جایی که در حال دورکاری هستند. چه بهتر از این که آن را به آنها پیشنهاد دهید، از ارائه یک شهر کوچک که در آن 70 نفر زندگی می کنند و آنها شما را ملاقات خواهند کرد. سیرا دل رینکن
در اینجا شما فقط از راه دور کار نمی کنید، در اینجا جامعه ایجاد می کنید
ما 74 نفر ثبت نام کرده ایم و ما در اینجا زندگی می کنیم حدود 50 یا 60 سال خواهیم داشت. ما شهر کوچکی هستیم و زجر کشیده ایم کاهش بیش از حد جمعیت در دهه 1950 یا 1960، ما 300 نفر در پوئبلا زندگی می کردیم.
فلیشر هنگامی که شروع به تحقیق کرد به همین موضوع پی برد و به همین دلیل بود که El Refugio Coworking چیزی بیش از یک مکان گذر در نظر گرفته شد. مکانی برای ایجاد جامعه برد بردی که در آن عشایر دیجیتال احساس پناهندگی می کنند و شهر حرکت را احیا می کند.
«مفهوم کار مشترک و همدلی وجود دارد ساختن یک جامعه در اطراف آن مکان، در احساس تعلق و مشارکت مردمی که قرار است در آنجا زندگی کنند. فردی که به دورکاری میآید و سپس میرود با کسی که میآید، لینک ایجاد میکند و با آن مکان درگیر میشود یکسان نیست. فلیشر می گوید: خیلی عمیق تر است.
عشایر دیجیتال احساس پناهندگی می کنند و شهر حرکت را احیا می کند
در واقع، خود نام، El Refugio، در حال حاضر یک اعلامیه از قصد است. زمانی که ما این نام را انتخاب کردیم، نه تنها به این دلیل بود که این نام در درهای در سیرا د مادرید است، بلکه به این دلیل بود که افرادی که به سراسر جهان سفر میکنند به تنهایی کار میکنند. در پروژه ما احساس اجتماع، محافظت، سرپناه را بیابید، که برای تشویق کسی برای خلق چیزهای ارزشمند نیز لازم است.»
زیرا در این کار مشترک آنها قبلاً کسب و کارهایی را دیده اند که متولد می شوند. باریستای آشپز شما، لوئیس میگل ویواس، در حال کار بر روی دم کردن سرد بر اساس قهوه ارگانیک کنیا و برشته شده در کشور باسک است. کاری که انجام می دهد نوعی تزریق سرد با قهوه است که باعث افزایش انرژی طبیعی می شود. ما در بخش بازاریابی با طراحی برند از او حمایت می کنیم و محصولی خواهد بود که از اینجا بیرون می آوریم.
نیز هست سارا زونیگا، دختری از Tres Cantos که در خانه ماد درست کرد او شروع به آمدن به El Refugio کرد و ما او را گرفتیم تامین کنندگان عسل از شهر، میگل و آلخاندرو ویلامیزار، که ارگانیک است و با عسل کمتر لیتر نوشیدنی بیشتری تولید می کند. او قبلاً در فکر آمدن به شهر است.» یا سازندگان مفهوم کار بعدی، یک پلت فرم رزرو اقامتگاه که برای دورکاری آماده شده است که اولین گام های خود را در El Refugio Coworking برداشته است.
فضاهای کار مشترک برای بسیاری از کاربرانشان، منابع همکاری، هم افزایی و در برخی موارد حتی درآمد. در El Refugio آنها با اضافه کردن coliving یک قدم فراتر می روند زیرا "علاوه بر اشتراک فضای اداری، ما با هم زندگی می کنیم و این باعث ایجاد یک پیوند، یک رابطه با اعتماد بیشتر می شود.» فلیشر را خلاصه می کند.
فردی که به دورکاری میآید و سپس میرود با کسی که میآید، لینک ایجاد میکند و با آن مکان درگیر میشود یکسان نیست.
برای این کار، آنها تمام تغییرات لازم را برای انطباق ساختمان انجام داده اند که از جمله موارد دیگر است سه اتاق جلسه با فضای دورکاری. اما، بدون شک، آن که جواهر در تاج است آشپزخانه جامعه که در آن ایجاد پیوندها مورد علاقه است. در El Refugio اتاقهای یکنفره و دو نفره و همچنین امکان رزرو فضا در منطقه کاری مشترک از طریق تماس با آنها از طریق وبسایتشان وجود دارد.
ما برای هر کسی که میخواهد بیاید، باز هستیم. ما اولویت را به افرادی می دهیم که می خواهند بیایند تا بیشتر از آخر هفته وقت خود را صرف کنند، افرادی که می خواهند برای دورکاری بیایند. زیرا آنها ارزش متفاوتی را ارائه می دهند: آنها فریلنسر هستند، خوداشتغال هستند، آنها می آیند تا پروژه ایجاد کنند..."
از شروع به عنوان یک گروه چهار نفره، آنها 12 نفر شده اند. "جمعیت در شهر افزایش یافته است، محدوده سنی کاهش یافته است و آنها پروژه های کاری خود را دارند."
در این معنا شهردار اعلام می کند. «از زندگی راضی هستم زیرا شهر باعث جابجایی بیشتر مردم شده است. ما دوست داریم خیلی بیشتر باشد، اما نمی توان از درخت نارون گلابی خواست. کم کم باید برویم.»