جزیره کیژی از بالا دیده می شود.
ناتوانی در سفر به خارج از کشور، کنجکاوی بیشتر در مورد طبیعت یا دسترسی بیشتر به نقاط دورافتاده این کشور عظیم. انگیزه ها به اندازه نتیجه مهم نیست: روس ها جزایر خود را دوباره کشف می کنند. با توجه به ریخت شناسی روسیه، به راحتی می توان تصور کرد که مجمع الجزایر آن در محدوده مرزهای آن قرار دارند. اما دقیقاً به همین دلیل درک چگونگی پیمایش به آنها چندان آسان نیست.
بیشتر آنها محیط های طبیعی منحصر به فرد و شدیدی را ارائه می دهند که آنها نیاز به رفت و آمد طولانی و چند کلاس بقای قبلی دارند. این مورد جزیره رانگلر در دریای چوکوتکا است. (مرز با آلاسکا)، اولخون، که به عنوان مرکز تور بایکال عمل می کند، یا بزرگترین و مشهورترین از همه: ساخالین که قبلاً به عنوان مکه برای اکوتوریسم وقف شده است. همه آنها در شرق دور کشور، به سئول یا توکیو نزدیک تر از مسکو است.
نمایی از موزه فضای باز تاریخ، معماری و قوم نگاری کیژی، در جزیره کیژی، در دریاچه اونگا.
کمتر کسانی هستند که علاوه بر این طبیعت دیدنی، میراث تاریخی مرتبطی نیز داشته باشند، دسترسی و صلاحیت خاص برای گردشگری دقیقاً به این دلیل که این مشکلات اجتناب ناپذیر است، ما ما با سفرهای نوردیک سفری دو مرحلهای را از طریق دو جزیره که بیشتر با شخصیت روسیه مرتبط هستند آغاز میکنیم: کیژی و سولوویتسکی.
پتروزاوودسک و کیژی
اولین ایستگاه پتروزاوودسک است، جایی که پس از شش ساعت با قطار از سن پترزبورگ از طریق جنگل های انبوه و دریاچه هایی مانند دریا می توان به آن رسید. پتروزاوودسک، پایتخت جمهوری کارلیا، نام خود را مدیون تزار تزارها، پیتر اول است. در تضاد با باور عمومی که سن پترزبورگ به نام بنیانگذار آن نامگذاری شده است.
در اینجا اولین کنجکاوی تاریخی است: تزار پیتر اول به طور تصادفی همنام خود را از میان دوازده حواری برای نامگذاری شهری که در سال 1703 ساخته بود انتخاب کرد. به عنوان پایتخت روسیه برای خودش این چیزی ساده تر است و او انتخاب می کند مکانی احاطه شده توسط رودخانه ها در کنار دریاچه Onega، که برای کارخانه ها ایده آل به نظر می رسید (zavodi، به روسی) از توپ هایی که در نهایت منجر به شکست سوئدی ها در جنگ بزرگ شمال می شود.
دختری با لباس سنتی اهل منطقه، در جزیره کیژی.
بله، پتروزاوودسک چیزی شبیه به "کارخانه های پیتر" است، و این بار به خاطر تزار و نه به خاطر رسول. در واقع نام و سال تاسیس تنها چیزی است که به سن پترزبورگ مربوط می شود. از قرن هجدهم، کمی بیش از چند ساختمان، حافظه و نام آن را حفظ کرده است. اما، بر خلاف بسیاری از پایتخت های خاکستری و غمگین دیگر روسیه، در اینجا نمونه کاملی از امپریالیسم استالینیستی را مییابیم، با مرکزی پر از پارک و خیابانهای وسیعی که از آن عبور میکنند. که ساختمان های کلاسیک پنج و هفت طبقه دهه سی و پنجاه و بدون اغراق حتی ترولی بوس های آن زمان را حفظ می کند.
با این اوصاف، مهمترین چیز در مورد شهر این است که به عنوان نقطه شروع برای بازدید از دریاچه ای است که آن را غرق می کند، یعنی Onega عظیم. در تابستان، آبهای آن منعکسکننده شبهای سفید و طاقتفرسا هستند که در آن آسمان با سایههای صورتی، نارنجی و قرمز به سختی تاریک میشود. این آمیختگی غروب و طلوع خورشید در سحر خیابان ها را پر از مردم می کند و حواس را منحرف می کند. این شبیه تابستانی معادل شفق شمالی است که قدم زدن در پارک های این رودخانه عجیب را به یک چیز باشکوه تبدیل می کند.
کلیسای تغییر شکل ناجی، در جزیره کیژی، در کارلیا، شمال غربی روسیه.
کیژی یکی از هزار و ششصد و پنجاه جزیره دریاچه اونگا است. حقیقتی که صادقانه بگوییم، دریاچه را از خود جزیره جذاب تر می کند. ولی اگر این یکی را انتخاب می کنیم و نه هزار و چیزی دیگر، به این دلیل است که اینجا کیژی پوگوست، موزه معماری چوبی درجه یک در روسیه است. ماندگاری آن به خودی خود برای توجیه هر سفر کافی است، اما همینطور است این بهانه ای است برای گشت و گذار در منطقه کارلیا و بستن گنبد روی کیک که ویژگی های آن را به ما نشان می دهد. معماری و منظر روسیه
صبح، گروه هایی از گردشگران شروع به رسیدن به اسکله می کنند. جایی که آخرین بلیط های باقی مانده برای بردن قایق ها به کیژی صادر می شود. مدیریت آن با گذشت زمان راحت است و به همین دلیل، بسیاری از ما این کار را از طریق آژانس های محلی انجام می دهیم. که همچنین بلیط های ورودی به موزه کیژی و تورهای راهنما از آن را تضمین می کند (و خیلی چیزهای دیگر اگر قرار است به زبان اسپانیایی یا انگلیسی انجام شود).
قایق سواری حدود یک ساعت و نیم است که در یک چشم به هم زدن در این آب های آرام که از حدود ده رودخانه تامین می شود می گذرد و جزایر بسیاری را که به سختی از سطح آب بالا می آیند حمام می کنند. وقتی به کیژی نزدیک می شویم، کشتی مسیری زیگزاگی را دنبال می کند تا از میان پیچ و خم عجیب و غریب عبور کند. که زمین تشکیل می شود.
کلیساهای چوبی قرن هفدهمی و برج ناقوس محوطه تاریخی کیژی که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
کلیسای تغییر شکل با بیست و دو گنبد چوبی تعبیه شده خود که درخشش ظاهری فلزی به آن می بخشد، ورود را اعلام می کند. این بخشی از تأثیری بود که صنعتگران برای دستیابی به آن تلاش کردند، اگرچه افسانه ها نویسندگی آن را به نجار افسانه ای نستور نسبت می دهند. وقتی کار تمام شد، تنها تبر خود را به دریاچه انداخت تا کسی نتواند از کار او تقلید کند. قدمت آن به قرن هفدهم می رسد و از آن زمان تاکنون بارها بازسازی شده است. اولین مورد، در پایان قرن 19، زمانی که آن را به رنگ سفید و با صفحات فلزی پوشانده شد، یک عمل رایج در آن زمان بود.
بعدی، در دهه شصت، شکل و مواد اولیه خود را بازیافت. و آخرین بازسازی، بین سالهای 2009 و 2019، شکل فعلی را با نماد اصلی هشت دیواری در داخل نشان داد. تا آن زمان، با راهپیمایی های اجباری از آب و هوا و تاریخ نامناسب جان سالم به در برد: خدمت به عنوان انباری برای نگهداری سیب زمینی، آن را از خشم انقلابی شوروی در هر نوع ساخت و ساز مذهبی نجات داد.
کلیسای چوبی سنتی، در جزیره کیژی.
زمانی که اولین توطئه های کمونیستی مماشات شد و پس از اصلاحات دوم آن، در دهه 1960 این جزیره به عنوان بزرگترین موزه فضای باز در کل کشور تاسیس شد که در دهه 1990 توسط یونسکو به عنوان یک میراث جهانی و طبیعی به رسمیت شناخته شد. در سه دهه گذشته، مقامات تصمیم گرفتند تا برخی از مهم ترین سازه های چوبی را پیوند بزنند که میتوان آن را در این منطقه یافت و مجموعهای را که امروز میشناسیم را به وجود آورد.
کلیسای تغییر شکل ریاست بخش مذهبی را بر عهده دارد. طبق معمول در این نوع ساخت و ساز، طبقات فوقانی به گونه ای طراحی شده اند که فرسایش باد، آب و یخ را به حداقل برسانند. که مانع از دیدن ساختار آن از محراب می شود. با این وجود، اندازه بزرگ آن گرم کردن فضای داخلی را دشوار می کرد، بنابراین معبد کوچکتر شفاعت در کنار آن ساخته شد. و به توده های زمستان اختصاص دارد.
در مواجهه با عمودی بودن خواهر بزرگترش ارائه می کند ساختاری افقی که همراه با هشت گنبد خود، تصویر کل مجموعه مذهبی را بهبود می بخشد و در برج ناقوس به اوج می رسد. این یکی، در قرن 18 توسط صنعتگران محلی که عادت به خدمت در سنت پترزبورگ داشتند، ساخته شد. ساختار چوبی را کاملاً حفظ می کند، اما اثر چند رنگی آن چند برابر می شود: به محض باریدن اولین قطرات باران، براقها میتوانند جلوه یک نمای گرانیتی مانند نمای پایتخت قدیمی را ایجاد کنند.
کیژی، در دریاچه اونگا.
بین سه ساختمان، قبرستانی منظره را با دریا در هم می آمیزد و فضای مذهبی جزیره را محدود می کند. پس از اصلاحات مداوم که مانع از بازدیدها شد برای بیش از یک دهه، در سال گذشته این مجموعه تکمیل شد که در حال حاضر کاملاً برای بازدید مناسب است.
موزه تکمیل شده است با یک منطقه اضافی از نمازخانه ها، یک اسبا و اصطبل های آن (که سبک زندگی دهقانان را در قرن 18 و 19 نشان می دهد) و کارگاه هایی که از شهرهای مختلف به جزیره آورده شده است. از مناطق شمالی روسیه آنها بهترین نمونه ارائه شده توسط روسیه و اروپای شمالی از معماری چوبی هستند.
کلیسای جامع چوبی Kizhi Pogost بدون استفاده از یک میخ ساخته شد.
البته، جذابیت آن بدون این محیط طبیعی منحصر به فرد، جایی که دریاچهها تایگا کارلیایی را با علفزارهای مسطح و بدون درخت ترکیب میکنند که بیشتر مشخصههای توندرای شمالی است. برنامه قایق ها زمان کمی برای لذت بردن از مناظر می دهد، بنابراین، علاوه بر برخی از خانه های روستایی، همیشه کسانی هستند که جرأت می کنند با چادر خود برای تحقیق و تفحص به سفر بروند و شب را در جزایر اطراف بگذرانند.
بازگشت به پتروزاوودسک، راهنمای سفر نوردیک ما آنها به ما یک سفر 24 ساعته زمینی و دریایی را پیشنهاد می کنند تا به جزایر سولوویتسکی برسیم (ادامه دارد).