Barrancas de Burujón، مکان غیر معمول در تولدو
25 میلیون سال است که آب تاگوس و باد این دیوارهای قرمز رنگ را میتراشند تا ظاهری تماشایی به آنها بدهد که امروزه از آن لذت میبرند. قرمز رنگ های برش خورده در تضاد با رنگ های آبی و سبز مخزن کاسترجون اعطا به دره های بوروجون از منظره ای شایسته دره کلرادو.
اما لازم نیست از آن طرف حوض عبور کنیم تا بتوانیم آنها را با چشم خود ببینیم. کافی است ماشین را بردارید و به این محله تولدو در مجاورت بروید توریخوس ، یک ساعت از مادرید. یا توسط A-5 (جاده Extremadura) یا توسط A-42 (جاده تولدو) تا زمانی که به CM-4000 بپیوندید، جایی که ما خروجی را در کیلومتر 26، در حومه بوروجون.
نمای هوایی از Barrancas de Burujón
اولین چیزی که خواهیم دید این است پناهگاه Barrancas ، که به عنوان بار ساحلی و دفتر اطلاعات عمل می کند. به طور معمول هر آخر هفته باز است. (از جمعه تا یکشنبه) بین سپتامبر و ژوئن . جولای و آگوست به دلیل دمای بالایی که منطقه به آن می رسد، فصل کم است، بنابراین اگر می خواهیم مطمئن شویم که باز است، بهترین کار این است. قبل تماس بگیرید.
دارای یک تراس بزرگ سرپوشیده و برای خوردن غذاهای روز با دستور العمل های محلی: کارکاموزا، میگا، خورش خورش ... همچنین اطلاعاتی را به بازدید کننده ارائه می دهد و در صورت جمع آوری گروه کافی، تورهای راهنما را با مانیتور انجام می دهد.
آن را کنار می گذاریم و مسیر را به سمت راست می گیریم. از اینجا زمین با چند بخش پیچیده خاکی است، بنابراین باید به آرامی دنده اول و دوم را بکشید (مراقب ماشین های کم ارتفاع باشید). ما دیری نخواهیم رسید دیدگاه Junipers ، با منظره پانوراما تماشایی از اطراف.
از جلو برش های مایل به قرمز، خندق های سفالی یک کیلومتر امتداد دارد که در برخی از بخشها از صد متر هم میگذرد. بالاترین نقطه Pico del Cambrón است که در آن فلیکس رودریگز د لا فوئنته او آمد تا برای یکی از گزارش هایش یک جفت عقاب را ضبط کند.
دیدگاه Barrancas de Burujón
در زیر ما داریم مخزن کاسترجون ، در سال 1967 ساخته شد تا آب های تاگوس را در خود جای دهد. در این پیچ و خم یک دشت رودخانه ای با میانگین Hm3 40 ایجاد می کند. به دنبال مسیر رودخانه ما به زودی پیچ و خم رودخانه را پیدا کردیم دره های کالانا ، که معمولاً همراه با بوروژون (که گاهی اوقات به عنوان کاسترجون نامیده می شود) به عنوان بخشی از همان منطقه قرار می گیرند.
از اینجا می توانیم بسازیم مسیر از طریق دره ها . مسیری وجود دارد که دور صخره می رود تا انجام شود پیاده یا با دوچرخه که سرگیجه ما را آزمایش خواهد کرد. با این حال، ما با ماشین ادامه می دهیم، بهترین کار برای انجام در وسط موج گرما. و این است که علاوه بر دوربین و دوربین دوچشمی ما، کلاه، کرم ضد آفتاب و بطری آب شیرین را نباید فراموش کنیم.
در ادامه مسیر اکولوژیکی دره ها شاهد نماهای مختلف با علائم توضیحی متنوع و هشدارهای متعدد خواهیم بود تا به نرده ها تکیه نزنیم. بزرگترین از همه است دیدگاه کامبرون ، که در آن تعدادی عکس رشک برانگیز به دست خواهیم آورد.
مسیر را دنبال می کنیم تا به یک دوشاخه برسیم. سمت راست مسیر GR را نشان می دهد که از دره ها می گذرد. همه چیز برای ماشین سختتر و سختتر میشود، بنابراین ما تصمیم گرفتیم که به اطراف بچرخیم خرابه های یک خانه متروکه . نه بدون اینکه ابتدا به لبه پرتگاهش خم شوید، پرتگاهی که بدون نرده از هر نظر پانورامای فوقالعادهای را ارائه میدهد.
هر کسی که به کانیون برایس آمریکا رفته باشد، دژاووی کوچکی در اینجا در تولدو خواهد داشت.
در زمینه هایی که برش را احاطه کرده اند بیشتر شاهد خواهیم بود دشت غلات، با مقداری مزرعه درختان زیتون و بوته های ارس، علف اسپارتو، آویشن، جارو یا رزماری. در لبه آب، نارون، بید، صنوبر، گز و صنوبر.
جانوران عمدتاً متشکل از پرندگان شکاری، با پستانداران گاه به گاه (گربه سیویت، پولکات، گربه وحشی) و خزندگان و دوزیستان معمولی این تالاب ها (قورباغه، مارمولک و مار) است. در سال 2010 اعلام شد اثر طبیعی علاوه بر این که یک منطقه حفاظتی ویژه برای پرندگان و یک سایت مورد علاقه جامعه شبکه Natura 2000 است.
با بازگشت به دوشاخ، از گزینه سمت چپ استفاده می کنیم، بلافاصله به سمت نوار ساحلی در ورودی بیرون می آییم. مکان ایده آل برای خوردن میان وعده، خوردن، به عکس هایی که گرفته ایم نگاه کنید و قبل از بازگشت به خانه نظر خود را در مورد نمایشنامه بیان کنید.
دره های بوروجون