بوندی، گوشه ای واقعی از هند

بوندی، گوشه ای واقعی از هند

ما نمی گوییم که اینجا بهشت سکوت و هوای پاک است زیرا مانند همه شهرهای هند، هنگامی که آن را لمس می کند، از صدا، آلودگی، زباله و همان گرما رنج می برد . اما درست است که در بوندی هنوز هم جذابیت هند واقعی را حفظ کرده است با بازارها، کوچههای باریک، خانههای آبی رنگ، کاخهای مهاراجهها، دریاچهها، تپههای سبز و زندگی شدید خیابانی، زیرا ردپای جهانی شدن چندان مشخص نیست. چه کسی می خواهد خود را در یک هند واقعی غوطه ور کند با خوبی ها و بدی هایی که این امر به دنبال دارد، بگذارید به بوندی برود و در این مکان ها قدم بزند :

قصر گره

کیپلینگ در مورد این مکان گفت که به نظر می رسید توسط اجنه ساخته شده بود تا مردان . در بالای کوهی چشمگیر قرار دارد قصر گار ، که از راه دور و حتی بیشتر در فواصل کوتاه نفس شما را می گیرد. این بنا در زمان سلطنت مهاراجه رائو جی هرولد، بین سالهای 1607 و 1631 ساخته شد. وضعیت بد حفظ آن هوای منحط و رمانتیک به آن می بخشد و حضور کم یا پوچ گردشگران (به ویژه در فصل کم) باعث می شود مسافر احساس کند که ایندیانا جونز در حال کشف زندگی خود است.

تماس ها دروازه های فیل با دو پوسته غول پیکر حکاکی شده در بالا، بازدید از یک سری اتاق های نفس گیر را باز می کند. برخی از نقاشی های دیواری طلا و فیروزه ورزشی; برخی دیگر، کارهای زیبا از سنگ مرمر، آینه و شیشه های رنگی... بالکن ها از کارهای ظریف فیلیگرن لذت می برند و پاسیوها بسیار تزئین شده اند: از سرستون ها با فیل ها تا نقاشی های گرانبها روی دیوارها.

قصر گار

CHITTRASALA

در خود قصر Garh، غرفه زنان بود. این محوطه قرن 18 است از طریق یک باغ معلق نفیس قابل دسترسی است که از آن دیدگاه های رسواکننده ای از بوندی وجود دارد. فقط اتاقی که با نقاشی هایی که زندگی و معجزات خدای کریشنا را توصیف می کند تزئین شده است. در پس زمینه جواهری در تاج، شیش محل است : اتاقی طاقدار که به طور کامل توسط نقاشی هایی با هزاران جزئیات پوشیده شده است که اگرچه کاملاً آسیب دیده است، اما شگفتی است که فراموش کردن آن سخت است.

دروازه فیل در کاخ Garh

قلعه تاراگره

در طرفین کاخ Garh قرار دارد ، بنابراین می توانید از گشت و گذار به یکی برای دیدن دیگری استفاده کنید. در فصول بسیار گرم - از آوریل تا ژوئن - دمای بالا می تواند شما را از بازدید از آن منصرف کند، اما ارزش آن را دارد. در سال 1354 بر فراز تپه ای به ارتفاع 700 متر از سطح دریا ساخته شد. حتی امروزه شامل سه مخزن آب است که در صخره حک شده و برای مقاومت در برابر محاصره طولانی طراحی شده است. به لطف روش مبتکرانه ای که با آن ساخته شده اند، هرگز خشک نشده اند، اما از آنجایی که قلعه متروک است، فقط توسط میمون ها استفاده می شود. به عنوان استخر و فضای استراحت که در آن فریب دادن یا چرت زدن.

قلعه تاراگره 700 متر ارتفاع

دریاچه های باندی

دو دریاچه در نزدیکی بوندی وجود دارد: یک کوچولو زنگ زد جیت ساگار و بزرگترین و شناخته شده ترین، نوال ساغر . اولی ظاهری بسیار نادیده گرفته و پر از زباله دارد. دومی که از حاشیه آن جاده ای می گذرد مصنوعی است و عملاً توسط گیاهان نیلوفر آبی پوشانده شده است. معبدی که به وارونا، خدای آب ودایی تقدیم شده است، به نظر می رسد که در وسط آن شناور است. این بازدید به اندازه پیاده روی برای رسیدن به آنجا جالب نیست، اگرچه، پس از رسیدن به آنجا، می توانید گشت و گذارهایی را برای تماشای پرندگان استخدام کنید.

جیت ساگار، دریاچه کوچک بوندی

چاه ها

بوندی همچنین به دلیل چاه ها، ساخت و سازهای قدیمی، که در حال حاضر از کار افتاده و در سراسر شهر قدیمی پراکنده شده اند، مشهور است. حدود 60 عدد باقی مانده و همه خشک و بی توجه هستند. معروف ترین، به نام رانیجی کی بائوری یا چاه ملکه تقریباً بدون توجه می رود زیرا در پشت حصار فلزی قفل دار پنهان شده است. عمق آن 46 متر است و با نقش های برجسته تزئین شده است . این که آنها خیلی تمیز نیستند نباید دلیلی برای از دست دادن آنها باشد: آنها با وجود ظاهر نامرتبشان زیبا هستند.

نوال ساغر، شناخته شده ترین دریاچه و در پای گره

هاولیس ها

ساخت و ساز بسیار معمولی هستند هالی ها، نمونه ای از راجستان . آنها اقامتگاه های قدیمی هستند که بالاترین طبقات را داشتند، و به ویژه مرواری ها، یک گروه قومی مسلمان از بازرگانان هندوآریایی اصل. ارتفاع هالیس می تواند به چهار طبقه برسد و آنها بین دو تا چهار پاسیو دارند، برخی برای مردان و برخی دیگر برای زنان. فضای داخلی آن به هم ریخته است: اتاقها، هر یک با اندازههای متفاوت، بهطور نامنظم در ارتفاعات خانهها پراکنده شدهاند، آنها با راهروهای باریک و پلههای شیبدار به هم متصل شدهاند.

در بالای آن معمولا یک تراس بزرگ دارند. امروزه بسیاری از حوض ها به مهمانخانه تبدیل شده اند، بنابراین شناختن یکی از درون و زندگی در آن اصلاً دشوار نیست. تراس ها، دقیقا، آنها بزرگترین جاذبه توریستی هستند زیرا به عنوان رستوران هایی با چشم انداز ارائه می شوند . همچنین دیدن نقاشی های دیواری که نمای این ساختمان ها را تزیین می کند بسیار جالب است.

هاولی، ساخت معمولی راجستان

و برای دسر... گم شوید

بوندی زندگی محلی شدیدی دارد. مثل همه شهرهای هند پر سر و صدا و بی نظم است. خیابان اصلی آن، باریک و همیشه مملو از گاوها، موتورسیکلت ها و موتورهایی که طوری بوق می زنند که انگار فردایی وجود ندارد، ترسناک است. اما اجازه نده هیچ کس اینجا بماند، زیرا بوندی زندگی و رنگ را در خیابان های پرپیچ و خم پنهان پشت آن جاده اصلی ناراحت کننده پنهان می کند. در آنها بچهها آزادانه بازی میکنند، زنانی که ساریهای هزار رنگ به تن دارند، در درها با هم صحبت میکنند. مؤمنان در معابد نماز می خوانند، گاوها، سگ ها و خوک ها آزادانه راه می روند و تجارت در وسط خیابان انجام می شود: لباسشویی، آشپز، زرگر، کفاش و بازرگانان مختلف ساعت ها روی زمین می نشینند و مذاکره می کنند، همکاری می کنند و در نهایت می روند. در مورد کسب و کار خود از موسسات کوچک خود.

در حقیقت، هیچ چیز سرگرم کننده تر از گم شدن در بازار شهر نیست و چند ساعتی را صرف خرید کنید النگو (دستبندهای معمولی که دهها زن روی بازوهای خود میبندند)، سفارش الف ساری دست ساز یا، به سادگی، برای مدتی با یک تاجر در غرفه خود بنشینیم تا چت کنیم یا مبادله کنیم، کاری که هنوز در مکان های دور افتاده ای مانند این بسیار رایج است.

روز به روز در بوندی

اطلاعات اضافی

مهمترین چیز این است که بدانید چگونه به آنجا بروید. بوندی که در پای تپه ای بر فراز دریاچه چشمگیر ناوال ساگار قرار دارد، با اتوبوس هایی که از شهرهایی مانند جودپور، جیپور یا چیتورگر حرکت می کنند، به هم متصل می شود. همچنین دارای یک ایستگاه قطار در حدود هفت کیلومتر است که دسترسی به شهر از آن آسان است موتور سیکلت یا ریکشا مهمترین راه آهنی که از اینجا می گذرد همین است Mewar Express ، از یک جهت از Chittorgarh و Udaipur و در جهت دیگر از دهلی نو حرکت می کنند.

* شما همچنین ممکن است علاقه مند به ...

- پوندیچری، ما در شهر سناریوی The Life of Pi می گردیم

- کرالا: مناطق استوایی آرام

- بمبئی: قدم زدن در 100 سال بالیوود

یک روز معمولی در بوندی آشفته