کمپینگ رایگان در اکوادور
روزی که آلیس و آندونی آنها سفر خود را آغاز کردند، به راه افتادند سوگواری. کیلومترهای اول، دوستان و برادران با آنها رکاب زدند، تا حد امکان. آنها روز قبل یک جشن خداحافظی بزرگ ترتیب داده بودند. اما وقتی ماندند به تنهایی، با دوچرخه اش، پس انداز سه ساله اش را در انبارها و تمام دنیای پیش رو، اشک روی گونه هایش جاری شد. "هنری، برادر آلیس، آخرین کسی بود که ما را ترک کرد. به محض اینکه او از دید او دور شد، ایستادیم و پس از خیره شدن به یکدیگر، شروع به صحبت کردیم. از این همه احساسات گریه کن . ما عملا همه چیز را پشت سر گذاشته بودیم و در مقابل ما آینده داشتیم . اما سی کیلومتر اول از نظر روانی سخت است.» آندونی رودلگو در ** جهان با دوچرخه می گوید. هفت سال سفر در سراسر جهان ** کتابی که در آن تمام تجربیات خود را بازگو می کند و به تازگی به عنوان یک کتاب الکترونیکی منتشر شده است.
توضیح قبلی لازم است: این داستان در مورد دو loquetis perroflautas نیست. آندونی یک مهندس صنایع است (و گرفتن عنوان او اصلا آسان نبود). او به یاد می آورد که "با مسئولیت ها، امکانات، همراهی و حقوق خوب. خوشحال بودم." در دوران دانشجویی از آنجا سفر کرده بود زادگاهش کشور باسک به آبردین ، اسکاتلند، برای یادگیری زبان انگلیسی. او در آنجا با آلیس، شریک زندگی، همسر، چرخ دوم این تیم و مادر فرزندانش آشنا شد. آلیس در رشته انسان شناسی تحصیل کرد . "ما به عنوان کوله گرد سفر کرده بودیم، اما آن تاریخ بازگشت همیشه ما را ناامید می کرد. گردشگری که در آن زمان انجام می دادیم ما را راضی نمی کرد. باعث شد عسل بر لبانمان بماند. سفر نزدیک بود اما آن چیزی که ما دنبالش بودیم نبود.» آنها در بروکسل مستقر شدند و در آنجا این ماجراجویی بزرگ را رقم زدند که از یک جهت شروع شد و به گونه ای دیگر به پایان رسید...
آلیس، آندونی و دو فرزندشان در مسیر به دنیا آمدند.
«ما تصمیم گرفتیم که بیرون برویم. بدون اینکه به بازگشت فکر کنم بدون برنامه ریزی بدون مسیر مشخص ، بدون برنامه را حمل و نقل عمومی این ما را متقاعد نکرد، زیرا آزادی ای را که ما به آن آرزو داشتیم محدود می کند، زیرا برنامه ها و مسیرهای خاصی را تحمیل می کند. به نظر می رسید که ماشین این آزادی ها را می دهد، اما ما شک داشتیم که در آن حباب راحت و سریع جدا شده است ، ما در کشوری که از آن بازدید می کردیم ادغام می شدیم. یک روز در بروکسل با هم آشنا شدیم بلژیکی که با دوچرخه دور آفریقا سفر می کرد و ایده شگفت انگیز گشت و گذار در جهان با دوچرخه را به ما داد. بنابراین در تابستان 2004 تصمیم گرفتیم همه چیز را رها کنیم و بیرون برویم با عدم اطمینان بسیار نسبت به شرق دور. در ابتدا مقصد ما **توکیو (ژاپن)** بود، اما آنقدر درگیر بودیم که در نهایت به دور دنیا رفتیم."
آنها دو سال بعد وارد ژاپن شدند . و تا سال 2013 به جهانگردی ادامه دادند. در مجموع سفر کرده اند 75000 کیلومتر در سراسر پنج قاره . تنها با پاها و پدال هایشان.
(_اینم یه ویدیو از دوران حضورش در ژاپن) _
آلپ، لندن، ایالات متحده، فرانسه، اسکاندیناوی، آرژانتین، اکوادور، پرو، مراکش، کانادا، چین، لائوس... هفت سال راه درازی دارد . ضمناً داشتن دو فرزند: مایا در ایالات متحده آمریکا حامله شد، وقتی برگشتیم او در بروکسل به دنیا آمد سه ماه بعد از آمدن ما در بخش دوم سفر، آلیس دوباره در مراکش باردار شد و اونای در سامایتاپا (بولیوی) به دنیا آمد. آندونی توضیح می دهد که ما تصمیم گرفتیم در طول سفر خانواده داشته باشیم زیرا می دانستیم که می توانیم تمام وقت دنیا را با آنها بگذرانیم.
بچه ها در واقع "خوشحال بوده اند. آنها به سادگی در زمان حال زندگی می کردند و 24 ساعت شبانه روز با والدین خود باشید اعتماد به نفس و رضایت زیادی به آنها داد. آنها آنها هرگز شکایت نکردند، زیرا آنها فقط سفر را می دانستند و آن را به عنوان یک سبک زندگی می دانستند. تقریباً در پایان سفر مایا به صورت پشت سر هم شروع به رکاب زدن کرد . حالا، وقتی گاه به گاه فرار می کنیم، او با دوچرخه جدیدش بیرون می رود. Unai به صورت پشت سر هم سفر می کند، یعنی ما چرخه تریلر را بازنشسته کرده ایم.
در یک جنگل اوکراین
با یک چمدان ساده اما بسیار محکم "، بداهه برای خوابیدن. "صبح از خواب بیدار شدیم و نمی دانستیم کجا قرار است بخوابیم. چادر داشتیم و غروب که شد دنبال جایی می گشتیم که شب را بگذرانیم. در خانه مردم هم خوابیده ایم ، باور نکردنی است که چند بار دعوت شده ایم، به خصوص در خاورمیانه، آسیای مرکزی و آمریکای شمالی . را مهمان نوازی که ما دریافت کرده ایم قابل توجه بوده است! در برخی کشورها مانند هند، چین یا آسیای جنوب شرقی، حقوق بازنشستگی بسیار ارزان بود آندونی به یاد می آورد که هر روز شب را زیر یک سقف می گذراندیم.
آنها هر روز "حداکثر بین 4-5 ساعت، شاید 6 ساعت" رکاب می زدند. کیلومترها به ناهمواری، باد، وضعیت جاده بستگی داشت، اما ما به طور متوسط 70 کیلومتر در روز انجام می دادیم.
"زمانی که ما در یک مکان ایستاده بودیم به سایت بستگی داشت، اگر دوست داشتیم یا نیاز به استراحت داشتیم. بیشترین چیزی که ما متوقف کرده ایم بوده است پنج ماه ، و رفت چون اونای متولد شد اما اگر نه، تا یک ماه متوقف شده ایم، مانند e n کاتماندو و کاراکاس . مواقع دیگر اگر می خواستیم به شهری برویم و استراحت کنیم، یکی دو هفته می ماندیم».
در آرژانتین
کدام مکان بیشتر روی شما تأثیر گذاشت؟ "آرالسک، در قزاقستان . بوده است غمگین ترین و غم انگیز ترین مکان که ما دیده ایم آخرالزمانی بود. آرالسک به دلیل ناوگان ماهیگیری و استراحتگاه تابستانی به دلیل سواحل شفافش به ریه اقتصادی منطقه تبدیل شد. اما در سال 1959، دولت شوروی تصمیم گرفت که رودخانه های سیردریا و آموداریا را برای آبیاری مزارع پنبه کانالی کند. دریاچه آرال، چهارمین دریاچه بزرگ جهان، شروع به از دست دادن حجم خود کرد و دریا سی کیلومتر از شهر بندری دور شد. L کوچک شدن دریای آرال منطقه را ویران کرده است با تغییر اقلیم و اکوسیستم، مردم آن به طور مکرر از طوفان های شن رنج می برند و به دلیل باقی مانده آفت کش هایی که برای تولید پنبه استفاده می شود، مشکلات جدی برای سلامتی وجود دارد.
و به کدام یک برنمی گردی؟ " خب، ما دوست نداریم بگوییم دیگر برنمی گردیم، زیرا همه چیز به تجربیات، برخوردها، آب و هوا و غیره بستگی دارد... مثلاً وقتی هند را ترک کردیم به خودم قول دادم که دیگر برنگردم ولی الان میخوام برگردم کشورهایی بودند که در آنها احساس خوبی نداشتیم. که در به عنوان مثال، نروژ، آب و هوا وحشتناک بود و مردم آن کاملاً گوشه گیر و بسیار غیر دوستانه هستند. ما تجربه چندان خوبی نداشتیم. اما به همین دلیل، ما از رفتن به نروژ دست نمی کشیم، نروژی ها بدجنس هستند ، اما مناظر دیدنی است. در هر مکانی چیزهای خوب و بد وجود دارد و وقتی از جاهای خاصی عبور می کنید باید چیزهای مثبت را جذب کنید.
_(اینجا خاطره ای از دوران حضورش در مراکش:) _
جاهایی هم بود که (البته کم) می خواستند بمانند: «جاهایی بود، مثل لیجیانگ (چین)، گرو (ژاپن)، نلسون (کانادا)، جایی که آنقدر راحت بودیم که بیرون رفتن برایمان سخت بود، روزها می گذشتند و بیرون نمی رفتیم، اما در نهایت مسیر همیشه با ما تماس می گرفت و ما به سفر ادامه می دادیم . علاوه بر این، دیدیم که محل ما اینجاست، جایی که خانوادهها و دوستان ما هستند و بالاتر از همه فرهنگ ما، این زوج که در حال حاضر در بروکسل زندگی میکنند، اما تابستان امسال میروند «به Euskadi برای زندگی در حومه شهر. "
کلمه ای که الهام بخش شما در هر قاره است؟ "اروپا: محافظه کار. آسیا: سنتی. آمریکا: ممکن است. آفریقا: گوشواره. اقیانوسیه: آرامش".
در Ticlio، پرو.
"دوباره بریم بیرون؟ این سوال میلیون دلاری است. شما هرگز نمی دانید، جاده همیشه ما را صدا می کند، و مطمئنا، خوب، امیدوارم روزی دوباره با دوچرخه به دنیا سفر کنیم "این مصاحبه را به پایان برسانید.
* آندونی رودلگو نویسنده ** جهان با دوچرخه است. هفت سال سفر در سراسر جهان، کتابی از انتشارات کاسیوپیا که در آن او تمام تجربیات خود را بازگو می کند. به تازگی در کتاب الکترونیکی منتشر شده است. الف را نیز بنویسید وبلاگ بسیار جالب مرحله به مرحله از ماجراجویی شما: ** mundubicyclette.be **