شما در آستانه کشف سفر بعدی خود هستید: به وایادولید، مکزیک خوش آمدید.
یوکاتان در سطح جهانی به دلیل مزایای فراوانی که دارد شناخته شده است - بیایید آنها را سنوت ها، ویرانه های تاریخی یا سواحل کارائیب بنامیم - حقیقتی به اندازه یک معبد است - البته مایاها -. اما این کاملاً درست است که در عین جذابیت، یکی از زیباترین شهرهای جادویی با نام مستعار در این ایالت مکزیکی به طرز ناعادلانه ای مورد توجه قرار نمی گیرد. ما در مورد وایادولید صحبت می کنیم.
زیرا چه بخواهیم و چه نخواهیم، بیشتر مسافرانی که ترسو جرات می کنند در خیابان های آن قدم بزنند، کسانی هستند که در اتوبوس های بزرگ و دسته جمعی رانندگی می کنند. آنها یک یورش کوتاه فقط دو ساعته به داخل شهر انجام می دهند قبل از ادامه ادعاهای دیگری مانند Chichen Itzá یا Ik Kil cenote . با این حال، ما که از این ایده دفاع می کنیم که عجله کردن هرگز خوب نیست - خیلی کمتر در سفر - تصمیم گرفته ایم که همه چیز را آسان کنیم: در مورد اینکه ما زمان با کیفیتی را در وایادولید در حال رشد سپری کنیم چطور؟ بیا شروع کنیم.
تماس اول
صبح زود پارک فرانسیسکو کانتون روزادو در قلب وایادولید، با آواز پرندگانی که آزادانه در بیشههای آن پرسه میزنند، امتداد مییابد. به زودی مردم محلی در منطقه دیده می شوند : برخی مکان مناسبی را پیدا می کنند، در خنک، جایی که روزنامه روزانه را بخوانید. همش لذت
یک غرفه متحرک که از چوب ساخته شده است به آرامی توسط صاحبش کشیده می شود به خود دروازه ورودی، جایی که برای نشان دادن جنسیت خود آن را نصب می کند. به زودی کلاه مکزیکی را به هزار و یک روش به نمایش می گذارد اندازه ها و مواد و آنها را با یک پوشش پلاستیکی نازک می پوشاند: اینجا کارائیب است و باران اینجا، مانند هر مقصد گرمسیری، بخشی از زندگی روزمره است..
ایستگاه اول: کلیسای جامع سن جروازیو.
ابرهای سیاه ترسو باعث میشوند که ما از بدترینها بترسیم، بنابراین با چشمانمان به آسمان سفر را تسریع میکنیم. به کلیسای جامع همسایه San Gervasio معبدی که پیدایش آن به اوایل قرن هجدهم باز می گردد که پس از صحنه معروف «جنایت شهرداران» ، به دستور کشیش وی تخریب و بازسازی شد تا تصویر آن وقایع پاک شود.
به زودی قطرات شروع به ریزش می کنند و از آنجایی که در این قسمت ها هوا به هم نمی خورد - وقتی باران می بارد، واقعاً باران می بارد - ما عجله می کنیم تا پناه بگیریم. در بهترین گوشه ممکن شهر: بازار شهرداری ، یک ساختمان مدرن به سبک استعماری از دهه 70 که در آن غرفه های غذای سنتی در کنار یکدیگر چیده شده اند. این است یک فانتزی مطلق برای دوستداران غذاهای اصیل مکزیکی.
در مرکز فضا، میزها و صندلی ها در یک ردیف چیده شده اند و تنها چند ثانیه طول می کشد تا فضایی پیدا کنیم، باسن خود را قرار دهیم و اولین آب میوه تازه را سفارش دهید - آخرین مورد نیست، بیشتر از این سفر گم می شود. برای همراهی؟ گزینه خوبی برای انتخاب مقداری کوسادیلا با گواکامول، پنیر و مرغ که برای شروع روز بد نیست.
با خیال راحت و با اشتهای بیش از حد سیر شده، یادداشت هایی در مورد سرنوشت خود می آموزیم، همانطور که در ابتدا در قرن شانزدهم توسط فرانسیسکو د مونتجو در نزدیکی تالاب Chouac-Ha تأسیس شد. ، تقریباً 50 کیلومتر با ساحل فاصله دارد. اما به دلیل رطوبت شدید محل و تعداد زیاد پشه ها، بعداً به مرکز تشریفاتی مایاها در Zací منتقل شد ، منطقه فعلی شما
گرفتن نبض
باران متوقف می شود و خورشید دوباره ظاهر می شود تا بدرخشد و ما را تا پایان روز همراهی کند. طبق معمول در این اقلیم ها، رگبار باران در حین انجام وظیفه، محیط را مرطوب، تا حدودی تند وخیز کرده است. اما چه کسی اهمیت می دهد: وقت راه رفتن است . و ما به تنهایی این کار را انجام می دهیم گشت و گذار در هر یک از خیابان های مملو از اصالت که شهر کوچک را تشکیل می دهند: ساختمان هایی که بیش از دو طبقه ندارند و با رنگ های پاستلی رنگ آمیزی شده اند آنها تصویری زیبا از شهرهای کوچک مکزیکی را که همه ما در ذهن داریم به نمایش می گذارند. وقتی رد می شویم، خیابان ها پر از زندگی می شود.
و نگاه ما نه تنها به نمای زیبای ساختمانها، بلکه به پوسترهای منحصربهفردی میرود که خبر از کار کسبوکار آنها میدهد: آشپزخانه مارسیالیتا تضمین می کند که بهترین تاکو، سالبوت و پانچو را در شهرداری ارائه می دهد. دست در دست صاحبش -البته مارسیالیتا-; در حالی که ال نارانجیتو با اعلام دستور پخت ستاره خود، کیک کباب شده و گوشت کبابی، همین کار را انجام می دهد..
در گوشه ای، پنجره های باز یک محلی به ما اجازه می دهد از یکی از معتبرترین صحنه های روز لذت ببریم: دو مرد جوان مشغول ورز دادن کیک با سرعت غیرممکن هستند در حالی که فر با ظرفیت کامل کار می کند . اینجا هم مکزیک است.
در بازار شهرداری می توانید غذاهای لذیذی از این دست پیدا کنید.
کمی جلوتر، در انتهای وایادولید، با بازار غذا روبرو می شویم، گوشه ای از عجیب ترین ها که در آن مایاهای نامفهوم زبان پادشاه است. سرسبزترین میوه ها در غرفه ها با انواع گوشت و ماهی جایگزین می شوند : نام هایی که قبلاً نشنیده اند، جذاب ترین طعم ها و بوهای وصف ناپذیر ما را احاطه کرده است. اینجا زندگی می جوشد - با حروف بزرگ - از وایادولید در میان جعبه های فلفل های رنگارنگ.
پیاده روی را ادامه می دهیم و به لذت بردن از آن ادامه می دهیم به خانه های زیبای استعماری فکر کنید، فولکس واگن بیتل بی نهایت و رنگی که در هر گوشه ای پارک شده است. ، و حتی علائم راهنمایی و رانندگی که، هی، آن ها را نیز دارند. چند خانم با لباس های سنتی سفید و گلدوزی های رنگی کلید را به ما می دهند برای رسیدن به Iglesia de la Candelaria: این معبد کوچک زیبا با دیوارهای برشته شده این یک پناهگاه صلح در قلب وایادولید است.
نگاهی به نقشه شهر می اندازیم و چیزی توجه ما را به خود جلب می کند : در طرح کلاسیک استعماری خیابان های افقی و عمودی، یک جاده مورب با سازه می شکند. "مسیر فریرز" ، روی کاغذ می خوانیم. کنجکاوی می تواند: ما میرویم آنجا.
جاده های سنگی و صومعه با تاریخ
به احتمال زیاد ملاقات خواهیم کرد اصیل ترین، فتوژنیک ترین و خاص ترین خیابان وایادولید. این بنا در قرن شانزدهم ساخته شد و به ندرت 500 متری آن وظیفه داشت مرکز شهر را که استعمارگران اسپانیایی در آن ساکن شده بودند، با شهر سیسال هند که جامعه مایاها در آن زندگی می کردند، متحد کند. نیم کیلومتری که امروزه به لطف بارها، رستورانها و مغازههای فراوان، تمام رنگ و زندگی شهر را در بر گرفته است. ، که قدم زدن در آن را به یک لذت واقعی تبدیل می کند.
و بنابراین، هر چند متر توقف برای گرفتن عکس روز — یا خرید سوغاتی واجب، چه یک بطری مزکال یا یک لباس دست ساز -، به معبد سن برناردینو د سینا و صومعه سیسال ، که بین سالهای 1552 و 1560 دقیقاً به عنوان یک نقطه کلیدی برای گرویدن به مسیحیت جامعه بومی ساخته شد.
در باغ های مجاور تقریبا به تنهایی قدم بزنید ، در جستجوی جوهر زمان های گذشته به درون آن بپردازید - نقاشی های دیواری کشف شده از قرن شانزدهم شگفت انگیز است - و از کشف اینکه پشت دیوارهای صومعه، و در پناه یک طاق عظیم وجود دارد، شگفت زده شوید. سنوتی چشمگیر که از آن سیستمی از کانال ها شروع می شود، که زمانی برای آبیاری باغ ها به کار می رفت، بهانه های کافی برای بازدید شماست.
اردک به آب
اینقدر پیاده روی و بازدید، خودمان را گول نزنیم، خسته می شود. و بهترین راه برای دوباره پر کردن انرژی، بدیهی است، با شنای احیا کننده در هر یک از سنوت ها قابل دسترسی از وایادولید. Zací و Dzitnup اسامی مفرد هستند که به دو مورد از آنها اختصاص داده شده است مخازن آب چشمه های طبیعی خیره کننده که بدون ترک شهر از آن لذت ببرید. چه چیزی بیشتر می توانید بخواهید؟
یک توقف ضروری: صومعه سن برناردینو د سینا.
در Calle 39، در قلب وایادولید، دسترسی به اولین آنها وجود دارد، حفره ای عظیم از آب های شیرین و آبی که کارت پستال منحصر به فردی را ارائه می دهد. برای دسترسی، باید از چند پله سنگی که مسیر را دور می زند پایین بروید تقریبا 30 متر عمق دارد . پس از پایین آمدن، چاپ کامل می شود یک آبشار کوچک، یک مشت انگور خوب، یک مسیر پیاده روی که محیط را احاطه کرده است و بالکن های کوچک که از آن بدون نگاه کردن به عقب به داخل آب می پرید. در برخی نکات، یک نکته اضافی برای جسوران: سنوت مینو پدیکور را به صورت رایگان انجام می دهد به کسانی که قادر به تحمل قلقلک هستند. قبل از اینکه برویم در رستوران Zací وقت آن است که مارگاریتا را در حال انجام وظیفه کنید - ما قبلاً دیر کرده بودیم - با یک دید.
و حالا بله: سه کیلومتر از مرکز وایادولید، Dzitnup دوباره برای موقعیت خود غافلگیر می کند : برای رسیدن به حفره عظیم زیرزمینی که سنوت در آن قرار دارد باید از یک دهانه باریک عبور کنیم. سوراخ کوچکی در قسمت مرکزی طاق، اشعه های خورشید را به داخل می دهد هدیه دادن یکی از آن چاپ هایی که هرگز فراموش نخواهید کرد: اجازه دهید زمان متوقف شود، لطفا.
ادای احترام به این شهر نادیده گرفته شده - به طور نامفهومی - در شب می رسد و لذت بخش خواهد بود: برای لذت بردن به پارک فرانسیسکو کانتون روزادو، جایی که سفر خاص ما آغاز شد، باز خواهیم گشت. یک شام با نور شمع در پاسیو داخلی Hostería El Marqués : ضیافتی بر اساس غذاهای یوکاتکایی مانند کوچینیتا پیبیل، بوقلمون در چاشنی سیاه یا زاک مرغ کول آنها باعث می شوند که ما در نهایت عاشق این سرزمین بی نظیر شویم.
از این شهر جادویی ملقب به مروارید شرق مایا. وای: حالا همه چیز را فهمیدیم.
تنها چیزی که ما در این تابستان می خواهیم شنا در دزیتناپ سنوت است.