سلستون به دلیل گیاهان و جانورانش صورتی رنگ شده است.
ایده بهشت ناگزیر مشروط به ذهنیت است. به جز در سلستون . این ذخیرهگاه زیست کره انسان را به این فکر میاندازد که آیا آدم و حوا مکزیکی نبودند. حراهایی که شبیه تاکستانها، مصبهای بیپایان و هزاران فلامینگوی کارائیب هستند، این مکان را بهانهای عالی برای عبور از برکه میسازد..
در این گوشه از شبه جزیره یوکاتان ، شیب بی نهایت قرمز و صورتی آسمان، آب و پرندگان را تزئین می کند تا حواس را به وجد بیاورد. ممکن است بهشت های زیادی وجود داشته باشد. اما بهشت های صورتی، فقط در سلستون.
ممکن است بهشت های زیادی وجود داشته باشد. اما بهشت های صورتی، فقط در سلستون.
GULF PARADISE
اینکه سواحل مکزیک تعدادی از زیباترین سواحل جهان را به بازدیدکننده می دهد چیز جدیدی نیست . اگرچه سواحل خلیج مکزیک برای همه سلیقه ها وجود دارد، اما معمولاً با شروع مقایسه های نفرت انگیز، سواحل خلیج مکزیک را از دست می دهند. سایه تاریک صنعت نفت بیش از شهرت خط ساحلی شرق مکزیک را لکه دار کرده است.
با این اوصاف، از ریو گراند تا یوکاتان تعمیم خطرناک به نظر می رسد زیرا استثناهای متعددی وجود دارد که این قانون را زیر سوال می برد. یکی از این بهشت های خلیج، سلستون، در انتظار جایی است که هوا شروع به تبدیل شدن به کارائیب می کند..
جای تعجب نیست که بگوییم سواحل مکزیک برخی از بهترین مناظر جهان را ارائه می دهند.
سرزمین های شبه جزیره یوکاتکان به همان اندازه صمیمی و اجتناب ناپذیر با آب رابطه دارند. به حدی که برای تشکیل مصب به رودخانه ها در آنجا نیازی نیست. خور سلستون دارای 27 کیلومتر آب شور است حاصل اختلاط آب های شور خلیج با مایع شیرین و شفاف بیش از 40 چشمه این منطقه است. در اطراف این خور، ذخیرهگاه بیوسفر سلستون، بهشت زمینی مملو از زندگی، زیبایی و گرمسیری است..
چیزی که بهشت را بهشتی می کند، فراوانی طبیعی و کمبود انسان به نسبت مساوی است. کمتر از 7000 نفر در 60000 هکتار ذخیره گاه زندگی می کنند. . جامعه سلستون تنها جمعیت این ساحل حفاظت شده است. مردم محلی با ماهیگیری سنتی در آبهای گرمسیری زندگی خود را تامین می کنند . هر روز صبح، قبل از طلوع فجر، دهها قایق دسته جمعی مسلح به تیرکهای بامبو از آبهای آرام خلیج میگذرند و به دنبال رزق و روزی هستند.
غذا در سلستون بر پایه ماهیگیری سنتی است.
طبیعت صورتی
مخلوط آب و گرما به ناچار منجر به انفجار حیات شد. جنگلهای حرا با بهرهگیری از چنین ثروتی، زمین را سرریز کرده و آبهای کم عمق ساحل را تسخیر میکنند. در این جنگل دوزیست، باکلان ها، حواصیل ها و پلیکان ها با کروکودیل ها، ایگواناها و مارها همزیستی می کنند..
اما هیچ همسایه ای به اندازه فلامینگوی صورتی کارائیب چشم را جذب نمی کند . در ماه های زمستان، زمانی که وظایف پرورش در ریا لاگارتوس، در فاصله 200 کیلومتری، مستحق استراحت است، هزاران و هزاران جفت از این پرنده صورتی برای تغذیه و آرامش در سلستون جمع می شوند.
فلامینگوهای سلستون یک منظره بصری واقعی هستند.
اینجا، بر خلاف اکثر مناطق شرقی مکزیک، خورشید غروب خورشید را می دهد . هر بار که لورنزو آب های آرام دریا را لمس می کند، حتی هوا نیز با یک عینک کروماتیک مناسب برای همه مهارت های عکاسی آغشته می شود.
حسادت به آب نمک، خور هر فصل بارانی به رنگ شرابی می پوشد . تانن های آزاد شده توسط حرا قرمز از این مکان، خور را به نوعی مداخله دیونیزیایی تقریباً غیرمحتمل رنگ آمیزی کنید. برای اینکه در این پالت رنگی با هم برخورد نکنند، صورتی پرهای فلامینگوها این هذیان وساندرسونی را تکمیل می کند که چشم را مجذوب خود می کند.
خور سلستون تا 27 کیلومتر به خود می بالد.
جواهرات SHELL
اگرچه صحنههای گرگ و میش در سلستون کاملاً کارت پستال است، اما هر زمانی از روز لذت بخش است. ساعت ها باقی مانده است تا بتوانید از 333 گونه پرنده این مکان لذت ببرید، غذای تازه صید شده را بچشید یا در ساحل کنار ایگوانا استراحت کنید. . از آنجایی که گذراندن شب در ریشه های هوایی حرا ایده خوبی به نظر نمی رسد، برای اینکه بتوانید چند روز از این مکان لذت ببرید، بهشت گنج دیگری را در آستین خود ذخیره می کند.
در این گوشه از شبه جزیره، دریا میلیون ها صدف به ساحل می دهد تا آن را سفیدپوش کند. چند تپه از این پوستههای آهکی که در میان جنگلهای کم ارتفاع یوکاتان پنهان شدهاند، ظاهر میشوند. هتل یونیک مایان Xixim . جوهر مکان، کاملاً با محیط اطرافش ادغام شده است، مستقیماً از این سرزمین سرچشمه می گیرد. نام او Xixim در زبان مایا به معنای صدف دریایی است. معماری آن پایه های آن را در دانش باستانی فرو می برد. غذاهای آن طعم سنتی و چاشنی های بومی را دارد.
این دوگانگی تمدن در بیست سال گذشته آموخته است که با بهشت صورتی خلیج درآمیزد. Xixim یک فضای پایدار است که وظیفه دارد با تصفیه آب و زباله های هتل، اثری در رزرو باقی نگذارد. . در آشپزخانههایشان چیزی را میپزند که عقاب صبحها نمیگیرد، کوشینال پیبیل - غذای ستارهای غذاهای یوکاتکایی - در زیر زمین پخته میشود و همه چیز با چایای همهجانبه، یک گیاه خوشمزه محلی همراه است.
در این پناهگاه با سقفهای نخل، زمان بین پیادهرویهای بیپایان در سحر، بیرون رفتن برای ماهیگیری با ماهیگیران محلی و شریک شدن با پلیکانها میگذرد. لازم به ذکر است که در هیچ اتاقی در Xixim تلویزیون وجود ندارد. در عوض، یک مستند زنده و تمام رنگی طبیعت هر گوشه ای از این گنج را در میان صدف ها زنده می کند..
لذت جاده
واضح است که این بهشت، برای بسیاری از ما، در آستان ما نیست. با این حال، اگر خوشبختی خوب باشد، راه طولانی وجود ندارد. برای کسانی که از آن طرف برکه می آیند، بهترین گزینه پرواز به کانکون فوق متصل است، اگرچه می توانید با توقفی در مکزیکوسیتی به مریدا نیز برسید. . از این شهر، یک ساعت با سلستون، ارتباط با ساحل بسیار خوب است.
صرف نظر از نحوه رسیدن شما، پایتخت یوکاتکان یک توقف اجباری در طول مسیر است. در مریدا، قلب استعماری شبهجزیره یوکاتان، عمارتهای باشکوه فراوان، پیادهرویهایی که توسط درختان نخل محافظت میشوند و وسوسههای آشپزی محافظت میشوند. . یک محیط عالی برای گذراندن روز یا گذراندن شب.
حدود 95 کیلومتر این شهر را از بهشت صورتی جدا می کند، اما قبل از ادامه مسیر بهتر است محصول را پر کنید. مریدا یکی از مکه های غذاهای مکزیکی است. و این حرف برای گفتن زیاد است. بدون شک کیفیت محصولات موجود در منطقه تا حدودی مقصر است. اما چاشنی از دست دانش باستانی و عشق فراوان در آشپزخانه می آید.
یکی از بزرگترین نمایندگان آشپزی مکزیکی، سرآشپز دیوید سیتین ، خانه خود را در مرکز مریدا دارد. که در سنت ، این آشپز دوست داشتنی تمام آنچه را که مادربزرگش به او آموخته است را به کار می گیرد یک خوکچه پیبیل که در دهانت آب می شود، تعدادی پانچو که خارج از این دنیا هستند و برخی دسرهای ممنوع . این یخ روی کیک یک سفر رفت و برگشت به بهشت روی زمین است.