روستاهای آنکارس
ما آن را میدانیم گالیسیا هم هست کوه و برف ، اما این چیزی نیست که زیاد در مکالمات بار مطرح شود. باشه اینجا خیلی باران می بارد و هوا سرد است ، اما اگر شما را به ساحل ببرند تا غروب آفتاب را در حالی که در میانه جشن هستید، بر طرف کنید.
پیاده روی در امتداد ساحل در تابستان دلیل این امر است مهمانی ها و عاشقانه های جوانی چهره های بی ریش که با کوچکترین نسیم سرخ می شوند و **پیاده روی زمستانی در ساحل** آن داستان های تابستانی را به خاطر بسپار در حالی که سرما شما را دعوت می کند به خانه بیایید و در حالی که یک پتو را در آغوش گرفته اید فیلم تماشا کنید.
با این حال، ما که اهل کوه هستیم زیاد سرخ نمی شویم. ما گریزان هستیم و کمتر به ظاهر عمومی می پردازیم . در اینجا، برف، مانند نور، به ندرت روی صحنه می آید. ما در طول سال همدما هستیم و هنگام بارندگی آرامش خود را به خوبی حفظ می کنیم.
مردم کوه های گالیسیا در تمام طول سال همدما هستند
ما در هذل انگاری دائمی زندگی می کنیم . کوه، ما در حال حاضر از زیبایی شناسی هیپستر مرد ریشو با پیراهن چوب بری چهارخانه ، گاهی اوقات می تواند باشد قلمرو متخاصم و ساحل، خوب، ساحل برای گذراندن بین ** خرچنگ و شراب سفید ** ایده آل است. اما اگر آنچه بدن شما می خواهد یک خورش خوب و مقداری (کم، بسیار کم) است. لیوان لیکور قهوه سرد خوب...
کوه اینجا آخرین پناهگاه سلت ها بود . وقتی رسیدند این اتفاق افتاد رومیها و کسانی که از روستای گالیک دیدند که دیگر نمی توانند مقاومت کنند. افسانه ها حاکی از آن است که آخرین ها دور هم جمع شدند و قبل از سقوط به دست مهاجم جان خود را گرفتند. منطقه ای سخت، وحشی و بسیار وحشی است («روستیک»، برای افراد ناآشنا).
اینجا هستند برخی از قدیمی ترین سنگ های این سیاره Y مردم و شیوه های زندگی که گاهی اوقات با بقا مرز دارد. خب قبلا همین بود زمان به سمت بهتر شدن تغییر کرده است و اکنون ما آن را می نامیم "فرار کوهستانی" ، یا "چگونه در برف بدون اتصال وای فای زنده بمانیم".
روستاهای آنکارس
اما باید به ماجراجو یا ماجراجو هشدار دهید که قبل از عزیمت به سفر باید نگاهی به آب و هوا بیندازید. قرار نیست شیطان از منطقه عبور کند و ما را یخ زده تر از انبار سوپرمن رها کند.
پدرافیتا دو سبریرو این اولین شهر گالیسیا در مسیر فرانسه به سانتیاگو د کامپوستلا است. و از آن عبور کنید زمستان مثل این است که در فیلم The Name of the Rose جای کریستین اسلیتر باشید در حالی که مه صورت شما را بیدار می کند. در حدود تاسیس شد سال 863 ، نگه دارید pallozas افسانهای و کلیسای آن متعلق به قرن نهم است.
این شهر از سنگ و مه سفید سرد ساخته شده است وقتی وارد خانهای میشوید و دیوارهای ضخیم آن در برابر دمای زیر قطبی مقاومت میکند تا دنیایی از آن را باز کند، شگفتزدهتان میکند افراد صمیمی و صمیمی.
بله، یک توصیه کوچک. ما در منطقه جنگی هستیم افراد صمیمی و صمیمی به زمان نیاز دارند. شما نمی توانید یک دمنتور را در آغوش بگیرید بدون اینکه ابتدا یک مکالمه را روی آتش شروع کنید.
Pedrafita do Cebreiro در زمستان
هست یک دهکده کوچک با بیش از هزار نفر جمعیت که پس از کشف اینجا متولد شد مقبره رسول . ارتباط آن پس از افزایش یافت معجزه جام مقدس. چه محل عبور در امتداد جاده رومی قدیم که از آن منتهی می شد Triacastela به Astorga محل عبادت شد.
در حال حاضر حتی لشکر زائران وجود دارد که فقط به خاطر مناظر، پنیر و احساس بودن در قرون وسطی متوقف می شوند. را مرتفع سن روک و آلتو دو پویو آنها برخوردهای واقعی با کیهان هستند. پنیر Cebreiro دارای D.O. و بسیار معمولی و اصلی است، بیش از همه به این دلیل که شکلی شبیه به آن دارد قارچ هسته ای این از شیر گاو تهیه می شود و قبلاً توسط پادشاهان باستان قدردانی می شد.
در شمال پدرافیتا قرار دارد پیورندو. مثل وارد شدن به دهکده آستریکس و اوبلیکس است بدون آن احساس کاذب پارک های تفریحی که مکان های فوق العاده را شبیه سازی می کنند. اینجا همه چیز واقعی است و Piornedo دارد یکی از بهترین پالوزاهای حفظ شده.
پیورندو، روستای آستریکس و اوبلیکس
بسیار نزدیک است خردل ، بلندترین قله آنکارس (1924 متر) اما اگر نمی خواهید کوه نوردی انجام دهید، در قسمت بالای شهر، بسیار نزدیک به جایی که مسیری که به بالای این قله منتهی می شود، شروع می شود. غذاخوری . عبادتگاه و خلوت موجی از زائران و زائران پناهجو و غذای گرم خانگی . اما خانگی. بیا، کمی تخم مرغ سرخ شده با سیب زمینی و chorizo Appeal.
دلیل دیگری برای لذت بردن از یک بعد از ظهر پر از شهوت و اشتیاق با مقادیر انبوه تلویزیون پولی، پتوهای بخارپز و فنجان آبگوشت گالیسی این هتل ** Piornedo است، ** که اتاق های آن چشم اندازی دارند که شما را بی تفاوت نمی کند.
آبگوشت خانگی با کلم در هتل Piornedo
اگر چیزی را به سمت جنوب ترجیح می دهید، **نزدیک مرز با همسایه ما پرتغال**، به جوانان بی خبر از ساحل که برف یا تلویزیون را ندیده بودند، مدرسه ما را به گشت و گذار برد. مانزندا . به طور خاص، ما قرار بود سر سیب ، پیست اسکی.
بسیار نزدیک، در سوتو دی روزابالس ، این بزرگترین و قدیمی ترین درخت شاه بلوط در سراسر گالیسیا . آیا او کاستینیرو از پومبارینوس و دارد بیش از 500 سال ، که به زودی گفته می شود، اگرچه کسانی هستند که تأیید می کنند که می تواند یک هزاره داشته باشد. و آنها شما را وادار می کنند کاری را انجام دهید که پدر بزرگ خوزه ساراماگو انجام داد: او را در آغوش بگیر .
تجربهای که باید به خاطر بسپارید، غذا خوردن در ** Casa do Agenor، در Cova**، بسیار نزدیک به Manzaneda، در پای پیست اسکی است. اگرچه آنها منویی دارند، اما منوی خانه بیش از حد توصیه شده است: سوسیس، گوشت با فلفل، قزل آلای سرخ شده و دسر.
کاستینیرو د پومبارینوس
با گذشت سالها توجه کمتری به سر خوردن از شیب روی سورتمه برای نزدیک شدن به ترفندهای ضعیف، که کمتر از 20 کیلومتر است. Pobra de Trives مکانی برای افراد بی قرار است.
از این قسمت ها ارقامی مانند o آدولفو دومینگز، خوزه سالگادو (که برای تأسیس کارخانه شکلات سازی به بوئنوس آیرس مهاجرت کرد) و دکتر معروف النا اوچوا . بله، بله، آن مجری برنامه بیایید در مورد رابطه جنسی صحبت کنیم TVE در دهه 1990، اولین تلویزیونی بود که در تلویزیون ساخته شد و خانواده هایی که آن را تماشا می کردند (چون قبل از اینکه تلویزیون در یک گروه دیده می شد) را ترک کرد. ojiplático.
در Trives یک بیکا انجام می دهند که شما بمیرید ، دارند پل هزار ساله Y صخره ای آنقدر بزرگ که مردم در پای آن خانه می ساختند . را بیکا این دسر بسیار شبیه به هر کیک اسفنجی است، با تخم مرغ و شکر، اما کمی غلیظ تر است. گاهی آنقدر متراکم است که نور را جذب می کند z. این یک غذای کلاسیک در غذاهای گالیسیایی است که مایه لذت ماست دیوانه کننده و بعد از یک وعده غذایی عالی، تصمیم گرفتیم آن را با یک خاتمه دهیم قهوه پوتا و یک تکه خوب (تقریباً نمی دانم نیم هکتار) از بیکا.
یک نقطه عطف خوراکی که در آن می توانید خود را به وجد بیاورید ** Hostal La Viuda ** _(rúa Rosalía de Castro 17) است که در آن می توانید کور شوید. گوشت خورشتی خوب یا مقداری ترش . این غذای خانگی است که توسط چندین نسل برای شش دهه حمل می شود.
پونته بیبی از Pobra de Trives
پل رومی است پونته بیبی، از 114 م. سی .، از زمان تراژان، و یکی از بهترین آثار حفظ شده در گالیسیا است. بخشی از تور بود براگا را با آستورگا پیوند داد . این عملا یک ساختمان مسطح است که چشمگیر است، زیرا مکانی در این شهر است رودخانه بسیار قدرتمند و پیچیده ، که نشان می دهد کار گران قیمتی بوده است.
و سنگ پنا فولنچه است . وجود دارد، علاوه بر سنگ عظیمی که به عنوان نمای دره ناویا ، هستند آنها خشک کن شاه بلوط، "sequeiros".
آنها خانه های سنگی درازی هستند که برای خشک کردن شاه بلوط های جمع آوری شده استفاده می شد، زیرا شاه بلوط تا زمان ورود سیب زمینی غذای اولیه بود. آنها فقط دو ماه در سال مراقبت می کردند، نه تنها از مردم شهر، بلکه از اطراف نیز مراقبت می کردند.
آمدند، به آنها پناه دادند و با هم کار کردند. برای اینکه بتواند غذا بخورد، بتواند در کوه زندگی کند.