Horchateria سانتا کاتالینا
هنگام قدم زدن در خیابان، تاریخ به ما نگاه می کند و ما به دلیل عادت هر روزه آن را نادیده می گیریم. وقتی توجه می کنیم، آن را در می یابیم نمای ساختمان های باشکوه و در چین های مجسمه های بلند و هنوز تاریخ از هر گوشه شهر ما را فرا می خواند ، همچنین از برچسب ها که تاج بارها و رستورانها، مغازهها و مؤسسات را تشکیل میدهند.
با فراوانی اشکال، رنگ ها، روشنایی و فونت ها تابلوها در فضاهای عمومی ساکن هستند، برای بسیاری از موسسات هویت ارائه می کنند و حتی به عنوان یک نقطه مرجع عمل می کنند. داستان یک محله، یک خیابان و چند نفر را تعریف می کنند که اگرچه در هیچ جنگی ناخدا نبودند و یا قهرمان اسطوره های باستانی نبودند، خدمات بسیار ارزنده ای انجام دادند، روز به روز نابینا را برای آسایش جامعه خود پرورش دهید . در چراغ های نئون یک بار همیشه چیزی بیش از یک درخشش وجود دارد: تاریخ مردمی می درخشد.
چه کسی مسئول حفظ این برچسب ها و داستان های آنها است؟ ? در حال حاضر، هیچ قانونی از آنها محافظت نمی کند زیرا در حال حاضر آنها به طور رسمی به عنوان میراث طبقه بندی نشده اند، علیرغم این واقعیت که آنها به خوبی با تعریف آن مطابق یونسکو مطابقت دارند:
«میراث فرهنگی در معنای وسیع آن هم محصول و هم فرآیندی است که منابع فراوانی را در اختیار جوامع قرار می دهد که از گذشته به ارث رسیده است. در زمان حال ایجاد می شوند Y به نفع خود به نسل های آینده منتقل می شود . مهم است که بدانیم این نه تنها میراث ملموس، بلکه میراث طبیعی و ناملموس را نیز در بر می گیرد."
با این اوصاف، هم علائم و هم شماره خانه ، کاشی های طرح دار ، بیمه آتش سوزی و سایر عناصر بصری شهرهای ما سالهاست که برای برخی ناپدید شده اند. در اسپانیا، برخی از اولین کسانی که به طور گسترده مستندسازی کردند، بوده اند فرناندو لاگونا و خوان آنتونیو مولینا ، که از سال 1999 از ساراگوسا دلوکس به عکاسی و توضیح میراث گرافیکی ساراگوسا در دهه 60 و 70 پرداخته اند.
کمی بعد، در سال 2004، طراح والنسیا جان ناوا بعد هم همین کار را کرد اولین کنگره بین المللی تایپوگرافی والنسیا ، سازماندهی شده توسط انجمن طراحان جامعه والنسیا (ADCV) . "برای اولین کنگره تایپوگرافی در والنسیا، آنها از من خواستند تا از طریق تابلوهای شهر برای بازدیدکنندگان تورهایی انجام دهم. از آنجایی که من خیلی خجالتی هستم، او مرا ندید. او به گرافیکا گفت: ترجیح دادم کتابی بسازم - سفرنامه های تایپوگرافیک - با برنامه های سفر فروشگاه ها با علائم برجسته. که جای خود را داد نامه های بازیابی شده ، پروژه ای که امروزه نیز عملیاتی است.
از آن زمان، علاقه به گرافیک شهری متوقف نشده است. شاهد خوبی برای این موضوع نمایشگاه بود پاکو گراکو . میراث مشترک گرافیک تجاری، که ژاکوب کاجتان (@zuloark) و آلبرتو نانکلارس (@albertograco) به همراه مانوئل دومینگوئز (@agencia_proteccion_tipografica) ادای احترامی به عموی خود پاکو ترتیب دادند. خانه ساعت ، در مارس 2019.
«وقتی عموی ما پاکو، یک تابلوساز با بیش از پنجاه سال تجربه درگذشت، متوجه شدیم که نمیدانیم او چه نشانههایی ساخته است. اگرچه همه آنها را می بینند، اما افراد کمی به برچسب ها اهمیت می دهند. شبکه ایبری برای دفاع از میراث گرافیکی از آن جلسه متولد شد که توسط 17 ابتکار در 1 فوریه تأسیس شد و اولین کنفرانس آن قرار بود زودتر در مادرید برگزار شود. زمانی که COVID-19 از آن جلوگیری کرد.
«شبکه قصد ایجاد یک کرسی یا تثبیت خود را به عنوان یک مرجع ندارد. زیر همه است مجموعه ای از ابتکارات آزاد و مستقل متحد شده برای به دست آوردن قدرت در حمایت و مراقبت از میراث گرافیکی کیت خوشامدگویی از میراث گرافیکی شبکه دفاع ایبری ، برای اینکه چتری باشد که سایر انجمن ها را با هدف یکسان گرد هم می آورد: دفاع از آن از طریق اقداماتی مانند انتشار، فهرست نویسی، مستندسازی، نگهداری، نجات (هنوز فضای زیادی در فروشگاه لیبل شما وجود دارد) و بازسازی، از جمله.
«میراث گرافیکی - دقیق ژاکوب کاجتان - این فقط یک چیز زیبایی شناختی نیست: زیرا علاوه بر نمایش یک دوره با سبک، ترکیبی از تکنیک ها و مواد، یک داستان کامل در پشت آن وجود دارد، جوهر یک تجارت، روح یک خیابان و حتی در مواردی، تاریخچه صنعتگری که آن را خلق کرده است. امروزه، اینکه آیا این عناصر بصری در جای خود باقی می مانند یا خیر، بستگی به حساسیت تکنسین شهرداری دارد که نما را ارزیابی می کند یا شرکت بعدی که فضا را در اختیار می گیرد. به این معنا، او می گوید که مورد عجیبی رخ نداده است: یک سوپرمارکت زنجیره ای بزرگ اخیراً دو سینما در مادرید، ال ویکتوریا و ال شانسیلر را اشغال کرده است. در هر دو مورد، به آنها اطلاع داده شد که باید از این برچسب ها محافظت شود و آنها این کار را کردند و یکی را به آنها دادند و دیگری را در جای خود حفظ کردند.”.
کاتالوگ میراث گرافیکی
اگر از رسانه های اجتماعی استفاده می کنید، اطلاعات را با هشتگ #patrimoniografico #patrimoniovisual #patrimoniografico تگ کنید.
طراح گرافیک ماریا روزا لوپز به طور فعال در وظایف دفاع شرکت می کند میراث گرافیکی از طریق حروف نهفته (@fetenletters) ، جایی که او با آن متحد شد آنا لیندز، آلس سانتوس، نیکو آماتیس خوانیز لوپز و کما بالستروس . آنها یک سال است که با هم هستند عکاسی از نشانه های مادرید و قصد دارند آنها را فهرست بندی کنند و در یک کتاب جمع آوری کنید . او میگوید که دیدگاه او نسبت به میراث با گذشت زمان تغییر کرده است: علاقهاش به تایپوگرافی باعث شد که بخواهد به نشانههای شهرش نگاه کند که تا آن زمان مورد توجه قرار نمیگرفت و لایهای از جامعهشناسی به آن اضافه شد: ارتباط شهروندان با این مشاغل چگونه است؟.
برچسب های فهرست نویسی
لوپز تاکید می کند که بدون شک، میراث گرافیکی در حال از دست رفتن است : «نیاز فوری برای ایجاد طرح هایی وجود دارد که تشویق به لنگر انداختن این میراث در محل اصلی خود . یا اگر این امکان وجود ندارد، باید محافظت شود و در جای دیگری نگهداری شود. آخرین گامی که شبکه میخواهد آن را به واقعیت تبدیل کند، ایجاد فضایی است که در آن تمام مواد بازیابی شده نیز قابل نمایش باشد.»
به همین ترتیب فکر کنید فدریکو باررا ، مورخ و طراح که از گذشته پنهان شده در تابلوهای سانتاندر عکاسی می کند و شیرجه می زند. نوع بابانوئل ، یک پروژه دیجیتالی در سال 2014 آغاز شد که در نهایت در کتابی به همین نام تحقق یافت. اولین رویای من یک تابلوی شیشه ای، کثیف، قدیمی و فرسوده، مربوط به دهه 40 و 50 بود که در حین کار روی یک پروژه اجتماعی برای بازیابی فضاها در دو محله شهرم با انجمن تقارن دیدم. برای عکاسی از آن رفتم و کمی بعد توانستم آن را پایین بیاورم و نجاتش دهم ". او به موقع رسید: شب بعد، ساختمان در آتش سوخت.
باررا تاکید می کند که " باید پایه های قانونی برای حفاظت از این میراث گذاشته شود ، زیرا از ساده ترین تابلو تا دیدنی ترین آن خاطره و داستان خیابانی دارد که قبل از گم شدن ارزش گفتن دارد. برچسب ها عناصر نامرئی هستند که با ناپدید شدن قابل مشاهده می شوند . و اگر سندی نباشد، آن میراث از بین می رود و ارزش واقعی آن از بین می رود». وضوح ایده ها و تلاش باررا در سانتاندر نفوذ کرده است، چه از نظر اجتماعی و چه از نظر نهادی ، و در حال حاضر با شرکت در این خاطره از شهر ترویج می کند شورای فرهنگ شورای شهر.
"بهترین مکان برای تابلو، خیابان است"
برای سویلیان ریکاردو بارکین مهم است که اسناد این برچسب ها برای همه قابل دسترسی باشد، به همین دلیل است که او حساب اینستاگرام خود را @sevillatipo راه اندازی کرد. پیام او روشن و قوی است: «اگر آستین ها را بالا نزنیم و برای حفظ آنچه هنوز باقی مانده مبارزه نکنیم، 5 یا 10 سال دیگر همه شهرها یکسان می شوند، حداقل از نظر گرافیکی : فروشگاه های سوغات و حق رای دادن. و این بدون پرداختن به درام انسانی که دست به دست هم می دهد: ناپدید شدن مشاغل کوچک و شبکه های پشتیبانی که در اطراف ایجاد می شوند، اصیل سازی محله های پرطرفدار، افزایش اجاره بها و غیره».
بارکوین بر آن تاکید می کند دفاع از میراث گرافیکی یک حرکت نوستالژیک نیست ، اما از خاطره زنده برای تمام آن تجربیاتی که ما را برمی انگیزد . علاوه بر این، او تأکید می کند: ما باید علائم تجاری را تصور کنیم تابلوهای راه و کاشیهای یادبود به عنوان میراثی در سطح کلیساها، کاخها، سنتها و دیگر بیانهای فرهنگی، تنها این یکی از خیابان، چهره به چهره با ما صحبت میکند. در حقیقت، تابلوی یک بار یا فروشگاه گوشه ای قدیمی بیشتر بخشی از زندگی روزمره ما است تا آنچه در داخل کاخ د لاس دوئناس یا گنجینه کلیسای جامع وجود دارد. . و علاوه بر این، تا زمانی که آنها هنوز در خیابان هستند، برای لذت بردن از آن نیازی به پرداخت بلیط نیست.
ماری پیلی، یکی از کارتلهایی که توسط سانتاتیپو نجات یافت (در سانتاندر)
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه حفاظت و دفاع از میراث گرافیکی شهر خود، می توانید با آن مکاتبه کنید شبکه ایبری در دفاع از میراث گرافیکی به پست [email protected] و راه 17 بنیانگذار آن را دنبال کنید:
- آژانس حفاظت تایپوگرافی، مادرید-کورونیا
- آلیولی اهل آجونا، مالاگا است
- حروف آراگون، آراگون
- بیمه آتش سوزی، مادرید
- نوع بارسلونا، بارسلونا
- lane___conga، مادرید
- Chufleando، مادرید/Jaen
- Feten Letters، مادرید
- دستگاه برچسب زنی، پامپلونا/ایرونا
- آلبرتو گراکو، مادرید
- عقب نشینی، مادرید
- سانتاتیپو، کانتابریا
- نوع سویا، سویل
- تیپونوبا، هوئلوا
- من اشعار را می بینم، مادرید
- Zgz Letters، ساراگوسا
- زولوارک، مادرید