توسکانی، وضعیت ذهنی

اینس ساستر ما را در خیابان های سنگفرش شده شهر قرون وسطایی ایل بورو همراهی می کند.

بر روی یک یال، روی یک پل سنگی کوچک، روستای قرون وسطایی تقریباً سی خانه به رنگ های خاکی روی آن شناور است سرسبز سبز کرکی که جریان را همراهی می کند. این شهر در واقع بخشی از یک تفرجگاه گردشگری کشاورزی است که خانهها به آن تبدیل شدهاند سوئیت های چند اتاقه ، اتاق نشیمن با شومینه و آشپزخانه. برخی دارای پاسیو با آفتاب و سایه هستند و پشت کلیسا یک استخر بی نهایت ساخته می شود که مشرف به جنگل است. بوی گل و روزهای تنبل می دهد.

Inés Sastre بر روی پل روستای Il Borro

شهر کوچک رو به یک بزرگ است عمارت نئوکلاسیک با نمای صورتی به ارتفاع دیگری برآمده و توسط سرو احاطه شده است. دارای ده اتاق خواب، اتاق های شیک برای برگزاری شام های بزرگ، یک سالن بدنسازی و یک استخر زیبای سرپوشیده با فضایی رومی که به باغ های گل باز می شود. بصورت کامل اجاره داده میشود همراه با سرویس پیش بند و کلاهک . فراتر از هزارتوی باغها و جنگلها، هکتارها و هکتارها از مزارع کشاورزی، پوشیده از درختان زیتون و تاکستانها، که بیست ویلای بزرگتر دیگر روی آنها قرار گرفتهاند، گسترده شده است. ایل بورو در کنار روستای San Giovanni Valdarno، در قلب روستایی مثلثی که توسط فلورانس (در یک ساعت)، سینا (در زمان دیگری) و آریزو (در 20 دقیقه). در مرکز اما خارج از همه چیز است. البته، زمانی که فروچیو فراگامو به طور اتفاقی در یک روز شکار، کمی بیش از بیست سال پیش، به این ملک برخورد کرد، هیچ کدام از اینها به این شکل به نظر نمی رسید.

ویلای اصلی توسط آلمانی ها در هنگام عقب نشینی آنها از منطقه بمباران شده بود جنگ جهانی دوم مانند پل و زمین های کشاورزی که زمانی معیاری برای تولید آن بود، ده ها سال به سرنوشت خود رها شده بود. ایل بورو در آن زمان متعلق به آمادئو از ساووی، پنجمین دوک آئوستا بود و قبلاً از دستان برخی از سرشناس ترین خانواده های اروپا : Hohenlohe، Medici Tornaquinci، Dal Borro... همان هایی که این منطقه را به مرکز عصبی تقریباً همه چیز تبدیل کردند.

فروچیو با فرزندانش و اینس ساستره

سالواتوره فراگامو ، کفاش تا ستاره ها، نام خانوادگی خود را در دهه 1920 توسط کفش های زنانه را به آثار هنری تبدیل کنید (کفش های دوروتی را به یاد بیاورید جادوگر شهر از ? و مرلین مونرو در وسوسه در بالا زندگی می کند ?) .

اما امروز، به لطف نسل های بعدی، به رهبری واندا ، بیوه و پسرش فروچیو ، امپراتوری فراگامو به مجموعه ای گسترش می یابد که شامل پوشاک، کیف و لوازم جانبی مردانه و زنانه، عطر و همچنین یک موزه، مجموعه کوچکی از هتلهای بوتیک در فلورانس و رم (که توسط شاخه دیگری از خانواده اداره میشود) و اکنون، این تفرجگاه گردشگری کشاورزی که نام خود را به انباری نفت و شراب میدهد که رنگ سفید فوقالعادهای تولید میکند، Lamelle، و سه رنگ قرمز یکدست مناسب برای همراهی غذاهای گوشتی توسکانی. مرد مسئول Il Borro، و همچنین موفقیت از انبار ، یکی از پسران ارشد او، سالواتوره است که به خود اعتراف می کند که علاقه زیادی به او دارد کشاورزی بیودینامیک.

گل ها به ملک سرازیر می شوند

"آیا این یکی از زیباترین مکان های جهان نیست؟" فروچیو به من اعتراف می کند که هنوز روزی نیست که به آن فکر نکند. به محض اینکه آن را دید، فهمید که اینجا جایی است که می خواهد با خانواده اش وقت بگذراند، اما خیلی زود متقاعد شد امکانات زمین . این شکوه و جلال سابق خود را برای ارائه بازیابی می کند تعطیلات لوکس در ناب ترین سنت توسکانی و این پیشنهاد استراحت با فعالیت های تولیدی همراه خواهد بود، با کارگاه های صنعتگر و مزرعه ای که در آن گوساله های چیانینا را پرورش می دهند، کشت می کنند. مواد بدون آفت کش و البته ساخت شرابی که با استانداردهای کیفی برند شما مطابقت داشته باشد. هدف او هرگز اختراع مجدد افسانه نبود، بلکه هدف او این بود زندگی را به این گوشه فراموش شده توسکانی برگردانید ، ایجاد شغل برای خانواده های منطقه و تبدیل Il Borro به یک مزرعه خودکفا همچنین با انرژی

اینس در کنار یکی از اسب های ایل بورو ژست می گیرد

اگر ایتالیا به عنوان یک موزه دیده می شد، منطقه توسکانی یکی از پربازدیدترین اتاق های آن خواهد بود ، همیشه با جمعیتی که اطراف صندوق های رای خاصی می چرخند. از آنجا که دانته Y بوکاچیو از فیلمهای هالیوود گرفته تا کتابهای تاریخ هنر، توسکانی به ما رسیده است جشن برای حواس . با ملاحظه اشراف زبانی ایتالیا ، این یک جغرافیای الهام و خلقت است.

با یک میراث هنری بدون مقایسه در جهان، وسپاهای آن، طراحان آن و تپه های آن با تاکستان ها و سروها مشخص شده است - آن نیزه سبز قرون وسطایی که شاعر سرود -، توسکانی مانند فضایی برای تفکر و آموختن است، گوشه ای رشک برانگیز که در آن زیبایی قدردانی می شود و مرام لا dolce vita تمرین می شود. اما فراتر از همه اینها، توسکانی بخشی از یک کارتوگرافی احساسی است. مانند پروونس، نیویورک یا جزایر اقیانوس آرام، توسکانی نیز یک وضعیت ذهنی است. نوعی نوستالژی شاد و خوش بینانه.

توسکانی: تپه های ملایمی که روغن های خوب و شراب های بهتری ارائه می دهند

این یکی از آن مکان های نسخه است، به خصوص نشان داده شده برای بیماری های عشق و هنرمندان با بحران هویت . چند روز بروید خوب غذا بخورید، بخوانید، در زمان نامناسب چرت بزنید و خواهید دید. همانطور که فلینی گفت بیضوی زندگی کردن. تا زمانی که در دسترس ماست از آن بهره ببریم. این خودانگیختگی مدیترانه ای که توسط مسافران آنگلوساکسون ایده آل شده است، برای ما کاملاً آشنا است.

با این حال، توسکانی هویتی دوگانه دارد، نجیب و دهقان که حتی برای ما که عادت داریم بعد از غذای طولانی با شراب شسته شده باشد، آن را غیر قابل مقاومت می کند. زیرا اجازه دهید با آن روبرو شویم، در مقطعی از زندگی ما، همه ما رویای بوسیدن (یا خوردن یک بستنی) را در کنار پل های رودخانه آرنو داشته ایم. یا اینکه یکی از اقوام دور ما را دعوت می کند تا تابستانی را در خانه روستایی خود بگذرانیم. یا با خرید قطعه ای از بهشت که در آن باید بازنشسته شد.

اینس ساستره از پنجره سوئیت خود در Il Borro به بیرون نگاه می کند

بازسازی "سنگ به سنگ"، همانطور که آنها دوست دارند بشمارند، هفت سال طول کشید تا خانه اصلی و راه های دسترسی بازسازی شود. آماندا هندرسون ، یک معمار بریتانیایی که فروچیو 32 سال با او ازدواج کرده بود، مسئولیت چنین کار بزرگی را بر عهده داشت و در آرشیو تحقیق کرد تا تصویر واقعی را به دست آورد. در روزگار شما چطور بود . این دکوراسیون که صادقانه از سبک تعطیلات روستایی لوکس این املاک پیروی می کند، توسط همسر فعلی فروچیو سفارش داده شده است. ایلاریا ، که با او یک پسر یازده ساله دارد. بدون فضای داخلی استاندارد یا تک رنگ.

اینجا همه چیز منحصر به فرد است . قطعات ارثی و اثاثیه و اشیاء خریداری شده "در حراجی اینجا و آنجا، به ویژه در ایتالیا" ، برای من توضیح می دهند. گنجینههای ارزشمندی مانند پیانو که با احتیاط بر سالن ویلای اصلی اداره میشود، با ناشناس بودن محافظت میشود. متعلق به شوپن بود . کف چوبی زیر پله های ما می شکند و سقف با نقاشی های دیواری بازیابی شده می درخشد. زنگی بالای سرمان به صدا در میآید و سر تخت را به صدا در میآورد، انگار بانوی خانه عصبانی است. بار تاریخی بر روی پوست احساس می شود ، بدون هیاهو، به صورت طبیعی.

برای اینس ساستره: "این مکان یک رویا است"

رئیس نشانگر آلمانی فروچیو با ناراحتی در سراسر استخر زوزه می کشد. او به دنبال استاد غایب خود می گردد. او به تماس های من توجهی نمی کند و از میان بوته های رز فرار می کند . هر یک از پسران فروچیو یک خانه در ملک دارند و وقتی آنها در اینجا هستند، معمولاً در وقت ناهار آنها را ملاقات می کنیم. وین کافه . گاه به گاه شام و پارتی جشن برگزار می شود L'Orangerie، غرفه باشکوه و در روزهای معینی از شنبه مانند امروز، مسابقات فوتبال بین مردم برگزار می شود ایل بورو (صاحبان و کارمندان) و کارابینی های شهرک.

نمایشگاه نقاشی و عتیقه در میدان تاریخی آریزو

مانند چشم انداز و سنت ها، غذاهای توسکانی آزمون زمان را نسبتاً دست نخورده پس داده است. اعتقاد بر این است که غذا دلیل این بوده است اتروسک های باستانی آنها که به لذت بردن از لذت های دنیوی معروف بودند، برای چند قرن در توسکانی ساکن شدند تا اینکه رومی ها آنها را ترک کردند. جنگل ها غنی از شکار بودند و هنوز هم هستند و زمین حاصلخیز برای کاشت آن تاکستان های پیشگام. جوهر بی انتها این منطقه، امروزه غذاهای توسکانی به اندازه میراث هنری آن علاقه زیادی را برمی انگیزد. و همین است اینجا که همه چیز دور یک میز چیده شده است ، غذا و محیط زیست دست به دست هم می دهند.

تو هم اینطوری میفهمی آندره آ کامپانی ، سرآشپز Il Borro که احساسات منظره را به کام منتقل می کند و با ترکیبات فصلی محلی تفسیری معاصر از داستان ها، هنر و عطرهای آن می سازد. دو رستوران در Il Borro وجود دارد . را وین کافه ، جنب آبگرم و الف استخر بی نهایت که در آن برای از دست دادن نگاه خود در شهر قرون وسطایی، فضایی لعاب است که می توانید ناهار یا شام را به طور غیررسمی صرف کنید. صبحانه در اینجا سرو می شود و می توانید یک قهوه خوب بخورید (“ سیاه مثل جهنم، قوی مثل مرگ و شیرین مثل عشق "، فرمول توسکانی است) در هر زمان - اگرچه به یاد داشته باشید، کاپوچینو فقط در صبح نوشیده می شود.

در همین حال در اوستریا ، پیچیده تر، با میزهای بلوط بزرگ، جایی است که کامپانی به تمام تخیل شما آزادی می دهد، اگرچه ستاره منو چیزی بسیار ساده (و شاداب) است. مثل chianina ribeye . و به عنوان سنگ بنای هر وعده غذایی توسکانی: شراب . شراب و روغن. و در Il Borro آنها می دانند که چگونه هر دو را انجام دهند.

کارپاچیو گوشت گاو چیانینا

چند ماه پیش آنها همچنین اولین رستوران خود را در فلورانس افتتاح کردند. Il Borro Tuscan Bistro ، یک مفهوم جدید جوان و ظریف ، در نیمه راه بین تراتوریا، اغذیه فروشی و اغذیه فروشی، که ممکن است همینطور باشد یکی از نقاط داغ ویلیامزبورگ . این بر روی رودخانه آرنو، درست در مقابل پل واقع شده است سانتا ترینیتا جایی که دانته با معشوقش ملاقات کرد بئاتریس ، و در گوشه ای از Palazzo Spini Ferroni ، کاخ قرن سیزدهمی که مقر فراگاموها در آن قرار دارد. در اینجا می توانید از غذاهای کلاسیک VinCafé مانند پنیر منطقه ای و تخته سوسیس و سالادهای خوشمزه، و برخی از خلاقیت های موقت L'Osteria، علاوه بر غذاهای خاص روز: امروز، یک ریزوتو قزل آلا کاملا فراموش نشدنی

در امتداد جاده استانی که به آرتزو، لا استرادا منتهی می شود ست پونتی ، چند کیلومتر و چندین منحنی طول می کشد تا از تپه های Il Borro خارج شوید. مراقب باشید که از صفت های غیر ضروری استفاده نکنید. زیرا آنها اعتبار را از اصالت چاپ کم می کنند. یکی از هفت پل که نام استرادا را به آن داده است، در خروجی شهر پونته بوریانو، الهام بخش لئوناردو داوینچی برای جوکوندای مرموزش شد . اگر باور نمی کنید، پشت شانه چپ مونالیزا را با دقت نگاه کنید.

* این مقاله در مجله Condé Nast Traveler شماره 75 تیر-آگوست منتشر شده است. این شماره در نسخه دیجیتال آن برای iPad در iTunes AppStore و در نسخه دیجیتال برای رایانه شخصی، مک، گوشی هوشمند و iPad در کیوسک مجازی Zinio موجود است. (در دستگاه های تلفن هوشمند: Android، PC/Mac، Win8، WebOS، Rim، iPad).

_ شاید شما هم علاقه مند باشید..._*

- 42 کاری که باید یک بار در زندگی در توسکانی انجام دهید

- راهنمای توسکانی

- 10 روستای زیبا در توسکانی

- باغ تاروت: پارک گوئل در توسکانی

- Lucca با دوچرخه: تابستان عالی توسکانی

- 20 دلیل برای اینکه همه چیز را رها کنید و به ایتالیا بروید

- سیسیل در ده شهر - ده شهر زیبای پیمونت - 100 چیز در مورد رم که باید بدانید - فلورانس در ده قدم و بدون پا گذاشتن روی اوفیزی - ایتالیا را در نه قدم بخورید

- تمام اطلاعات در مورد ایتالیا

رویای ایتالیایی خود را در یک محیط فیلم زندگی کنید: توسکانی