دالستون: داستانی در مورد نجیب گرایی در لندن
"آره. او با صراحت و با چهره ای نگران پاسخ می دهد. علامت گذاری ، وابسته به سینماهای ریو ، یک اتاق جداگانه که منجر می شود بیش از صد سال در قلب از دالستون . "این سناریوی معمولی است: یک منطقه ارزان است، هنرمندان در آنجا زندگی می کنند زیرا نمی توانند اجاره را در جای دیگری بپردازند، مردم را با پول بیشتری جذب می کند زیرا فکر می کنند این یک مکان است. سرد ، سرمایه گذاری بیشتر است و قیمت مسکن سر به فلک می کشد. نگاهی به آن این است که فروشگاههای بیشتری بسته میشوند و فروشگاههای جدیدی باز میشوند، مانند فروشگاه مواد غذایی ارگانیک آن طرف خیابان. من مخالفی ندارم! اما سال ها پیش این اتفاق نمی افتاد. و بدیهی است که موارد بیشتری در راه است هیپستر . همه چیز در حال تغییر است و چیزهایی که سال ها اینجا بوده اند احتمالا ناپدید خواهند شد.
دالستون قدیمی است محله جدید شیک ' از لندن و یکی دیگر از آن نمونههای اعیانیسازی، نظریه اجتماعی-شهری که به موجب آن فقیرترین طبقات به حومه شهرها آواره میشوند در حالی که ثروتمندان جدید در محلههای خود ساکن میشوند، زیرا ناگهان، همه چیز جالب آنجا اتفاق می افتد . ما آن را در بسیاری از شهرهای غربی دیده ایم: از ویلیامزبورگ که در نیویورک به کروزبرگ در برلین یا برای مثال نزدیک تر، Malasaña یا Chueca، در مادرید . هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند اما همه آنها الگو را تکرار می کنند. و در واقع اگر می گوییم که محله جدید قدیمی است به این دلیل است برای صاحب نظران، این در حال حاضر گذشته است و سال 2009 است . بعداً در مورد چیستی «محله جدید هیپ» صحبت خواهیم کرد.
سینماهای مستقل ریو
هنرمندان می رسند
در دهه 70 اتفاق افتاد . با تکامل اکسپرسیونیسم انتزاعی، هنرمندان برای ساختن نقاشی های خود به استودیوهای بزرگتر و بزرگتری نیاز داشتند. در سراسر شرق لندن بسیاری از املاک خالی وجود داشت زیرا اسکله های بندر که تا آن زمان در آنجا بودند، به تیلبری . بنابراین به ذهن چندین نفر رسید که یک انجمن راه اندازی کنند، ACME ، از شورای شهر بخواهد که اجازه استفاده از آن فضاها را بدهد. حوزه، ارزان و به طور سنتی پذیرای مهاجران، پر از هنرمندان شد.
تئوری هایی وجود دارد که می گویند طبقه خلاق برای شکوفایی به شرایط خاصی نیاز دارد و یکی این است در مناطق بسیار چند فرهنگی باشد . شرق لندن پر است از مردم هند، آفریقایی... هنرمندان فقط یک دسته دیگر بودند و خیالشان راحت بود. منطقه ای بود که می دانستند اگر هنرمند بودی به استودیو می رفتی. و جامعه ای از هنر و تبادل وجود داشت.» او می گوید. ریکاردو داویلا اوتویا ، که به عنوان یک هنرمند در لندن زندگی می کرد و به مطالعه صنایع خلاق و پدیده جغرافیاهای مارک دار ، زمینه هایی مانند علائم یا توضیح اینکه چرا باید بگویید من در Williamsburg / Kreuzberg / Chueca زندگی می کنم ” کمی موقعیت اجتماعی شما را تقویت می کند.
خانه دالستون، خانه ای برای صعود بدون ترس از سقوط
تجارت - و حزب - فعال هستند
جاشوا کمپستون ، آ هنرمند-کارآفرین که به سرعت زندگی کرد و جوان مرد (در 25 سالگی، از کوکتل الکل + بوییدن اتر) و هنوز هم در این منطقه مورد احترام است، با بازرگانان محلی تماس گرفت تا از بازرگانانی که هنرمندان غلت می زدند حمایت مالی کنند. " او اولین هنرمند کارآفرین بود '. او یک گالری به نام داشت مزخرفات واقعی . او شروع به برگزاری مهمانی های هنری در خیابان کرد، جایی که دمین هرست به سمت اولین نقاشی های دایره ای او, تریسی امین شات تکیلا می فروخت ... مردم در ازای مقداری پول شروع به ساختن چیزهای هنری کردند. او می گفت: اگر مردم شروع کنند به این که اینجا اتفاقات باورنکردنی رخ می دهد و همه هنرمندان اینجا هستند، همه می خواهند بیایند. در اواخر دهه 1980، کل نسل از هنرمندان جوان بریتانیایی او آنجا زندگی می کرد و حرکت هایش را انجام می داد. کم کم بارها شروع به باز شدن می کنند: ** Zigfrid، On the Rocks، Mother Bar **... و تبدیل به منطقه مهمانی می شود.
مهمانی در زیگفرید، یک جوینت شیک
برای هنرمندان، دیگر منطقه خلاق نیست، بلکه یکی از افرادی است که مست می شوند و شروع به ترک می کنند. پرواز او، در مورد لندن، با تولد اینترنت همراه است: بسیاری از استودیوهای چاپ در این منطقه به شهر ، که همسایه است، اما صنعت به سمت دیجیتال می رود و استودیوهای گرافیک و طراحی وب جایگزین استودیوهای چاپی می شوند. دنیای هنری توسط تکنولوژی خورده شده است که علاوه بر آن پول بیشتری را به همراه افزایش قیمت ها جابه جا می کند: امروزه نوعی آینه سیلیکون ولی که گوگل و شرکت در آن پایگاه خود را دارند، هر روز حداقل پنج رویداد مختلف وجود دارد شبکه و تعداد کمی از دفاتر فاقد میز فوتبال هستند.
که در شوردیچ ، محله ای از نظر جغرافیایی قدیمی تر از دالستون است. در سال 2000، همه کسانی که شوردیچ هنری را دیده بودند، شروع به رفتن کردند برلین زیرا آنها چنین فکر می کنند لندن بسیار تجاری شده است . آن وقت است که شور و حال شروع می شود شرق-برلین ریچارد می گوید. اما کسانی که می مانند به دالستون و با آنها سایت های مدرن می روند. یکی از دی جی ها زیگفرید ، یک لانه قمار شوردیچ که نام آن دقیقاً از a گرفته شده است دی جی برلین کروزبرگ (اگر همه چیز وصل باشد!) دالستون استشمام شد که قرار است منطقه باشد و در سال 2007 باز شد سوپراستور دالستون ، احتمالا بار در روز و دیسکو در شب که مردم مدرن بیشتر دوست دارند . مثل او، گالریهای هنری جدید، تئاترها و انواع کافهها، کتابفروشیها، مکانهای رویدادهای چندفضایی که با وسایل دست دوم تزئین شدهاند که در اینجا، در دالستون و در هر محله باحالی در دنیا میبینید.
شوردیچ، محله ای از نظر جغرافیایی قبل از دالسون
محلی های جدید و نوآورانه را باز کنید
ده ها جوان با مک بوک و عینک های شاخدار عظیم پشت پنجره تایپ کنید برداشت E8 ، که در این مورد الف است کافه تریا-فروشگاه مواد غذایی ارگانیک با کمتر از یک سال عمر و یکی دیگر از امکاناتی که به روح پایداری می افزاید. جادوی اصیلسازی، در میان مکانهایی که کمی بیشتر «از همه زندگی» هستند، مکانهایی مانند این را ترک میکند. اوج روند ارگانیک و اساسی ** مزرعه شاپ **، یک کافه کوچک با گلخانه و آکواریوم داخل.
Harvest E8، یک کافه تریا که در آن جوانان لیوان های ماکارونی فراوان دارند
در کنار چندین ساختمان بلند در حال ساخت، سه سال پیش افتتاح شد. مالکان در یک مسابقه محلی برنده شدند و فضا را در اختیار آنها قرار دادند و نشان دادند که می توان در وسط شهر محصولات کشاورزی کرد. اگر به پاسیو بروید، می توانید جوجه ها را ببینید "، با مهربانی به من می گوید رومینا، پیشخدمت. و در واقع، بیرون مرغ ها هستند. تخم هایی که می گذارند در آنجا فروخته می شود و ساندویچ هایی که با نان تهیه می کنند و آن را هم درست می کنند بسیار خوشمزه است. مکان های بیشتر برای غذا خوردن: علاوه بر بازار ریدلی ، پر از مسیر خوب، زیبا، ارزان و آماده برای رفتن, جشنواره خیابانی : نمایشگاه غذاهای خیابانی در محل ساخت و ساز. قطعاتی از هنر شهری که مکان را تزئین می کنند، تبلیغاتی را برای آنها به همراه دارند نایک.
جشن خیابانی: نمایشگاه غذاهای خیابانی
قیمت ها افزایش می یابد
با اقتصاد بازار خالص (تقاضا افزایش می یابد > رقابت افزایش می یابد) برخی از مشاغل تحت تأثیر قرار می گیرند و قیمت ها (افزایش تقاضا > افزایش قیمت) افزایش می یابد. " ما را تحت تأثیر قرار داده است مارک ادامه می دهد. «اکنون سینماهای **Hackney Picture House** وجود دارد که یک زنجیره هستند. قبلا ما تنها سینمای محله بودیم و روی کار ما تاثیر گذاشته است، چون آنها چند سالن دارند و ما فقط یک سالن. اما امیدوارم زنده بمانیم."
اگر قیمت کباب را به عنوان یک مرجع در نظر بگیریم (گاهی اوقات تعجب می کنم که آیا، مانند شاخص بیگ مک، رتبه ای وجود ندارد که اقتصاد را بر اساس هزینه یک کباب اندازه گیری کند)، می توانیم آن را نیز ببینیم. یک کباب حدود 3.5 پوند بود و الان بین 5 تا 6 «حسن، جوان ترکی که بیش از ده سال است در لندن زندگی می کند، هنگام صرف صبحانه از چای، زیتون، تخم مرغ، پنیر فتا، نان، کره، مربا و عسل به من می گوید.
اتفاقاً این گفتگو ما را به یکی از جالبترین چیزهای دالستون میرساند: اینکه چون مهاجرت به طور سنتی ترکی است، رستوران های ترکی زیادی وجود دارد . از جمله آنها است قدیمی ترین کباب لندن ، رستوران ** منگل **، متولد 25 سال پیش و رقابت نیز پیرامون آن رونق گرفت. که در استانبول خدمت کردن صبحانه ترکی ، که هرچه حسن مینوشید تا ساعت 2 و در ** غار سنگ ** تا 5 میبرد.
در غار سنگی تا ساعت 5 صبحانه ترکی میل کنید
منطقه آرام
«خیلی تغییر کرده است. قبلاً محله چندان صمیمی نبود." او توضیح می دهد. کاترین ویچ ، که در **آرکولا تئاتر** کار می کند. Arcola نمونه خوبی از دگرگونی دالستون است: در سال 2000 توسط محمد ارگن ، مهاجر ترک، بود اولین تئاتر در منطقه و اکنون نهاد اصلی فرهنگی آن است. در زمان نگارش این مطلب، آرکولا با سازماندهی چرخهای از آثار این شهر، بخش کوچکی از محله حروف مادرید را به لندن آورده است. عصر طلایی اسپانیا . علاوه بر این، تئاتر دارای -البته- با کافی شاپ ارگانیک متخصص در غذاهای مدیترانه ای و فضایی برای میزبانی پروژه های جدید
وقتی افتتاح کردیم، تنها تئاتر منطقه بودیم. اکنون چند نفر دیگر وجود دارند،” ویچ ادامه می دهد. در آغاز دهه، دالستون و ناحیه هاکنی در کل منطقه "خوبی" نبود. دعوا و جنایت زیاد بود، نه در سطح بالا، بلکه درگیری بین مردم. در ترکیه دعوای کردها و ترکها وجود دارد و به نوعی اینجا هم تاثیر گذاشته است. او اکنون بسیار آرامتر است، بسیار آرامتر از قبل.» را بازی های المپیک ، آن شرق لندن را متحول کرد و آنهایی که در آن منطقه میزبان ورزشکاران و رویدادها بود نیز دستی داشتند.
هنرمندان برای او تنگ شده اند
نوستالژی یک کلاسیک در محله های اصیل است . در یکی از آن کافههای جدید با وایفای، کیکهای خانگی، میزهای چوبی، هر صندلی از مغازههای مختلف و کتابهای زیبا، نمایشگاههای دیواری ناپدید شدن دالستون ', نمایشگاهی از عکس های دالستون از سال 2000 . نویسنده آن میگوید: «وقتی عکسها را میگرفتم، به سادگی مناظر شهری را ثبت میکردم که در آن زمان شخصیت بسیار خاصی داشت. کاترین فارست "و وقتی برای توسعه آنها رفتم، متوجه شدم که اگرچه بیشتر چیزهایی که گرفته بودم هنوز آنجا هستند، اما شخصیت عجیب و غریب در حال ناپدید شدن است. این یک انتقاد از هیپستر جدید دالستون نیست، فقط یک تجلیل از اتفاقات قبلی است."
نمای هتل پکهام
و در حالی که هیپسترها قبلاً محله جدید خود را پیدا کرده اند
دالستون در حال حاضر از مد افتاده است . گشایش توسعه خط نارنجی مترو در سال 2011 پدیده شهری عجیب دیگری را بر جای گذاشته است. این خط مستقیما شرق و جنوب لندن را به هم متصل می کند، مسیری که تا آن زمان انجام آن دشوار بود. برای رفتن از شرق به جنوب باید به پل لندن و از آنجا به ایستگاه قطار دیگری می رفتم. هیچ راهی برای عبور از رودخانه وجود نداشت. چیزی که باورنکردنی است این است که شما در خط قرار می گیرید و افراد حاضر در آن از بالا تا پایین یکسان هستند.» ریکاردو به یاد می آورد.
خط به پکهام منتهی می شود. مجله را بشمار معاون ، که اسکن کرد تا ببیند چه محله ای است" دالستون جدید "که در واقع، پکهام در حال حاضر دالستون جدید است . و همانطور که ریکاردو به پایان میرساند، «اینها وجود دارند دانشکده هنر کمپروود، کالج گلداسمیت . همه چیز شبیه است روشنفکران، هنرمندان، میان رشته ای ... مردم از ملیت های مختلف، بسیار ارزان و آسان برای دسترسی از شرق.” فناوری نیز جایگاهی پیدا کرده است، زیرا در کنار آن محله ای از کرویدون ادعا می کند که سیلیکون ولی از جنوب لندن
آیا این داستان را برای مقاله دیگری تکرار کنیم؟
پکهام در حال حاضر دالستون جدید است