"گردشگری رادیواکتیو"، همانطور که توسط رائول مورنو تعریف شده است
خبر از اولین گردشگرانی که توانسته اند به آن دسترسی پیدا کنند راکتور شماره 4 با این حال اتاق کنترل نیروگاه هسته ای چرنوبیل که دنیا را تحت کنترل درآورد 9 سپتامبر 1982 قطره ای می رسند.
دولت اوکراین در ماه اکتبر اعلام کرد که این ممنوعیت را باز خواهد کرد شدیدترین گردشگری برای بازدید از منطقه محرومیت در ازای قیمت متوسط 100 دلار آمریکا برای هر نفر . و در کمال تعجب جامعه جهانی، او به قول خود عمل کرده است. در یک بازی خطرناک اخبار جعلی و شایعات علاقه مند برای بزرگتر کردن این اسطوره، انتظار زیادی ایجاد شده است که بدانیم تأثیرات داغ افراد "خوش شانس" چه بوده است.
تقریباً در اولین جهان، یک توسعهدهنده نرمافزار و مدیر عامل شرکتهای برنامهنویسی، نتوانسته است تمایل خود را برای ارسال سه عکس در پروفایل توییتر خود و صدها هزار دنبالکنندهاش سرکوب کند.
در تصویر می توانید یک کارت را مشاهده کنید آزمایشات اتوماتیک برای تشخیص تشعشعات ، آ شمارنده گایگر به همه بازدیدکنندگان داده می شود همراه با کت و شلوار مخصوص و مدرک بصری دیدار شما با یک دوست با کشتی فلزی که 200 تن سوخت رادیواکتیو را در پس زمینه نگه می دارد.
با طوفان انتقادی که به دولت اوکراین برای اجازه دادن به چنین وحشیگری وارد شد، مدیر شرکت تورهای چرنوبیل برای تامین امنیت شتافته است: «بازدید یک روزه یعنی تشعشعات کمتری نسبت به یک مسافر در یک پرواز فرا اقیانوس اطلس دریافت می کند ". جالب است (یا نه)، توریستی که در توییتر دست و پا می زد، همین پیام را تکرار می کند: من تشعشعات بیشتری را در طول 10 ساعت پرواز نسبت به محفظه راکتور هسته ای اندازه گیری کرده ام ”.
بیانیه ای که اتفاقاً به سرعت آژانس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) وزارت بهداشت ایالات متحده را منحل می کند. در یک سند رسمی: «ما در هنگام پرواز در معرض سطوح پایین تشعشع هستیم. هر مسافر در معرض تقریباً 0.035 mSv (3.5 mrem) تابش کیهانی است. اگر از ساحل شرقی به سواحل غربی ایالات متحده پرواز کردید. این میزان تشعشع کمتر از میزان تشعشعی است که از عکس قفسه سینه دریافت می کنیم."
حقیقت این است که درک انگیزه های واقعی کسی که تصمیم می گیرد داوطلبانه به مکانی سفر کند دشوار است. قرار گرفتن بیش از حد در معرض رادیواکتیویته بسیار زیاد است . به طور مشخص، تشعشعات در راکتور هسته ای و اتاق کنترل 40000 بیشتر از حد معمول است.
اگر شما یک فیزیکدان هسته ای یا یک مورخ نوستالژیک فجایع بزرگ بشری نیستید، تنها چیزی که باقی می ماند این است عوارض و تمایل به کلیک کردن به عنوان گزینه های واقعی . جف اتوود در پاسخ به سوالی که از Condé Nast Traveler از او پرسیدیم، می گوید: «دیدن سریال چرنوبیل HBO مرا به آنجا برد.
و به نظر می رسد که او تنها نیست. بسیاری هستند که همین فکر را میکنند و در یک روند صعودی خطرناک قرار میگیرند، که مدتها قبل از رونق جهانی سریالهای برنده جوایز که به دنبال تحقیقات درباره والری لگاسوف.
امسال تعداد توریستهایی که از منطقه ممنوعه چرنوبیل بازدید کردهاند رکوردی است. در سال 2015 8000 بازدید کننده وجود داشت. پارسال 72000 و تاکنون در سال 2019، 87000 بازدید داشته است. آنها به Traveler.es اطمینان می دهند که 17000 نفر اوکراینی و 70000 خارجی بوده اند. تور چرنوبیل.
یکی از افرادی که دو سال پیش به چرنوبیل سفر کرد، عکاس خبری رائول مورنو بود. او در آنجا کار بسیار خوبی انجام داد. آلوده ترین مواد غذایی روی کره زمین را طوری به تصویر می کشند که انگار مردم هستند.
"قیمت غذا در چرنوبیل یک مرگ آرام و خاموش است." به طور انحصاری برای Condé Nast Traveler می گوید تازه از 3 ماهگی وارد ایسلند شده است. اولین باری که وارد این منطقه شدم، احساس کردم که اگر روزی فاجعه ای به زمین بیفتد، باید شبیه چرنوبیل باشد. هرگز تصور نمی کردم این یک مقصد انبوه باشد ”.
مقصدی که رادیواکتیویته همه چیز را آغشته به مرگ می کند جایی که میوهها، سبزیجات و غذاها به آرامی و دردناک مسموم میشوند و مردم غذای حرام میخورند که میدانند مرگشان را به دنبال دارد، زیرا چیزی برای گذاشتن در دهان ندارند. " بسیاری از مردم در نزدیکی این منطقه در فقر زندگی می کنند . آنها همچنین مکان های آلوده ای هستند و به دلیل کمبود منابع اقتصادی مجبور به خوردن غذاهایی هستند که خودشان پرورش می دهند.
کاملا منطقی است که کمی احترام بیشتری برای مردم محلی می طلبد فراتر از پول آسان: «این مردم باید تحمل کنند که چگونه دهها اتوبوس از آنجا میگذرند بدون اینکه هیچ شانسی برای ثروتمند شدن داشته باشند. چه خوب است که به آنها توجه شود و در تمام این تاریخ شرکت داشته باشند . مشکل ممکن است این باشد در کوتاه ترین زمان، این مکان می تواند به یک پارک موضوعی بزرگ تبدیل شود مورنو که عنوان کار خود را عنوان کرده است، می گوید فراموش شده چرنوبیل ، نامی بسیار نمادین حالا که گردشگری به درب خانه هایشان می رسد و آنها را نادیده می گیرد.
این عکاس و مستندساز داغ ترین موضوع را لمس می کند و موضوعی که حتی در حوزه های عالی دولت اوکراین نیز آزار دهنده است، که این موضوع را تضمین کرده است. از طریق سخنگویان رسمی که تمام پول حاصل از این گردشگری شدید برای نگهداری خود منطقه هزینه خواهد شد.
به عبارت دیگر، اطمینان حاصل می شود که این گردشگری بخشی از برنامه دولت است و قصد اصلی آن انتشار اطلاعات به جای کسب درآمد است.
یکی دیگر از چیزهای بسیار متفاوت است حمایت از قربانیان . قرار باشد 10 میلیون نفر ظاهراً آنها از دولت کمک خواهند گرفت، اما بودجه هنگفت تخصیص داده شده می خواهد مطمئن شود که مقدر است قربانیان واقعی.
خانواده ای که در منطقه آلوده زندگی می کنند / عکس از سریال مونولوگ در مورد چرنوبیل
تا زمانی که پول برسد، **گردشگری افراطی (حتی می توانیم آن را «گردشگری رادیواکتیو» بنامیم)** در این منطقه مورد استقبال قرار می گیرد: «پول حاکم است، و اگر چیزی مد باشد، آنقدر فشرده می شود تا تمام آب آن استخراج شود. گردشگر می خواهد در کانون فاجعه باشد و این می تواند عواقبی برای سلامتی او داشته باشد. من مطمئن هستم که بسیاری از کسانی که به آنجا می روند، آنها واقعاً از عواقب آن در میان مدت و بلندمدت آگاه نیستند ”.
آیا همه چیز قابل مشاهده است؟
در سطح مفهومی تر، این سوال تقریباً خود به خود مطرح می شود: آیا همه چیز به عنوان یک گردشگر قابل بازدید است یا محدودیت های غیرقابل حلی برای اخلاق مسافر وجود دارد؟ درست است که محدودیتهایی برای گردشگران وجود دارد، اگرچه با یک مشت دلار میتوان به مکانهای خاصی دسترسی داشت که قبلاً ممنوع بود. ** کنجکاوی و موضع گیری زیادی ** با این همه اینستاگرامرهایی که در بیشتر موارد نمی دانند چرنوبیل به چه معناست وجود دارد. خوشبختانه گردشگری مسئولانه ای نیز وجود دارد، افراد کنجکاوی که با پذیرفتن خطر به این مکان می آیند و احترام به ساکنان و داستان های آنها ”.
عکس از سریال مونولوگ در مورد چرنوبیل اثر رائول مورنو
و این است که در چند سال از گردشگری افراطی که می خواست تجربه خبرنگاران جنگ را زندگی کند، رفته است به گردشگری رولت روسی که با مرگ بازی می کند.
یک اشتباه بزرگ که از بد به بدتر می رود و آن رائول مورنو به دنبال اصلاح طرح فروتنانه اش است: «من به عنوان یک عکاس، سازماندهی می کنم کارگاه های عکاسی مستند با گروههای کوچک، که همیشه با مردم محلی سروکار دارند، به شرکتکنندگان میگویم که از آنچه در آنجا اتفاق میافتد، از نزدیک بدانند و داستانهایشان را بشناسند. به نظر من گردشگری چرنوبیل نباید گردشگری سلفی باشد، باید گردشگری همدلی باشد ”.
عکس از سریال مونولوگ در مورد چرنوبیل اثر رائول مورنو