نوتردام همیشه پاریس خواهد بود
یک گره شدید گلو را تحت فشار قرار می دهد، وقتی به خانه می رسید، بین خیابان ها، ** ابر بزرگی از دود را بر فراز نوتردام می بینید ** و دقایقی بعد، اخبار ویرانگر کابوس را اعلام می کند. می سوزد و شعله های تندش ساختارش، سقفش و تیر باریکش را می بلعد... در برابر نگاه حیرت زده و درمانده پاریسی ها.
در اطراف او می توانی مهجوریت رهگذران را نفس بکشی، احساس بی سابقه ای که هنگام اندیشیدن به فروپاشی عظیم نمادین ترین کلیسای جامع گوتیک در جهان آن یکی که در زمانی که انسان به آسمان نگاه می کرد با شکوه ساخته شد، در قرن بیست و یکم محو می شود، سوخته و آسیب پذیر.
شهر عشق با مات و مبهوت شاهد این منظره شوم بود. ناباور معذرت خواه و نشسته روی پل ها بهترین چشم انداز دود شگفت انگیز بین نارنجی و سفید را به دست آورد. به مثابه انتظاری عبوس و شاعرانه برای «دود سفید» سنتی.
در سال 1163 اولین سنگ نوتردام بلند شد و ساخت و ساز تقریبا 200 سال ادامه یافت . از آن پس، به مدت هشت قرن، شاهد زندگی و تاریخ شهر نور و قهرمان رویدادهای مهمی مانند جشن مبارک خوان از آرک توسط پاپ پیوس دهم یا تقدیس و تاجگذاری ناپلئون بوده است.
یک کارت پستال غیرممکن
معماری آن مورد تحسین و مطالعه همگان قرار می گیرد، که با طاق های باشکوه، تکیه ها و تکیه های پرنده تماشایی، گارگویل های وحشتناک، پنجره های گل رز زیبا، آثار غنی و ارتفاع و درخشندگی اسرارآمیز شبستان آن مشخص می شود. الهام از کلیساهای متعدد.
از ترس اینکه دیگر او را نبیند، احساس می کند پاریسی است ، انگار خانه خودش در آتش سوخت. نوتردام یک مرجع عالی برای دین کاتولیک است، اما فراتر از اعتقادات مذهبی، نماد فرهنگی و معماری قدرتمند فرانسه و جهان است. شبح آرام آن روز به روز در نقش برجسته île de la Cité که توسط رود سن احاطه شده است خودنمایی می کند. پربازدیدترین بنای تاریخی در فرانسه است. کیلومتر صفر؛ این صحنه اثر ادبی معروف ویکتور هوگو است و توسط نقاشانی مانند پیکاسو، مونه، پیسارو، ماتیس، ادوارد هاپر یا دی کیریکو به تصویر کشیده شده است.
روز دوشنبه، جواهری از سایت میراث جهانی ناپدید شد و آسمان خاکستری پاریس رنگ دیگری به خود گرفت، آغشته به ماتم: پایتخت فرانسه دیگر هرگز کلیسای جامع باشکوه را به طور کامل نخواهد دید. و فرزندانش او را فقط در کتابها خواهند شناخت …
دیروز، حتی با وجود اخگرهای نهفته، برای بسیاری برای نزدیک شدن به سناریوی غیر واقعی و فاجعه بار زود بود. امروز، هزاران "پاریس" ترسو نزدیک شدند تا با لرز اسکلت سیاه شده او را کشف کنند ، گویی رنگ دوده ی دیروز را به دست آورده است.
پاریس همیشه نوتردام خواهد بود
اما تنها 48 ساعت پس از این رویداد غم انگیز، به لطف نشانه های امیدی که در میان ویرانه ها و خاکسترها یافت می شود، ایده های پرشور تجدید شروع به شکوفا شدن کرده است، مانند مجسمه باقی مانده از مجسمه. نزول از صلیب از محراب، خروس برنزی «صاعقه گیر روحانی» او، برخی از نقاشی های او یا تاج خار، به عنوان نمادی از یک وعده. برای یادآوری به مومنان خود که مانند زمان های گذشته، او تسلیم نمی شود.
این اولین بار نیست که بانوی ما رنج می کشد و برای بلند شدن تلاش می کند. معبد بزرگ از اپیدمی ها، هتک حرمت ها، جنگ ها، آزادی ها جان سالم به در برده است … هر بار انعطاف پذیری خود را ثابت می کند. قبلاً در اواسط قرن نوزدهم و به مدت بیست سال بازسازی عظیمی توسط معمار انجام شد. یوجین ویوله لو دوک که شکوهش را بازگرداند
امروز بعدازظهر، ناقوسهای کلیساها در سرتاسر فرانسه در ادای احترام به نوتردام پاریس به صدا در میآیند تا برای دعا و برای کاهش نفوذ در قلبهای همگان به صدا درآیند.
پس از یک ضربه سخت دیگر در سال های اخیر، پاریس دوباره با سرکشی، بی صدا اما با قدرت و خوش بینی بیشتر از همیشه فریاد می زند. همانطور که شعار آن می گوید، fluctuat nec mergitur، پاریس "توسط امواج شکست خورده است، اما غرق نشده است."