تریپ با کاری
"پایتخت آغوش" ، شهردار مادرید اینگونه خلاصه می کند مانوئلا کارمنا ایده شهری که برای همه مردم مادرید و فراتر از آن دارد.
خوبه. این دیگر نسخه ای از تصویری نیست که همه ما از این شهر هیچکس داریم. رامون گومز د لا سرنا قبلاً گفته بود: مادرید چیزی ندارد و همه چیز دارد، مادرید بداهه و سرسختی است. . کمی محل ملاقات، خانه همه، گردهمایی قهوه و جین و تونیک سه شنبه ها، سه شنبه ها نیز.
همچنین غذای آن سنتی و دلپذیر است. مادرید کاناهای آن مانند پینتکسوها در سن سباستین هستند، زیرا این شهری است که در خیابان ها زندگی می کند و غذا شناسی آن را نیز باید اینگونه درک کرد: **تورتیلا تاپاس** آنها (اسلگ، املت باید حلزون باشد)، قارچ ها در قو آبی _(Calle Gravina، 19) _ یا آنچوی و براواس روی میزهای بسیار زیر آفتاب بهاری - مادرید در ماه مه چه زیبایی دارد: تراس ها و اقاقیاهایش، لرزش آن (بی نظیر است) و «اکنون زندگی کردن» خیلی مال ماست. زمان می گذرد، از بین می رود.
املت مغزی و کوکوتکساس
خوب غذا خوردن در مادرید آسان است، اما غذای سنتی اگر وجود داشته باشد چیست؟ قطعا این است کله پاچه (آشپزخانه مرد فقیر)، جوجه ها در طول سن لورنزو یا ویرجن د لا پالوما، اما همچنین احشاء، پوزه، مغز، گوش و پوست خوک، احشاء بره (ریه و کبد)، خرطوم، سنگدان یا سنگدان به سبک مادرید. سر و دل.
تعداد کمی از میخانه ها این مادرید جدید را به خوبی درک کرده اند ** La Tasquería ** اثر Javi Estévez _(Calle Duque de Sesto, 48) _ یا ** La Taberna de La Elisa ** توسط خاویر گویا، خاویر مایور و دیوید آلفونسو (سه چرخه) )، آ خانه آشپزخانه کاستیلیایی از 1907 بهبودی برای El Barrio de las Letras _(خیابان سانتا ماریا، 42) _.
کلاسیک؟ مرغ سرخ کرده در سفیران _(شماره 84) _. به هر حال، سفرهای ** Vinoteca de los Hermanos García de la Navarra ** در مونتالبان _(شماره 3) _ من را دیوانه می کند و پیاده روی بعد از ال پرادو نیز.
این همان چیزی است که یک خانه آشپزخانه کاستیلیایی بازسازی شده از سال 1907 به نظر می رسد
فابادای دونا جولیا در آستوریایی ها _(calle de Vallehermoso, 94) _، ماهی مرکب از ** El Pescador ** _(calle de José Ortega y Gasset, 75) _، شیرینی مانزانیلا در ونیز _(Calle Echegaray, 7) _ و بسیاری از ماهی فروشان در این بندر خشک اسپانیا: "ماهی فروشان مادرید در تابستان دلتنگی کاستیا برای دریا هستند" گونزالس روانو روی میزی در کافه تید نوشت.
مادرید است Botillería و Fogón de Sacha -ساچا یا بربریت- _(خیابان خوان هورتادو د مندوزا، 11) _; سالاد با ونترسکا و خاویار از تاسکویتا در جلو _(خیابان بالستا، 6) _; شکار ایناکی کامبا در ** آرس ** _(خیابان آگوستو فیگوئروآ، 32) _; اسکیت شگفت انگیز با کره سیاه در ** La Buena Vida ** _(Calle Conde de Xiquena, 8) _ یا گوشت خوک ترشی شده ایبری در ** Taberna Verdejo ** در Marian y Carmen _(Calle de Espartinas, 6) _ .
مادرید میراث و یاد اوست. و این است که تعداد کمی از شهرها به خوبی انجمن آن را درک کرده اند ما چیزی هستیم که پیش از ماست ، اگر تکه هایی از آنچه بودیم بیشتر نباشیم.
به همین دلیل، آنها (هر روز) ویکتور و آنجلس ** Membibre ** در Chamberí _(Calle Guzmán El Bueno، 40) را پر می کنند، زیرا می دانند که مجبور نیستند چرخ را اختراع کنند: فقط خوب تغذیه کنید
کمی شبیه به آن کافه تجاری که به کافه بازگشته است دوربرگردان بیلبائو قهوههای اواسط صبح و توررزنوها با یک خراطین. با درک گذشته، حال را بگویید.
داستان آن است سنگ پپه ، سرآشپز رستوران، مادریدی اصیل است که مرا به یاد دوران کودکی ام می اندازد همانی که هر روز در هر بار محله پیدا می کردید ; آخر هفته ها پدر و مادرت آبجو می نوشیدند و ما نوشابه می نوشیدیم و تو روی نوک پا ایستاده بودی تا خلال دندان را به دست بیاوری و میان وعده آنچوی در سرکه، کروکت یا ساندویچ ماهی مرکب که به سه قسمت تقسیم شده است...
اکنون، در کافه کامرسیال، به دنبال این هستیم که با مزههای طعم غذای مادریدی خود از قبل و با صحنهسازی تازهای، اما وفادار به خاستگاه غذاهای صادقانه و صمیمانه، به غذاخوری برسیم.
مادرید طعم غذا، تاپاها و آبجوهایش است، اما در واقعیت بیش از همه اینها است، زیرا گرما، افراط و استعداد بینهایتش برای راکت نیز هست. مادرید نگذشته، مادرید در حال عبور است.
در بار کافه تجاری