مراسم و جشن های Wayúu.
لا گواجیرا منتهی الیه شمال کلمبیا، شبه جزیره ای خشک، شنی و بیابانی است که به دریای کارائیب کشیده شده و با ونزوئلا هم مرز است. سرزمینی ساکن و محافظت شده توسط Wayús، بزرگترین جمعیت بومی کلمبیا و همچنین فراموش شده ترین جمعیت برای مدت طولانی.
موقعیت جغرافیایی و بی توجهی دولت آن بستر مناسبی برای پرورش این به اصطلاح بود ماریمبرا بونانزا، منشا قاچاق مواد مخدر در کشور بین دهه 70 تا 80 فصلی سبز و سیاه در تاریخ این منطقه.
سبز برای رنگ ماری جوانا که لاگواجیرا را به مقصد ایالات متحده ترک کرد و برای پولی که وارد این منطقه بسیار فقیر شد و ماریمبروها با روشن کردن سیگارهای خود با اسکناس هدر دادند. سیاه زیرا زمانی که دولت های کلمبیا و ایالات متحده تجارت غیرقانونی را تعطیل کردند، قبایل Wayús نه تنها از نظر اقتصادی بلکه از نظر معنوی نیز به فقر دردناکتری بازگشتند. بازگشت به آداب و رسوم پس از مرگ فراوان برایشان سخت بود.
صحرای لا گواجیرا، زنان وایو و مکان مقدس آنها: گورستان ها.
تمام آن فصل همان چیزی است که اهمیت دارد فیلمسازان کلمبیایی کریستینا گالیگو و چیرو گوئرا در فیلم پرندگان تابستانی (اکران 22 فوریه). **تاریخ قاچاق مواد مخدر کلمبیایی واقعی**، از درون، نه هالیوود، و به عنوان یک تجربه حسی که شما را به آن مکان جادویی در جهان می برد.
ما از بازنمایی قاچاق مواد مخدر در هنر کلمبیا راضی نیستیم. ما با آینه خودمان، با دردناک ترین داستان هایمان، بدهی تاریخی داریم.
چیرو گوئرا پیش از این با فیلم قبلی خود نامی بین المللی برای خود دست و پا کرده بود. آغوش مار. یکی دیگر از تجربه های غوطه ور که ما را به دنبال آخرین بومیان جامعه او در آمازون برد. که سیاه و سفید بود پرندگان تابستانی رنگ خالص است. قهوه ای های زمین شکسته یا سیل زده، سبزی های مرتفع ترین مناطق لا گواجیرا، آبی های آسمان آن. و قرمزها از لباس های زنانه Wayús.
مادرخوانده: اورسولا.
برای گالیگو، کسی که سالها پیش داستان را در ذهن خود اندیشید، Birds of Summer "یک فیلم گانگستری به رهبری زنی چالش برانگیز، قدرتمند و شهودی" است. آن زن Úrsula Pushaina، رئیس یک قبیله Wayú و بازی توسط او است کارمینا مارتینز، هنرپیشه گواجیرا. او مادرخوانده این داستان خانوادههایی است که بر سر پول آسان ماریجوانا روبروی یکدیگر قرار میگیرند و همیشه سعی میکنند سنتهای رئالیسم جادویی خود را بالاتر از آن قرار دهند. می دانی چرا به من احترام می گذارند؟ او به خواستگار دخترش می گوید چون من برای خانواده و طایفه ام توانایی انجام هر کاری را دارم.
کد وایو که فیلم در آن نوشته شده است با گابریل گارسیا مارکز یکسان است. او بسیار نوشیدند: جادویی، معنوی، خواب آور. «فیلم همچنین از ایده تراژدی یونانی که در آن همه چیز اعلام می شود، می نوشد. سپس آن را با کار صد سال تنهایی پیوند می دهیم و ما شروع کردیم به یافتن رگ های ارتباطی بین جامعه Wayú و این اثر، بلکه با دنیای رویاها، جادویی و شهودی.» کارگردان می گوید.
صحرای عظیم باندی باز برای قاچاقچیان مواد مخدر بود.
فیلم تقسیم شده است پنج آهنگ jayeechi، آهنگ Wayús (Wild Grass 1968, Las tumbas 1971, La Bonanza 1979, La Guerra 1980 and El limbo) که به عنوان افسانه ای غم انگیز از ازدواج، احساسات، انتقام، خون روایت می شود که در میان آنها تمام سنت های Wayú که هنوز هم در سفر به لا شناخته می شوند. گواجیرا.
عزاداران Wayúu.
آنها در مکان های واقعی شلیک کردند، آنها متحمل سیل، گرما، گرد و غبار غیرمنتظره شدند. این توسط 80٪ در صحبت می شود ویونائیکی، آنها با بازیگران دهقانی و با بیش از دو هزار نفر دیگر از جامعه بومی کار کردند که به آلیوناها (همه کسانی که Wayús نیستند) تا به آنها کمک کند تا داستان خود و قدرتی را که از صحرا برای مقاومت به دست آورده اند بگویند.
مسابقه، یکی از سرگرمی های او.