گرانادای خوراکی: بهترین گوشه ها برای نوازش کام

کاسه مارچوبه در چیکیتو (گرانادا)

آ جورج رویز دوست دارد مسافرت کند (چه کسی نیست). اما در سفرهایش، زمان زیادی را صرف تحقیق و چشیدن طعم هر سرزمین می کند. بهترین محصولات محلی را کشف کنید . مرد اهل گرانادا توضیح می دهد: "من همیشه در حال تلاش برای چیزهایی هستم." چند ماه پیش او این سرگرمی را به حرفه خود تبدیل کرد.

در ابتدای سال تصمیم به افتتاح گرفت شور انار ، یک معاشقه مغازه ای واقع در اصطبل یک قصر قرن هفدهمی ، با دیوارهای آجری نمایان و ستون مرمری از سیرا الویرا . در آنجا مجموعه فوق العاده ای از محصولات ارائه می دهد که دارای دو نقطه مشترک هستند: آنها با کیفیت عالی هستند و همه آنها در استان گرانادا ساخته و/یا تولید می شوند.

شرابهای طبیعی، روغنهای ارگانیک، پنیر بز گرانادا-مورسیانو، آبجوهای دستی با آب سیرا نوادا و سیب کاستارد، جین سبزیجات از دشت حاصلخیز محلی، شکلات پیترز، ژامبون گوشت گوسفند Segureño، سیب سیب La Contraviesa، عسل با نام اصلی، مربای گلبرگ گل رز یا انبه کم آب تنها برخی از بسیاری از محصولاتی هستند که با محبت در قفسه های آنها ذخیره می شوند. " شربت خانه گرانادا بزرگ است خورخه تاکید می کند که گاهی اوقات نیز سازماندهی مزه ها بنابراین مشتریان شما می توانند قبل از اینکه محصول مورد علاقه جدید خود را بسازند، هر چیزی را که دوست دارند امتحان کنند.

خورخه روئیز از گرانادا پسشن

«این فضا همان مکان است برای درک اهمیت جغرافیا عالی است و فصلی بودن در غذای محلی." مولی سیرز پیکاوی ، که به عنوان میزبان عالی برای گردشگرانی است که به دنبال گرانادایی هستند که فراتر از دیدگاه سن نیکولاس و تاپاس هایی است که کمیت بر کیفیت ظلم می کند.

این زن بریتانیایی 20 سال است که در اسپانیا زندگی می کند ، 11 آخرین در گرانادا. هست یک وبلاگ نویس با کشش زیاد و هر گوشه شهر شناخته شده است، مخصوصاً اگر مربوط به خوراک شناسی باشد. به همین دلیل او نیز مدیر شهری است شرپاهای غذایی اسپانیا .

عشق گرانادا در پوئنته کاستاندا، 4

پیروی از راه او مترادف با یادگیری است ، بلکه برای شروع به درک شور و اشتیاق او برای سرزمین پذیرفته شده اش . این استان دارای منطقه سیرا نوادا و ارتفاع تقریباً 3500 متری آن است مولهسن ، اما همچنین کوستا تروپیکال در سطح دریا. سپس دشت های حاصلخیز گرانادا و Huétor-Tajar، دره لکرین ... آنها آب و هوای بسیار متفاوتی هستند که تنوع بسیار زیاد محصولات محلی را بسیار زیاد می کند.» او اضافه می کند که با خورخه خداحافظی می کند و از Calle San Antón به سمت Recogidas و Puerta Real de España می رود، جایی که درخت انار زیبا در آن گم می شود. ترافیک .

سپس از طریق مکان هایی مانند عابر پیاده مرکزی گرانادا وارد می شود میدان زیبای Bib-Rambla ، همیشه در جستجوی توقف غذایی بعدی است در حالی که می گوید آووکادو نیز در فصل است. تور می گذرد یک غرفه میوه فروشی خیابانی واقع در گوشه میدان پسکادریا با خیابان کاپوچیناس تبدیل شدن به نمونه کامل آنچه انگلیسی ها در مورد تنوع در تولید محلی می گویند: وجود دارد گردو، انبه، سیب کاستارد، استار فروت، میدل زمستانی، شاه بلوط، بادام، رازیانه مزرعه، پاپایا ... تمامی محصولات ساخت گرانادا.

یک غرفه میوه فروشی در گرانادا

همینطور برخی از ژامبون هایی که او بیشتر از آنها مراقبت می کند ایوان دیاز کاتر حرفه ای که در آخر هفته ها می توانید در عروسی ها، مراسم افتتاحیه یا جشن های برخی **غار ساکرومونته** پیدا کنید.

شهرت او به عنوان یک کاتر در رستوران به او رسید مدرسه ، در محله زیدین ، تا اینکه کمی بیش از یک سال پیش تصمیم گرفت کسب و کار خود را داشته باشد. نامیده می شود ایبری باریک و کوچک است، اما به لطف مجموعه فوق العاده محصولات لذیذش، بهشتی برای حواس است. در میان آنها، پنیر، شراب، کنسرو، میگاس دل پاستور یا پنیر فوق العاده استیلتون که ایوان لمسی از پدرو ژیمنز می دهد.

اما اگر این تأسیس با چیزی تعریف شود، اساساً توسط ژامبون های چاقویی فوق العاده با مراقبت ویژه . برخی از Jabugo می آیند، اما بسیاری از آنها مستقیماً از La Alpujarra می آیند، از جمله کسانی که به مدت 24 ماه در Pórtugos درمان شده اند یا کسانی که در Trevélez، آنها تا 36 ماه در ارتفاع تقریبا 1500 متری بهبود دارند . یک برچسب در کنار سم نشان می دهد که آنها دارای نشان جغرافیایی محافظت شده هستند.

"طعم آن بسیار خاص است. مهمتر از همه به دلیل کیفیت آن، بلکه به دلیل نزدیکی به محل تولید. علاوه بر این، من یکی از کسانی هستم که فکر می کنم زمان یا مکانی که آن را می گیرید روی تجربه آن نیز تاثیر می گذارد. ایوان توضیح می دهد که از آن لذت می برم تکه های خوب را با یک بابونه از Sanlúcar de Barrameda همراه کنید.

ایوان دیاز دی ایبریکا

در فاصله چند قدمی کلیسای جامع، در کنار پانسیونهای قدیمی و کیوسکهای نان، گوشهای از پلازا د لا ترینیداد، بخشی از تاریخ را در قالب یک موسسه نگهداری میکند. نامیده می شود الیور . چند متر مربعی که آن را اشغال می کند با شلوغی شدید زندگی می کند، آمد و شد مداوم افرادی که می دانند آنچه را که به دنبالش هستند در آنجا پیدا خواهند کرد. در مورد است خواربارفروش سابق متولد 1850 در آن به عنوان مثال به کسانی که در زمان جنگ داخلی و سال های طولانی پس از جنگ با کارت های سهمیه وارد شده بودند، خدمت رسانی می شد.

امروزه این مکان در فروش آجیل باکیفیت و میوههای کمآب تخصص دارد، اگرچه سبزیجاتی از زمین، شراب یا لوبیای ژلهای خوشمزه نیز وجود دارد. . محصول شاخص آن بادام زمینی است که به دلخواه گرانادان ها از برزیل می آیند که برای همراهی آبجو و لیوان های شراب به این محصول بسیار عادت دارند. همچنین آجیل ماکادمیا از استرالیا، بادام هندی برزیل، خرمای اسرائیل… تقریبا صد نوع وجود دارد رافائل رودریگز توضیح می دهد که خانواده اش کمی بیش از دو دهه پیش این مکان را تصاحب کردند.

آجیل در الیور

چند دقیقه از آنجا، در میدان آلهوندیگا ، آشپز بسیار جوان دختر نیکلاس اس -فقط 25 ساله- دارایی اصلی ** La Milagrosa e Irreverente ** است، مکانی که دو رستوران در یک است. La Milagrosa از طریق یک در قابل دسترسی است. کف چوبی، میز و صندلی های رنگارنگ ، ستون های سنگی، پنجره های بزرگ و موسیقی الکترونیک فضایی غیررسمی را تشکیل می دهند که به دنبال به روز رسانی غذاهای سنتی گرانادا است که در اینجا با عشق مادری فراوان سرو می شود.

منو می تواند با یک کوکتل خوب شروع شود و با آن ادامه یابد کنگر مرین شده, چند کروکت دم گاو با کیمچی، یک دنده گوشت خوک با دمای پایین، مقداری تخم مرغ همزده با دم گاو یا یک فریتا گوجه فرنگی خانگی . طعم خالص.

میزهای La Milagrosa و Irreverente

Irreverente از در دیگری قابل دسترسی است، جایی که سرآشپز متولد فوئنتواکوئروس به خود اجازه می دهد تا خلاقیت خود را غرق کند و همیشه از محصولات صفر کیلومتر استفاده می کند. بره لاکی با خرده های ایبری, انگور و پنیر خامه ای دودی یا الف شمش تراتر گوشت خوک با سیر و کاسه ماهی این دو مورد از پیشنهادات آنها است، اگرچه اگر جرات دارید (که باید) با منوی چشایی می توانید بیشتر امتحان کنید.

چشیدن تاپا به نام ضروری است Granada Legacy 2.0 : یک تاکو از خواستو پر شده با گوشت بره لوژنو که در آب خودش لاک زده شده است، خرده های EVOO از Sacromonte , پنیر بز، سیر سیاه و گوجه فرنگی خشک از ظفررایا . لقمه ای لذیذ که در ابتدای امسال برنده جایزه اول دوره نهم مسابقه غذا شناسی "گرانادا د تاپاس" شد. وقتی گاز می گیرید، دلیل آن را خواهید فهمید.

Granada Legacy 2.0

اما همه چیز در تور خوراک شناسی قرار نیست غذا بخورد. در کنار La Milagrosa و Irreverente یکی از آن مشاغلی وجود دارد که ارزش سفر برای آن را دارد Espartería Cordelería San José . هرچی اونجا میفروشن به روح شما خواهد رسید و به عنوان مثال، آنها دارای تنوع باورنکردنی از قاشق ها برای مصارف مختلف هستند، مانند قاشق هایی که به جابجایی خرده ها در یک تابه بزرگ کمک می کنند و از شمشاد ساخته شده اند. و کمی بالاتر این است کارد و چنگال Núñez Ruiz گفته می شود که در آن، سرآشپزهای بزرگ گرانادا و اطراف چاقوهای خود را تیز می کنند.

Cordelería Espartería San José در گرانادا

مسیر شرپاهای غذایی اسپانیا به مکانی افسانهای با غذای گرانادا ختم میشود. نام آن ** چیکیتو ** است و توسط لوئیس اوروزابال, بازیکن فوتبال آرژانتینی که پس از بازی در ولز-سارفیلد در دهه 1970 با گرانادا قرارداد امضا کرد. . این کافه در همان امکاناتی قرار دارد که سالها قبل کافه آلامدا بود، کافهای که فدریکو گارسیا لورکا و مانوئل دو فالا زمانی که بخشی از گردهمایی ادبی «ال رینکنسیلو» بودند، از آن بازدید میکردند.

دقیقا در گوشه ای از اتاق غذاخوری مجسمه لورکا است ، که فضایی را با غذاخوری ها و دیوارهای پر از عکس افراد مشهور به اشتراک می گذارد. او می گوید: «این جایی است که کمی از همه و بسیاری از گرانادا است. دانیل اروزابال ، که اکنون تجارت را اداره می کند.

غذاهای آن بر اساس غذاهای سنتی مانند رمژون نفیس گرانادا، بر پایه ماهی کاد، زیتون سیاه، پیاز بهار و پرتقال است که با مقداری دانه انار همراه است. را نیز برجسته می کند کاسه مارچوبه, با خلال بادام و ژامبون محلی سرو می شود ، علاوه بر پیشنهادات دیگری مانند دم گاو نر یا سیکلت ناصرید.

در پایان، هیچ چیز بهتر از یک پیونونوی خانگی نیست، که چیکیتو آن را با بادیان آغشته می کند تا طعمی منحصر به فرد به آن بدهد. این میان وعده شیرین در پایان قرن نوزدهم ایجاد شد و این بدون شک ریشه های آن را در خود فرو می برد اندلس.

پیونونو خانگی کرکی در چیکیتو

گذشتهای که بعد از این هوسبازی در غذا، همیشه ارزش حس کردن را دارد با اجازه دادن به خود در امتداد Acera del Darro و Paseo de los Tristes به سمت Albaicín ، بارها و بارها در خیابان های باریک محله گم می شود و از دیدگاه های متعدد آن می بیند که چگونه خورشید رنگ های قرمز رنگ را تغییر می دهد. الحمرا در هر دقیقه

و برای دیدن کاخ های آن، هیچ چیز بهتر از ورود به هتل قصر الحمرا نیست، یا برای لذت بردن از غذاهای آن در تراس پانوراما یا گذراندن شب پس از یک روز مشخص شده توسط تور خوراک شناسی. با پنجمین ستاره تازه منتشر شده او ، آرامش ، تجمل و طراحی نشانگر اقامتگاهی است که به شما امکان می دهد دوباره قدرت پیدا کنید تا دوباره در غذا و فرهنگ و تاریخ گرانادا گم شوید: هنوز هزار راز برای کشف وجود دارد.

هتل آلحمرا پالاس